Miejsce Saintes-Scarbes

Place Saintes-Scarbes (oc) Plaça de l'Olm de Santas Carbas
Umieść Saintes-Scarbes i jego fontannę.
Sytuacja
Informacje kontaktowe	43 ° 35 ′ 54 ″ na północ, 1 ° 26 ′ 56 ″ na wschód
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Miasto	Tuluza
Okolice	Saint Etienne
Morfologia
Rodzaj	Kwadrat
Formularz	Trójkątny
Powierzchnia	1400  m 2
Historia
Stare nazwy	Place de l'Orme des Saintes-Carbes (wczesna XII p  wieku) Miejsce Saintes-Carbes (środku XVI p  wieku) Miejsce Saintes-Scarbes (koniec XVII p  wieku)
Geolokalizacja na mapie: Francja Geolokalizacja na mapie: Toulouse

Na miejscu Saintes-Scarbes (w Occitan  : umieszczone Mikołaje Carbas ) jest kwadratem w zabytkowym centrum Tuluzy we Francji . Znajduje się w dzielnicy Saint-Étienne , w sektorze 1 miasta. Należy do chronionego obszaru Tuluzy .

Toponimia

Od średniowiecza nazwa placu nie uległa zmianie. Wiadomo już, w Pieśni albigensów Crusade w początkach XII XX  wieku jako miejsce z Orme des Saintes-Carbes. Te „węgliki” ( karbas w języku prowansalskim ) byłyby snopami lub naręczami pszenicy, które składano jako ofiarę przed kaplicą poświęconą Dziewicy na środku placu, w pobliżu wiązu . Od połowy XVI -go  wieku, nazwa staje się po prostu zamiast Saintes-Carbes. Przez zniekształcenie lub złą transkrypcję prowansalskiej wymowy w języku francuskim Saintes-Carbes stają się Saintes-Scarbes. W 1794 roku, podczas rewolucji francuskiej , na pewien czas zmieniono nazwę placu na Place de l'Égalité, chociaż nazwa nie zachowała się.

Opis

Napotkane ścieżki

Miejsce Saintes-Scarbes łączy się z następującymi trasami, w kolejności rosnącej:

1. Perchepinte Street
2. Pierre-de-Fermat
3. Saint-Jacques Street
4. Ulica Ninau

Historia

Niezwykłe miejsca i zabytki

• pośrodku placu  : fontanna Saintes-Scarbes (1989; 2006).
  Pierwsza fontanna, stworzona w 1989 roku przez architekta André Vernette, została zniszczona w 2002 roku w wyniku protestów mieszkańców placu. Został on zastąpiony w 2006 roku przez odtworzenie fontanny znajdującej się w małym klasztorze augustianów . Fontanna składa się z okrągłego basenu w środku której stoi słup nośny basenie czele anonimowego rzeźby Diany z XVIII -tego  wieku.

• Fontanna Saintes-Scarbes.

• Le Petit cloître des Augustins w Tuluzie - Georges Castex (1897, Musée des Augustins ).

• N O   1  : hotel de Castelpers (1771); Hotel Murviel lub Arquata.  Wpisane MH ( 1927 , balustrada schodowa z kutego żelaza) .
  W 1752 roku markiz de Castelpers kupił rozległy hotel, który chciał zmodernizować: w 1771 roku kazał przebudować fasadę ulicy. W 1776 r. Sprzedał swoją posiadłość Tristanowi de Caulet, markizowi de Gramond, byłemu starszemu oficerowi gwardii królewskiej , capitoul od 1782 do 1785 i od 1787 do 1790. Z kolei sprzedał hotel w 1783 r. Marie-Antoinette de Carrion de Murviel , baronowa stanów Langwedocji i żona Augustina Spinoli, markiza Arquata .
  Hotel jest zbudowany na pięciu kondygnacjach: piwnica, parter, antresola oraz dwa zstępujące kondygnacje. Jest on taktowany przez siedem zatok, do 1 st i 6 th jest wzmocnione przez niewielki występ . Jest w 1 st rozpiętości że właśnie tkwi przejściowe , która ramka jest kamień . Gzyms z portalu jest obsługiwana przez dwie konsole ozdobione róż. Na antresoli i podłogi, okna są prostokątne: te o 1 st piętrze posiadają poręczy w kutego żelaza  ; tych z 2 -go piętrze mają wsparcie kamień spoczywa na konsole Ozdobiony tryglif uzupełnione kropli . Elewację wieńczy szeroki gzyms.
  Porte-cochère otwiera się nazadaszone przejście , które daje dostęp do holu wejściowego, w którym znajdują się monumentalne schody z kamienia. Klatka schodowa jest zawieszona, a jej stopnie spoczywają z jednej strony na ścianie klatki, az drugiej na pełzających łukach tworzących muł . Przejścia łukowe zdobi wisior wiszący w ślepej lampie . Rampa żelaza kutego jest przypisana do ślusarza Joseph Bosc . Składa się z prostokątnych paneli ozdobionych antycznym wazonem obramowanym rozetą z arabeskami i liśćmi akantu. Klatka schodowa zdobią rzeźby: Herkulesa, cesarzy rzymskich i lwa.

