Narodowy Instytut Weterynaryjny Lyon ( ENVL ) jest ustanowienie edukacja i badania wyższa w medycynie weterynaryjnej, założona w 1761 roku i połączyła się w 2010 roku w Państwowej Szkole Inżynierów prac rolniczych w Clermont-Ferrand i szkolnych krajowych służb weterynaryjnych w celu utworzenia dużego zakładu VetAgro Sup .
Utworzony dekretem Rady Stanu Króla 4 sierpnia 1761z inicjatywy Claude'a Bourgelata i dzięki wsparciu Henri Bertina, ministra Ludwika XV , Szkoła Weterynaryjna w Lyonie została przeniesiona na VI rok III Floréal (25 kwietnia 1795) na Quai Chauveau w Clos des Deux-Amants , klasztor Cordelierów niedawno zarekwirowany z powodu rewolucji.
Jest to pierwsza na świecie zorganizowana placówka edukacji weterynaryjnej. Stanowi wzór dla wszystkich europejskich szkół weterynaryjnych. Powodem jego powstania przychodzi ogromne straty z powodu chorób zwierząt powtarzające które nawiedziły Europę, zaostrzając obrażenia głód, wojny i plagi w XVIII -tego wieku. Emmanuel Leclainche oszacował śmiertelność we Francji i Belgii na 10 milionów sztuk w latach 1713-1796. Claude Bourgelat, jeden z najlepszych giermków w Europie, opublikował w 1744 r. Traktat o treningu koni oraz książkę o anatomii i medycynie koni w 1750 r .: w tym ostatnim napisał: „Ci, którzy zamierzają kultywować sektor hippiatryczny, nigdy nie zdobędą wystarczającego poziomu wykształcenia, dopóki nie powstanie żadna placówka lub nie zostanie otwarta nowa placówka. szkoły, które ich kształcą” . Wyrok z 1761 r. Obdarzył szkołę 50 000 książek w ciągu sześciu lat. Suma ta, początkowo planowana dla uzyskania niezależności finansowej, nigdy nie osiągnie zamierzonego celu, gdyż w 1764 r. Promowano szkołę królewską, a w 1795 r. Szkołę państwową, pozostając tym samym w gestii państwa.
Szkoła miała otworzyć 1 st styczeń 1762, ale 24 listopada 1761Intendant Lyonu Jean-Baptiste-François Delamichodière informuje Henri Bertina, że nie znaleziono odpowiednich przesłanek. Ponadto liczba studentów jest niewystarczająca. Następnie przekazał mu formalne wezwanie do uregulowania sytuacji, tak aby Claude Bourgelat mógł wykorzystać 50 000 funtów przyznanych na cel określony w wyroku z 1761 r.10 stycznia 1762Bourgelat ostatecznie podpisał 6-letnią umowę najmu z Hospices Civils de Lyon na zajęcie domu Abondance, dawnego zajazdu położonego przy głównej ulicy Faubourg de la Guillotière . Prace rozwojowe zakończone zaCzerwiec 1762pod kierunkiem architekta Melchiora Muneta Na terenie dawnego ogrodu warzywnego zajazdu botanik Marc Antoine Louis Claret de La Tourrette utworzył ogród botaniczny , a następnie od 1763 r. opat Rozier . WCzerwiec 1764część szkoły zostaje zniszczona przez pożar. Naprawy, a następnie architekt Munet, zostały zakończone dopiero na początkuStyczeń 1765. W 1774 r. Zreorganizowano lokal, tworząc akademik dla studentów. Jednak te różne rozwiązania są dalekie od zaspokojenia potrzeb szkoły.
Nowy dekret przemianował ją na Królewską Szkołę Weterynaryjną w 1764 roku. Uważana jest za starszą siostrę École d'Alfort założonej w 1765 roku przez Bourgelata i Bertina.
Z tych dwóch szkół, przykładów i pionierów w swojej sztuce, poszły na całym koniec XVIII -go wieku alumnów, którzy uczynili je również budować szkoły i uniwersytety lekarza weterynarii w Europie i Kanadzie.
Podczas oblężenia Lyonu w 1793 r. Wszystkie meble szkolne (w tym Cabinet d'Anatomie i Szpitale) zostały przetransportowane do domu, w którym przebywali żołnierze, na koszt Louisa Bredina, dyrektora od 1780 r. Do jego śmierci w 1814 r. podziękowałSierpień 1796 na ratunek przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, które daje mu 700 franków na pokrycie kosztów transportu.
