Teatr Narodowy Kostaryki
Teatr Narodowy Kostaryki
Fasada teatru
| Rodzaj | teatr |
|---|---|
| Lokalizacja | San José (Kostaryka) |
| Informacje kontaktowe | 9 ° 55 ′ 59 ″ północ, 84 ° 04 ′ 37 ″ zachód |
| Architekt |
Cristóforo Molinari Acchipatti Nicolás Chavarría Mora |
| Inauguracja | 19 października 1897 |
| Pojemność | 1140 widzów |
| Ochrona | Pomnik narodowy (1965) |
| Stronie internetowej | teatronacional.go.cr |
Geolokalizacja na mapie: Kostaryka
|
Teatr Narodowy Kostaryki jest głównym teatru w Kostaryce . Znajduje się w centrum San José , stolicy Kostaryki, pomiędzy Plaza Juan Mora Fernández , nazwanym na cześć pierwszej głowy państwa Kostaryki, a Plaza de la Culture. Teatr jest symbolem złotej ery kawy i belle époque w Kostaryce.
Historia
W r. Rozpoczęto budowę Teatru Narodowego Styczeń 1891, kiedy miasto San José liczyło około 20 000 mieszkańców. Teatr, jako reprezentacja artystyczna, obecny jest w Kostaryce od czasów kolonialnych, zdeterminowany wątkami religijnymi i rozwinął się w przestrzeniach przeważnie prywatnych.
Wraz z uzyskaniem niepodległości (1821) i budową rodzącej się republiki rola państwa wiązała się z osiąganiem „postępu”. Za rządów Juana Rafaela Mory Porrasa (1849-1859) zainaugurowano Teatr Mora, późniejszy Teatr Miejski o charakterze publicznym, który skupiał realizację wydarzeń artystycznych w kostarykańskim środowisku miejskim do 1888 roku, roku jego zniszczenia. przez trzęsienie ziemi.
Prezydent José Joaquín Rodríguez Zeledón (1890-1894) powtórzył troskę, którą wiele grup ludności San José odczuwało od dziesięcioleci, o posiadanie teatru godnego wystawiania spektakli o wysokiej jakości artystycznej.
Aby sfinansować tę pracę, Skarb Państwa inwestuje 200 000 peso, uzyskanych poprzez ustanowienie podatku w wysokości 20 centavos od każdego 46 kilogramów eksportowanej kawy (dekret nr XXXIII z 28 maja 1890). Kilka miesięcy po rozpoczęciu budowy planowane pieniądze okazały się niewystarczające, dlatego prezydent Rodríguez Zeledón wydał nowy dekret nr XCVII z dnia29 grudnia 1892, aby rozszerzyć już zadekretowany podatek. Jednak piętnaście miesięcy później opublikowano trzeci dekret, nr XIII z dnia20 maja 1893, która zastąpiła podatek od eksportu kawy podatkiem od importu towarów. Pozwoliło to zebrać łącznie 132.873 pesos. W „cafetaleros” dlatego przyczynił 4,42% całkowitych kosztów budowy i zdobnictwa Teatru Narodowego, a pozostałe 95,58% zostało pokryte przez wszystkie Kostarykańczycy poprzez podatku import, który podważa mit, że Teatr Narodowy został zbudowany tylko z pieniądze z dużych cafetaleros.
Państwo nie oszczędzało na kosztach budowy teatru. Użyto szlachetnego drewna, głównie z prowincji Alajuela , importowanego żelaza, marmuru karraryjskiego , a także złota i szkła z Francji. Budowa trwała sześć lat zamiast dwóch planowanych, bo prace były na ten czas zbyt skomplikowane.
Oficjalna inauguracja odbyła się w dniu 19 października 1897W środku Belle Époque , z opery Faust przez Charlesa Gounoda w wykonaniu Compagnie Française Aubry.
Architektura i dekoracja
Najważniejsze części Teatru Narodowego to fasada , wiatrołap, wielka klatka schodowa, foyer i hol.
