| Narodziny | 1875 |
|---|---|
| Śmierć |
28 stycznia 1939 Neuilly-sur-Seine |
| Pseudonim | Jean Darville |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Filozof , związkowiec |
| Partia polityczna | Francuska akcja |
|---|
Édouard cumowania (1875-1939) to francuski teoretyk z rewolucyjnego syndykalizmu . Francuski myśliciel socjalistyczny był przede wszystkim najwierniejszym uczniem Georgesa Sorela (1847-1922).
Uczeń Georgesa Sorela , który opowiadał się za socjalistycznym, anty-etatystycznym gwarantem autonomii klasy robotniczej , w jego przekonaniu związek powinien stanowić podstawową jednostkę nowego społeczeństwa proletariackiego.
Od 1899 r. Édouard Berth stał się stałym współpracownikiem Ruchu Socjalistycznego, zanim zerwał z tym przeglądem w 1909 r. Aktywny obrońca reformistycznych eksperymentów Milleranda do 1902 r., A następnie stopniowo ewoluował w kierunku rewolucyjnego syndykalizmu, wykazując jednocześnie skłonności mistyczne, zbliżone do swego mistrza. Sorel czy Charles Péguy . Dla tego wielbiciela starożytności socjalizm, „społeczeństwo wytwórców” do którego dążył, pełniło wybitnie moralną i heroiczną funkcję.
Mówi po niemiecku, tłumaczy wiele prac teoretyków socjalistycznych, m.in. Karola Kautsky'ego czy Karola Marksa . W przeciwieństwie do tego ostatniego Édouard Berth, podobnie jak Sorel, nie wierzy w krytykowaną przez siebie koncepcję postępu.
Od 1909 roku, miejsce cumowania, począwszy od wspólnej niechęci do „burżuazyjnej” demokracji parlamentarnej , zbliżył się do monarchista ruch i założył z Georges Valois z Cahiers du Cercle Proudhona w 1911. Potem starał się zaproponować syntezę rewolucyjną unionizmu i korporacjonizm . Jego artykuły są publikowane pod pseudonimem Jean Darville.
Od 1917 roku ten rewolucyjny syndykalista był entuzjastycznie nastawiony do rewolucji bolszewickiej i dostrzegł w niej nowy wyraz walki klas , zanim wrócił z zauroczenia, by potępić „społeczeństwo termitów” w ZSRR . Współpracownik przeglądu Clarté , wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej w 1920 roku i ponownie wstąpił w szeregi rewolucyjnego unionizmu od 1935 roku.
On umarł na 28 stycznia 1939 r, w Neuilly-sur-Seine , od dusznicy bolesnej .