Natalie Wood

Natalie Wood Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Natalie Wood w 1973 roku. Kluczowe dane
Imię i nazwisko Natalia Nikołajewna Zacharenko
Przezwisko Natasza Gurdin
Narodziny 20 lipca 1938 r
San Francisco ( Stany Zjednoczone )
Narodowość  amerykański
Śmierć 29 listopada 1981
Wyspa Santa Catalina (Stany Zjednoczone)
Zawód Aktorka
Wybitne filmy Furia życia
Więzień pustyni
West Side Story
Gorączka we krwi
Zakazana własność

Natalie Wood , pseudonim od Natalia Nikołajewna Zacharenki (w języku ukraińskim  : Наталія Миколаївна Захаренко w języku rosyjskim  : Наталья Николаевна Захаренко ), jest aktorka amerykańska ur20 lipca 1938 rw San Francisco ( Kalifornia ) i zmarł dnia29 listopada 1981w pobliżu wyspy Santa Catalina (Kalifornia).

Dziecięca gwiazda dostała w wieku siedemnastu lat, pierwsza z jej trzech Oscarów nominacjami za jej drugoplanową rolę w The Fury of Living , ona również grał na początku 1960 roku główną rolę kobiet w udanej muzycznej. West Side Story , zanim przeżywa mniej pamiętny koniec kariery.

Biografia

Dzieciństwo i początki

Natalia Nikołajewna Zacharenko jest córką Nikołaja Stiepanowicza Zacharenko (1912-1980), urodzonego w Charkowie w rządzie Charkowa ( Imperium Rosyjskie , obecnie na Ukrainie ) i Marii Stiepanowny Zudilovej (1912-1996), pochodzącej z Barnaułu w Rosji . Jej rodzice uciekli przed rosyjską wojną domową, aby osiedlić się w Montrealu, a następnie w San Francisco, gdzie urodziła się Natalia. Mała dziewczynka dorastała w niestabilnym domu z alkoholikiem i brutalnym ojcem robotnika portowego, który zostawił żonie rządy rodziną. Karierę rozpoczęła jako aktorka w wieku zaledwie pięciu lat, popychana w tym kierunku przez bardzo apodyktyczną matkę, która mówi swoim trzem córkom (Oldze, Natalii i Swietłanie ), że jest potomkiem Romanowów . Po testach ekranowych została zatrudniona i nakręciła swój prawdziwy debiut filmowy pod pseudonimem Natasha Gurdin, zanim ten z Natalie Wood zostanie oddany przez producenta RKO Williama Goetza  (w) i Leo Spitz  (w) w hołdzie ich reżyserowi Samowi Woodowi .

Jego ojciec, Nicholais Gurdin ( zamerykanizował swoje nazwisko), który został dekoratorem filmów, i jej tańczącą matkę, ciągną ją za sobą. Ta ostatnia jest jej stałym opiekunem, Natalia dorastająca w przerażającym cieniu matki, która desperacko pragnie zrobić z córki dziecięcą gwiazdę . W scenach łez posuwa się nawet do oderwania skrzydeł motyla, aby córka płakała i zadowoliła reżyserów. Pewnego dnia, na planie filmu Zielona obietnica  (w), gdzie Natalie - jeszcze dziecko - przechodzi przez most w ulewnym deszczu, mała upada i łamie sobie nadgarstek. Jej matka, przerażona myślą, że reżyser zwolni ją z powodu tej kontuzji, nie informuje o tym nikogo i zmusza córkę do zamknięcia się i kontynuowania zdjęć bez leczenia. Efektem będzie bardzo zauważalny ubytek kości, który Natalie będzie ukrywać przez całe życie pod ogromnymi bransoletkami lub długimi rękawami.

Wciela się w wiele ról od małych dziewczynek, a następnie nastolatków, żyjąc i rozwijając się nieustannie pod czujnym okiem kamer i matki obecnej na wszystkich planach.

Kariera

Natalie Wood zadebiutował w 1943 roku i miał swój pierwszy sukces jako aktorka-dziecko w 1947 Cud na 34 th  ul . Jej drugoplanowa rola w The Fury of Living ( Buntownik bez powodu , 1955), gdzie gra Jamesa Deana , pozwala jej na nominację do Oscara i zdobycie Złotego Globu jako objawienie. Kontynuowała kolejny rok z The Prisoner of the Desert , jednym z najbardziej pamiętnych filmów Johna Forda, w którym zagrała rolę dziecka rolników porwanych przez Indian i wychowanych przez nich, dopóki jej wujek ( John Wayne ) nie znalazł jej.

Early Career Awards pomagają w przekształceniu się w niesamowitą dorosłą aktorkę, którą jest, w tym drugą nominację do Oscara w 1961 za Splendor In The Grass ( Splendor in the blood ) Elii Kazana . W tym samym roku pojawiła się w musicalu West Side Story , a rok później w Cygańskiej Wenus z Broadwayu . Po trzeciej nominacji do Oscara w 1963 za Nieznajomego . Jego kariera trwała przez lata 60., zwłaszcza z Bobem i Carole oraz Tedem i Alice (1969).

Od tego momentu zmniejsza częstotliwość swoich usług, aby założyć rodzinę.

Pod koniec swojej kariery zdobyła Złoty Glob za serial „ Tak długo, jak będą mężczyźni” ( Stąd do wieczności , 1979). Uczestniczy w wielu filmach telewizyjnych.

Życie prywatne

W 1952 poznała Nicholasa Raya, w którym zakochała się po uszy. Ona ma czternaście lat, on czterdzieści jeden. Dzięki niemu uzyskała rolę Judi, pierwszoplanowej kobiecej roli w The Fury of Living , za którą otrzymała nominację do Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej . Podczas jej romansu z Rayem bierze za kochanka Dennisa Hoppera .

Natalie Wood opowiada, jak została hospitalizowana po gwałcie dokonanym przez znanego aktora i producenta w 1954 roku, w wieku szesnastu lat. Plotka, podsycana przez komentatora udającego aktora Roberta Downeya Jr. , wskazuje na Kirka Douglasa jako możliwego sprawcę napaści.

W Wrzesień 1956, ma krótki romans z Elvisem Presleyem .

W tym samym roku poznała aktora Roberta Wagnera , którego poślubiła rok później28 grudnia 1957W Scottsdale , Arizona . Rozstali się w 1961 i ich rozwód27 kwietnia 1962, jest szeroko komentowany przez prasę brukową. Następnie rozpoczyna związek z aktorem Warrenem Beatty .

Następnie wyszła za mąż za brytyjskiego scenarzystę i producenta Richarda Gregsona, z którym w 1970 roku miała córkę Natashę i rozwiodła się, by ponownie wyjść za mąż za Roberta Wagnera .16 czerwca 1972. Córka Courtney urodziła się dnia9 marca 1974. Natalie Wood przerywa na chwilę swoją karierę, aby opiekować się dwiema córkami i tą, którą Wagner miał z poprzedniego związku.

Śmierć

29 listopada 1981zostaje znaleziona utopiona w pobliżu wyspy Santa Catalina , gdzie spędzała Święto Dziękczynienia . W chwili śmierci kręciła film science fiction Brainstorm , który trafił na ekrany prawie dwa lata później, wwrzesień 1983.

Okoliczności jego śmierci pozostają niejasne. Na marginesie kręcenia Brainstorm , Natalie Wood i jej mąż Robert Wagner , a także aktor Christopher Walken (z którym prasa nawiązuje romans), wracają około 22:30 na jachcie Splendor z kapitanem łodzi Dennis Davern, drugi kochanek Wooda, ale zeznania nie zgadzają się we wszystkich punktach. Niektórzy świadkowie podobno słyszeli jej wołanie o pomoc po wpadnięciu do wody. Wagner i Walken twierdzą, że jest odwrotnie. Po bardzo pijackim wieczorze jego zniknięcie zostało zgłoszone ochronie morskiej o godzinie 1:15.

Helikopter znajduje jej ciało o 7.44 rano: utonęła dwa kilometry od łodzi, aktorka ubrana jest tylko we flanelową koszulę nocną , czerwoną puchową kurtkę i skarpetki. Oficjalnie jego śmierć uznano wówczas za przypadkowe utonięcie, pomimo licznych stłuczeń zaobserwowanych podczas sekcji zwłok, których analizy toksykologiczne potwierdziły wysoki poziom alkoholu 1,4 g/l we krwi, ale nie stwierdzono śladów narkotyków ani leki.

16 listopada 2011, biuro szeryfa w Los Angeles twierdzi, że wznawia śledztwo.

Kapitan łodzi, Dennis Davern, dostarczony w listopad 2011nowa wersja kontekstu wypadku, która nie jest aktualna. Według niego doszłoby do kłótni między Natalie Wood i Robertem Wagnerem . Ten ostatni, po zniknięciu żony odnotowanym około północy, nie zrobiłby wszystkiego, by ją odnaleźć. Wręcz przeciwnie, rzekomo wywierał presję na kapitana, aby natychmiast nie rozpoczęto poszukiwań. Ale śledztwo kończy się wcześniestyczeń 2012.

11 lipca 2012 r.Dr Lakshmanan Sathyavagiswaran, szef wydziału medycyny sądowej hrabstwa Los Angeles, zmienia akt zgonu: przyczyna śmierci Natalie Wood zmienia się z „przypadkowego utonięcia” na „utonięcie i inne nieokreślone czynniki”, co ożywia śledztwo.

14 stycznia 2013 r.Dodatek  (w) określa obecność siniaki na prawym przedramieniu, lewy nadgarstek i szyję, urazy te które zostały wykonane przed wejściem ciała do wody. Te odkrycia ponownie wzbudzają spekulacje na temat kłótni Natalie Wood z mężem, zanim zniknęła.

2 lutego 2018Amerykańska policja wyznaczyła 87-letniego Roberta Wagnera jako „osobę będącą przedmiotem zainteresowania”, co może poprzedzać formalne wyznaczenie jako podejrzanego. Decyzja ta oparta jest na nowych zeznaniach w sprawie śmierci. Kapitan łodzi zarzuca Robertowi Wagnerowi, że zbyt długo czekał z wezwaniem pomocy.

Natalie Wood jest pochowana na cmentarzu Westwood Village Memorial Park w Los Angeles.

Powieściopisarz Marin Ledun powraca do utonięcia Natalie Wood w swojej książce No More Natalie .

Film dokumentalny wyprodukowany przez HBO z 2020 roku całkowicie obala te teorie.

Filmografia

Kino

Telewizja

Nagrody

Nagrody

Spotkania

Hołdy

Francuskie głosy

Jeanine Freson w:

i również :

Uwagi i referencje

  1. (w) Warren G Harris, Hollywood's Star-Crossed Lovers „Natalie i RJ , Doubleday ,1988, s.  20.
  2. (w) Gavin Lambert, Natalie Wood: A Life , Random House ,2004, s.  37.
  3. (w) Gavin Lambert, Natalie Wood: A Life , Random House ,2004, s.  5.
  4. (w) Lana Wood, Natalie , Graymalkin Media2011, s.  5.
  5. (w) Lawrence Frascella i Al Weisel, Żyj szybko, umieraj młodo , Probierz,2006, s.  135.
  6. (w) Lana Wood, Natalie , Graymalkin Media2011, s.  57.
  7. Zobacz na books.google.fr .
  8. (w) Rebecca Bell-Metereau, Ciała gwiazd i erotyka cierpienia , Wayne State University Press,2015, s.  242.
  9. Zobacz na gawker.com .
  10. Zobacz na users.skynet.be .
  11. Zobacz na telestar.fr .
  12. (w) Bobbie Ann Mason, Elvis Presley: Życie , Pingwin,2007, s.  70.
  13. Robert Wagner zmienił nazwę swojego jachtu Challenger in Splendor na cześć swojej żony Natalie Wood i jednego z najważniejszych filmów w jego karierze, Splendor in the Grass ( Splendor in the Grass ) Elii Kazana z Warrenem Beatty .
  14. "  ostatnich godzinach Natalie Wood  ", CZAS , n O  14 grudnia ,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden( przeczytaj online )
  15. Sandrine Cabut, „  Natalie Wood,„ zimna sprawa ”w niespokojnych wodach  ” , na Le Monde ,26 lipca 2013 r.
  16. (w) James Parish, The Hollywood Book of Death , McGraw-Hill Education ,2001, s.  286
  17. artykuł w Nouvel Observateur .
  18. Naukowcy medycyny sądowej nie byli w stanie ustalić, czy zdarzyło się to przed wejściem do wody, podczas aktu przemocy lub podczas próby wspięcia się z powrotem na jego ponton znajdujący się niedaleko ciała.
  19. „  Szeryf ponownie otwiera sprawę tajemniczej śmierci Natalie Wood  ”
  20. „Śmierć Natalie Wood: śledztwo wznowione” na lefigaro.fr .
  21. Czy Robert Wagner pozwolił utonąć Natalie Wood? na francesoir.fr.
  22. Natalie Wood: śledztwo ewoluuje , Le Figaro , 11 lipca 2012 r.
  23. Natalie Wood: nowe objawienia dotyczące jej śmierci , Le Figaro , 15 stycznia 2013.
  24. Grégory Philipps, „  Stany Zjednoczone: prawie 40 lat po tajemniczej śmierci aktorki Natalie Wood, policja podejrzewa jej męża Roberta Wagnera  ” , na francetvinfo.fr ,2 lutego 2018.
  25. Marin Ledun , No More Natalie . Serres-Morlaàs: In8, 02/2013, 88 s. ( ISBN  978-2-36224-035-5 )
  26. (w) "  Natalie Wood: Co pozostaje za | Filmy dokumentalne  ” , na HBO (dostęp 20 czerwca 2021 )
  27. Oficjalna strona Natalie Dessay .

Zobacz również

Bibliografia

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne