| Edwarda Auberta | |
| Archeolog | |
|---|---|
| Prezentacja | |
| Narodziny |
19 sierpnia 1814 r. Paryż 5 th |
| Śmierć |
19 grudnia 1888 r. Paryż |
| Narodowość | Francja |
Edward Aubert (urodzony w Paryżu 5 th na 19 sierpnia 1814 roku - zmarł w Paryżu19 grudnia 1888 r.) jest francuskim archeologiem, członkiem Société nationale des antiquaires de France od 1867 roku . Jego książka Dolina Aosty opublikowała ją w 1860 roku w Paryżu, aby zostać członkiem Akademii św. Anzelma i nazwać jego imieniem ulicę w mieście Aosta .
Antoine Édouard, syn Teodora i Małgorzaty Alisse, urodził się w Paryżu 19 sierpnia 1814 roku . Po studiach rozpoczął karierę jako „handlarz antykami” zgodnie z ówczesnym określeniem i został ekspertem archeologii w dziedzinie złotnictwa religijnego. Ma również talenty jako architekt krajobrazu i rysownik. Swoją pierwszą podróż do Doliny Aosty odbył na zaproszenie swojego szwagra, neurologa z Valle d'Aosta, Laurenta Cerise, który wyrobił sobie sławę w paryskiej społeczności naukowej i poślubił w 1846 swoją siostrę Pauline Auberta (1818-1901).
Édouard Aubert po raz pierwszy odwiedził Aostę w 1851 roku i zaprzyjaźnił się z dwoma kanonikami Kolegiaty Saint-Ours , przyszłym przeorem Jean-Antoine Galem i Georgesem Carrelem . Po tym pierwszym doświadczeniu opublikował w 1852 r. 47-stronicową broszurę „Quinze jours à Aoste”, która natychmiast stała się niemożliwa do wyśledzenia i która została przedrukowana w następnym roku w Aoście w Damien Lyboz przez kanonika Georgesa Carrela . Édouard Aubert następnie poświęcił się studiom na mozaikach w katedrze Aosta The Roman Trasa Galów i kość słoniowa dyptyk z Honoriusza przechowywane w obecnym muzeum skarbcu katedry w Aosta . Jego główne dzieło związane z Doliną Aosty ukazało się w Paryżu w 1860 r. nakładem wydawcy Amyot pod tytułem La Vallée d'Aoste. Historia i opis archeologiczny i malowniczy . Było to wydarzenie kulturalne dla regionu, który miał stać się znany za granicą nie tylko ze swoich gór i uzdrowisk, ale także z wielu śladów swojej historii.
Praca naukowa Auberta jest godna uwagi, biorąc pod uwagę niski poziom dostępnej wówczas bibliografii Doliny Aosty. Teksty Jean-Baptiste de Tillier były nadal w formie rękopisów, a teksty archeologa Carlo Promisa oraz historyków Josepha-Auguste Duca i Tancrède Tibaldiego nie zostały jeszcze napisane. Jednak dzięki nieocenionej współpracy Gala i Carrela Aubertowi udaje się nakreślić dokładną historię i geografię Doliny i jej gmin, z wzmiankami o obiektach o znaczeniu artystycznym lub historycznym. Całość ilustrują trzydzieści cztery staloryty i dziewięćdziesiąt siedem ksylografii , które czynią z tego dzieła dokument wyjątkowy.
W 1867 Édouard Aubert został członkiem-rezydentem Narodowego Towarzystwa Antykwariatów Francji, a następnie od 1878 do śmierci członkiem Towarzystwa Historii Paryża i le-de-France . Otrzymuje również Order Saint-Grégoire-le-Grand i jest członkiem Towarzystwa Akademickiego byłego Księstwa Aosty znanego jako Académie Saint-Anselme . Sukces osiągnięty przez jego publikację na temat Doliny Aosty sprawił, że został honorowym obywatelem Aosty i na dziesięć lat przed śmiercią nadał swoje imię części głównego deptaka miasta, wzdłuż starożytnego Decumanus maximus rzymskiego miasta . Édouard Aubert zmarł nieżonaty dnia19 grudnia 1888 r.W wieku 74 lat w domu, rue d'Anjou, w 8 th dzielnicy Paryża
