Offida

Offida to małe miasteczko w regionie Marche, liczące 5300 mieszkańców, między Ascoli Piceno a morzem, 20 km od San Benedetto del Tronto , 100 km od Ankony , w pagórkowatym regionie pokrytym winnicami, sadami, polami zbożowymi i usianymi gajami. schodząc w kierunku Morza Adriatyckiego .

Terytorium położone jest w całości między dolinami rzeki Tesino (na północy) i rzeki Tronto (na południu).

Zamieszkałe centrum zawdzięcza swój nieregularny plan skalnej wychodni, na której stoi na wysokości 292 m, wyciętej z dwóch powstałych odnóg potoku Lama, dopływu Tronto . Jest klasyfikowany jako strefa ryzyka sejsmicznego w strefie 2 (sejsmiczność średnia). Znajduje się około 30 km od Ascoli Piceno, stolicy prowincji i 100 km od Ankony , stolicy regionu.

Toponim

Wiązana z niepewnością co do pochodzenia, forma Ophida, czy też Ophid, jak pojawia się w pierwszych średniowiecznych relacjach, jest przedmiotem badań, które nie doprowadziły do wspólnego wniosku. Tezy związane między innymi z greckim (z Ophis, wąż) lub rzymskim (z Oppidum, ufortyfikowanym miastem) są równie wiarygodne, jak to, które wywodzi nazwę z połączenia dwóch korzeni pochodzenia indoeuropejskiego. : Oph (bogaty) i Ida (góra, wzgórze).

Historia

Początki Offidy są dość kontrowersyjne. Ten sam toponim jest przedmiotem różnych interpretacji i nie pomaga w sformułowaniu pewnego wyobrażenia o narodzinach zamieszkałego ośrodka. Na terytorium Offida, znajdziemy picentines Grobowce ( VII E - V th stulecia . Pne ) i pozostałości rzymskich, ale nie jest pewien historyczny ślad aż 578 po Ascoli mieszkańcy w biegu z powodu inwazji Lombard założył kilka zamków w Picenum Wzgórza, w tym Offida.

Niektórzy historycy Offida byłby ważnym ośrodkiem w VII XX wieku, stając się siedzibą gastald . Pozostały ślady tego samego w czasach Karolingów i za czasów Świętego Cesarstwa Rzymskiego, kiedy miasto zyskało wielkie znaczenie. Pierwsze wyraźne świadectwo historyczne pochodzi z 1039 roku, kiedy Longinus d'Azone przekazał zamek Ophida opactwu Farfa.

W 1261 r. Bulla papieża Urbana IV potwierdziła uprawnienia opactwa Farfa, ustanawiając Presidato Farfense, rodzaj gubernatorstwa odłączonego od Farfy i niezależnego od jakiejkolwiek diecezji.

W 1292 roku papież Mikołaj IV nadał gminom Marchii prawo wyboru podestatu, konsula i przeora. Dla Offidy i innych głównych ośrodków w regionie Marche w tamtym czasie jest to oficjalne uznanie dla instytucji już istniejących i sprawdzonych.

Jak wszystko picénien terytorium, okres od XIII th do XVI th century charakteryzuje wojen między Ascoli i Fermo z Offidiens podejmowania akcji tego ostatniego. Straszne wewnętrzne walki między Gwelfami i Gibelinami, w wyniku których doszło do wielu aktów krwi.

W połowie XVI -go wieku, Offida wykonane rozejm z Ascoli i w tych samych latach, wszystko było pod rządami Farfa znalazł się pod jurysdykcją państwa z Kościołem .

Po stuleciu pod diecezją Montalto , Offida przechodzi pod diecezję Ascoli .

W 1831 r. Papież Grzegorz XVI podniósł Offidę do rangi miasta.

Z końcem XIX e wieku zaczyna przejście gospodarki wyłącznie rolniczego z zaznaczonym rzemieślniczego obecności aż do rozwoju małych branż małego miasteczka, która dziś nie jest już więcej tym ważnym punktem odniesienia, która była od wieków.

W czasie II wojny światowej , w okresie okupacji niemieckiej i Włoskiej Republiki Socjalnej , rodzina Talamonti ukrywała i chroniła przed deportacją członków greckiej żydowskiej rodziny uchodźców, Ventury, którzy przybyli do Offidy w 1942 r. W przymusowym domu.

Za to zobowiązanie solidarności 19 listopada 1979 roku Instytut Yad Vashem w Jerozolimie przyznał Adelino Talamontiemu i jego synowi Fidesowi, a także Camillo Talamonti i jego synom Fernando i Emmie wysokie wyróżnienie sprawiedliwych wśród narodów. ).

W czerwcu 1944 roku wojska niemieckie wysadziły w powietrze most sieciowy łączący Offidę ze stacją Castel di Lama i most drogowy Mezzina nad potokiem Lava, dwa mosty zbudowane pod wąwozami otaczającymi Offidę, w centrum Historia, główne źródła komunikacji (telefon i telegraf) oraz transformator dostarczający prąd do wioski Cappuccini zostały zniszczone.

W 2010 roku była to siedziba Mistrzostw Świata Juniorów w Kolarstwie, w których rywalizowało aż 49 krajów, co jak na tak mały kraj było naprawdę imponującym wydarzeniem, jeśli wziąć pod uwagę, że poprzednim miejscem była Moskwa, a następna Kopenhaga. Valentina Vezzali uczestniczyła w ceremonii otwarcia

Zabytki i dziedzictwo

Offida wszedł do klubu najpiękniejszych Bourgów we Włoszech 2 maja 2008 roku .

Można to zobaczyć pozostałości średniowiecznych murów z wieżami, natomiast twierdzy XVI, XX wieku, pozostaje odcinek ściany i dwa cylindryczne wież.

architektura religijna

Santa Maria della Rocca : Położona na zachodnim krańcu miasta, otoczona jest z trzech stron klifami, które ją wycinają, wywyższając jego imponującą i otwierającą się przed spojrzeniem dwóch dolin. Duża romańsko-gotycka ceglana konstrukcja to zasługa mistrza Albertyna, który wzniósł ją w 1330 roku na niewielkim, istniejącym wcześniej kościele benedyktyńskim. Freski wykonał Maestro di Offida i Giacomo da Campli, a fresk ołtarzowy autorstwa Vincenzo Paganiego .

Sanktuarium Sant'Agostino : Po przybyciu relikwii odnoszących się do cudu eucharystycznego, pierwotny kościół św. Magdaleny został zastąpiony bardziej okazałym kościołem, który Augustianie postanowili nazwać dokładnie Sant'Agostino. Jego budowa trwała od 1338 do 1441 roku. Fasada jest barokowa (1686). Wnętrze został zmodyfikowany i rozbudowany w XVIII -tego wieku z krzyża łacińskiego, z kopułą w tiburium i późno odzieży sztukaterie i eleganckie meble z drewna (chór i wiary w korzeń orzecha z stolarz Ophidian Alessio Donati). Nadal w środku, to zachowuje cenny relikwiarz krzyż (na świętego krzyża , który zachowuje relikwię tego cudu), srebro przeprowadzone w Wenecji XIV th wieku i inny relikwiarz sztuki regionalnej Marche sięga XV wieku .
Kościół Madonna del Suffragio : Na fasadzie na wschodzie są dwa małe drzwi w trawertynu XIV th century, fryzem z terakoty romańskiej i bizantyjskich listwami architravertin trawertynu. Również na tej samej fasadzie znajduje się oryginalne wejście do kościoła Sant'Antonio z bocznym freskiem Simone de Magistris poświęconym temu samemu świętemu, bardzo zniszczonym, jak pokazano na zewnątrz. Wnętrze z trzema nawami powstał w XVIII -tego wieku. Utrzymuje drewnianą figurę XV th wieku oraz drewniany szkielet XVIII -tego wieku, reprezentujących śmierci, że po wyborach bezpośrednich z dnia Spółki był jako symbol w procesji.
Klasztor San Marco : Wbudowany w klasztorze Franciszkanów w XIV -go wieku na miejscu istniejącego wcześniej benedyktynów, że widział wiele zmian na przestrzeni wieków. Od 1655 r. Gościł zakonnice benedyktynek, a obecny kościół św. Marka w stylu barokowym został zbudowany w 1738 r., Zajmując centralną część pierwotnego, zbudowanego w 1359 r. W stylu gotycko-romańskim, z którego powstał duży portal z podniesionym oknem rozetowym (obecnie niewidoczny, ponieważ jest zamknięty w otaczającej ścianie). Strona południowa na Piazza Baroncelli, oprócz portalu do kiosku z dostępem do kościoła (1574) przedstawia oryginalne gotyckie łuki i zamknięte monofory, a także po stronie północnej, która jednak nie jest widoczna, ponieważ jest zamknięta. ściany klasztoru. W klasztorze przechowywane są niektóre freski z XIV TH i XV -go wieku.
Addolorata Kościół : Kościół XV th century nawa z eleganckim Loggetta XVI th wieku z przodu i gzyms terakota. Wewnątrz znajduje się trumna , to znaczy pięknie udekorowany rydwan z baldachimem, na którym umieszczona jest figura zmarłego Chrystusa, niesiona w procesji w Wielki Piątek.

Kolegiata : zbudowana w latach 1785–1798 przez tycińskiego architekta Pietro Maggi, który zastąpił i gruntownie zmodyfikował projekt Ascolano Lazzaro Giosafatti; Posiada wewnętrzną neoklasyczną Ludwika XVI i elewację wykonaną pod koniec XIX -go wieku w stylu eklektycznym cegły i trawertynu. Wewnątrz, między innymi, jest drewniana trumna XIII e wieku z 26 figurek Northern techniki miękkie, przekrój astile od XIV p wieku przybytku XV p wieku drewniany grupa XVI p wieku drewniany krucyfiks Desiderio Bonfini (1612) , obrazy z XIV tH , XV tH i XVI, XX wieku (szkoły sita i szkoły Pietra Alemanno ). Chór wyrzeźbiony ze skręconych kolumn i luster w korzeniu Werony z dwoma rzędami 14 straganów został wykonany przez Alessio Donatiego dla kościoła Santa Maria della Rocca, który w 1794 roku został przeniesiony do kolegiaty, z relikwiami San Leonardo de Noblac zachowanymi w urna umieszczona w ołtarzu głównym, również wykonana z drewna. Plik12 listopada 1994Ciało bł. Corrado da Offida, uroczyście przeniesione z Perugii , zostało umieszczone na trzecim ołtarzu od lewej, gdzie było przechowywane w kościele San Francesco al Prato, obecnie zdekonsekrowanym. Kościół pomimo odległości ucierpiał na skutek silnego trzęsienia ziemi, które miało miejsce w L'Aquili6 kwietnia 2009 : faktycznie, w dniu trzęsienia ziemi niektóre kawałki zostały oderwane od wieży.
Sanktuarium Błogosławionego Bernarda : Klasztor kapucynów w Offida wraz z przyległym kościołem, w którym mieszkał przez wiele lat, stał od 1614 r., Roku założenia, aż do 1893 r., Kiedy bracia, w związku ze zbliżającą się dwusetną rocznicą śmierci św. błogosławiony, postanowił odbudować kolejny, bardziej nowoczesny, z większym i bardziej przyzwoitym kościołem na jego cześć. Odbudowali oba budynki na tej samej ziemi konwentualnej według projektu architekta kapucynów fra Angelo da Cassano d'Adda. Brat Angelo właśnie przybył do Offidy wiosną 1893 r., Po dokładnym zbadaniu miejsca, w wyniku którego powstała konfiguracja o charakterze stratygraficznym i gliniastym, a zatem trudny i ryzykowny teren w stosunku do sektora budowlanego, podjął odważną decyzję. : mimo wszystko postanowił nie zmieniać miejsca budowy, tylko przesunąć o kilkadziesiąt metrów w kierunku południowo-zachodnim siedzibę nowego zespołu klasztornego. W nowym Sanktuarium, z trzema nawami, rozległymi i jasnymi, zaplanowano kaplicę ku czci błogosławionego, przeznaczoną do opieki nad jego doczesnymi szczątkami. Początkowo w nowym kościele kaplicę błogosławionych ozdobiono ołtarzem w stylu kompozytowym, a następnie zburzono, aby zrobić miejsce dla obecnego zespołu architektonicznego. Ołtarz zdobiły cztery skręcone kolumny z ciemnego drewna, po dwie z każdej strony, z klasycznym belkowaniem, z kilkoma modułami. Pośrodku otwarto wnękę z posągiem błogosławionego, trzymając po prawej lilię i czaszkę po lewej stronie, a aniołek po lewej stronie pokazywał napis. Prawdopodobnie ołtarz został skomponowany z elementów architektonicznych starej kaplicy błogosławionych, zbudowanej w 1792 r., Gdyby nie był to nawet ten sam stary ołtarz, zainstalowany w nowej siedzibie. Obecna kaplica stoi w trzecim, lewym przedziale bocznym, poszerzonym w głąb, co z przeciwległym anditem o tych samych wymiarach, zajmowane obecnie przez organy, nadaje kościołowi kształt krzyża łacińskiego, z trzema nawami. Baldachim składa się z czterech kolumn z pionowo rozwiniętymi i skromnie zdobionymi podstawami, z gładkimi prętami i korynckimi kapitelami i jest ozdobiony dekoracjami w architrawie i sklepieniu, zapewne dzięki Girolomini, a iglica kończy się krzyżem w Centrum. Na jednym pasku możemy przeczytać: MANUM SUAM APERUIT INOPI (otworzył rękę na potrzebujących), z wyraźną aluzją do dobroci i hojności błogosławionych wobec ubogich. W związku z trzecią rocznicą śmierci błogosławionego (1994 r.) 14 października 1992 r. Przystąpiono do renowacji dekoracji malarskiej na dachu kościoła. Po urodzeniu się w 1992 roku przystąpiono do przebudowy chóru i plebanii. W prezbiterium zainstalowano nowy drewniany ołtarz. Dwie nowe ambony to godne podziwu dzieło stolarza kapucyńskiego o. G. Trombetta da Cingoli. Efektowne oświetlenie uwydatnia żywy kolor malowanych szpatułką płócien, dzieł artysty, który odżywia i ożywia swoje figurki światłem dziennym. Z tej okazji na początku ścieżki prowadzącej do sanktuarium utworzonego przez Aldo Sergiacomiego ustawiono pamiątkową statuę błogosławionego Bernarda.

Architektura cywilna

Pałac Miejski

Zbudowany w latach XIII TH i XIV -go wieku (szyku centralnej wieży). Fasada jest poprzedzony bramowych 7 arkad z eleganckim opakowaniu 14 pasaże wzniesione w XV th century. Wewnątrz znajduje się mała galeria z pracami Pietro Alamanno i Simone z Magistris da Caldarola. W miejskim archiwum historycznym, przechowywane, m.in. rejestru gruntów niepotrzebnych pergaminie XIV th century fort z 70 zwojów w postaci gotyckich.

Teatr Serpente Aureo

Teatr został zbudowany w 1820 roku według projektu Pietro Maggi, wyburzenia części starego ratusza, który pozostał elegancki portyk z XV -go wieku jako fasady. Powiększony i ozdobiony wkrótce po zjednoczeniu Włoch złoconymi sztukateriami i malowidłami temperowymi. Z planem „do Boccascena” lub „podkowy” teatrów typowych XVIII th century są trzy rzędy siedemnastu Palchetti i Loggione podzielona na piętnaście części.

Kultura

Na ulicach Offidy wciąż można zobaczyć laciarzy, którzy uprawiają swoją sztukę na oczach przechodniów, utrwalając w ten sposób tę tradycję od matki do córki przez pięć wieków.

Na ich cześć wzniesiono pomnik przy wejściu do otoczonego murami miasta.

Muzea

Muzeum Archeologiczne "Guglielmo Allevi" Zainstalowane w Pałacu Miejskim, posiada eksponaty z okresu paleolitu, neolitu, epoki brązu i Picentin.
Offida Civic Gallery
Muzeum tradycji ludowych. Zainstalowany w podziemiach dawnego klasztoru Sant'Agostino.
Muzeum Koronki Offidian Tombolo.
Muzeum Aldo Sergiacomi. W pracowni offidiańskiego rzeźbiarza specjalizującego się w sakralnych dziełach sztuki z marmuru i brązu.

Tradycja i folklor

Karnawał w Offida: Karnawał o bardzo starożytnych początkach ma ugruntowaną tradycję i charakteryzuje się bardzo oryginalnymi wydarzeniami, które prawdopodobnie wywodzą się z rzymskich Saturnalii. Świadectwa historyczne sięgają Modelu: S - kiedy karnawał ma swój największy blask w dużych miastach, takich jak Rzym i Wenecja. Główne przejawy, które charakteryzują dzisiejszy offidyjski karnawał, to zasadniczo dwa: zwodniczy wół i Vlurdowie .

W Ostateczny Piątek, od pierwszego popołudnia, po centralnych ulicach zaczyna wędrować prymitywny wół składający się z drewniano-żelaznej ramy, zastępujący od 1819 r. Prawdziwego wołu, przykryty białym suknem i niesiony na grzbiecie przez kilku mężczyzn. kraju, aż dotarł do miejsca, gdzie tłum go ścigał. Ubrany w guazzaro, prostą szeroką białą sukienkę używaną niegdyś do kampanii wyborczej, tłum podnieca wołu krzykami, wywołując ruchy bardzo przypominające walkę byków. Chaos wywołany nagłą zmianą kierunku, wyścigami i krzykiem tłumu generuje również momenty napięcia i paniki, zwykle ustępowane przez wesołość dzięki wchłanianiu obficie przez wszystkich uczestników wina z tutejszych winorośli. W ciemności, zmęczeniu i niejasności dyktowanej kilkoma drinkami zabawa kończy się symbolicznym zamordowaniem wołu, którego rogi dotykają kolumny miejskiego pałacu. Ostatnim aktem jest pochód martwego wołu ulicami kraju śpiewający hymn karnawału ofidyjskiego.
Określeniem Vlurd określamy pasma trzciny wypchane słomą o różnej długości, które są oświetlane i noszone na ramionach przez setki zamaskowanych mężczyzn i kobiet z guazzaro, wzdłuż ulic kraju we wtorek wieczorem. Zmierzch i wciąż średniowieczna atmosfera zamieszkałego centrum nadają tej procesji spalonych belek niesionych przez zamaskowanych ludzi bardzo szczególną sugestię. Nieuporządkowana procesja kończy się na centralnym placu, na którym rozpalany jest duży ogień. Do końca rozpoczynamy szalone bale, którymi określamy koniec karnawału. Vlurd ma wspólną etymologię z terminem bagordo , za pomocą którego jednocześnie określamy nocną karuzelę (a więc połączoną z imprezą, gozzoviglia, bagordo) i wiązką trzciny, która zwykle służyła do jej oświetlania.
Wytwarzanie koronki klockowej: Sztuka koronek klockowych (tombolo po włosku, z łaciny tumulus) to tradycja przekazywana co najmniej przez pięć wieków z matki na córkę. Do ręcznego wykonania drogocennej koronki potrzeba kilku narzędzi: tombolo, czyli rolki o długości około 30 centymetrów i średnicy 20 centymetrów; prebende, z łacińskiego prae habere , do trzymania z przodu, tak zwane nadal w dialekcie, to znaczy reggitombolo z trzema stopami, drutem, posrebrzanymi mosiężnymi kołkami i kilkoma parami wrzecion. Pierwsze historyczne dowody używania czasu do Tombolo, dla realizacji szlachetnych koronki, datowany na XVI th wieku, ale kilka prac malarskich sugerują, że tradycja była już silna co najmniej dwa wieki temu. W XVII -tego wieku, koronka była offidienne szukał swojej jakości i finezji.

Pomnik koronkarzy
producent koronek w Tombolo

Coroczne wydarzenia

Historyczny Karnawał Offidianu : od czwartku do tłustego wtorku
Święty Krzyż : 3 maja z okazji cudu eucharystycznego (nazwa starożytnego festiwalu wynika z cennego relikwiarza kształcie krzyża, które zostało przeprowadzone w XIV th century przez weneckich artystów i jest prowadzone w procesji z innych znaków tradycyjnych cudów: krwawy puchar , zakrwawiony obrus i koń / muł)
Beato Bernard d'Offida : obchodzone 23 sierpnia
Beato Conrad d'Offida : obchodzone 30 września
Święty Leonard z Noblac , patron Offidy : obchodzony 9 listopada
Zatoka : w sierpniu w kościele La Addolorata odbywa się święto pszenicy, starożytna tradycja chłopska.

Osobowości związane z gminą

Conrad d'Offida (ok. 1241-1306) Błogosławiony franciszkanin urodzony w Offidzie. Jego ciało spoczywa w kolegiacie Offida.
Bernard d'Offida (1604-1694) błogosławiony kapucyn, który zmarł w Offidzie, jego relikwie znajdują się w Offida.
Olindo Pasqualetti (1916-1996), urodzony w Offida, ksiądz, profesor na Katolickim Uniwersytecie w Mediolanie , poeta mówiący po łacinie.

Gospodarka

Offida, położona w sercu regionu winiarskiego, dała początek wielu piwnicom i spółdzielniom winiarskim w swoim mieście i okolicznych wioskach. Pod koniec XIX th wieku, Offida miał produkcję tytoniu i wielu branżach jedwabnika. Szybki rozwój spowolniony przez dwie wojny, który został wznowiony w latach sześćdziesiątych wraz z unowocześnieniem procesów rolniczych i otwarciem fabryk opakowań, butów, toreb, lekkiej metalurgii, sprzętu elektrycznego.

Obecna orientacja ma na celu uwydatnienie doskonałości miejsca, którą reprezentuje produkcja wina gatunkowego (Rosso Piceno i Rosso Piceno Superiore) oraz koronka tombolo w dziedzinie rzemieślniczej.

Administracja

Kolejni burmistrzowie

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
13 czerwca 2004	W trakcie	Lucio D'Angelo	Solidarność i demokracja
Brakujące dane należy uzupełnić.

Grupy etniczne i mniejszości zagraniczne

Według danych ISTAT na 31 grudnia 2015 r. Populacja zagraniczna rezydenta wynosiła 364 osoby (7,20%). Narodowościami najbardziej reprezentowanymi pod względem udziału w całkowitej populacji mieszkańców były:

Chiny , 128 (2,53%)

Albania , 48 (0,95%)

Rumunia , 39 (0,77%)

Hamlets

San Barnaba, Santa Maria Goretti, Borgo Miriam.

Gminne gminy

Acquaviva Picena , Appignano del Tronto , Castel di Lama , Castignano , Castorano , Cossignano , Monsampolo del Tronto , Ripatransone , Spinetoli .

Ewolucja demograficzna

Wymienieni mieszkańcy

Zobacz też

Uwagi i odniesienia

(it) Popolazione residente e bilancio demografico na stronie internetowej ISTAT .

Linki zewnętrzne

Instytucjonalne i turystyczne obiekty miasta Offida: http://www.comune.offida.ap.it
Klasztor Brata Bernarda d'Offida: http://www.turismoffida.com/it/beato-bernardo.html
Strona Braci Mniejszych z Offida: https://www.cappuccinimarche.org/presenze/offida/