Kombonianie Misjonarze Najświętszego Serca

Kombonianie Misjonarze Najświętszego Serca
Obraz poglądowy artykułu Kombonianie Misjonarze Najświętszego Serca
Waluta: O nigrizia o morte
Papieski porządek prawny
Zatwierdzenie diecezjalne 8 grudnia 1871
przez Luigi di Canossa
Papieska aprobata 19 lutego 1910
przez Piusa X
Instytut kongregacja duchownych
Rodzaj apostolski
Cel misje
Struktura i historia
Fundacja 1 czerwca 1867
Werona
Założyciel Daniel Comboni
Skrót MCCI
Inne nazwy kombonianie
Stronie internetowej Oficjalna strona
Lista zakonów

Misjonarze Kombonianie Serca Jezusowego ( Missionarii Comboniani Cordis Jesu skrócie MCCI ), zwany po prostu Komboni Ojcowie, tworzą urzędniczy zgromadzenie misyjne założony w połowie XIX th  wieku przez włoskiego Comboniego ewangelizacji i promocji człowieka w Afryce , wśród osób najbardziej potrzebujących z którymi musimy zawrzeć wspólną sprawę.

Historyczny

Daniel Comboni (1831-1881) wchodzi do Werony w instytucie utworzonym przez Nicola Mazza (1790-1860) dla nauczania ubogich, a później w 1857 dla ewangelizacji w Afryce Środkowej .

Daniel Comboni został wyświęcony na kapłana w 1854 roku14 lutego 1858w Wikariacie Apostolskim Afryki Środkowej wraz z innymi towarzyszami, ks. Giovanni Beltrame , Francesco Oliboni , Angelo Melotto i Alessandro Dal Bosco , ale biznes upada. Misjonarze umierają z powodu choroby w ciągu kilku miesięcy. Dlatego ojciec Comboni zdecydował się opuścić Afrykę w 1859 roku i wrócił do Włoch.

Następnie opracowuje „plan odrodzenia Afryki” , przekonany o konieczności zaangażowania rdzennej ludności w działalność misyjną: myśli o utworzeniu ośrodków, w których można przyjmować, chrzcić i wychowywać Afrykanów, aby następnie mogli przeniknąć jako kapłani lub katecheci , wśród różnych ludów lokalnych. O. Comboni organizuje kilka konferencji w Europie, gdzie ujawnia swoje idee i stara się przekonać zgromadzenia już obecne na misjach w Afryce. Spotkał m.in. Arnolda Janssena (1837-1909), jeszcze młodego księdza, który około piętnaście lat później miał być założycielem Towarzystwa Słowa-Bożego . Przygotowuje nawet memorandum dla Ojców Soboru Watykańskiego I , ale nie może być dyskutowane z powodu zawieszenia soboru z powodu wojny.

To jest 1 st czerwiec 1867by o. Comboni rzucił się na głęboką wodę i otworzył seminarium w Weronie dla formacji misjonarzy. Jako wzór przyjmuje misje zagraniczne w Paryżu, które kształcą księży i ​​braci bez ślubów zakonnych, ale którzy składają przysięgę wierności i członkostwa we wspólnocie. Kierownictwo i nauczanie powierzone są towarzystwu Jezusa . Stowarzyszenie misyjne na prawie diecezjalnym zostaje zatwierdzone w dniu8 grudnia 1871, pod imieniem „Syna Najświętszego Serca Jezusowego” .

31 lipca 1877 r.Daniel Comboni zostaje mianowany Wikariuszem Apostolskim Afryki Środkowej z siedzibą w Chartumie . Zmarł tam w 1881 r. Wraz z jego śmiercią Towarzystwo wkroczyło w fazę niepewności: wojna Mahdystów uniemożliwiła misjonarzom kontynuowanie pracy w Sudanie . Francesco Sogaro, pierwszy następca M gr Comboniego przekształca zgromadzenia z śluby proste Spółki w 1885 roku, który został zatwierdzony przez Propaganda Fide , mimo wewnętrznego sprzeciwu z najstarszych.

Po zakończeniu wojny Mahdystów Comboni wznowili pracę w Sudanie. Kongregacja otrzymuje Decretum laudis on7 czerwca 1895 r. Stając się dojrzałym i samowystarczalnym zgromadzeniem, Antonio Maria Roveggio (1858-1902), następca Francesco Sogaro, zdjął z jezuitów obowiązek szkolenia misjonarzy. Instytut i jego konstytucje są definitywnie zatwierdzone przez Stolicę Apostolską na19 lutego 1910. W Bractwie nadal musi nastąpić dostosowanie między grupą misjonarzy włoskojęzycznych a grupą niemieckojęzyczną. W rzeczywistości różnica w funkcjonowaniu pogłębiła się przed I wojną światową między jej dwiema frakcjami, tak że27 lipca 1923po wojnie Stolica Apostolska postanawia oddzielić niemieckich misjonarzy od pozostałych. Dlatego pierwsi są oddzieleni od zgromadzenia macierzystego w 1924 r. i zjednoczeni w zgromadzeniu Misjonarzy Synów Najświętszego Serca Jezusa (MFSC), podczas gdy drudzy – mówiący po włosku – są zjednoczeni w zgromadzeniu Synów Najświętszego Serca Jezusowego. Jezus (FSCJ).