W Listopad 1796szkoła przeniosła się do Vaise w Clos des Deux-Amants, gdzie pozostała do 1977 roku. Fundusze nie pozwoliły na prawidłowe wyposażenie klasztoru, składającego się z czterech budynków: ambulatorium dla chorych zwierząt zainstalowano w kaplicy i zakrystii , magazyn paszy w kościele przestrzegania .
13-ty Messidor rok X (2 lipca 1802) dyrektor Szkoły interweniuje u rządu w celu uzyskania przeniesienia budynków Cordeliers. Szkoła stopniowo anektowała klasztor Cordelierów i stała się właścicielem całości w 1843 r. Jednak budynki podupadły i poniosły koszty remontu, państwo nakazało wstrzymanie prac i przeniesienie szkoły do Tuluzy. Wreszcie rada gminy przyznaje uznanie za wznowienie prac w 1818 r., Które będą kontynuowane w latach 1822–1824 przez Antoine-Marie Chenavarda .
Po przejęciu całej ziemi klasztoru, architekt Pierre Prosper Chabrol rozpocznie główne prace , które potrwają do 1860 r. Chabrol oferuje szacunkową kwotę 766 000 franków, do której miasto Lyon dodaje 53 000 franków na budowę kaplicy. De l ' Przestrzeganie i szkoła podstawowa. Izba Poselska chce przed kosztami zlikwidować szkołę weterynaryjną, ale dzięki interwencji François Arago zmienia zdanie i przegłosowuje zaliczkę w wysokości 170 000 franków.
W 1876 roku reżyser Rodet zamówił od Josepha-Huguesa Fabischa wykonany z brązu posąg Claude'a Bourgelata i umieścił go na głównym dziedzińcu. Zostanie stopiony przez Niemców w czasie II wojny światowej .
W XIX -tego wieku, historia School of Lyon został oznaczony przez Louis Furcy Grognier , Auguste Chauveau , Saturninus Arloing i Pierre Victor GALTIER , absolwentów i ojców współczesnej nauki weterynaryjnej.
W 1939 r. Szkołę udekorowano Legią Honorową , której inaugurowano tablicę pamiątkową17 września 2011 przypomina nam.
Od 1840 r. Lokal uznano za zbyt mały. Nie można już rozbudowywać, ponieważ w otoczeniu innych budynków rozważany jest ruch. Po 1960 r. Wymagał tego dalszy wzrost liczby pracowników. Profesor Florio, wspierany przez Ministerstwo Rolnictwa, rozpoczyna zakup nowej ziemi. Profesor Froget śledził prace i przeprowadzkę do Marcy l'Étoile w 1977 roku.
Za okres 1793 do 1978 , patrz również artykuł na temat Clos des Deux-amants .
Krajowa Szkoła Weterynaryjna w Lyonie jest ośrodkiem nauczania i badań, ale także upowszechniania edukacji. Specjalizuje się w szczególności w naukach o zwierzętach laboratoryjnych , biologii stosowanej w zdrowiu publicznym, medycynie i hodowli dużych zwierząt. Jego centralne położenie we Francji iw Europie sprawia, że jest to również istotne centrum monitorowania w walce z patologiami ptaków.
Od początku lat 90-tych XX wieku Uczelnia przeszła duże przeobrażenia mające na celu optymalizację wyników naukowych i pedagogicznych, a także poprawę jakości życia uczniów i pracowników. Nadal się rozwija. W 2004 r. W kampusie otwarto placówkę Bourgelat Institute; Europejskie centrum eksperymentów na zwierzętach , struktura ta ma stać się punktem odniesienia w biopatologii porównawczej.
Szkoła jest częścią centrum badawczego i szkolnictwa wyższego w Lyonie.
W 1816 roku Gohier udowodnił zaraźliwy charakter nosacizny . Grognier rozwija gospodarkę wiejską i higienę weterynaryjną, temat ukończony przez Cornevin. W 1842 roku Rey dokonał wielu postępów w zrozumieniu i opisaniu wścieklizny u roślinożerców. Tabourin wynalazł metodę podawania leków podobnych do strzykawki o Charles Gabriel Pravaz . Auguste Chauveau napisał między 1855 a 1857 rokiem „ Anatomia porównawcza zwierząt domowych” , ilustrowaną książkę o pełnej anatomii konia, która odnawia anatomię Philippe'a Étienne Lafosse . Po ukończeniu przez Saturnina Arloinga i François-Xaviera Lesbre w latach 1903–1905, stanie się dziełem referencyjnym przetłumaczonym na kilka języków.
Dyrektorzy w porządku chronologicznym:
Inni nauczyciele: