San Benedetto del Tronto

San Benedetto del Tronto
Heraldyka
Nazwy
Nazwa łacińska (pochodzenie)	Castro Sancti Benedicti
Administracja
Kraj	Włochy
Region	Kroki
Województwo	Ascoli Piceno
Kod pocztowy	63039 (San Benedetto), 63037 (Porto d'Ascoli)
Kod ISTAT	044066
Kod katastralny	H769
Prefiks tel.	0735
Demografia
Miły	sambenedettesi
Populacja	47,533 mieszk  . (31-12-2019)
Gęstość	1901  inhab./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	42 ° 57 ′ 00 ″ na północ, 13 ° 53 ′ 00 ″ na wschód
Wysokość	Min. 4  m Maks. 4  m
Powierzchnia	2500  ha  = 25  km 2
Różnorodny
Święty patron	San Benedetto
Święto patronalne	13 października
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Marche San Benedetto del Tronto Geolokalizacja na mapie: Włochy San Benedetto del Tronto Geolokalizacja na mapie: Włochy San Benedetto del Tronto
Znajomości
Stronie internetowej	http://www.comune.san-benedetto-del-tronto.ap.it

San Benedetto del Tronto to włoskie miasto z około 47.500 mieszkańców, położonym w prowincji Ascoli Piceno w regionie z Marche we Włoszech zakładu. Położony wzdłuż południowego wybrzeża Marche Adriatyku , u ujścia Tronto rzeki , jest ważnym ośrodkiem turystycznym i rybacki port z Riviera delle Palme .

Geografia

San Benedetto del Tronto wznosi się nad brzegiem Adriatyku; pierwotny zakład rozwinął się na skromnym reliefie niedaleko morza, gdzie znajduje się stare centrum miejskie zwane „Paese alto”, u stóp którego, wzdłuż rzeki Albula , powstała nowsza część zwana „Marina” . Wraz z silną ekspansją miejską, która miała miejsce w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, nastąpił wzrost obszaru miejskiego rozciągającego się między rzekami Tesino i Tronto.

Terytorium

Jest to najbardziej wysunięte na południe miasto w regionie Marche. Naturalne granice na południu (rzeka Tronto) i wschodzie (Morze Adriatyckie) są dobrze określone, podczas gdy granice na północy i zachodzie nie są tak rozpoznawalne. Silna ekspansja urbanistyczna na wąskim obszarze między morzem a wzgórzami nie pozwala na łatwe odczytanie granic miasta. Terytorium gminy zajmuje 25,41 km² i ma kształt przybrzeżnego wzgórza, na wysokości od 4 do 283  m npm w powiecie Barattelle i rozciąga się na ponad 9,3  km wzdłuż wybrzeża środkowego Adriatyku, z czego 1,7  km w chronionym naturalny obszar Sentiny . Jest to gmina o największej gęstości zaludnienia w regionie Marche.

• Klasyfikacja sejsmiczna  : strefa 3 (sejsmiczność średnio-niska).

Pogoda

San Benedetto del Tronto cieszy się szczególnie łagodnym klimatem śródziemnomorskim, z łagodnymi zimami ( średnio około 7  ° C sezonowo) i gorącymi, ale nie upalnymi latami ( średnio około 23  ° C sezonowo). Średnia roczna temperatura wynosi około 15  ° C , podczas gdy opady wynoszą na ogół od 700 do 800  mm .

Tabela klimatologiczna San Benedetto del Tronto

San Benedetto del Tronto	Sty	Lut.	Marsz	kwiecień	może	czerwiec	Lip.	sierpień	Wrz.	Paź.	Lis.	Grud	Rok
Średnia temperatura (° C)	6.2	7.4	9.8	13.2	17.2	21.3	24,0	23.6	20.6	16.3	11.8	8.2	15.0
Minimalna średnia temperatura (° C)	3.0	3.8	6.0	9.0	12.8	16.8	19,0	18.7	16.1	12.3	8.5	4.9	10.9
Maksymalna średnia temperatura (° C)	9.4	11.1	13.7	17.5	21.6	25.9	29,0	28.6	25.2	20.3	15.2	11.5	19.1
Opad (mm)	63	52	63	60	51	51	42	56	71	82	86	80	757

• Klasyfikacja klimatyczna: strefa D.

Rzeki i potoki

• Tronto
• Albula
• Ragnola
• Acquachiara

Pochodzenie nazwy

Na przestrzeni wieków do określenia pochodzenia nazwy używano różnych toponimów, od San Benedetto in Albula do San Benedetto nella Marca . W 1862 roku, aby odróżnić go od innych homonimicznych miejscowości nowego królestwa Włoch , nazwano go San Benedetto del Tronto. Imię pochodzi od świętego, męczennika Benedykta. W czasach Dioklecjana rzymski żołnierz został rozmieszczony w garnizonie wojskowym, aby bronić miasta Cupra Marittima . Odmawiając , że bogowie nie wyrzekną się wiary chrześcijańskiej, zginął męczeńską śmiercią na moście potoku Menokia, odcięto mu głowę, a ciało wrzucono do morza, było 13 października 304 r. jest zjednoczony z ciałem, unosząc się na południe, eskortowany przez flotę delfinów, przybył na wysokość lustra morza, ordiena San Benedetto, ciało jest areną na brzegu. Następnego ranka rolnik widzi delfiny i ciało męczennika. On jest przerażony, nazywając ludzi, wspierać ciało męczennika na wózku i transportowane na wzgórzu, gdzie został pochowany w katakumbach na terenie, który został zbudowany w XVIII -tego  wieku, obecny kościół opactwa San Benedetto Martire . Zbiega się z tym, na którym zbudowano pierwszy kościół parafialny San Benedetto i który jest miejscem narodzin San Benedetto del Tronto.

Historia

Pochodzenie

Niewiele wiadomo o początkach San Benedetto del Tronto. Zawsze były datowane XII th  century , ale w lecie 2011 roku, podczas niektórych odkryć archeologicznych dokonanych w Paese Alto , wiele sztuk pochodzący z czasów rzymskich zostały odkryte, w tym basen, biały mozaika czarne ramki i rogu ścianie budynek z czerwonej typowych murali rzymskiego dekoracyjne scenicznej pochodzącym z Neronian lub Flawiusza okresie między pierwszą połowę I st  wieku  pne. BC i pierwsza połowa I st  wieku . Odkrycia te podają w wątpliwość to, co wiedzieliśmy o prawdziwym pochodzeniu San Benedetto. Kiedyś sądzono, że powstało na miejscu starożytnego miasta Truentum (miasto założone przez starożytnych Liburnian ), a następnie Castrum Truentinum , dziś identyfikowanego ze stanowiskiem archeologicznym wykopanym u ujścia Tronto w mieście Martinsicuro .