Po Soborze Watykańskim II , kiedy misjonarze musieli przemyśleć swoje statuty i na nowo zinterpretować charyzmat swoich założycieli, obie gałęzie postanowiły ponownie zjednoczyć swoje instytuty, które weszły w życie22 czerwca 1979 i co wyjaśnia, dlaczego ten zbór, w przeciwieństwie do większości innych zborów misyjnych pochodzenia europejskiego, nadal się rozwijał po trudnych latach 70. i 80. XX wieku.

Działania i rozpowszechnianie

Lud Comboni poświęca się apostolatowi misyjnemu wśród ludności, która nie została jeszcze lub niewystarczająco ewangelizowana, zwłaszcza w Afryce.

Występują w:

Generalat znajduje się w Rzymie.

Pod koniec 2008 roku zgromadzenie liczyło 328 domów z 1803 zakonnikami, w tym 1296 księżmi.

Promieniowanie

To zgromadzenie mniej cierpi z powodu upadku powołań niż inne zgromadzenia misyjne. Rzeczywiście, doświadczył ciągłego wzrostu do 2002 r., kiedy to osiągnął szczytową liczbę 2250 członków (1340 w 1959 r.). W 2008 r., według Dyrektorium Papieskiego z 2010 r., liczyła 1803 członków (w tym 1296 księży) w 328 domach. Jednak spadek powołań w Europie (później dla tego Zgromadzenia, ponieważ nastąpiła interwencja po latach 80.) implikuje wysoki średni wiek wspólnot tych Prowincji. Pomaga im jednak coraz więcej osób świeckich.

Zgromadzenie składa się z 31 Prowincji i Delegacji w około czterdziestu krajach. Jego dom generalny znajduje się w Rzymie . Prowincja niemieckojęzyczna z siedzibą w Bambergu składa się z ośmiu wspólnot liczących 61 członków, pięciu w Niemczech , dwóch w Austrii i jednej w Południowym Tyrolu . Najważniejsze prowincje to Prowincja Włoska (254 członków) i Prowincja Ugandyjska (123 członków, siedziba w Kampali ).

XVII Kapituła Generalna (2009) wybrała o. Enrique Sáncheza Gonzáleza (ur27 stycznia 1958i wyświęcony na kapłana w 1984), meksykański , jako przełożony generalny. Jego następcą został ojciec Tesfaye Tadesse Gebresilasie, narodowości etiopskiej30 września 2015.

Świeccy współpracownicy - najczęściej młodzi - pracują na podstawie umowy na czas określony w różnych misjach. Działają na obszarach dotkniętych biedą lub konfliktami wojennymi, takich jak Darfur , Sudan czy Sudan Południowy .

Rodzina Comboni składa się również z sióstr misjonarek Comboni (założonych w 1872 r.), świeckich misjonarzy Comboni (założony w 1983 r.) i świeckich misjonarzy Comboni (około pięćdziesięciu, samotnych lub żonatych. Ich ośrodki szkoleniowe znajdują się we Włoszech, Niemczech, Portugalii, Stany Zjednoczone Ameryki, Meksyk, Peru i Brazylia). Ośrodek „  Dar Comboni dla arabistyki  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , mający szkolić misjonarzy dla krajów arabsko-muzułmańskich, ma swoją siedzibę w Kairze .

Przełożeni Generalni

Zamordowani misjonarze

Dwudziestu sześciu księży i ​​trzech braci Comboni zostało zamordowanych w latach 1941-2004 – zwłaszcza w Ugandzie – a także dwie siostry pracujące dla nich.

Ci mężczyźni Comboni pracowali w następujących krajach:

Bibliografia

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

  1. A. Bertolotti, w: G. Schwaiger, op. cyt. , s. 302-305
  2. T. Agostoni, w M. Escobar (cur.), Op. cyt. , lot. II ( 1955 ), s.  1501-1510
  3. Założona w Południowym Tyrolu , wystartowała w 1895 roku. Drugi dom został otwarty w 1908 roku w Messendorf, dzisiejszej dzielnicy Grazu . Pierwszy dom otwarty w Niemczech powstał w Badenii-Wirtembergii w 1920 roku w Schrezheim, obecnie dzielnicy Ellwangen
  4. La Croix , artykuł z 30 września 2015
  5. To są ks. Antonio Zuccali (zabity w dniu 2 grudnia 1964 roku w Rungu), Lorenzo Piazza Evaristo Migotti (zabity na 1 st grudnia 1964 w Rungu) i ks Remo Armani (zginął 24 listopada 1964 roku w Isiro)
  6. "  A_combonian_ misjonarz_ wśród_corps_d_une_fosse_commune  "

Źródło