Zastępca | |
---|---|
Burmistrz |
Narodziny |
7 kwietnia 1797 Paryż |
---|---|
Śmierć |
12 kwietnia 1871Paryż |
Imię urodzenia | Pierre-Henri Leroux |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Ekonomista , polityk , filozof , redaktor, tłumacz |
Różnica | Konkurs ogólny |
---|---|
Archiwa prowadzone przez | Międzynarodowy Instytut Historii Społecznej |
Pierre-Henri Leroux ( Paryż ,7 kwietnia 1797 - Paryż, 12 kwietnia 1871) Jest redaktorem , filozofem i politykiem, francuskim teoretykiem socjalizmu .
Jego rodzice prowadzą kiepski zakład alkoholowy na Place des Vosges w Paryżu. Pierre mimo wszystko zrobił stałych badań wtórnych jako stypendysta Empire at Lycée de Rennes od 1809 do 1814 roku . Zrezygnował z udziału w konkursie École Polytechnique w 1814 roku, aby pomóc swojej owdowiałej matce i trzem braciom. Został murarzem, a następnie uczył się u kuzyna drukarza. Stając się typografem i korektorem, od początku opracowywał projekty maszyny do składu (1820), której nigdy nie wyprodukowano. Angażuje się w liberalną walkę w okresie Restauracji , najpierw w Charbonnerie , a następnie na czele gazety Le Globe, którą założył w 1824 roku wraz z Paulem-François Dubois . Publikuje wybitne artykuły, w szczególności z zakresu ekonomii politycznej, Orientu i literatury. Ale potem rozumieLipiec 1830, że ideał wolności musi być uzupełniany przez zrzeszanie się . Następnie dołączył do ruchu Saint-Simonian , który postanowił metodycznie reorganizować pracę pod kierownictwem elity przemysłowej i religijnej. Po roku (Listopad 1830 - Listopad 1831), Leroux zatrzaskuje drzwi w kwestii wolności i wykuwa w 1834 r. Neologizm, początkowo pejoratywny, socjalizmu, aby określić niebezpieczeństwo nadużycia planowania społeczeństwa, myśli o doktrynie Prospera Enfantina , inkwizycji , Terror i prorokuj totalitaryzm XX th century. ( Anthology , Bruno Viard, str. 99 sqq )
Później Pierre Leroux przejął słowo socjalizm, aby określić ideał społeczeństwa, „które nie poświęci żadnego z warunków hasła wolności, równości, braterstwa ”. Symetrycznie krytykuje absolutny indywidualizm i absolutny socjalizm (1834, Anthologie , s. 44). Ta równowaga leży u podstaw jego myśli. Chce socjalizmu republikańskiego, to znaczy takiego, który oddaje pełne miejsce wolności, przyjmując ideał równości w jej najbardziej wymagającym sensie, sensie społecznym . Porównując ludzkość do człowieka, który chodzi , dyskwalifikuje każdy plan społeczny zaaranżowany z wyprzedzeniem, tak jak to przedstawił saint-simonizm. To Pierre Leroux zawdzięczamy ocalenie waluty używanej w 1794 r. Przez Robespierre'a i jej przyjęcie przez Republikę w 1848 r., Ale jego propozycja umieszczenia „braterstwa w centrum”, aby zaznaczyć nieredukowalne napięcie między dwoma nieuniknionymi wartościami wolność i równość ( Anthology , str. 265), nie została zachowana. Stawka jest wysoka: założyć republikański socjalizm lub republikę społeczną . Idee te zainspirowały działania podjęte przez Louisa Blanca w 1848 r. W Komisji Luksemburskiej, które jednak nie powiodły się pod ostrzałem burżuazji broniącej zaciekle swoich interesów i Blanquistów.
Kwestia moralna i religijnaWizja ta opiera się na antropologii, która odrzuca dualizm, czy to spirytualistyczny, czy materialistyczny, na rzecz ontologii triadycznej: człowiek jest potrójny: doznanie, uczucie, wiedza . Dlatego Bóg, którego nazywa także Życiem Uniwersalnym , nie powinien być postrzegany jako istota transcendentna. Leroux surowo krytykuje Kościół katolicki zarówno za jego metafizyczny dualizm, jak i za jego historyczne grzechy, za sojusz z uprzywilejowanymi, bez względu na to, czy byli to niegdysiejsza arystokracja, czy obecna burżuazja. Nie przeszkadza mu to w podziwianiu ewangelii. Spektakl walki wszystkich przeciw wszystkim, panujący pod rządami orleanizmu, prowadzi go do stwierdzenia, że żadne społeczeństwo nie może żyć bez religii , i do orędowania religii republikańskiej otwartej na moralność Ewangelii. Wzywa do otwarcia kultury judeochrześcijańskiej i grecko-rzymskiej na zasoby Wschodu, w szczególności Indii i Chin.
Pierre Leroux został wtajemniczony w masonerię w Limoges 4 kwietnia 1848, w loży „Reunited Artists” w Wielkim Wschodzie Francji . W swoim życiu uczęszczał do różnych innych lóż masońskich, zwłaszcza na wygnaniu w Jersey i Londynie (w loży w Filadelfii, do której uczęszczali również jego przyjaciele Martin Nadaud i Alfred Talandier ), a następnie w Grasse. Ponadto mężowie jej dwóch córek są również masonami.
Dzieło Leroux jest ogromne, zarówno pod względem objętości, jak i różnorodności dziedzin, a jego najbardziej niezwykłym elementem jest niewątpliwie nowa Encyklopedia, którą stworzył we współpracy z Jeanem Reynaudem . Pomnik ten jest według Heinricha Heinego , socjalistycznej i republikańskiej myśli o XIX th century, że Encyclopedia of Diderot był w burżuazyjnej pomyślał XVIII th wieku . De l'Humanité ma być jego częścią i jest publikowane oddzielnie. Nowa Encyklopedia pozostaje nieodkryte przez francuskich naukowców. Włoski zespół z University of Philosophy of Lecce pozostawił ważne prace na ten temat (patrz bibliografia).
W 1835 roku Leroux poznał George Sand . Według Georgesa Lubina „tylko na niego przysięga”. Niektóre z jego powieści, takie jak Consuelo i La comtesse de Rudolstadt (1843-44), a także Le Meunier d'Angibault (1845), były pod wpływem Leroux. Pomiędzy filozofem i pisarzem rozpoczęła się bezprecedensowa współpraca, przyjaźń trwająca około piętnastu lat.
Wśród myślicieli socjalistycznych, zauważa David Owen Evans (bibliografia), Leroux jest „jedynym krytykiem literackim, jedynym filozofem i jedynym demokratą”.
W 1843 roku Leroux uzyskał patent na stworzenie maszyny drukarskiej w Boussac (Creuse) , z którą George Sand, „sąsiad Nohant ”, niewątpliwie przedstawił mu podczas wycieczki do miejsca Pierres Jaumâtres . Leroux osiedla się w Boussac, przyprowadza swoją rodzinę i krewnych, a następnie przez miesiące uczniów uwiedzionych jego teoriami i sposobem życia wspólnoty. Stosujemy do rolnictwa Circulus , teorię ekologiczną przed literą, zgodnie z którą żywe istoty żywią się nawzajem szczątkami i odpadami. Prawo to inspiruje całą ewolucjonistyczną doktrynę Leroux, ucznia Lamarcka i Geoffroy Saint-Hilaire , niezależnie od tego, czy chodzi o ewolucję gatunków, czy cywilizacji. We wszystkim „żywi żywią się umarłymi”, co w równym stopniu potępia dobrowolność, co fiksizm .
Leroux kontynuuje swoją pracę jako typograf i jednocześnie dziennikarz; po Le Globe , la Revue encyclopédique , la Revue Indépendant , założonej w 1841 roku, stworzył La Revue sociale wPaździernik 1845.
W Luty 1848, Leroux proklamuje Republikę w Boussac . Mianowany burmistrzem miasta przez rząd tymczasowy , wybieranych na 4 czerwca zastępca Sekwany jako kandydat Demokratycznych Socjalistów do Konstytuanty 1848 Z 6 th z 11 mandatów decyduje przedstawicieli lub zrezygnował być zastąpione 91 375 głosów z 248 392 wyborców i 414 317 siedzib i na ławkach Gór . Ponownie wybrany w wyborach legislacyjnych w13 maja 1849Przedstawiciel Sekwany w Zgromadzeniu Ustawodawczym , z 22 th of 28 z 110 127 głosów z 281,140 zarejestrowanych wyborców i 378,043, przeciwstawiał politykę Ludwika Napoleona Bonaparte .
Walczy o socjalizm mutualizmu i stowarzyszenia. Broni powstańców 48 czerwca , nawet jeśli od czasu swoich doświadczeń w Charbonnerie nigdy nie wierzył w skuteczność postępu społecznego za pomocą broni. Jego stanowisko podsumowuje przemówienie z30 sierpnia 1848 : „Nie chodzi o zaangażowanie państwa w stosunki społeczne; ale między interwencją państwa w stosunki społeczne a zaprzeczeniem jakiejkolwiek mediacji i wszelkim prawom opiekuńczym z jego strony istnieje rozległa dziedzina, po której państwo może i musi kroczyć, w przeciwnym razie nie. Nie ma już państwa. , nie ma już kolektywnego społeczeństwa i znów popadamy w chaos. Państwo musi interweniować, aby chronić wolność umów, swobodę transakcji, ale musi także interweniować, aby zapobiec despotyzmowi i licencji, które pod pretekstem wolności umów zniszczyłyby całą wolność i całe społeczeństwo. Dwie przepaści graniczą z drogą, którą musi podążać państwo; musi przejść między tymi dwiema otchłaniami: inter utrumque tene ”.
Po zamachu stanu z 2 grudnia 1851 r. Leroux udał się na wygnanie do Londynu, a następnie na wyspę Jersey, gdzie Hugo był jego sąsiadem. Ich spacery po plaży Samarez pozostawiły ślady w pracy Hugo. Ich przyjaźń zakończyła się konfliktem, ale dzieła filozofa i poety również zasługują na połączenie.
Po powrocie do Francji w 1860 r. Dzięki ustawie o amnestii z 1859 r. Leroux opublikował obszerny poemat filozoficzny w dwóch tomach (1863-64) La Grève de Samarez .
Zmarł w Paryżu w r Kwiecień 1871. Na pogrzeb gmina deleguje dwóch swoich przedstawicieli. Został pochowany na cmentarzu Montparnasse .
Plik 21 czerwca 1903, inaugurujemy w Boussac, w obecności Georgesa Clemenceau i Camille'a Pelletana , ministra marynarki wojennej, pomnik Leroux, stworzony przez rzeźbiarza z Bordeaux Alphonse'a Dumilatre'a . W następnym roku Pierre-Félix Thomas opublikował rozprawę doktorską na temat twórczości Leroux, podkreślając wpływ Leroux na myśl Jaurèsa. Zapomniane w czasach „socjalizmu naukowego” dzieło Leroux, dzięki pracom Davida Owena Evansa, Jean-Pierre'a Lacassagne, Jean-Jacquesa Goblota , Armelle Lebras-Choparda, Vincenta Peillona , stało się przedmiotem ponownego zainteresowania.
Od 1985 roku Jacques Viard (1920-2014) kieruje Stowarzyszeniem Przyjaciół Pierre'a Leroux i wydaje coroczny Biuletyn. Jego syn, Bruno Viard, który udostępnił dzieło Lerouxa w formie tomu wybranych utworów (patrz bibliografia), rzuca światło na jego relacje z Marksem i Tocqueville'em oraz pokazuje swój wpływ na autorów tak różnych jak Victor Hugo, George Sand, Baudelaire, Jaurès czy Marcel Mauss .
Pierre Leroux ulicy w 7 th dzielnicy Paryża nosi jego imię.
Z pożytkiem możemy zapoznać się z Antologią Pierre'a Leroux, wynalazcy socjalizmu (465 stron), autorstwa Bruno Viarda, wyd. Le Bord de l'eau, 2007, który oferuje panoramiczny obraz kariery Pierre'a Leroux i podsumowanie 12 000 stron, które opuścił.
Książki o Pierre'u Leroux