Nie ma zatem pewności co do pochodzenia i, w oczekiwaniu na dalsze badania nad wynikami, nadal podtrzymujemy hipotezę o jądrze zbudowanym wokół kościoła, w którym znajdowałyby się szczątki San Benedetto Martire, umęczonego rzymskiego żołnierza w starożytnej Cuprze ( później Cupra Marittima). Z zamieszkałego jądra San Benedetto, określanego jako Plebs Sancti Benedicti in Albula , nazwanego na cześć patrona i właściciela kościoła o tej samej nazwie, a także ze strumienia, który nadal przez niego przepływa, zachowały się ślady roku 998 w akt odnoszących się do inwestytury na rzecz Świętych Vincenzo i Anastasio na terytorium Acquaviva Picena przez UBERTO , biskupa z Fermo .

W 1105 r. Papież Paschał II zatwierdził klasztor San Benedetto al Tronto in Oderisio , opata Montecassino, a następnie w 1112 r. Kolejną bullą wysłaną do nowego opata Gerarda.

Pierwsza znacząca zmiana lokalizacji miała miejsce w 1145 r., Kiedy lordowie Azzo i Berardo di Gualtiero uzyskali pozwolenie od biskupa Liberto di Fermo na budowę kastrum na wzgórzu, na którym znajduje się kościół parafialny.

Średniowiecze

Obiekt rywalizacji między miastami Ascoli Piceno i Fermo, miasto było przez wieki zaciekle dyskutowane między dwoma rywalami. W 1463 r. Fermo zlecił bratu Giacomo della Marca pełnienie funkcji arbitra w tej sprawie i rozwiązanie wielowiekowych sporów między oboma miastami. Dnia 3 lipca 1463 roku brat Giacomo della Marca wydał wyrok, przypisując Monteprandone dolną część San Benedetto, odpowiadającą dziś obszarowi położonemu na południe od potoku Ragnola, gwarantując mieszkańcom Ascoli Piceno i przyłączenie do jurysdykcji Monteprandone tego Montecretaccio, pod którym miał powstać wspomniany port ( Porto d'Ascoli ), ale nigdy nie powstał.

W 1478 r. Epidemia dżumy , najwyraźniej spowodowana przez Turków , spustoszyła terytorium San Benedetto, dziesiątkując ludność do tego stopnia, że ​​w 1491 r. Miasto pozostało prawie niezamieszkane, z inicjatywy gminy Fermo, która wówczas zarządziła pod jurysdykcją postanowiono udzielić niektórym uchodźcom z Imoli możliwości osiedlenia się w tym kraju, przyznając im ziemię pod emfiteuzję.

W państwie papieskim

Grabieży i dewastacji w różnych okresach także scharakteryzować XVI th  century , do którego często, choć strategicznie ważne, opracuje dopiero po stwierdzeniu trochę spokoju. W 1615 r. Istnieją dowody na pierwszą ekspansję poza mury, w kierunku morza, wraz z budową małego kościoła pod wezwaniem Madonny della Marina na wzór dzisiejszego placu Cesare Battistiego , w pobliżu starego ratusza. Zbudowany na bezludnym wybrzeżu wzdłuż Via Litoranea, na trasie od Bramy Południowej do plaży, poza murami starożytnej wioski.

XIX th  century

Rozwój demograficzny Castro Sancti Benedicti , a po 1860 roku dekretem królewskim, San Benedetto del Tronto, przypomina wiele innych ośrodków na wybrzeżu Adriatyku, gdzie imigracja odgrywa decydującą rolę, wykonane niezbędne do ponownego zasiedlenia w końcu XV th  wieki i trwają do dziś w znaczący sposób, naloty i zabrani barbarzyńcy, zajmujący się populacjami transadriatyckimi , epidemiami , masową emigracją do innych miejsc we Włoszech za granicą, niektóre o specyficznych cechach związanych z zawodami morskimi.

San Benedetto del Tronto, poprzez te zjawiska, jawi się jako prawdziwy „przyczółek”, gdzie wysiada się łodziami, skąd wypływa się z wiosek w głębi lądu i gdzie się osiedla, być może, aby udać się na inne brzegi, ale zawsze pozostawiając ślady tych demograficznych składki. Było to szczególnie ważne, ponieważ w XVIII th  wieku , gdy rybołówstwo było blisko, a sieć dróg przybrzeżnych wykonany jest łatwiejsze i bezpieczniejsze, wykonane połączenie między Państwa Kościelnego i Królestwa Neapolu .

XVIII th  wieku to wiek, kiedy populacja San Benedetto del Trontp zaczęli opuszczać sąsiedztwo zatłoczone Castello po inwazji z nowej przestrzeni budowlanej szacunku murów obronnych i czasami pomijany je do zatopionych ogrodach, wraz z ekspansją wzdłuż i poniżej drogi „Lauretana” (wówczas droga krajowa 16), a następnie „paiarà” (nazwa miejscowości, w której powstała pierwsza osada na lądzie zabranym od morza, co zawdzięcza swoje znaczenie domom zbudowanym ze słomy zmieszanej z gliną).

Reszta obszaru mariny nadal nie nadaje się do zamieszkania z powodu bagien, które utworzyły się tam wraz z upadkiem wybrzeża, a na wsi znajdują się tylko rzadkie gospodarstwa. Później, wraz ze względnym podbojem i odzyskaniem ziemi dla marynarki wojennej, znaczna część z około 5000 dusz, które stanowiły populację San Benedetto del Tronto w 1850 roku, mieszkała już w większości w dzielnicy Marina, co wzbogaca nomenklaturę okręgów, zwiększając ją z dziewięciu do dwunastu.

Szczególnie rybacy, uszczelniacze, sprzedawcy ryb i tragarze marynarki wojennej, dla większego komfortu zawodowego, osiedlają się przy drodze zwanej Lauretana. Społeczne, cywilne, a tym samym gospodarcze centrum nie jest już identyfikowalne w obrębie murów zamku, gdzie większość mieszkańców to obecnie kilku rzemieślników ze swoimi sklepami, bogaci i nieliczni właściciele gruntów rolnych. W dzielnicy Castello nadal mieszka kilku marynarzy, ale jest to wyjątek dla większości, którzy zajmują przestrzeń pod wschodnimi murami.

W 1763 r. Miała miejsce pierwsza interwencja miejska zorganizowana przez inżyniera Paglialunga da Fermo , w 1851 r. Miasto liczyło zaledwie 5 351 mieszkańców (spis stanu papieskiego). W 1860 roku, wraz z inwazją Piemontu przez myśliwych z Alp , miasto przeszło z państwa papieskiego do państwa włoskiego. W 1863 r. Budowa linii kolejowej adriatyckiej była historycznym przejściem dla całego terytorium. W tych samych latach otwarto pierwsze łaźnie, a administracja burmistrza Secondo Moretti określiła powołanie turystyczne miasta San Benedetto w 1896 roku, w którym dekret królewski nadał San Benedetto atrybut Tronto .

XX th  century

Budowa portu rybackiego rozpoczęła się w 1907 r., A ostatnia jego rozbudowa miała miejsce w 2000 r. W 1912 r. Zgodnie z planami Francesco Sciocchetti zwodował pierwszą we Włoszech motorową łódź rybacką „San Marco” .

W 1928 roku, dekretem ministerialnym, San Benedetto del Tronto zostało uznane za uzdrowisko, bazę noclegową i turystyczną, pierwszy nadmorski kurort w regionie Marche i na całym wybrzeżu Adriatyku.

W 1935 r., Po wielu próbach w poprzednich latach, dekretem królewskim zaanektowano Porto d'Ascoli, dotychczasową osadę Monteprandone , ze względu na wygodę terytorialną, ponieważ San Benedetto del Tronto jest w pełnej rozbudowie i potrzebuje przestrzeni. W 1961 roku Porto d'Ascoli zostało oficjalnie włączone do miejskiego rdzenia San Benedetto: ISTAT, na X th spisu został uznany jako część kapitału komunalnych, a nie jako jego wiosce; Centrum zachowuje jednak swój sąsiedzki charakter.

18 czerwca 1944 r., Po 144 bombardowaniach z powietrza i sześciu bombardowaniach morskich, które spustoszyły miasto podczas II wojny światowej , wyzwolono San Benedetto del Tronto.

Symbolika

Zabytki i dziedzictwo

Architektura historyczna i militarna

• Tour des Gualtieri (lub Torrione ) - bardziej trafnie nazywana „Mastio della Rocca” i popularniej nazywana „Torrione” ( lu Turriò lub lu Campanò ), jest to chyba najbardziej reprezentacyjny element miasta, wyróżniający się z wysokości Górne Miasto zdominuje całe miasto. Został on przeprowadzony w ciągu ostatnich dwudziestu lat XV -go  wieku , w następstwie restrukturyzacji murów miejskich po jednym z wielu konfliktów między Fermo i Ascoli Piceno, prawdopodobnie przez rodzinę Gualtieri , który około roku 1145, rozpoczął przebudowę zamku (nad ruinami starego kościoła parafialnego, który popadł w ruinę z rąk tureckich piratów plądrujących wybrzeże lub najazdów berberyjskich), który zakończył się około trzy wieki później budową tej wieży. Wieża o stosunkowo niewielkiej wysokości (20  m ), o spłaszczonym planie sześciokąta, jest w całości z cegły, ma zegar od strony morza i górny krenelaż wykonany podczas restauracji z 1901 roku według projektu architekta Giuseppe Sacconi . Wnętrze podzielono na cztery kondygnacje ze sklepionym dachem (dla dwóch pierwszych kondygnacji działko wierzchołkowe).
• Wieża Guelfa - znajduje się obok prywatnej willi i można ją zobaczyć z trasy SS 16 w Porto d'Ascoli. Jest to wieża obronna z kwadratową podstawowej pochodzącym z XIV -tego  wieku , o strukturze złożonej z wybitnych kostek i kanalizacji. Zbudowany z suchego kamienia z zewnętrzną i wewnętrzną okładziną z cegły, był częścią fortecy składającej się z dwóch dużych wież, siedmiu wież z siedemdziesięcioma blankami, odbudowanych przez miasto Ascoli Piceno po 1348 roku, a następnie zniszczonych przez Gentile da Mogliano , pana Fermo.
• Koszary Guelfa - Znajduje się przy drodze krajowej nr 16, w pobliżu skrzyżowania z Via Mare, główną ulicą Porto d'Ascoli. To jest obwarowany budynek czworokątny planu XVI -tego  wieku .

Architektura sakralna

• Katedra Santa Maria della Marina - wzniesiona przez gminę w 1615 roku na cześć Madonny della Spiaggia, była pierwszym budynkiem, który wyłonił się z murów starożytnej wioski. Kościół był na Cesare Battisti Square, dawniej zwanej Piazza del Mercato, na drodze łączącej Stare Miasto z morza, kiedy na początku XIX th  century church, teraz w gruzach, został wyświęcony i używane jako magazyn. Kościół, ponownie otwarty do kultu przez rząd papieski po 1816 r., Został poważnie uszkodzony przez zalanie rzeki Albula 6 lipca 1898 r., A następnie rozebrany w maju 1899 r. W celu powiększenia Placu Ratuszowego. To była zachęta dla ludności do przejścia do marynarki wojennej.W rzeczywistości w ciągu kilku lat zaczęły powstawać prymitywne magazyny i slumsy, w których rybacy składali swoje narzędzia rybackie. Pierwszy kamień rekonstrukcji nowego kościoła, który zostanie wzniesiony na Piazza Nardone (dawniej Piazza Roma, a dawniej Piazza del Teatro, ponieważ góruje nad nim teatr Concordia znajdujący się po drugiej stronie kościoła), stanął 16 maja 1847 przez biskupa Carlo Gentile'a . Pierwszy projekt bolońskiego Gaétana Errico został uznany za zbyt ambitny i dlatego był zgodny z projektem ucznia Ignazio Cantalamessy . Po dziesięcioletniej przerwie ks. Giacinto Nicolai zostaje biskupem diecezji i wznawia pracę. Prawdziwymi promotorami budowy byli Don Francesco Sciocchetti i Gioacchino Pizzi dei Chierici Regolari, którzy w 1821 roku kupili teren pod budowę. Don Sciocchetti rozpoczął prace, które zostały powierzone architektowi Giuseppe Rossi i zatwierdzone przez architekta Giuseppe Sacconi . Biskup diecezjalny Luigi Boschi poświęcił kościół 4 kwietnia 1908 roku. Następcy Don Sciocchettiego zbudowali baptysterium, zewnętrzne stopnie i połowę fasady. Zaraz po II wojnie światowej sądzono, że będzie on uzupełnieniem tego, co swym ogromem, elegancją linii architektonicznych i położeniem miało stać się „godną katedrą”. Zbudowano więc dzwonnicę i absydę oraz ukończono fasadę. Konsekrowano go uroczystym obrzędem, a Vincenzo Radicioni wyniósł 7 lutego 1973 r. Do rangi konkatedry . Dziesięć lat później, dekretem papieskim z 30 września 1986 r., Kościół stał się nową katedrą „diecezji San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto ”. W 2001 roku otrzymała tytuł „Bazyliki Mniejszej”. Monumentalne organy w bazylice w Loreto zawierają piszczałki organów Callido, przebudowane przez Vegezziego Bossiego w 1900 r., A później w 1950 r. Przez Balbiani z Mediolanu . W 1991 roku, po likwidacji Sanktuarium, kupił je Alessandro Girotto z Postioma (w prowincji Treviso ), który po odrestaurowaniu i ponownym złożeniu go na tę okazję, dodał do niego nowe rejestry. Później, w porozumieniu z proboszczem parafii pro tempore Don Paolo Civardi , organy umieszczono w katedrze. Koncerty inauguracyjne zagrali Giancarlo Parodi , Donato Cuzzato i Antonio Palcich .

