Barrio Amon

Quartier d'Amon w języku francuskim lub Barrio Amon to dzielnica Belle Époque położona w San José , stolicy Kostaryki. Jest to jedna z sześciu dzielnic dzielnicy Carmen, w północno-wschodniej części miasta. Pierwsza nowoczesna dzielnica mieszkaniowa kapitału jest jedną z historycznych dzielnic śródmieścia znanych głównie przez jego elegancką architekturą późnego XIX th wieku i na początku XX th .

Barrio Amon składa się z domów i budynków w różnych stylach: Victorian , Eklektyczna , neoklasycznej , Neomudéjar i innych, zerwania z kolonialnym schemacie adobe i bahareque domów , które wcześniej dominowały krajobrazu San José w tym czasie..

Obecnie Barrio Amon nadal pozostaje dzielnicą mieszkalną, chociaż wiele starych budynków i domów zostało przekształconych w biura, małe hotele, antykwariaty, kawiarnie, bary, restauracje i kluby nocne, ale zawsze zachowując oryginalną elegancję, która sprawiła, że sławę tego miejsca.

Limity

Dzielnica jest podzielona w następujący sposób:

Na północy: rzeka Torres i aleja 13.
Południe: aleja 7.
Wschód: ulica 9.
Zachód: ulica Alfredo Volio Jiménez.

Historia

Powstawanie dzielnicy był wynikiem zwiększenia miasto San Jose w ostatniej dekadzie XIX th wieku, w wyniku nowej organizacji społeczno-przestrzennej Costa kapitału Rico, w połączeniu z utworzeniem Intercity osi Rue de la Gare, a także inne miejsca rozrywki i wypoczynku. Proces ten był konsekwencją bogactwa wytwarzanego przez międzynarodowego handlu kawą, dzięki czemu San José umocniła się jako politycznych, kulturalnych, handlowych, usług i komunikacji centrum kraju, ruch zainicjowany od połowy XIX th wieku wraz z rozwojem kanalizacji, oświetlenia publicznego, środków transportu i słupów telegraficznych.

Budowa Rue de la Gare była wynikiem liberalnej polityki rządzącej w tym czasie Kostaryką, która zaproponowała nową koncepcję burżuazji narodowej oraz utrwalenie koncepcji narodu poprzez budowę pomników narodowych i tworzenie symboli obywatelskich i patriotycznych. Wybór tej lokalizacji był motywowany istnieniem stacji kolejowej Atlantic, która stanowiła główne wjazd do miasta. Estetyka sprzyjała stworzeniu miejskiej promenady, która pozwoliła na upiększenie stolicy poprzez przejście z Parku Narodowego do Parku Morazán, głównych miejskich terenów zielonych miasta. Miejsce to stało się osią życia miejskiego dzięki budowie różnych budynków o wielkim znaczeniu, takich jak Żółty Dom, Metalowy Budynek, Świątynia Muzyczna w Parku Morazán i Park Hiszpański naprzeciwko Narodowej Fabryki Likierów. Rue de la Gare, ozdobiona drzewami zwanymi po hiszpańsku dama lub coteletami po francusku, a także uczęszczana przez eleganckie panie z klasy średniej, przedstawiała grę słów: Promenade des Dames. Wszystko to zmotywowało migrację polityków, osobowości narodowych i zagranicznych z zamiarem zaludnienia ziem w pobliżu tego nowego, obywatelskiego i kulturalnego centrum stolicy Kostaryki.

Nazwa dzielnicy powstaje z rodzimego przedsiębiorcy chlubnym rodziny Bordeaux : Amon-Fasileau Duplantier, znany lokalnie jako Mr. Amona , qu'immigra w Kostaryka XIX -tego wieku. Pan Amon był szwagrem francuskiego przedsiębiorcy Hippolyte Tournon , a także jego upoważnionym przedstawicielem reprezentującym zysk kawiarni, w której obecnie znajduje się Barrio Amon. Tereny te zostały nabyte w 1864 roku przez Tournona w celu powiększenia posiadłości przeznaczonych na kawę, główny motor ówczesnej gospodarki Kostaryki. W 1892 r. Amon zaproponował gminie San José utworzenie dzielnicy na tym terenie. Ostatecznie w 1894 roku podpisał kontrakt z Gminą, dzięki czemu teren ten był znany pod nazwą jej założyciela jako Dzielnica Amona.

W 1897 roku dzielnica została podzielona na części i została wypełniona w ciągu pierwszych trzech dekadach XX -go wieku, stając się siedzibą i symbol burżuazji kapitału. Zamieszkiwały go osobistości z klasy politycznej, obcokrajowcy - głównie Hiszpanie i Niemcy - a także Kostarykańczycy wzbogaceni handlem kawą, cukrownictwem, uprawą bananów i nie tylko. Utworzenie dzielnicy oznaczało zmianę formy kolonizacji przestrzeni stolicy, skierowaną w stronę budowy ekskluzywnych dzielnic. Dzielnica Amona stała się w ten sposób pierwszą dzielnicą mieszkaniową, w której mieszkała burżuazja kawiarni San José.

