Edouard Lartet
Edouard Lartet
Edouard Lartet
| Narodziny |
15 kwietnia 1801 Castelnau-Barbarens |
|---|---|
| Śmierć |
28 stycznia 1871 Seissan |
| Skrót w zoologii | Lartet |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Paleontolog , archeolog |
| Małżonka | Leonnie Barrere |
| Dziecko | Louis Lartet |
| Członkiem |
Ramond Society Geological Society of France |
|---|---|
| Różnica | Oficer Legii Honorowej |
Édouard Lartet , urodzony dnia15 maja 1801w Castelnau-Barbarens ( Gers ) i zmarł dnia28 stycznia 1871w Seissan (Gers) jest francuskim prehistorycznym i paleontologiem . Wraz z Jacquesem Boucherem de Perthes jest jednym z twórców francuskiej prehistorii.
Biografia
Édouard Lartet pochodzi z rodziny zamożnych właścicieli ziemskich, którzy od pięciu wieków mieszkają w jego rodzinnej wiosce Seissan . Jako doskonały uczeń Lycée Impérial d'Auch, gratulacje otrzymał od Napoleona w 1808 roku podczas wizyty w tym mieście. Ukończył 18 lat. Po studiach prawniczych w Tuluzie, gdzie uzyskał licencję w 1820 r., A następnie bardzo krótkim pobycie w Paryżu , zainteresował się naukami przyrodniczymi i uczęszczał na kursy w Collège de France . Żywi się w szczególności pracą Cuviera . Po powrocie do Gers w Ornézan zarządzał rodzinnym majątkiem i przez kilka lat pracował jako prawnik. Swój wolny czas poświęca najpierw, potem dzięki emeryturom, pasji do paleontologii i geologii .
W 1833 r., W zamian za poradę prawną, pasterz Joseph Debat podarował mu ząb mastodonta z miejsca zwanego „lo camp de los osses”, ponieważ orka tego pola ujawniła kawałki kości. Lartet odkrywa trzeciorzędowe złoże Sansan, gdzie zidentyfikuje ponad 90 rodzajów i gatunków kopalnych ssaków i gadów. Pierwsze publikacje pochodzą z 1834 r. Praca ta od razu wywarła wielki wpływ i François Guizot , minister instrukcji publicznych, przyznał mu fundusze na wydobycie złoża.
W 1836 roku odkryto w Sansan czeluść pierwszej małpy kopalnej, Pliopithecus antiquus , gatunek opisał w 1837 Odkrycie to stoi w sprzeczności z fixist teorii z Georges Cuvier , który zmarł trzy lata wcześniej, którzy twierdzili, że małpy kopalne nie mógł istnieć. Powołana zostaje komisja śledcza, której przewodniczy Henri-Marie Ducrotay de Blainville, który zastąpił Cuviera na katedrze anatomii porównawczej w Narodowym Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu i potwierdza to odkrycie. Dla Isidore Geoffroy Saint-Hilaire jest to potwierdzenie teorii ewolucji, które przeciwstawiały się Cuvierowi i jego ojcu Étienne Geoffroy Saint-Hilaire : „Odkrycie skamieniałej szczęki M. Larteta wydaje mi się powołane do rozpoczęcia nowej ery wiedzy humanitarnej ”. Lartet pozwala sobie na stwierdzenie, że „paleontologiczne istnienie człowieka jest przypuszczeniem, które nie jest w żaden sposób nieprawdopodobne”, otwierając w ten sposób polowanie na człowieka kopalnego.
W 1840 roku ożenił się z Léonnie Barrère, z którą miał syna, również prehistorycznego: Louisa . W Sansan kontynuowano wykopaliska, a państwo kupiło to miejsce w 1848 r. Na miejscu rozpoznanych zostanie 78 gatunków, z czego 27 jest nadal aktualnych.
W 1852 roku, zaniepokojona edukacją Louisa, rodzina opuściła Gers i osiedliła się na dwa lata w Tuluzie.
W 1856 roku opublikował artykuł o Dryopithecus fontani odkrytym w pobliżu Saint-Gaudens i od dawna uważanym za potencjalnego przodka człowieka.
W 1857 roku opisał rodzaj Pelagornis (ptak zębowy) Gelasian z kości ramiennej znalezionej w Gers.
W 1860 r. Wykopaliska archeologiczne, które podjął w Massat i Aurignac, pomogły zademonstrować współczesność człowieka z wymarłymi gatunkami zwierząt, co udowodnił w 1851 r. Jean-Baptiste Noulet . W 1861 roku zaproponował czwartorzędową chronologię opartą na kolejnych gatunkach dużych dominujących ssaków, z których, jak sądził, mógłby datować paleolityczne przemysły litowe: wiek niedźwiedzia jaskiniowego, wiek słonia i nosorożca włochatego (lub mamuta i nosorożec włochaty), wiek renifera i tura.
W 1863 roku wraz z Anglikiem Henry Christy wykopał niektóre z głównych miejsc w Périgord , w tym Le Moustier , Laugerie-Basse , Pech-de-l'Azé i La Madeleine . W tym ostatnim przypadku odkrycie przedmiotów grawerowanych jest decydującym dowodem na istnienie sztuki prehistorycznej . Jego krajowa sława jest najwyższa.
W 1866 roku Henry Testot-Ferry i Adrien Arcelin , którzy odkryli miejsce, w którym znajduje się skała Solutré , wezwali jego usługi, aby pomogli im potwierdzić pewną liczbę hipotez. Dlatego przeniósł się do Saône-et-Loire, aby zbadać to ważne miejsce, a następnie kontynuował długą korespondencję z dwoma mężczyznami.
W 1867 przewodniczył Międzynarodowemu Kongresowi Archeologii Prehistorycznej i Antropologii .