• Kościół San Benedetto Martire - Pierwsze terminy rozliczenia z powrotem do XI th  century , kiedy stary kościół parafialny San Benedetto był grób San Benedetto Martire wokół którego po 1140 roku, ściany zostały zbudowane. Istnieje niewiele pozostało z dawnego grobowca i starego budynku, ponieważ kościół został zmieniony i przedłużony do końca XVIII XX  wieku według projektu architekta Pietro Augustoni . W całości z cegły z fasadą z ramami i pilastrami oraz kamiennym tympanonem, w kościele, oprócz znalezisk, epigrafów i nagrobków, zachowało się kilka innych dzieł: ołtarz z 1707 r. Malarza Ubaldo Ricci de Fermo dotyczący Ostatniej Wieczerzy anonimowy ołtarz Madonna del Rosario z XVI -tego  wieku i jeden z Madonna del Carmelo, również anonimowe, z XVIII th  wieku  ; również podobizną Niepokalanego Poczęcia zrealizowany w 1856 roku, martwego Chrystusa z drugiej połowy XIX th  wieku , a zwłaszcza ołtarz San Benedetto Martire z relikwiami świętego.

Witraże polichromowane zostały wykonane w 1988 roku (rok ostatniej renowacji) według projektu miejscowego artysty Marcello Sgattoniego. Kościół, w stylu neoklasycystycznym, z ceglanymi elementami dekoracyjnymi, posiada portal wejściowy ze szczytami i kamiennymi fryzami, który wychodzi na Piazza Matteotti, starożytny Piazza d'Armi, gdyż było to miejsce, w którym zatrzymywały się przechodzące wojska.

Na placu dominuje artystyczna fontanna zbudowana od 1870 roku według projektu rzymskiego architekta Virginio Vespignani . Dalej należy zwrócić uwagę na dużą kotwicę (upamiętniającą dawną nazwę ulicy Via dell'Anchoraggio), a dalej posąg La Retara, poświęcony kobiecie odpowiedzialnej za produkcję i naprawę siatek brzoskwiniowych. , dzieło z brązu autorstwa rzeźbiarza Aldo Sergiacomi . Wewnątrz są obrazy Madonna del Rosario od Andrea Tavernier , Fuga in Egitto a Sacra Famiglia z XVII -tego  wieku , dzieło malarza Armando Marchegiani .

• Sanktuarium Madonna del Santissimo Sacramento - Niedaleko starego ratusza znajduje się sanktuarium Maryi . To kościół „Ojców Sakramentów” ze „Kongregacji Najświętszego Sakramentu” przypomina pracę i duchowość św. Piotra-Juliena Eymarda . Zbudowany w starym teatrze Virginia, został poświęcony 8 grudnia 1939 roku przez biskupa Luigiego Ferri , który jest pochowany w tym kościele. Bardzo chciał, aby jego diecezja Ripatransone była miejscem kultu poświęconego wieczystej adoracji. Istotnie, w sanktuarium Najświętszy Sakrament Eucharystii jest wystawiony przez cały dzień na adorację licznie zgromadzonych wiernych. Kościół o nowoczesnym planie prostokąta podzielony jest na trzy nawy . Tylna ściana apsydy , za ołtarzem, przedstawia dużą mozaikę współczesnego węgierskiego artysty Giovanniego Hajnala . Przypomina ewangeliczny epizod z Ostatniej Wieczerzy w Emaus  : imponująca i smukła postać Chrystusa Zmartwychwstałego, między zdumieniem a zdumieniem dwóch uczniów, zdaje się sięgać ziemi i nieba, gdy daje Eucharystię pod postacią łamanego chleba i Wino, w tle ukazuje się krzyż, którym Syn Boży ofiaruje ludziom zbawienie poprzez ofiarę swego Ciała swojej Krwi.
• Biskupstwo - Już Anelli Pałac, nazwany na cześć rodziny, że co najmniej od końca XVIII -tego  wieku , mieszkał w miejscu, gdzie obecnie stoi budynek. Konstrukcja ma elementy secesyjne w kontekście średniowiecznym i składa się z dwóch prostokątnych korpusów, przedniej części na dwóch poziomach z widokiem na plac i tylnej części czterech pięter, które tworzą wieżę. Dla podkreślenia elewacji wzbogacono eleganckimi ceglanymi ramami i opaskami. Cenne są bramy, balustrady i bramy z kutego żelaza z motywami roślinnymi. Dziś, po starannej i celowej renowacji, jest prestiżową siedzibą biskupstwa.

• Kościół San Filippo Neri - stoi na pograniczu San Benedetto del Tronto i Grottammare . Kościół na planie centralnym przypomina w swojej bryłowej konfiguracji kształt szyszki sosnowej . Pierwszy kamień położono 2 lipca 1961 r., A poświęcono 19 marca 1976 r.

• Kościół Madonna del Suffragio - położony w dzielnicy Ponterotto, kościół zbudowany wzdłuż strumienia Albula został konsekrowany w kwietniu 1979 roku.
• Kościół Sant'Antonio di Padova - pierwszy kamień położono 10 grudnia 1939 r. 21 marca 1953 r. Został otwarty dla zwiedzających i konsekrowany przez Vincenzo Radicioniego .
• Kiosk Sant'Antonio di Padova - Znajduje się niczym ozdobny kiosk w zielonej przestrzeni parku im. Karola Wojtyły , jest częścią parafii Sant'Antonio di Padova.
• Kaplica Immacolata Concezione (zwana również Chiesetta di Legno ) - Znajduje się na północnej promenadzie San Benedetto del Tronto, kilkadziesiąt metrów od plaży i jest częścią parafii Sant'Antonio di Padova.
• Kościół San Pio X - Jeśli wznoszenia w dzielnicy turystycznej, pierwszy kamień został położony na 1 st lutego 1965 roku i został konsekrowany 27 września 1970 r.
• Pomnik Ojca Pio da Pietralcina - Konsekrowana statua Ojca Pio znajduje się w dzielnicy Barattelle, na pierwszych wzgórzach San Benedetto del Tronto, około 3 km od centrum miasta i kilka metrów od Museo Pietraia dei Poeti. Zbudowany z kamieni, cementu i żywicy przez rzeźbiarza Marcello Sgattoniego stał się miejscem celebracji eucharystycznej i modlitwy.
• Kościół Chrystusa Króla - sześciokątny w kształcie, zbudowany zgodnie z nowoczesnymi kryteriami architektonicznymi, stoi w quatiere Porto d'Ascoli centro, został konsekrowany 29 czerwca 1961 roku, został otwarty dla publiczności przez kardynała Luigi Traglia w dniu 2 lipca 1961 roku.
• Kościół Sacra Famiglia - położony w dzielnicy Ragnola, został konsekrowany przez Radicioniego 29 czerwca 1968 roku.
• Kościół Santissima Annunziata - stoi w dzielnicy Salario, nazwa zawdzięcza Via Salaria , jest kościołem parafialnym od 1923 roku, kiedy to podlegał mu Monteprandone. Wewnątrz znajdują się malarskie dekoracje autorstwa Giuseppe Pauri .
• Kościół San Giacomo della Marca - Kościół parafialny pod wezwaniem Giacomo della Marca , zbudowany pod koniec lat 70., został konsekrowany 28 listopada 1982 r.
• Kościół Santa Lucia - skromny istniejący budynek został zbudowany w 1785 roku przez Bernardino Voltattorniego . Poprzednia, prawdopodobnie bardzo stara, musiała znajdować się w pobliżu i prawdopodobnie została zbudowana na ruinach starożytnej rzymskiej świątyni na lokalnym forum lub conciliabulum. Niegdyś w Wielkanoc był celem pielgrzymek do palików San Benedetto del Tronto, który urządza piknik w okolicy.

