Wenus z Parabity

Wenus z Parabity
Rodzaj Statuetki
Wymiary 6,1-9 cm wysokości - 1,5-2,2 cm szerokości - 1,2-2,2 cm maksymalnej grubości
Materiał kość udowa z tura i drewna oliwnego
Funkcjonować ?
Kropka Górny paleolit
Kultura Gravettian (18 000 lat wcześniej)
Data odkrycia 1965
Miejsce odkrycia Parabita ( prowincja Lecce , Włochy )
Informacje kontaktowe 40 ° 03 ′ 00 ″ na północ, 18 ° 08 ′ 00 ″ na wschód
Ochrona Narodowe Muzeum Archeologiczne w Tarencie
Geolokalizacja na mapie: Włochy
(Zobacz sytuację na mapie: Włochy) Lokalizacja

Venus Parabita dwa prehistoryczne żeńskiej statuetki pochodzący z 18,000 BC. W przybliżeniu AD , odkryta we Włoszech w Apulii . Większa i bardziej znana z postaci jest czasami nazywana „  Dama z Zasłoną  ”. Oni są rzeźbione z kości dużego roślinożercy, prawdopodobnie udowej wystąpienia tura , Bos primigenius .

Są przechowywane w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Tarencie .

Odkrycie i randkowanie

Te paleolityczne Wenus zostały znalezione w 1965 roku przez Giuseppe Piscopo i jego zespół w jaskini Parabita, zwanej odtąd Grotta delle Veneri, położonej w Monaci na terytorium gminy Parabita w prowincji Lecce .

Datowanie nie jest łatwe, statuetki znaleziono poza jaskinią Parabita; przypuszcza się, że początkowo znajdowali się w środku, w pobliżu podwójnego pochówku (materiał na powierzchni posągów był tego samego rodzaju, co warstwa, w której był pochówek podwójny). Są datowane na koniec Gravettian lub początek Epigravettian , to znaczy od 22 000 do 20 000 lat wcześniej (20 000 do 18 000 lat pne).

Opis

Statuetki wydają się przedstawiać kobiety w ciąży, co sugeruje położenie ramion w podbrzuszu, cecha wspólna z Wenus z Kostienki i Avdeevo na Ukrainie . Są w pozycji stojącej.

„Venus Grande” ma twarz owiniętą welonem, turbanem lub maską z trzema równoległymi paskami; kobiece statuetki z nakryciami głowy i kapturami są dość powszechne w okresie graweckim . Rysy twarzy nie są pokazane; ten brak szczegółów w przedstawieniu twarzy jest również typowy dla Gravettian . Podczas gdy większość Wenus graweckich ma pochylone głowy do przodu, ta ma prostą głowę. Piersi, brzuch i łono są wysunięte do przodu; biodra są szerokie, stopy nie występują.

Mała Wenus została wyrzeźbiona w bardziej podstawowy sposób; jego część grzbietowa jest spłaszczona.

Największa statuetka ma 9 cm wysokości, 2,1 cm szerokości i 2,2 cm maksymalnej grubości, najmniejsza ma 6,1 cm wysokości i 1,5 cm ) szeroki i 1 '' (1,2 cm) d maksymalna grubość.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

Bibliografia

  1. (IT) Martina Basile "  L'Archeologia sperimentale się METODO di indagine za lo studio delle Veneri del paleolitico SUPERIORE  " , Saguntum ,2016(DOI: 10.7203 / SAGVNTVM.48.8794)
  2. Mauro Coltorti, „  Ofiara Wenus” Frasassi (środkowe Włochy): nowy typ paleolitycznej statuetki  ”, CLOTTES J. (red.) - L'art pleistocène dans le monde / Pleistocene art of the world / Arte pleistoceno en el mundo ,2012( czytaj online )
  3. „  Comune di Parabita - Provincia di Lecce - La grotta delle Veneri  ” , na web.archive.org ,3 marca 2012 r(dostęp 13 września 2020 )
  4. „  Find: The Venus of Parabita  ” , on MArTA (dostęp 13 września 2020 )
  5. La Prima Campagna Di Scavi Nella GRrotta Delle Veneri a Parabita
  6. „  Naufragi di navi antiche nel Salento  ” , na web.archive.org ,27 kwietnia 2013(dostęp 13 września 2020 )

Powiązane artykuły

Bibliografia