Warszawa ul
| Warszawa Street (oc) Carrièra Varsòvia | |||
| Sytuacja | |||
|---|---|---|---|
| Informacje kontaktowe | 43 ° 35 ′ 48 ″ na północ, 1 ° 25 ′ 48 ″ na wschód | ||
| Kraj | Francja | ||
| Region | Oksytania | ||
| Miasto | Tuluza | ||
| Okolice | Patte-d'Oie ( sektor 2 ) | ||
| Początek | n o 137 bis rue Cugnaux | ||
| Koniec | n o 11 miejsce Francois-Roguet | ||
| Morfologia | |||
| Rodzaj | Ulica | ||
| Długość | 213 m | ||
| Szerokość | od 8 do 10 m | ||
| Historia | |||
| Stare nazwy | Ulica Versevi (koniec XVII th wieku) ulica w Warszawie (1806) oraz w Warszawie (od połowy XIX th century) |
||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Ulica Warszawska (w Occitan : Carriera Varsovia ) jest ulica z Tuluzy , stolicy regionu Occitan , w południe z Francji . Znajduje się w dzielnicy Patte-d'Oie , w sektorze 2 miasta.
Lokalizacja i dojazd
Opis
Napotkane ścieżki
Warszawska ulica spotyka się z następującymi pasami, w kolejności rosnącej („g” oznacza lewą ulicę, „d” prawą):
- Cugnaux Street
- Warszawa ślepy zaułek
- Umieść François-Roguet
Transport
Odonymy
Pochodzenie nazwy ulicy Warszawskiej nie jest związane z miastem o tej samej nazwie , stolicą Polski . Jest to zniekształcenie nazwiska pewnego Nicolas Versevi (lub Versevy), który mieszkał na ulicy, w końcu XVII -tego wieku, które zostały zapomniane, zmieniła się na przestrzeni wieków. Ostatecznie ustalono formę „warszawską” w 1806 roku. Pod koniec XIX th century pojawia się obok nazwy „warszawskiej ulicy”, konkurując jako „ulicy w Warszawie”, który nakłada się stopniowo. Inna wersja, spopularyzowana przez Alphonse Bremonda w połowie XIX th wieku, ale odrzucona przez Pierre Salies oferuje inne wytłumaczenie na pochodzenie nazwy ulic warszawskich piwnic do przechowywania wina zostały zbudowane na ulicy, gdzie można by zatem mieć „nalał wina” ( versa wino zgodnie ze znormalizowaną pisownią języka oksytańskiego , berso bi w starej pisowni).
Historia
Dziedzictwo
Joseph-Ducuing Hospital
Budynki i domy
-
n o 1-3 : do wspólnego centrum działania społecznej.
W 1855 azylu został założony przez Hippolyte Olivier na ziemi, którą posiada Warszawa ulica (aktualny n o 1 do 5). Dom składa się wtedy z budynku na parterze, dziewięć przęseł długo, prawdopodobnie zbudowany w pierwszej połowie XIX -go wieku. Fasada w stylu neoklasycystycznym jest elegancko prosta. Flankują go pilastry z kapitelami doryckimi , podtrzymujące belkowanie ozdobione tryglifem i zwieńczoneprofilowanym gzymsem . Ten wystrój znajdujemy wokół środkowych drzwi. Za i po bokach domu znajduje się duży ogród, który służy pozostałym mieszkańcom. Budynek jest sukcesywnie powiększany o dwa boczne budynki. Ten po lewej, zajmowany przez siostry św. Wincentego a Paulo , został wychowany w 1888 r.
W dawnym azylu mieści się obecnie kilka wydziałów Gminnego Centrum Działań Społecznych (CCAS). Witryna Ulica Warszawska jest specjalnie dla osób starszych: jest tymczasowy ośrodek zakwaterowania (prąd n o 1) oraz Klub Olivier.
-
n O 5 : spadek mleka; Warszawski żłobek.
W 1855 azylu został założony przez Hippolyte Olivier na ziemi, którą posiada Warszawa ulica (aktualny n o 1 do 5). W 1912 r. Miejskie biuro charytatywne powierzyło budowę żłobka architektowi Eugène Curvale . Budynek o eklektycznym stylu przyjmuje formy architektury przemysłowej północnej Francji. Mieścił się w nim Goutte de Lait, a następnie żłobek warszawski.
Uwagi i odniesienia
- Christian Maillebiau, „Toulouse. Rue Varsovie ” , La Dépêche du Midi , 3 października 2003 r.
- Salies 1989, t. 2, str. 554 .
- Plany Tuluzy od 1772 do 1847 i Plany Tuluzy od 1860 do 1950 na terenie Miejskiego Archiwum Tuluzy (konsultowane 6 marca 2021 r.).
- AL, „Toulouse. Ulica i ślepy zaułek Warszawa czy Warszawa? » , La Dépêche du Midi , 12 stycznia 2006.
- Salies 1989, t. 2, str. 554 .
- Wskazówka n o IA31105688 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
- Gminne Centrum Działań Społecznych , na stronie internetowej Urzędu Miasta Tuluzy (przeglądano 6 marca 2021 r.).
- Wskazówka n o IA31105689 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
Zobacz też
Bibliografia
- Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , 2 t., Wyd. Mediolan, Tuluza, 1989 ( ISBN 978-2867263545 ) .
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
- Wstępna inwentaryzacja miasta Tuluzy, na stronie Urban-Hist , Miejskie Archiwa Tuluzy (konsultowane na6 marca 2021 r).
- Ogólny spis dziedzictwa kulturowego Oksytanii, na stronie internetowej Heritage Resources - The Cultural Media Library of the Occitania Region (dostęp6 marca 2021 r).