Pranab Mukherjee

Pranab Mukherjee dwukrotnie sprawował tekę Ministra Spraw Zagranicznych od 1995 do 1996 , a następnie od 2006 do 2009 . Podczas swojej pierwszej kadencji jako szef dyplomacji pomagał stworzyć „ Partnera Pełnego Dialogu” w ramach Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej w ramach polityki cudzoziemca inspirowanego przez ówczesnego szefa indyjskiego rządu Narasimha Rao .

Wrócił po raz drugi do szefa indyjskiej dyplomacji w 2006 r. , nadzorując w trakcie tego nowego mandatu podpisanie umowy nuklearnej zawartej między Stanami Zjednoczonymi a Indiami , pozwalającej tym ostatnim na udział w cywilnym handlu nuklearnym bez ich podpisania. układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej . Ponadto Mukherjee odegrał kluczową rolę w mobilizowaniu społeczności międzynarodowej przeciwko Pakistanowi po atakach terrorystycznych w Bombaju w dniach 26 .29 listopada 2008.

Mianowany ministrem finansów przy okazji zmian w gabinecie w dniu24 stycznia 2009deklaruje, że chciał „przygotować dyplomację indyjską do sprostania wyzwaniom bardziej zglobalizowanego, współzależnego i niepewnego świata” .

Trzykrotnie Mukherjee powierzono tekę ministerialną ds. handlu, od 1980 do 1982 , przez kilka tygodni w 1984, a następnie od 1993 do 1995 , w rządach kierowanych przez Indirę Gandhi, z których jest jednym z najbardziej lojalnych poruczników w w ramach Indyjskiego Kongresu Narodowego . Jego trzecia kadencja, w latach 90. , odznaczyła się dominującą rolą, jaką odegrał w postępie negocjacji w sprawie utworzenia Światowej Organizacji Handlu .

W 1982 roku Pranab MMukherjee został mianowany ministrem finansów przez Indirę Gandhi w 1982 roku  ; posiadał to portfolio do 1984 roku . W tym okresie w kraju nastąpiła wyraźna poprawa finansów rządowych, a Mukherjee otrzymał od Międzynarodowego Funduszu Walutowego ostatnią transzę pierwszej pożyczki udzielonej Indiom przez tę instytucję. Ponadto to on ogłosił w 1982 r. list mianujący Manmohana Singha na gubernatora Indyjskiego Banku Rezerw , który po latach mianował go ministrem w kolejnych rządach. Był jednak podejrzewany o faworyzowanie w konflikcie między firmami przemysłowymi Dhirubhai Ambani i Nusli Wadia.

Z tego okresu był przedstawiany jako reformator pragnący otworzyć światową gospodarkę na liberalizm . Jednak w 1984 roku , podczas gdy Mukherjee przez kilka tygodni łączył tekę Handlu z Finansami, został zwolniony przez Rajiva Gandhiego, pomimo umiejętności dobrego menedżera, które mu użyczono: tak opisuje go międzynarodowy magazyn Euromoney jako „najlepszy minister finansów na świecie”.

Mukherjee odzyskał, przynajmniej częściowo, zarządzanie finansami Indii, kiedy został mianowany wiceprzewodniczącym Komisji Planowania przez premiera P.V. Narasimha Rao  ; jako że stanowisko Przewodniczącego Komisji jest de facto zajmowane przez Szefa Rządu, stanowisko Wiceprzewodniczącego ma istotne znaczenie. Na tym stanowisku, z pomocą ministra finansów Manmohana Singha , nadzorował liczne reformy gospodarcze mające na celu otwarcie indyjskiej gospodarki .

W 2009 roku znalazł ministerialny portfel finansów w rządzie Manmohana Singha , który zlecił mu zmniejszenie indyjskiego długu publicznego proporcjonalnie do PKB . Jednocześnie musi przeprowadzić liczne reformy podatkowe, nałożyć podatek na świadczenia społeczne, a drugi na obrót towarami; reformy te są mile widziane przez czołowych liderów biznesu i ekonomistów, mimo że ostro skrytykowali wprowadzenie opodatkowania z mocą wsteczną.

Rozszerzył jednak finansowanie kilku organów sektora społecznego, takich jak Narodowa Misja Odnowy Miast Jawaharlal Nehru, i poparł wzrost budżetu, który mógłby poprawić alfabetyzację i dostęp do opieki zdrowotnej, jednocześnie rozszerzając kilka programów infrastrukturalnych, takich jak Narodowy Program Rozwoju Dróg i zasięg sieci elektrycznej. Aby uspokoić inwestorów, Mukherjee zapewnił jednak, że wzrost wydatków publicznych ma być tylko tymczasowy.

W 2010 roku Mukherjee został uhonorowany przez Emerging Markets , czasopismo informacyjne Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego , tytułem „Ministra Finansów Roku dla Azji  ” za „zaufanie, jakie ma. reform cen paliw, przejrzystości fiskalnej i strategii wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu” . Miesięcznik The Banker również przyznał mu tytuł "Ministra Finansów Roku".

Jednak ostatnie lata Mukherjee w ministerstwie finansów wyglądają na bardziej mieszane; indyjski kanał NDTV wskazuje, wczerwiec 2012, po rezygnacji, że „stoi przed kilkoma decyzjami, dla których wybory polityczne były obciążone imperatywami ekonomicznymi” .