Architektura

Zakwaterowanie w Barrio Amon zerwał z tradycyjnym budynku kolonialnym charakteryzującej adobe domów, bahareque typowych płytek z San José XIX th wieku. Zróżnicowanie dotyczyło elewacji, ponieważ wnętrza mieszkań, z nielicznymi wyjątkami, były zgodne ze stylem domów kolonialnych.

Architektura Barrio Amon wyraża bogactwo i ostentację jego pierwszych mieszkańców należących do burżuazji: rozległe ogrody, budynki z dala od chodników i osiedla chronione żelaznymi bramami, które symbolicznie wyznaczają tę odległość od ulicy. Dominują cztery style: eklektyczny , wiktoriański , neoklasyczny i Drugie Cesarstwo. Styl mudejar jest również obecny w kwaterach znanych jako Castle of the Moor.

Dziedzictwo Barrio Amona

Wiele budynków w Barrio Amon jest dziś częścią historycznego dziedzictwa Kostaryki.

Nazwisko	Style architektoniczne	Opis
Sojusz francuski	Neoklasycyzm	Budowa tego domu w południowej granicy Barrio Amon zapoczątkowała urbanistyczną zmianę architektoniczną tej części San José. Budynek wykonany jest z metalowych konstrukcji sprowadzonych z Francji, Belgii i Stanów Zjednoczonych w 1890 roku, w tym sufitu, kolumn, ornamentów i łuków. Obecnie budynek jest siedzibą Alliance Française w San José. Od 1965 roku to stowarzyszenie kulturalne ma swoją siedzibę w tym stuletnim domu przy rue 5 i alei 7. Alliance Française to kostarykańskie stowarzyszenie non-profit, którego celem jest nauczanie języka francuskiego i rozpowszechnianie francuskiego. kultura i wymiana kulturalna między Francją a Kostaryką.
Dom Alejo Aguilar Bolandi	Neokolonialny	Zbudowany w 1920 roku przez cafetalero Alejo Aguilar Bolandi, dom należał niegdyś do rodziny byłego prezydenta i laureata Pokojowej Nagrody Nobla Óscara Ariasa Sáncheza . Obecnie jest to hotel i klub nocny prowadzony przez obcokrajowców. Zajmuje powierzchnię 872 m 2 , zachowuje swoje pierwotne cechy od czasu budowy, posiada ogród frontowy i korytarze z balustradą, łukami, stropem kaflowym, drewnianymi kolumnami i wieżą. W zarysie wieży wieńczy balkon z bramą z kutego żelaza.
Dom generała José Joaquína Tinoco Granadosa	wiktoriański	W tym domu mieszkał José Joaquín Tinoco Granados, minister wojny kraju podczas dyktatury swojego brata Federico Tinoco Granadosa (1917-1919). Uważany za prawdziwego silnego człowieka tego reżimu, został zamordowany w pobliżu domu. Chociaż jego styl jest wiktoriański, dom jest zbudowany z bahareku, a jego wnętrze jest drewniane. Został zbudowany w 1910 roku. Znajduje się w alei 9 i rue 3, charakteryzuje się bogactwem dekoracji ram okiennych i zdobieniami, zarówno w drewnie, jak iw metalu, łukach, kolumnach, a zwłaszcza w fronton z wykuszem , który stoi na rogu.
Dom Huete Quirós	wiktoriański	Zbudowany w 1912 roku przez Rafaela Huete Quirósa i jego żonę Amelię Quirós Alvarado, znajduje się pomiędzy aleją 9 a ulicami 1 i 3. W 1938 roku słynny kostarykański architekt i malarz Teodorico Quirós Alvarado założył oddział w zachodniej części budynku, na garaż i wkomponował go w jego fasadę. Dwór znajduje się obok Domu Joaquína Tinoco, z którym tworzy jednostkę architektoniczną o silnym wpływie wiktoriańskim. Oba apartamenty mają frontowy korytarz, a także wewnętrzny dziedziniec. Budynek jest dziedzictwem architektonicznym kraju od 2012 roku.
Dom Mariano Álvareza Mengara	Mudejar	Zbudowany w 1910 roku przez hiszpańskiego vicecónsula Mariano Álvareza Mengara, charakteryzuje się ceglanymi ścianami i łukami ze średnim wpływem arabeski.
Dom Mario Gonzáleza Feo	wiktoriański	To mieszkanie należało do pisarza Mario Gonzáleza Feo. Są dwa konstruktywne momenty: pierwsza faza architektury wiktoriańskiej i druga z czerwonej cegły. W domu zachowały się ciekawe elementy dekoracyjne, takie jak sceny z Don Kichota, malowidła ścienne przedstawiające freski Giotta , dzieła Francisco Amighettiego , obrazy Gonzalo Moralesa Alvarado i witraże Luisy González. Dom jest dziedzictwem historycznym od 1998 roku.
Dom Obregón Loría	Kreolski	Należał do rodziny Obregón Loría, która dała krajowi historycy o szerokiej trajektorii, tacy jak Rafael Obregón Loría i Clotilde Obregón Quesada. Dom został zbudowany w 1910 roku przez włoskiego architekta Adriano Arie Vaselli. Wykonany z czerwonej cegły, posiada centralny dziedziniec. Fasada nawiązuje do dziedzictwa kolonialnego: centralne drzwi z dwoma oknami po każdej stronie, zbudowane z bezpośrednim widokiem na chodnik, z dekoracjami okien i ścian, również wykonanymi przez Arie Vaselli.
Dom 927	Neoklasycyzm	Umieszczony pomiędzy ulicą 3 a aleją 11. Wybudowany w 1940 roku z betonu, jest to mieszkanie z dwoma apartamentami, niezbyt reprezentacyjne w Barrio Amon. Narożny, pomalowany na biało, ma centralną wieżę przy wejściu, gdzie widzimy dwa zestawy klasycznych kolumn po każdej stronie głównych drzwi. Zamiast tego znajduje się obecnie galeria sztuki i rzemiosła oraz kawiarnia, która pełni funkcję kulturalnej przestrzeni sąsiedztwa.
Zamek Moor	Mudejar	jest to dwukondygnacyjny budynek przypominający fortecę mudejar , charakteryzujący się bogactwem elementów arabeskowych takich jak łuki w kształcie podkowy, kopuła z brązu i hiszpańskie mozaiki ze scenami Don Kichota oraz reprodukcjami obrazów Goi. Zbudowany przez Hiszpana Anastasio Herrero Vitoria (1930), jest dziełem Katalończyka Gerardo Roviry i był dawną rezydencją prałata Carlosa Humberto Rodrígueza Quirósa. Dom jest obecnie prywatną rezydencją, a także kawiarnią.
Hotel Brittania	wiktoriański	Dom został zbudowany przez hiszpańskiego imigranta Cipriano Herrero du Perano, bogatego producenta i eksportera kawy. Posiada dekoracyjną fasadę w stylu wiktoriańskim. Obiekt został wyremontowany w 1993 r., Aby dać początek hotelowi, zbudowanemu z cegły i betonu. Dom ma wyłożone wykładziną ściany, różne ozdoby i klasyczne meble. Restauracja znajduje się w miejscu piwnicy rezydencji. Dom posiada zewnętrzne ogrody i korytarze z balustradą.
Hotel Don Carlos	wiktoriański	Został zbudowany w 1947 roku przez archeologa i artystę z Liechtensteinu, Carlosa Balsera, na skrzyżowaniu 9th Street i 9. Avenue. Pierwotnie nazywany La Pension Canada, mieścił różnych naukowców, którzy odwiedzili ten kraj. Miejsce, w którym stoi ten hotel, zajmowało miejsce rezydencji dwóch byłych prezydentów Kostaryki: Tomása Guardia Gutiérreza i naprzeciwko Julio Acosta García . Apartamenty są wykonane z drewna, podobnie jak łóżka i reszta mebli sprowadzonych z Belgii. W hotelu znajduje się przestrzeń zwana „pokojem kolonialnym”, a także seria mozaik odtwarzających sceny z Concherías , kostarykańskiej poezji pisarza Aquileo Echeverríi .
Park Zoologiczny Simóna Bolívara	ogród zoologiczny	Pierwszy park zoologiczny i ogród botaniczny w historii Kostaryki nadal stoi nad brzegiem rzeki Torres. Znajdują się w nim różnorodne przykłady ssaków, gadów, ptaków, płazów i ryb. Nadal zachowuje jedyny chroniony obszar naturalny w mieście San José.

Bibliografia

(es) „ La elegancia de las Damas ” , na nacion.com , La Nación ,23 maja 2010(dostęp 7 sierpnia 2020 ) .
Lemistre, Annie. „Amon El Incognito”. Wydanie pierwsze. San José, Kostaryka. Maj 2015 r.

Quesada Avendaño, Florencja (2001). W dzielnicy Amón. San José, Kostaryka: Uniwersytet Kostaryki . p. 294. ( ISBN 9789977676487 ) . Skonsultowałem się z19 października 2014.