Teatr ma neorenesansową architekturę w najczystszym neoklasycystycznym stylu, z marmurami przywiezionymi z Włoch i dekoracją wnętrz ze scenami związanymi z kawiarnią; najpopularniejszym z obrazów teatralnych jest włoska willa Aleardo , wykonana w 1897 roku, popularnie nazywana alegorią kawy i bananów , której oficjalna nazwa to alegoria handlu i rolnictwa Kostaryki . Poniższa tabela opisuje gospodarki kraju w drugiej połowie XIX -go wieku, w oparciu o monokultur kawy i bananów jak agro-eksport modelu silnika. Ten obraz był reprodukowany w notatce pięciu osadników przez kilka dziesięcioleci, pod koniec lat sześćdziesiątych.
Plany Teatru Narodowego zostały opracowane przez inżynierów z Kostaryki, którzy szkolili się w Europie, poza projektami systemu poziomowania, opracowanymi przez inżyniera mechanika Cesare Saldiniego, narodowości włoskiej.
Niemiecki nurt zaznaczył charakter Teatru Narodowego, pomimo różnorodności stylistycznej, z jego wnętrzami pompejańskimi, z barokowo-rokokowym wystrojem wnętrza drugiego sieni i metalową kopułą wykonaną w Belgii. Mury zostały wzniesione przez krajowych mistrzów murarskich.
Wnętrze Teatru Narodowego jest równie piękne jak na zewnątrz, ze słynnymi rzeźbami Pietro Bulgarelli, który stworzył trzy rzeźby wieńczące fasadę, które reprezentują taniec, sławę i muzykę. Oryginalne posągi znajdują się w teatrze, aby ograniczyć ich degradację.
Inne posągi przedstawiają hiszpańskiego Calderóna de la Barca i niemieckiego kompozytora Ludwiga van Beethovena , dzieła włoskiego artysty Adriático Froli.
W ogrodzie teatru znajduje się bardziej współczesna rzeźba „Flecista” Kostarykańczyka Jorge Jiménez Deredia.
Przedsionek, uważany za jedno z najpiękniejszych miejsc w teatrze, utrzymany jest w stylu pompejańskim. Podłoga i kolumny są z marmuru, chociaż kolumny są otoczone pasami z brązu. Znajduje się tam rzeźba Kostarykańczyka Juana Ramón Bonilla (es) , The Heroes of Misery .
W drugim przedsionku umieszczono posągi Komedii i Tragedii autorstwa genewskiego rzeźbiarza Pietro Capurro.
Obecny teatr
Obecnie Teatr w dalszym ciągu oferuje program kulturalny, którego działania dobierane są z wielką starannością w celu zachowania wysokiej jakości przedstawień. To jedno z miejsc, w których co roku można usłyszeć cykl koncertów Narodowej Orkiestry Symfonicznej Kostaryki .
Teatr jest również atrakcją turystyczną ze względu na wspaniałą architekturę klasycystyczną. Kierownictwo oferuje wycieczki co godzinę w weekendy. Teatr ma małą kawiarnię i sklep z pamiątkami. Można również odwiedzić teatr na zewnątrz, co pozwala docenić różne posągi przedstawiające alegorie lub osobowości artystyczne. Teatr i okoliczne place są jednym z najczęściej uczęszczanych miejsc przez Kostarykańczyków i turystów przejeżdżających przez San José.
W 1965 r. Uznany za pomnik narodowy, Teatr Narodowy jest jednym z klejnotów dziedzictwa narodowego i podobnie jak Opera Garnier we Francji czy Teatr Colón w Argentynie jest jednym z symboli wysiłków minionych pokoleń w inwestowaniu w kulturę. . Pod tym względem nadal wyznacza umysły nowych pokoleń Kostaryki.
Teatr Narodowy był nie tylko sceną, na której odbywają się najważniejsze występy artystów międzynarodowych i krajowych, ale służy również jako sala balowa podczas wizyt głowy państwa, a także sala konferencyjna i inne oficjalne wydarzenia.