• n O   2  : budowa Nelle Jean (koniec XVIII p  wieku).
  Budynek został zbudowany pod koniec XVIII -go  wieku w stylu neoklasycystycznym Ludwika XVI , może architekta Jeana Nelle, który zamieszkuje od 1770 Symetryczna fasada ma trzy zatoki szeroka i uczeń s'na dwóch piętrach. Na parterze brama , po lewej stronie, zwieńczona jest szeroką pawężą z kutego żelaza . Podłogi, okna są prostokątne, wyposażone w podpory kamienne oraz balustrady z kutego żelaza o geometrii. Są one połączone przez tabele wzoru, ale tylko te o 1 st piętrze są zwieńczona gzymsem . Elewację wieńczyduży profilowany gzyms.

• n O   4  : budynku ( XIX p  wieku).
  Budynek jest zbudowany w stylu neoklasycystycznym przedstawiciela XIX -tego  wieku Toulouse. Wznosi się na czterech poziomach. Ceglany parter pokryty jest tynkiem ozdobionym zwornikiem . Składa się zbocznych półokrągłych drzwi karetki i czterech prostokątnych okien. Na 1 st i 2 nd podłogi, elewacja jest obramowane pilastrami  : te o 1 st piętrze, w stylu doryckim z bossami, są proste i podtrzymujące belkowanie , a te na 2 nd piętrze, w stylu doryckim, ale bez szefa , są podwójne i wspierają duży profilowany gzyms . Najwyższe piętro, przeprute małymi okienkami, traktowane jest jako poddasze .

• n o   6  : hotel Bourg (1683).
  W latach siedemdziesiątych XVI wieku hotel należał do Jeana de Véziana, doradcy parlamentu od 1573 do 1593 roku, który w 1569 roku poślubił Jeanne de Mansencal. W 1595 roku został zajęty przez Pierre du Bourg, urzędnika kryminalnego w parlamencie, żonaty z córką Jean de Vézian, Madeleine. Od tego dnia hotel pozostaje własnością rodziny Bourg. Około 1650 r. Spotykamy Léonarda Aymable du Bourg de Cavaignes, lorda Lapeyrouse , capitoul w latach 1656–1657, a następnie, około 1676 r., Jego syna Gabriela Aymable du Bourg-Cavaignes, lorda Lapeyrouse, doradcę parlamentu od 1676 do 1715 r. W 1683 r. Leonardo Bourg kupuje część budynku Jean Montjuif na ulicy Fermat (obecnie n o  2) i wzniesiono nową fasadę.
  Hotel składa się z czterech głównych budynków, które otaczają wewnętrzny dziedziniec. Ma dwie kondygnacje, dach scenyi bok placu Saintes-Scarbes, posiada sześć przęseł. Na parterze znajduje się porte-cochère z naprzemiennej cegły i kamienia, którego półkoliste sklepieniezwieńczone jest gzymsem . 1 st a 2 e podłoga, prostokątne okna również cegły obrazowe i alternatywnego kamień, której nogi rozciąga się na niższym poziomie. Ceglane sznury biegną wzdłuż elewacji na wysokości parapetów i gzymsów. Dwa okna samolotu wycięte między placem a Rue Fermat mają balkon wspartyna kamiennych konsolach z balustradą z kutego żelaza . Elewację wieńczy modylionowy gzyms.

• n O   7  : budowa corondage ( XVII th  ? wieku).
  Budynek corondage został prawdopodobnie zbudowany w XVII -tego  wieku, na rogu ulicy Ninau . Wznosi się na czterech poziomach i ma trzy zatoki na Place Saintes-Scarbes. Konstrukcja szachulcowa nie jest widoczna, ukryta za pokrywającym ją tynkiem.

• N O   8  : budowa ( XVIII p  wieku, 1885).  Zarejestrowany MH ( 1946 , fasada i dach) .
  Budynek jest wysoki podczas XVIII -tego  wieku, ale został częściowo przebudowany w 1885 roku w imieniu właściciela Nercy, który instaluje swoje meble firma zasłony Nercy na parterze i faktycznie dodać wystrój wyrobów ceramicznych , które zdobi Windows. Fasada, szeroka na cztery przęsła, obejmuje trzy zstępujące kondygnacje. Na parterze jest otwarta przez drzwi środka, prawej sklep arcade i podjazd na lewo, który wyeliminował XX th  wieku sklepie Arcade i okna. Kondygnacje otwierane są segmentowymi oknami zwieńczonymi gzymsem . Mają bogatą dekorację z terakoty: konsole na poziomie parapetów zdobi listowie, a korony okien zdobią kwiaty, liście, palmy i fantastyczne twarze. Elewację wieńczy szeroki nadwieszony gzyms.

