Minimalizm biblijny jest obecny myśli rodzi się pod koniec 1960 roku , że sprzeciwia się Biblical Archaeology (ruch spadł z użycia w 1970 roku) i zaprzecza żadnej wartości historycznej do Biblii niepotwierdzonymi dowodami archeologicznych . Ruch ten nazywany jest również „Szkołą Kopenhaską”, ponieważ dwóch jego założycieli wykładało na Uniwersytecie w Kopenhadze: Niels Peter Lemche i Thomas L. Thompson .
Zgodnie z biblijnym minimalizmem, na przykład Keith W. Whitelam w swojej książce The Invention of Ancient Israel: The Gagging of Palestinian History , starożytne królestwo Izraela byłoby czystą fikcją.
Niektórzy badacze ruchu posuwają się nawet do oskarżenia syjonistów o sprzyjanie wykorzystywaniu archeologii biblijnej w celu usprawiedliwienia utworzenia państwa Izrael i zajęcia ziem palestyńskich .
Ten nurt myślowy pojawił się pod koniec lat 60. XX wieku jako reakcja na archeologię biblijną, ale także po odkryciu dowodów archeologicznych Na Bliskim Wschodzie sprzecznych z wersją biblijną.
Głównymi przedstawicielami minimalizmu biblijnego są:
Kilka uwag krytycznych zostało skierowanych przeciwko biblijnemu minimalizmowi, w szczególności przez Kennetha Andersona Kitchen'a i Izraela Finkelsteina .
Jak dla Williama G. Dever zaczął krytykując szkołę w Kopenhadze w szczególności poprzez publikację swojej książce Początki Izraela: Kiedy Biblia mówi prawdę Przed wciągania w 2007 roku w wywiadzie dla Hershel Shankes i opublikowane w czasopiśmie Biblical Archaeology Review i twierdzą, że należą do nurtu minimalistycznego.
Mario Liverani w Israel's History and the History of Israel (2005) przyznaje, że źródła biblijne pochodzą z okresu perskiego, ale uważa, że minimaliści nie potrafili ocenić tego kontekstu ani nie dostrzegli wagi wcześniejszych źródeł wykorzystywanych przez redaktorów Biblii.