Afryki Instytucja Kościoła jest Kościół cechą chrześcijaństwa w Afryce , założony w Afryce przez Afrykanów, w przeciwieństwie do tych, założona przez misjonarzy z innych kontynentów.
Kościoły te są również nazywane Niezależnymi Kościołami Afrykańskimi lub Afrykańskimi Kościołami rdzennymi lub pod angielskim akronimem AIC, który jest odpowiedni dla trzech nazw.
Pierwszy kościół powstał w Afryce był chyba że z Ruchu Antonian , założony w XVIII -tego wieku przez prorokini Kimpa Vita , która kończy się na stosie. Broni idei czarnego Chrystusa, którego świętą ziemią było Kongo .
Na tym modelu inne niezależne Kościoły powstały w Afryce w okresie międzywojennym , w kontekście żądań dekolonizacji przez uzdrawiających proroków, takich jak William Wade Harris czy Simon Kimbangu ; inne narodziły się wtedy z ewangelicznego protestantyzmu .
W badaniu Davida Barretta oszacowano ich liczbę w 1968 r. Na prawie 6000. W 2004 r. Nazwiska te oszacowano na ponad 11 500, z których większość jest zupełnie nieznana na Zachodzie. Ich znaczenie liczbowe może wahać się od kilkuset do ponad miliona wiernych: Kimbanguizm w Kongo , Kościół Harrystów na Wybrzeżu Kości Słoniowej , ruch Aladura z Nigerii czy Chrześcijański Kościół Syjonu z Południowej Afryki. Kilka przykładów z południa . Niektórzy są członkami Światowej Rady Kościołów .
Od lat sześćdziesiątych XX wieku Kościoły instytucji afrykańskich lokują się na innych kontynentach.
Od 1975 r. Kimbangizm, który narodził się w Kongo, zadomowił się także w Europie. Sébastien Fath (CNRS) uważa, że w 2015 r. Rozwój afrykańskich Kościołów instytucjonalnych powinien doprowadzić do przeglądu tradycyjnych klasyfikacji, ukształtowanych z europejskiego punktu widzenia. „Te nowe formy zachęcają nas do pewnej metodologicznej skromności i do wystrzegania się ramek, które wygodnie zdefiniowaliśmy z naszej europejskiej lektury. Za dziesięć lub dwadzieścia lat będziemy musieli poważnie przejrzeć naszą siatkę czytelniczą chrześcijaństwa i ustanowić nowe typologie”.