• n o   11  : domu ( XVIII XX  wieku).
  Budynek w stylu klasycznym , jest wysoka XVIII th  century. Fasada, szeroka na pięć przęseł i wysoka na trzy kondygnacje, jest symetryczna. W parterze wszystkie otwory są prostokątne, z wyjątkiem podcienia sklepowego w ostatnim z prawostronnym ciągu, który jest odcinkowy. Od wyższych kondygnacji oddzielony jest ceglanym kordonem. Na 1 st i 2 nd piętrach, prostokątne okna, z cegły i kamienia, zmiennego mająkamienne parapety i są zwieńczone gzymsami . Te o 1 st piętrze mają balustrady w kutego żelaza . Krótki cegła szew na półkach z okien dwóch e podłodze. Na najwyższym piętrze balkon został dodany do XIX th  century: dach jest obsługiwany przez dwóch filarów i cegły czterech drewnianych kolumnach stylu doryckim .

• Schody w Hôtel de Castelpers .

• Fasada budynku n o  8.

Uwagi i odniesienia

1. Jules Chalande, 1925, s.  314 .
2. Johanna Decorse, „Place Saintes-Scarbes: elegancki i bardzo drogi” , La Dépêche du Midi, 21 czerwca 2011.
3. Laure Krispin, „Szczegółowa karta informacyjna Dziedzictwo architektoniczne: IA31130858”, spis ogólny Region Midi-Pyrénées, miasto Tuluza, w witrynie Urban-Hist , archiwa miejskie Tuluzy , 2004 i 2016, przeglądano w dniu 28 lutego 2017 r.
4. Wskazówka n o  PA00094531 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
5. Louise-Emmanuelle Friquart, Laure Krispin i Nathalie Prat, „Szczegółowy arkusz informacyjny Dziedzictwo architektoniczne: IA31116324”, spis ogólny Region Midi-Pyrénées, miasto Tuluza, na stronie Urban-Hist , Archiwa Miejskie w Tuluzie , 1996, konsultacja z 28 lutego , 2017.
6. Annie Noé-Dufour, „Szczegółowy arkusz informacyjny Dziedzictwo architektoniczne: IA31124792”, spis ogólny Region Midi-Pyrénées, miasto Tuluza, na stronie internetowej Urban-Hist , archiwa miejskie Tuluzy , 1997 r., Przeglądano 28 lutego 2017 r.
7. Louise-Emmanuelle Friquart i Laure Krispin, „Szczegółowy arkusz informacyjny Dziedzictwo architektoniczne: IA31132825”, spis ogólny Region Midi-Pyrénées, miasto Tuluza, na stronie internetowej Urban-Hist , archiwa miejskie Tuluzy , 2009, przeglądano 28 lutego 2017 r.
8. Louise-Emmanuelle Friquart i Laure Krispin, „Szczegółowy arkusz informacyjny Dziedzictwo architektoniczne: IA31132903”, spis ogólny Region Midi-Pyrénées, miasto Tuluza, na stronie Urban-Hist , archiwa miejskie Tuluzy , 2009, przeglądano 28 lutego 2017 r.
9. Dany Rullier, „Szczegółowa karta informacyjna Dziedzictwo architektoniczne: IA31130690”, spis ogólny Region Midi-Pyrénées, miasto Tuluza, na stronie Urban-Hist , archiwa miejskie Tuluzy , 2004, przeglądano w dniu 28 lutego 2017 r.
10. Wskazówka n o  PA00094593 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
11. Louise-Emmanuelle Friquart, Laure Krispin i Nathalie Prat, „Szczegółowy arkusz informacyjny Dziedzictwo architektoniczne: IA31116164”, spis ogólny Region Midi-Pyrénées, miasto Tuluza, na stronie Urban-Hist , Archiwa Miejskie w Tuluzie , 1996, konsultacja z 28 lutego , 2017.

Zobacz też

Bibliografia

• Jules Chalande , „Historia na ulicach Tuluzy,” Wyznania Akademii Nauk i Belles Lettres Tuluzy , 12 th  serii, tom III, Tuluza, 1923, s.  314-319 .
• Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , 2 t., Wyd. Mediolan, Tuluza, 1989 ( ISBN  978-2867263545 )
• „L'orme de Saintes-Scarbes” , La Dépêche du Midi ,12 kwietnia 2000.

Powiązane artykuły

• Dzielnica Saint-Etienne
• Lista utworów w Tuluzie
• Prywatne rezydencje w Tuluzie
• Lista zabytków w Tuluzie
• Lista robót publicznych w Tuluzie