Pierre Simonet

Pierre Simonet Obraz w Infobox. Pierre Simonet w 2012 roku. Biografia
Narodziny 27 października 1921
Hanoi lub Chirongui
Śmierć 5 listopada 2020 r(w wieku 99 lat)
Tulon
Pogrzeb Montbrison-sur-Lez
Imię urodzenia Pierre Adrien Simonet
Narodowość Francuski
Trening Lycée Thiers
Lycée Montaigne
Lycée Albert-Sarraut
National School of Overseas France
Zajęcia Wojskowy, wyższy rangą urzędnik
Inne informacje
Pracował dla Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (od1962) , Międzynarodowy Fundusz Walutowy (od1964)
Uzbrojony Wolna Francja
Stopień wojskowy Kapitan
Konflikt Druga wojna światowa
Nagrody

Pierre Simonet , urodzony dnia27 października 1921w Hanoi i zmarł dalej5 listopada 2020 rw Tulonie jest wolnym Francuzem , żołnierzem i wysokim francuskim urzędnikiem , towarzyszem Wyzwolenia .

Od początku zaangażowany w siły Wolnej Francji , po wojnie został administratorem kolonialnym, a następnie międzynarodowym urzędnikiem państwowym.

Biografia

Rodzina i formacja

Pierre Adrien Simonet jest synem Gilberta Simoneta, politechnika , inżyniera mostów i dróg w Indochinach . Ten ostatni, po mobilizacji we Francji podczas I wojny światowej , wrócił do Indochin, gdzie urodził się Pierre Simonet.

Po ukończeniu szkoły średniej w Lycée Thiers w Marsylii, a następnie w Lycée Albert-Sarraut w Hanoi , Pierre Simonet w 1939 roku wrócił do Francji, aby zdobyć wyższe wykształcenie.

Francja i Anglia właśnie wypowiedziały wojnę nazistowskim Niemcom. Był zbyt młody, by się zmobilizować, kontynuował naukę w Lycée Montaigne w Bordeaux, w klasie przygotowawczej do matematyki specjalnej.

W 1945 roku, po wojnie , Pierre Simonet poślubił Lucienne Ragain (1923-2002) w Sajgonie . Urodziła się i spędziła dzieciństwo w Indochinach, gdzie się poznali. Z pary urodzi się pięcioro dzieci.

Podobnie jak on, Hubert Germain był uczniem liceum w Hanoi i liceum Michelet w Bordeaux. Obaj wyjechali z Saint-Jean-de-Luz do Londynu, spotykają się ponownie po wzięciu udziału w tych samych walkach. Następnie Hubert Germain rzuca mu: „Co tu robisz?” ” .

Druga wojna światowa

Plik 17 czerwca 1940Kiedy marszałek Pétain ogłasza w radiu klęskę armii francuskiej i prosi o zawieszenie broni z Niemcami, Pierre Simonet jest głęboko wstrząśnięty. Ma 18 lat i postanawia się zbuntować.

Następnego dnia, 18 czerwca 1940Roku odnotowuje odwołanie od generała de Gaulle'a wystrzelony z Londynu. Decyduje się stanąć po swojej stronie.

Plik 24 czerwca 1940, udaje mu się potajemnie zaokrętować na ostatnim statku towarowym Baron Kinaird, który w porcie Saint-Jean-de-Luz repatriuje wojska polskie i obywateli brytyjskich. Przybył do Liverpoolu i zaciągnął się do Wolnych Sił Francuskich (FFL) generała de Gaulle'a1 st lipca 1940.

Chciał wybrać lotnictwo, ale ta broń rekrutuje tylko ochotników, którzy mają już licencję pilota. W związku z tym, ze względu na studia matematyczne, został skierowany do tworzonej artylerii FFL w obozie Cove ( Surrey ). Tam rozpoczął szkolenie pod kierunkiem oficerów i podoficerów armii francuskiej, którzy dołączyli do generała de Gaulle'a i postanowili kontynuować wojnę.

W sumie jest to 2000 „wolnych francuskich” ochotników, cywili i żołnierzy, którzy stanowią zalążek FFL.

Wyruszył 29 sierpnia 1940, jest członkiem sił ekspedycyjnych, które w Dakarze mają misję zebrania francuskiej Afryki Zachodniej (AOF) do Wolnej Francji ( Operacja Groźba ). Następnie jego jednostka stacjonowała w Kamerunie we francuskiej Afryce Równikowej (AEF), gdzie kontynuował szkolenie doStyczeń 1941.

Bierze udział w kampanii w Syrii w czerwcu iLipiec 1941Wynik w których formalnie powstała w Damaszku , z 1 st  artyleryjski pułku ffl ( 1 st  samochody). Przydzielony do drugiej baterii do 1 st  RA i nazwie kaprala, jest odpowiedzialny za transmisję i obserwacji.

Z 1 st  Wolnej Francji Brygady General Koenig , brał udział w kampanii od stycznia do LibiiLipiec 1942. Podczas kolumnie Jock  (calach) na pustyni16 marca 1942, podczas silnego ataku czołgów wroga, wypełnia swoją misję do końca i opuszcza swoją pozycję dopiero po złożeniu sprzętu i udaniu się na poszukiwanie ciężarówki z amunicją w szczególnie narażonym miejscu. Wreszcie bierze udział w bitwie pod Bir Hakeim o27 maja w 10 czerwca 1942 jako operator telefoniczny i obserwator, i jest jednym z tych, którzy wychodzą siłą 11 czerwca. Otrzymuje dwa pierwsze cytaty.

Jego brygada była następnie zaangażowana w ofensywę drugiej bitwy pod El Alamein w rPaździernik 1942I nadal z 8 th  armii brytyjskiej z Afrika Korps od Rommla na emeryturze aż Takrouna , Tunezja. Następnie został przyjęty na kurs podchorążych w Tunezji i pod koniec 1943 roku został awansowany na ten stopień.

Z kampanii włoskiej od kwietnia doCzerwiec 1944Pierre Simonet jest przydzielony do plutonu obserwacji powietrza 1 st RAC, jako oficer obserwatora na Piper Cub lekkich samolotów . Zawsze dobrowolny, nie waha się przy wielu okazjach przed zapuszczeniem się w głąb systemu wroga w celu uzyskania żądanych informacji. Jego jednostka jest zaangażowana w ofensywę8 maja 1944który złamał linie Gustawa i Hitlera , wyzwolił Rzym i ścigał niemieckie dywizje na peryferie Sieny w Toskanii .

Podczas lądowania Provence The16 sierpnia 1944, nadal działa jako obserwator w samolocie. Między 20 a25 sierpnia 1944, wypełnia wiele misji wojennych w regionie Hyères i Toulon . Plik21 sierpnia, nad Farléde, a następnie 23 sierpnianad Vallettą nie wahał się przelecieć nad liniami wroga na małej wysokości, aby dostrzec niemieckie działa przeciwpancerne. Plik24 sierpniadzięki bardzo precyzyjnej regulacji zatrzymuje ostrzał wrogiej baterii znajdującej się na półwyspie Saint-Mandrier .

Po Prowansji, podczas wspinaczki na północ, brał udział w bitwach pod Belfort i na południe od Strasburga. Podczas kampanii Alzacji ,7 stycznia w 2 lutego 1945 rNajcenniejsze usługi oddał, biorąc udział w zniszczeniu kilku czołgów i wypatrując dwie baterie.

Mianowany podporucznikiem, brał udział w kwietniu i Maj 1945ostatnia ofensywa 1 st DFL, która chwyta ogromnego Authion, wchodzi w północnych Włoszech i uwalnia Cuneo .

Plik 18 czerwca 1945 rpodczas chwytania broni i defilady żołnierzy na Polach Elizejskich znajduje się w jednym z trzech Piper Cubów, które przechodzą pod Wieżą Eiffla .

Profesjonalne życie

W 1946 roku odbył szkolenie w National School of Overseas France i został mianowany administratorem Overseas France.

W 1948 r. Służył w Indochinach w gabinecie generała Xuana, szefa rządu tymczasowego Wietnamu Południowego.

W 1949 r. Uczęszczał na kursy szkoły aplikacyjnej INSEE w Paryżu i uzyskał certyfikat instytutu statystycznego Uniwersytetu Paryskiego. Następnie pracował w Kamerunie jako szef wydziału statystyki w latach 1951-1952, a następnie jako administrator na różnych stanowiskach (Mora, Meiganga, Ngaoundere, Yaoundé). W 1957 r. Został mianowany szefem regionalnym Ntem w Ebolowej. Uczestniczy w realizacji polityki dekolonizacyjnej i przekazaniu uprawnień władzom Kamerunu.

W 1958 roku zadebiutował jako międzynarodowy urzędnik państwowy w Azji Południowo-Wschodniej jako statystyczny ekonomista w pierwszej misji FAO (Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa ) dotyczącej rozwoju krajów graniczących z Mekongiem .

W latach 1959-1960 został przydzielony przez ONZ do Iranu jako doradca ds. Statystyki gospodarczej. Po powrocie do Francji, oddelegowany do Ministerstwa Finansów, ukończył Centrum Studiów Ekonomicznych CEPE.

W 1962 roku dołączył do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) w Paryżu jako ekonomista .

W 1964 r. Dołączył do Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW).

Od 1973 do 1977 był rezydentem MFW na Haiti i Salwadorze .

W 1981 r. Wyjechał na trzy lata jako ekspert MFW na Komorach i Lesotho .

Przejście na emeryturę

W 1985 roku całkowicie opuścił firmę i przeszedł na emeryturę do Tulonu wraz z żoną, która towarzyszyła mu we wszystkich jego zadaniach.

W 1999 roku został członkiem Rady Orderu Wyzwolenia .

Podniesiony do godności Wielkiego Krzyża Legii Honorowej w rgrudzień 2019odznaczenie wręczył mu generał armii Benoît Puga , Wielki Kanclerz Zakonu, im20 stycznia następujący.

Podczas obchodów 80-lecia apelu 18 czerwca w Londynie , brytyjski premier Boris Johnson ogłasza, że ​​czterech ostatnich towarzyszy Wyzwolenia, Edgard Tupët-Thomé , Hubert Germain , Daniel Cordier i Pierre Simonet, zostaje mianowanymi honorowymi członkami Order Imperium Brytyjskiego . Dekorację wręcza Pierre Simonetowi Ed Llewellyn , ambasador Wielkiej Brytanii w Paryżu, w swoim domu w Tulonie, na7 lipca 2020 r.

Śmierć i hołdy

Pierre Simonet zmarł dalej 5 listopada 2020 rw swoim domu w Tulonie .

Prezydent Republiki Emmanuel Macron deklaruje w komunikacie prasowym „[że] rzeczywiście był bohaterem: bez względu na to ile on odmówił ten tytuł, posiadał wszystkie atrybuty - odwaga, siła moralna, poczucie obowiązku” . Minister Sił Zbrojnych Florence Parly oraz Minister Pamięci i Spraw Weteranów Geneviève Darrieussecq składają jej hołd deklarując, że „cały kraj będzie pamiętał o jej odwadze, wytrwałości i skromności” .

Został pochowany wraz z żoną i córką 13 listopada 2020 rna cmentarzu w Montbrison-sur-Lez , po ceremonii w kościele wiejskim. Ze względu na kryzys Covid-19 nie można mu złożyć hołdu narodowego i zostanie zorganizowany, gdy pozwoli na to sytuacja zdrowotna.

Dekoracje

Pierre Simonet został odznaczony za udział w ruchu oporu .

Uwagi i odniesienia

  1. Recenzja szkoły wojskowej w Aix-en-Provence ( czytaj online ).
  2. Étienne de Montety , „Pierre Simonet, towarzysz wyzwolenia”, Le Figaro , 7-8 listopada 2020, s. 18.
  3. „  Podniesienie do godności Wielkiego Krzyża Legii Honorowej Pierre'a Simoneta, towarzysza wyzwolenia  ” ,27 stycznia 2020 r(dostęp 7 listopada 2020 ) .
  4. „  Londyn ozdobi czterech ostatnich towarzyszy Wyzwolenia  ”, Le Figaro ,17 czerwca 2020 r( czytaj online , przeglądano 8 lipca 2020 r. ).
  5. „  Tweet Eda Llewellyna  ” ,7 lipca 2020 r(dostęp 8 lipca 2020 ) .
  6. Benoît Hopquin, „  Pierre Simonet, jeden z trzech ostatnich towarzyszy Wyzwolenia, zmarł w wieku 99 lat  ”, Le Monde ,6 listopada 2020 r( czytaj online , konsultacja 6 listopada 2020 r. ).
  7. AFP , „  Śmierć Pierre'a Simoneta, jednego z trzech ostatnich towarzyszy Wyzwolenia  ” , na lefigaro.fr , Le Figaro ,6 listopada 2020 r(dostęp 6 listopada 2020 ) .
  8. „  Death of Pierre Simonet  ” , na elysee.fr ,5 listopada 2020 r(dostęp 7 listopada 2020 ) .
  9. „  Śmierć Pierre'a Simoneta, jednego z trzech ostatnich towarzyszy Wyzwolenia  ”, Le Parisien ,6 listopada 2020 r( czytaj online , konsultacja 7 listopada 2020 r. ).
  10. „  Śmierć pana Pierre'a Simoneta, towarzysza wyzwolenia  ” , na stronie defense.gouv.fr , Ministerstwo Sił Zbrojnych ,6 listopada 2020 r(dostęp 7 listopada 2020 ) .
  11. Pierre-Jean Pluvy, „  Pierre Simonet, jeden z ostatnich towarzyszy Wyzwolenia, pochowany w Drôme  ” , na francebleu.fr , France Bleu ,13 listopada 2020 r(dostęp 14 listopada 2020 ) .
  12. Nicolas Barotte, „  11 listopada: upamiętnienia w czasach kryzysu Covid  ” , na lefigaro.fr/ , Le Figaro ,10 listopada 2020 r(dostęp 15 listopada 2020 ) .
  13. biograficzne arkusza na stronie Orderu Wyzwolenia .
  14. Dekret z 31 grudnia 2019 r. Podnoszący godność Wielkiego Krzyża i Wielkiego Oficera w ogólnokrajowym porządku Legii Honorowej .
  15. Dekret z 17 lipca 2014 w sprawie elewacji .

Linki zewnętrzne