W 1869 r. Został mianowany profesorem paleontologii w Narodowym Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu. Osłabiony chorobą wrócił do rodzinnego regionu i zmarł29 stycznia 1871Data wejścia wojsk Wilhelma I st w Paryżu, zanim otworzył swoje nauczanie.
Jego syn Louis Lartet również przeprowadził badania i odkrył w szczególności słynnego człowieka z Cro-Magnon w Eyzies-de-Tayac .
Główne prace
Zobacz „ Édouard Lartet ” na gallica.bnf.fr . dla publikacji online dostępnych na Gallica .
- [1856] „ Notatka o wielkiej skamieniałej małpie, która jest dołączona do grupy wyższych małp ”, Cotygodniowe sprawozdania z sesji Akademii Nauk , t. 43,28 lipca 1856, s. 219-223.
- [1860] „ O geologicznej starożytności gatunku ludzkiego w Europie Zachodniej ” (tekst niepublikowany w CR Acad. Sc. Z powodu przeszkody Élie de Beaumont, ówczesnego sekretarza Akademii Nauk) (notatka przedstawiona Akademii Nauk 19 marca 1860), Raport Akademii Nauk , t. 4, n O 141860.
- [Lartet & Christy 1864] Édouard Lartet i Henry Christy , „ O grawerowanych lub rzeźbionych figurach zwierząt oraz innych produktach artystycznych i przemysłowych związanych z pradawnymi czasami ludzkości ”, Revue archeologique , vol. 9,1864( czytaj online [na books.google.fr ]).
- [Lartet & Christy 1865-1875] (en) Édouard Lartet, Henry Christy i Thomas Rupert Jones (red.) (2 części w 1 tomie, 10 numerów opublikowanych, niedokończone), Reliquiae Aquitanicae: wkład w archeologię i paleontologię Perigord i sąsiednie prowincje południowej Francji , Londres, Williams i Norgate (H. Baillière), 1865-1875, na gallica ( czytaj online ).
Galeria kolekcji Larteta w Muzeum w Tuluzie
- Przekłuty personel , Magdalenka
- Podwójny skrobak na ostrzu , Aurignacian
- Fragment liścia laurowego - Solutrean
- Fragment " liścia laurowego ", Solutrean
Daniny
- Kilka miast uczcić pamięć Edwarda Lartet: Auch , Castelnau-Barbarens, Tuluzie , Paryżu (na ulicy Édouard-Lartet w 12 th dzielnica nosi jego imię od 1974 roku), Seissan (gdzie zmarł), Villeneuve-Tolosane .
- Miasto Gimont poświęciło mu szkołę wyższą
Bibliografia
: dokument używany jako źródło tego artykułu.
- [Brézillon 1969] Michel Brézillon, Słownik prehistorii , Larousse,1969( ISBN 2-03-075437-4 )
- [Goulven 1993] Laurent Goulven, „ Édouard Lartet (1801-1871) i ludzka paleontologia ”, Biuletyn Francuskiego Towarzystwa Prehistorycznego , t. 90, n o 1,1993, s. 22-30 ( czytaj online [ osobiście ]).
- [Gran-Aymerich 2001] E. Gran-Aymerich, Biographical Dictionary of Archaeology 1798-1945 , Paryż, CNRS Éditions,2001, na xxx.
- [Groenen 1994] Marc Groenen , Za historię prehistorii. Le Paléolithique , Grenoble, wyd. Jérôme Millon, pot. „Człowiek pochodzenia”,1994, 603 str. ( ISBN 2-905614-93-5 ).
- [Richard 1992] Wynalazek prehistorii , Pocket Press,1992( ISBN 2-266-04243-2 )
Linki zewnętrzne
- Dokumentacja urzędowa :
- Zasoby badawcze :
- Zasoby dotyczące życia publicznego :
- Uwagi w słownikach ogólnych lub encyklopediach : Brockhaus Enzyklopädie • Deutsche Biography • Encyclopædia Britannica • Encyclopædia Universalis • Treccani Encyclopedia
Uwagi i odniesienia
- „ Departmental Archives of Gers - Civil Status ” , na www.archives32.fr (dostęp 2 kwietnia 2021 )
- [Hurel & Coy 2011] Arnaud Hurel i Noël Coy, In the Thickness of Time. Archeolodzy i geolodzy wymyślają prehistorię , Paryż, Publikacje naukowe Narodowego Muzeum Historii Naturalnej,2011, 442 s. ( ISBN 978-2-85653-666-7 ).
- [Bon Dubois i Labails 2010] Francois Bon S Dubois i Marie-Dominique Labails, Muzeum Toulouse wynalazek Prehistorii , Toulouse, Editions du muzeum,2010, 228 s. ( ISBN 978-2-906702-18-9 , prezentacja online ).
- André Père, „ Wycieczka z 4 marca 1962 do dolin Gers i Cédon ”, Biuletyn Towarzystwa Archeologicznego, literacka i naukowa historia Gers , pierwszy kwartał 1962, s. 148 ( czytaj online [w gallica ]).
- Francis Duranthon , Histoires de mammères , Éditions Bréal ,2005, s. 59.
- Georges Courtès (reż.), Communes of the Gers , vol. I: Okręg Auch , Auch, Towarzystwo Archeologiczne i Historyczne Gers,2003, 460 pkt. ( ISBN 2-9505900-7-1 , uwaga BnF n o FRBNF39151085 )
- Lartet 1856 .
- [Milne-Edwards 1867-1868] Alphonse Milne-Edwards , Anatomical and paleontological research for use in the study of fossil birds , t. 1, Paryż, Victor Masson & Fils, 1867-1868, 474 str. , on gallica ( czytaj online ) , s. 273.