Architektura cywilna

• Palazzina Azzurra - Kompleks Palazzina Azzurra narodził się z projektu inżyniera Luigiego Onoratiego , głównego inżyniera gminy San Benedetto del Tronto. Zlecone przez Azienda Autonoma di Cura Soggiorno e Turismo, aby „poprawić swoje zakwaterowanie oraz stworzenie miejsca spotkań i rozrywki”, to Palazzina Azzurra został otwarty w dniu 1 st września 1934. W czysto racjonalistycznej styl, typowy z okresu faszystowskiego, to został zbudowany obok dwóch kortów tenisowych i Circolo Forestieri. Dwupiętrowy, pomalowany na niebiesko budynek mieścił na parterze bar, salony, prysznice i toalety dla pań i panów; na pierwszym piętrze, na które wchodził i do którego zawsze prowadziło schody, znajdowała się czytelnia, dwa salony, garderoba i palarnia. Z salonów o półkolistych przeszklonych ścianach rozpościerał się widok na panoramę nowego sosnowego lasu i boisk sportowych. Dość ekskluzywny kompleks architektoniczny, ale zdolny sprostać różnym oczekiwaniom związanym z wypoczynkiem, letnią rozrywką, a także sportem i świętowaniem czasu. Budynek, który nie ma wyjątkowej wartości monumentalnej, w najnowszej historii San Benedetto del Tronto miał wielką wartość dla wizerunku turystycznego. Wojna światowa, która poddała miasto ciężkim bombardowaniom, warunkowała wszelką działalność, ale już po wojnie odznaczała się odnowionym entuzjazmem. Wyróżnia się tym, że jest jednym z najbardziej poszukiwanych miejsc imprez i sal balowych w kraju, od pokoleń i dla kultury muzycznej, która następowała od lat pięćdziesiątych do osiemdziesiątych XX wieku. Po okresie upadku, który odzwierciedlał trudności całego miasta. społeczność, projekt restauracji podjętej przez gminę San Benedetto del Tronto (20 lipca 1996 r.) zwrócił strukturę mieszkańcom w najbardziej autentycznym sensie, z przestrzeniami do promocji i rozpowszechniania sztuki, z salami wystawowymi, biurami i usługi, wszystko uzupełnione parkiem. Na jego dziedzińcu znajduje się Vale & Tino, wyjątkowa kolorowa neonowa rzeźba autorstwa Marco Lodoli .

• Monumento al gabbiano Jonathan - Pomnik mewy Jonathana Livingstona , bohatera książki Richarda Bacha, stworzony przez artystę Mario Lupo w 1986 roku , stoi wzdłuż południowej promenady Molo , której nazwa została przemianowana na The Jonathan's way . Projekt, rzutowany na ponad 10 metrów, zamyka życie mew i wody w niebieskim kole. Jest symbolem hojnej wytrwałości i wytrwałości typowej dla żeglarzy, ludzi przyzwyczajonych do stawiania czoła przeszkodom i trudnościom oraz pokonywania ich w milczeniu.
• Pomnik rybaków - ten posąg jest umieszczony w miejscu, w którym nabrzeże jest wszczepione na południowym molo basenu portowego i odtwarza własność rybaków podczas sztormów, kiedy używali trąbki, aby zwrócić uwagę na niebezpieczeństwo spowodowane mgłą unoszącą się nad morzem. to dzieło Cleto Capponi , artysty z Grottammare .

• Promenada - W 1932 roku promenada została zaprojektowana przez inżyniera Luigiego Onoratiego . Ma w sumie drogę o szerokości 30 metrów i zaczyna się od słynnej i sugestywnej rotondy Giorgini (rondo), na końcu centralnej Viale Secondo Moretti, aw jej najbardziej wysuniętej na północ części, ze względu na cofnięcie się drogi morskiej. Ze względu na ciągłą rozbudowę portu znajduje się daleko za morzem i kończy się na rondzie Salvo D'Acquisto w Porto d'Ascoli, na łącznej długości około 6 km. Graniczy z ogrodami, lasem sosnowym, kortami tenisowymi, lodowiskiem i budynkiem „Palazzina Azzurra”, lokalnym zabytkowym budynkiem w mieście, u ujścia potoku Albula, który wyznacza koniec pierwszego odcinka, na południu zaczyna się bardziej właściwy obszar turystyczny, z kąpieliskami po jednej stronie i willami i hotelami po drugiej stronie drogi. Cechą szczególną promenady jest obfita obecność palm (głównie Phoenix canariensis i sylvestris ), które stały się niejako symbolem miasta (dziś między ogrodami publicznymi i prywatnymi oraz wzdłuż alej miejskich znajduje się łącznie około 8,00 drzew palmowych różnych gatunków) w sensie turystycznym, przyjmując tę ​​samą firmę zajmującą się promocją turystyczną nazwę Riviera delle Palme. W 2001 r. Ukończono ścieżkę rowerową, która prowadzi do Cupra Marittima na północy i Porto d'Ascoli na południu. Południowa część promenady była w różnym czasie przedmiotem interwencji. W 2004 roku rozpoczęto radykalny remont, w ramach którego zmodernizowano pierwszą część południowej promenady: przedłużono deptak i ścieżkę rowerową. Następnie w 2007 roku zainaugurowano drugą sekcję. Ścieżka rowerowa jest częścią większego projektu zwanego Ciclovia Adriatica, który po ukończeniu połączy całe wybrzeże Adriatyku. Oprócz deptaka i ścieżki rowerowej znajdują się tu „ogrody tematyczne”, „oazy”: ogród jałowy, ogród mokry, gaj palmowy, ogród różany, śródziemnomorski ogród makii. Wybrane materiały są zgodne z nowym przeznaczeniem promenady, aby te odcinki wyglądały jak prawdziwe, naturalne przestrzenie. W 2016 roku rozpoczęła się przebudowa północnej promenady, która ciągnie się na długości około 2 km i prowadzi od „Palazzo Las Vegas” do potoku Albula.

• Historyczne centrum morza - to kąpieliska położone w pierwszej części północnego wybrzeża, od potoku Albula do koncesji nr 20 (w tym koncesja nr 29) oraz zabytkowe domki miejskie zbudowane w latach 50. i 60. które w większości zachowały cechy typologiczne z tamtych lat.
• Latarnia morska - Latarnia morska oficjalnie weszła do służby w 1957 roku i została zbudowana pomiędzy rotundą a obszarem portowym (strategicznie położona w centrum obszaru portowego), ponieważ latarnia morska ma znaczenie w jej położeniu i zasięgu wiązki światła. Jest to niezbędny element dla żeglarzy i nawigatorów do zbliżania się do wybrzeża, jako przypomnienie w ciemności nocy dla ludzi na morzu, którzy lokalnie, przed jego zbudowaniem, mieli jako odniesienie tylko Torrione i dźwięk dzwonów; Idealnie z tego powodu został zbudowany wzdłuż prostopadłej, która zaczyna się od Paese Alto w kierunku wschodnim. Jest to cylindryczna wieża umieszczona na budynku i ma 31 metrów wysokości. W jego górnej części znajduje się żarówka halogenowa o mocy 1000 W, która emituje białe światło, które dzięki odpowiednio dobranym i dopasowanym soczewkom odbija się i zamienia w intensywną wiązkę równoległych promieni, a następnie jest transportowana do pojedynczego punktu i rzutowana w dal. Zasięg światła projektora jest wyświetlany na odległość 32 MN w warunkach doskonałej widoczności (zakres nominalny 22 Mn). Z zachodnią stroną zaciemnioną (aby nie przeszkadzać miastu) i jest to wirujące światło optyczne, które emituje dwa błyski w ciągu dziesięciu sekund. Widzialność: 135-045 (270). W przypadku ewentualnej awarii istnieje również mniejsza rezerwa światła o niższym zasięgu (18 Mn). W przypadku wystąpienia mgły włącza się również róg mgłowy na końcu południowego mola, który wydaje sygnał dźwiękowy dla łodzi, które w przeciwnym razie nie byłyby w stanie dostrzec dwóch świateł identyfikacyjnych przy wejściu do portu., Odpowiednio zieloną światło na pirsie północnym i czerwone światło na pirsie południowym. Kręcone schody o 150 stopniach prowadzą na szczyt konstrukcji i na taras, z którego można zobaczyć całe miasto i okoliczne wzgórza od wschodu. Dziś latarnia morska San Benedetto del Tronto działa automatycznie dzięki komórce fotoelektrycznej, która aktywuje lub dezaktywuje go. Ale w czasie budowy była to latarnia ręczna, której działanie odbywało się za biegami napędzanymi ciężarem silnika, który musiał być codziennie doładowywany przez faristę. Latarnia ma spore znaczenie dla całego środkowego Adriatyku, zarówno dlatego, że jest jedyną o znacznym zasięgu między Anconą a Ortoną , jak i ze względu na zasięg geograficzny (tj. Odległość, z której można ją zobaczyć biorąc pod uwagę krzywiznę). ziemi i wysokości, na której znajduje się oko obserwatora).

• I sognatori - praca z brązu Paolo Annibali przedstawia czterometrowy pień martwego drzewa, który zapewnia schronienie różnym zwierzętom i dwójce śpiących dzieci, az góry wyrasta świeżo wypchnięta gałąź.
• Il saluto di Ubu - praca z brązu wykonana przez Enrico Baja nawiązuje do dzieła teatralnego Alfreda Jarry'ego , twórcy patafizyki .
• Allegro - dzieło Ugo Nespolo znajdujące się w fontannie Viale Secondo Moretti.
• Vale & Tino - zainaugurowana w Walentynki, kolorowa neonowa rzeźba Marco Lodoli znajduje się na dziedzińcu Palazzina Azzurra.

• I bambini della guerra - na placu Bambini del Mondo, na który góruje ratusz, a raczej na ścianie ratusza znajduje się rzeźba Ugo Nespolo pt. I bambini della guerra .
• Il mare, il ritorno - znajduje się na nabrzeżu portu Malfizia, przed targiem rybnym, zespół rzeźb „ Il mare, il ritorno” autorstwa rzeźbiarza Paolo Annibali.

• Il monumento ai caduti - znajdujący się przy Viale Secondo Moretti jest dziełem wykonanym z brązu przez Mario Cataldiego i został zainaugurowany 14 sierpnia 1921 roku.
• Słoń traktuje palmę - posąg.
• La famiglia del pescatore - brązowe dzieło rzeźbiarza Aldo Sergiacomi .
• La Retara - pomnik Retary, wykonany z brązu przez rzeźbiarza Aldo Sergiacomi, jest hołdem dla jednej z typowych postaci miasta. Podstawę dzieła wzbogaca ludowy wiersz poety Giovanniego Vespasianiego z San Benedetto del Tronto , poświęcony postaci retary .
• Lavorare, lavorare, preferisco il rumore del mare - œ Ugo Nespolo umieszczone na początku miejskiej promenady.
• Zasada - fontanna znajdująca się przy Via Cairoli, jest zdominowana przez rzeźbę Paolo Consorti .
• Przejrzeć to nie zajrzeć - według Marka Kostabiego, znajdującego się w strefie dla pieszych w centrum miasta.

Miejsca

• Plac Carlo Giorginiego - to plac urodzony jako plac Tommaso di Savoia, malowniczy plac Giorgini (lub rondo Giorginiego), poświęcony Carlo Giorgini , jednemu z najbardziej ukochanych burmistrzów miasta, znanym jako Rotonda, znajdujący się na skrzyżowaniu końca Viale Secondo Moretti i północny początek promenady. Charakterystyczna fontanna na środku placu stała się jednym z najbardziej znanych symboli i obrazów miasta.
• Plac Giacomo Matteotti - został poświęcony Giacomo Matteottiemu , po narodzinach Republiki Włoskiej, dziś jest integralną częścią deptaka w centrum miasta.
• Piazza Giuseppe Sacconi - Dedykowany Giuseppe Sacconi , znajduje się w pobliżu Paese Alto . Na placu znajduje się Wieża Gualtieri, dawne stanowisko dowodzenia.

Główne drogi

• Viale Secondo Moretti - zbudowana na początku lat trzydziestych ubiegłego wieku przez inżyniera Luigiego Onoratiego w ramach projektu, który doprowadził do budowy promenady, historyczna Viale Secondo Moretti zwana il corso znajduje się w centrum miasta, prostopadle do Początek północnej promenady od dziesięcioleci jest miejscem spotkań mieszkańców San Benedetto del Tronto i okolic. Niedawno odnowiony deptak z zabytkowymi obiektami to ulica handlowa. W ostatnich latach wzbogacił się o kolekcję dzieł sztuki współczesnej, w szczególności rzeźb autorstwa Ugo Nespolo , Enrico Baja , Marka Kostabiego , Paolo Consorti , Marco Lodoli , Paolo Annibali .

• Viale Bruno Buozzi - Zaprojektowana na początku lat trzydziestych przez inżyniera Luigiego Onoratiego, "promenada Cristoforo Colombo ", dziś Viale Bruno Buozzi , jest bramą do promenady San Benedetto del Tronto. Ważna arteria łącząca północ i południe miasta, dziś jest to deptak.
• Via Salaria - to starożytna rzymska trasa konsularna, którą obierali Rzymianie, która łączyła Rzym z Adriatykiem; kończy się w gminie San Benedetto del Tronto w miejscowości Porto d'Ascoli.
• Via XX Settembre - jest to jedna z głównych dróg z centrum San Benedetto del Tronto, w okolicy Marina centro, ulica handlowa, restauracja i sztuki wizualne. Dawniej znana jako Via degli Orefici , łączy drogę krajową 16 z centrum miasta. Dawniej używany do ruchu samochodowego, obecnie jest to strefa dla pieszych .

Fontanny

• Rondo Fontanadu Giorgini.
• Fontanine „Allegro”.
• Fontanna Borgo Marina.
• Fontanna na miejscu Nardone.

Przestrzenie naturalne

• Sentina - Położona na północ od ujścia rzeki Tronto to 200 hektarowy obszar, na którym znajduje się zaledwie kilka zabudowań wiejskich i który pomimo niektórych terenów uprawnych i podejmowanych w przeszłości prób integralnego zagospodarowania tereny podmokłe o dużym znaczeniu biologicznym i awifauny . Jest wskazywany jako jeden z ostatnich terenów podmokłych dla migracji awifauny, występujący między ujściem Padu do Gargano i jest jednym z nielicznych odcinków piaszczystej plaży z niezabudowanym zapleczem całego Adriatyku. Jest bogaty w zagrożone lub coraz rzadsze gatunki roślin i zwierząt na włoskiej ziemi, a jego znaczenie z punktu widzenia ochrony środowiska stale rośnie ze względu na ciągłą antropizację wszystkich obszarów przybrzeżnych, zarówno w regionie Marche, jak iw Abruzji.
• Wieża na porcie - Zbudowana w 1543 roku jako wieża strażnicza, znajduje się na chronionym terenie rezerwatu.

Mniejszości zagraniczne

Zgodnie z danymi ISTAT w 1 st stycznia 2016, 3,229 obcokrajowcy przebywający na terenie gminy.

1. Albania , 782
2. Rumunia , 701
3. Ukraina , 216
4. Polska , 182
5. Chiny , 149
6. Maroko , 139
7. Rosja , 90
8. Tunezja , 74
9. Bangladesz , 69
10. Indie , 59

Dialekty

Dialekt z San Benedetto del Tronto jest włączone, podobnie jak inne dialekty prowincji Ascoli Piceno w dialektach Marchii Południowej. Ten typ mowy charakteryzuje się fonetyką typu południowego, od osłabiania samogłosek pokuty po metafonię toników, przyjmującą różne formy w zależności od rozważanych dziedzin. Dialekt San Benedetto del Tronto jest dziś rozpowszechniony w najczystszej postaci tylko wśród starszych pokoleń starego miasta i obszaru portowego. Na rolniczych obszarach południowej części gminy, takich jak Porto d'Ascoli i Sentina, mówi się różnymi sambenedettami z wpływami sąsiedniego Martinsicuro. Sambenedettese jest jednym z dialektów grupy Aso-Trurentin, jednym z najbardziej konserwatywnych, pozostając prawie odpornym na wpływy Fermo, Ascoli i Abruzzo.

Gospodarka

Kultura

Co roku miasto wita ostatni etap wyścigu kolarskiego Tirreno-Adriatico .

Osobowości związane z gminą

• Olindo Pasqualetti (1916-1996), ksiądz, profesor na Katolickim Uniwersytecie w Mediolanie , poeta mówiący po łacinie. Dzieciństwo spędził w San Benedetto del Tronto.

Administracja

Kolejni burmistrzowie

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
28 maja 2006	W trakcie	Giovanni Gaspari	PDS
Brakujące dane należy uzupełnić.

Gminne gminy

Acquaviva Picena , Grottammare , Martinsicuro , Monteprandone

Twinning

• Chicago Heights , Stany Zjednoczone ( 1977 )
• Alfortville , Francja ( 1989 )
• Viareggio , Włochy ( 1993 )
• Trinidad , Kuba ( 1994 )
• Steyr , Austria ( 1995 )
• Šibenik Chorwacja
• Mar del Plata , Argentyna ( 1998 )

Uwagi i odniesienia

1. (it) Popolazione residente e bilancio demografico na stronie internetowej ISTAT .
2. (it) „  Statistiche demografiche ISTAT  ” , na demo.istat.it (dostęp: 4 czerwca 2020 )
3. (it + en) „  Museo del mare  ”
4. (it) „  San Benedetto Del Tronto - Turismo  ” , na web.archive.org ,22 sierpnia 2010(dostęp 4 czerwca 2020 )
5. (it) „  San Benedetto del Tronto - Riviera delle Palme  ”
6. (It) „  Comuni delle Marche per densità di popolazione  ” , na Tuttitalia.it (dostęp: 4 czerwca 2020 )
7. (It) "  Rischio seismico di San Benedetto del Tronto (AP)  " , na Tuttitalia.it (dostęp: 4 czerwca 2020 )
8. (en) „  Klimat San Benedetto del Tronto: Średnia temperatura, pogoda według miesiąca, temperatura wody w San Benedetto del Tronto - Climate-Data.org  ” , na en.climate-data.org (dostęp: 4 czerwca 2020 )
9. (It) „  Classificazione climatica di San Benedetto del Tronto (AP)  ” , na Tuttitalia.it (dostęp: 4 czerwca 2020 )
10. (it) „  Vita di San Benedetto Martire, di Pietro Pompei  ” w L'Ancora Online ,9 października 2018 r(dostęp 5 czerwca 2020 )
11. (It) "  SAN BENEDETTO MARTIRE  " , na web.tiscali.it (dostęp: 5 czerwca 2020 )
12. (it) „  Il Paese Alto sorse quando Roma era Caput Mundi  ” , na Riwierze Oggi ,27 października 2011(dostęp 5 czerwca 2020 )
13. (it) „  Paese Alto, nuovi ritrovamenti archeologici  ” , w L'Ancora Online ,26 marca 2014 r(dostęp 5 czerwca 2020 )
14. Anton Ludovico Antinori , Annali degli Abruzzu ,, Bolonia, Forni Editore,1105
15. Anton Ludovico Antinori, Annali degli Abruzzi , Bolonia, Forni Editore,1112
16. (it) „  https://www.comunesbt.it/museodelmare/Engine/RAServeFile.php/f//secondi_moretti_il_sindaco_patriota_ott12.pdf  ” [PDF]
17. (it) „  Giovana San Benedetto dell'Ottocento | Campionato di Giornalismo il Resto del Carlino  ” , na ilrestodelcarlino.campionatodigiornalismo.it ,23 stycznia 2018 r(dostęp 5 czerwca 2020 )
18. (it) „  https://www.comunesbt.it/museodelmare/Engine/RAServeFile.php/f/rumore_di_bordo_ok.pdf  ” [PDF]
19. (it) „  STORIA MARCHE NOVECENTO  ” , na www.storiamarche900.it (dostęp 5 czerwca 2020 ).
20. (It) „  In viaggio, San Benedetto del Tronto e la Torre dei Gualtieri - Il Martino  ” , na web.archive.org ,15 grudnia 2018 r(dostęp 6 czerwca 2020 )
21. (it) Giorgia Barchi , „  Weekend w San Benedetto del Tronto: cosa vedere e cosa mangiare  ” , na blogu #destinazionemarche ,3 lipca 2018 r(dostęp 6 czerwca 2020 )
22. „  Le CHIESE delle Diocesi ITALIANE  ” , na www.chieseitaliane.chiesacattolica.it (dostęp: 6 czerwca 2020 )
23. (IT) „  Chiese italiane  ” na www.chieseitaliane.chiesacattolica.it (dostęp 6 czerwca 2020 ) .
24. (It) „  Notizie - Parrocchia S. Antonio di Padova - San Benedetto del Tronto  ” , na www.parrocchiasantantoniosbt.it (dostęp: 6 czerwca 2020 )
25. (it) Marco braccetti, "  San Benedetto" Chiesetta di Legno ": passato e di un luogo Sacro present caro residenti e turisti  " na Ancora Online ,28 czerwca 2019 r(dostęp 7 czerwca 2020 )
26. (it) „  Domenica 23 setembre insieme per ricordare San Pio  ” , w L'Ancora Online ,21 września 2012(dostęp 7 czerwca 2020 )
27. (it) „  https://www.comunesbt.it/Engine/RAServePG.php/P/252310010119  ”
28. (it) „  San Benedetto, lo stato dei lavori sul lungomare nord nella fotogallery di Alberto Cicchini ⋆ TM notizie - ultimate notizie di OGGI, cronaca, sport  ” , w TM notizie - ultimate notizie di OGGI, cronaca, sport ,22 lutego 2017 r(dostęp 13 czerwca 2020 )
29. (it) "  Vista mozzafiato dal faro di San Benedetto del Tronto  " , w L'Ancora Online ,29 lipca 2018 r(dostęp 13 czerwca 2020 )
30. (it) Patrizia Cicconi , „  Il Faro, un'icona storica della città dal grande important  ” , on itSanBenedettoDelTronto (dostęp 13 czerwca 2020 )
31. (it) „  Paolo Annibali  ” , na www.paoloannibali.it (dostęp 13 czerwca 2020 ).
32. (it) "  Un'autentica festa per Annibali Paolo e la sua scultura" I Sognatori "- ilQuotidiano.it  " na www.ilquotidiano.it (dostęp 13 czerwca 2020 )
33. (IT) "  https://turismo.comunesbt.it/it/le-opere-darte-del-centro-cittadino/  "
34. (it) System , „  Ubu sotto tutti gli aspetti: lato e figurato  ” , na www.beniculturali.it (dostęp 13 czerwca 2020 r. )
35. (it) "  https://www.comunesbt.it/Monumenti-e-sculture/Allegro  "
36. (it) „  Vale & Tino” cambiano „casa”  ” w L'Ancora Online ,25 lipca 2013(dostęp 13 czerwca 2020 )
37. (it) „  https://www.comunesbt.it/InfoCitta/Monumenti-e-sculture/I-bambini-della-guerra  ”
38. (It) "  Il mare, il ritorno  " , na www.paoloannibali.it (dostęp 14 czerwca 2020 ).
39. (it) admin , "  " Il mare, il ritorno ": the aventura dell'uomo nelle sculture di Paolo Annibali -  " ,4 kwietnia 2019 r(dostęp 14 czerwca 2020 )
40. (It) „  Monumento ai caduti  ” , na www.beniculturali.marche.it (dostęp 14 czerwca 2020 )
41. (It) „  Il ricordo del Sindaco dell'artista Salvo Mangione  ” , on Il Mascalzone - San Benedetto del Tronto - informazione della riviera adriatica a portata di mouse (dostęp 14 czerwca 2020 )
42. (it) "  " La Famiglia del Pescatore "si tingerà d'arancione per dire no alla violenza contro le fait  " , na Riwierze Oggi ,19 listopada 2019 r(dostęp 14 czerwca 2020 )
43. (It) „  Club di San Benedetto del Tronto Carolina Tomassini - Inner Wheel Italia  ” , na www.innerwheel.it (dostęp 14 czerwca 2020 )
44. (it) „  https://www.comunesbt.it/La-Chiesa-di-San-Giuseppe/La-Retara  ”
45. (it) admin , "  Il lungomare di San Benedetto del Tronto e la scultura che parla -  " ,3 maja 2018 r(dostęp 14 czerwca 2020 )
46. (it) „  https://www.comunesbt.it/InfoCitta/Monumenti-e-sculture/To-see-through-is-not-to-see-into  ”
47. (it) „  https://www.comunesbt.it/InfoCitta/Edifici-Storici-1/Piazza-Giorgini-Rotonda-ed-il-Faro  ”
48. (it) "  SALARIA VIA in" Enciclopedia Italiana "  " na www.treccani.it (dostęp: 16 czerwca 2020 )
49. (it) exibart_admin , „  GALLERIA ARTSINERGY  ” , na exibart.com (dostęp 16 czerwca 2020 ).
50. (it) „  San Benedetto, una Festa di Carnevale per ridare lustro a via XX Settembre ⋆ TM notizie - ultimate notizie di OGGI, cronaca, sport  ” , w TM notizie - ultimate notizie di OGGI, cronaca, sport ,22 lutego 2017 r(dostęp 16 czerwca 2020 )
51. (it) „  Via XX setembre, la strada dello shopping e della cultura  ” , na Riwierze Oggi ,7 lipca 2007(dostęp 16 czerwca 2020 )
52. (it) "  RISERVA NATURALE SENTINA  " , na Mare Adriatico ,1 st kwiecień 2016(dostęp 16 czerwca 2020 )
53. (it) „  Riserva Naturale Regionale Sentina: Itinerari  ” , na web.archive.org ,12 marca 2017 r(dostęp 16 czerwca 2020 )
54. (it) „  Progetto 2  ” , na www.ambiente.marche.it (dostęp: 16 czerwca 2020 )
55. (it) „  Cittadini Stranieri 2016 - San Benedetto del Tronto (AP)  ” , na web.archive.org ,18 września 2016 r(dostęp 16 czerwca 2020 )
56. (it) "  Alla scoperta del dialetto sambenedettese  " , on itSanBenedettoDelTronto (dostęp: 16 czerwca 2020 r. )

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Via Salaria
• Lista miast we Włoszech według liczby mieszkańców

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona gminy