Mont Aiguille

Mont Aiguille
Widok na Mont Aiguille z Pas de l'Aiguille.
Widok na Mont Aiguille z Pas de l'Aiguille.
Geografia
Wysokość 2087  m²
Masywny Masyw du Vercors ( Alpy )
Informacje kontaktowe 44°50′31″ północ, 5°33 511″ wschód′
Administracja
Kraj Francja
Region Owernia-Rodan-Alpy
Departament Isere
Wniebowstąpienie
Pierwszy 26 czerwca 1492 r autorstwa Antoine de Ville i siedmiu towarzyszy
Najprostszy sposób Sposób normalny  : PD + lub AD- (4a sznurowany)
Geologia
Skały Wapień
Rodzaj Świadek pagórek
Geolokalizacja na mapie: Isère
(Zobacz sytuację na mapie: Isère) Mont Aiguille
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Mont Aiguille

Mont Aiguille , położony w miejscowości Chichilianne , to zaawansowany ząb wschodniego klifu Vercors , na skraju Trieves , na południe od francuskiego departamentu w Isère w regionie Auvergne-Rhône-Alpes . Jest to jeden z siedmiu cudów Dauphiné . Wspinaczka skalna (na wapień) jest praktykowane, szczególnie w północno-zachodniej stronie.

Toponimia

Geografia

Geomorfologia

Z geomorfologicznego punktu widzenia jest to kopiec świadka , czyli struktura pozostawiona przez erozję wokół płaskowyżu, którego pierwotnie była częścią. Mont Aiguille zawdzięcza temu swój szczególny kształt: blok klifów i łąka na szczycie, przypominająca górskie pastwiska całego płaskowyżu Vercors.

Geologia

Mont Aiguille to wapienna łuska dołączona wcześniej do reszty masywu Vercors . Podstawa składa się z zestawu miękkiego wapienia i margla, zwieńczonego ścianą zbudowaną z grubej serii sztywniejszego wapienia. Jego morfologia wynika z różnicy zachowania warstw w obliczu erozji.

Podczas formowania się Alp warstwy wapienia, które następnie pokrywały dno Tetydy , zostały podniesione, pofałdowane i pęknięte. Ten ostatni sprzyjał spływowi, który zapoczątkował znaczną erozję podstawy igły (gdzie warstwy są bardziej miękkie), podczas gdy całe odcinki muru zawaliły się pod wpływem prac podkopowych, do których doszło u podstawy, oraz krasyfikacji warstw wapienia. Niezliczone aktywne uskoki między Mont Aiguille a masywem Vercors, a następnie wygładzanie wschodniej flanki masywu Vercors przez lodowce podczas różnych zlodowaceń ery czwartorzędu pozwoliły na jego obecną izolację.

Wymiary

Historia

Exploity

Pierwsze wejście na Mont Aiguille odbywa się w dniu 26 czerwca 1492 rprzez Antoine de Ville , Lotaryngia pana Domjulien i Beaupré i kapitan króla, któremu, według źródeł, siedmiu mężczyzn i około dwudziestu plus notariusza, na rozkaz Karola VIII , króla Francji. Do osiągnięcia tego wyczynu wykorzystano drabinki i haki , które powszechnie uważa się za metrykę alpinisty . Do tej pory nazywana „Górą niedostępną”, góra ta została ochrzczona „Aiguille-Fort”. Drugiego wejścia dokonali dopiero w 1834 r. mieszkańcy wsi położonych poniżej.

Henri Giraud , główny pilot Aéro-Club du Dauphiné i wybitny lotnik górski, jako jedyny wylądował na swojej łące na szczycie, jako pierwszy27 sierpnia 1957z Piper Cub i22 marca 1960, na nartach, z Choucas Super Cub . Następnie wykonał liczne lądowania z pasażerami.

Pierre Tardivel zjechał na nartach po rurowej trasie27 stycznia 1992z okazji 500 th  rocznicę pierwszego wynurzania.

Pisma i legendy

Do legendy dotyczące Mont Aiguille czasami zwróciła uwagę książąt. Platforma na szczycie rzeczywiście wydawała się w wielu umysłach czymś w rodzaju raju, terytorium ocalonego od bluźnierczego świata.

W 1211 r. Gervais de Tilbury , bratanek króla Anglii Henryka II , opisał ją jako niedostępną górę, z której spadło przezroczyste źródło; na górze trawa jest zielona i czasami widzimy białe prześcieradła rozwieszone do wyschnięcia, zgodnie z przeznaczeniem praczek. Śnieżne strzępy pozostające wiosną na łące na szczycie i wyobraźnia narratora siedzącego na szczycie Grand Veymont wystarczą, by uwiarygodnić legendę praczek z Mont Aiguille.

W średniowieczu Mont Aiguille, ochrzczony po łacinie Supereminet Invius, co oznacza „wznosi się, niedostępny”, jest postrzegany jako ogromna skała o zadziwiającej wysokości. Projektanci tamtych czasów przedstawiają go w formie grzyba lub odwróconej piramidy.

Za czasów Ancien Regime cieszył się większą popularnością niż ignorowana przez większość alpejskich gigantów.

Na XVI th  century , Rabelais , w czwartej książce , notuje wzrost wykonane przez Antoine de Ville, co jeszcze nazwano „Góra niedostępne” nieco wyimaginowany, jak kształt góry przez nazwą alpinisty lub co on znalezione u góry: „Tak podyktowane, że ma kształt dyni, a we wszystkich pamięciach nikt jej nie pokonał, za Doyac, który z tymi cudownymi maszynami wspiął się tam i na górze znalazł starego barana. Trzeba było odgadnąć, kto go tam przywiózł. Nikt nie powiedział, że będąc młodym osłem, przez jakiegoś orła lub księcia ogrzewającego tam raj, unosił się między wyczesanymi krzakami. "

W 1656 roku , Denys de Salvaing de Boissieu w Septem miracula Delphinatus ( The Seven Wonders of Dauphiné ), opowiada, że boginie napędzane z Olimpu miałby przyjść do schronienia się na tym cyplu, który był jeszcze częścią wschodniego klifu Vercors. Najprostszym aparatem zaskoczył ich myśliwy Ibicus. Sprawa wywołała gniew Jowisza, który zmienił podglądacza w koziorożca i oddzielił świętą górę od reszty Vercorów.

Podjazdy

Mont Aiguille ma kilka tras wspinaczkowych. Niektóre są bardzo przystępne i stanowią kursy inicjacyjne w alpinizmie skalnym. Jednak skała jest lekko ułożonym wapieniem, a niestabilność niektórych głazów może sprawić, że wspinaczka będzie niebezpieczna. Podejście do przełęczy Aupet (1653 m) prowadzi do podnóża Chicot.

Ta część pozostaje bardzo niestabilna, chociaż do lat 50. była wyposażona w gąsienice . Jego upadek doprowadził nawet do krzyża na szczycie. Niebezpieczna trasa.

Panorama

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

  1. „  Klasyczny IGN map  ” na Géoportail .
  2. Serge Briffaud,  1492 to także wejście na Mont-Aiguille!  " Historia , 1 st październik 1991.
  3. Serge Briffaud, „  Góra raju  ”, Komunikacja , tom. 87, n o  87 s.  129-135 .
  4. Film o lądowaniu i starcie .
  5. Mont Aiguille: Trasa normalna , camptocamp.org
  6. Mont Aiguille: Wieża Bliźniąt , camptocamp.org