Maximilien de Béthune | ||
Maximilien de Béthune. Francuski Szkoła XVII -tego wieku Musée Condé , Chantilly . | ||
Tytuł | Książę Sully | |
---|---|---|
Inne tytuły |
Suwerenny Książę Henrichemont i Boisbelle Baron, a następnie Marquis de Rosny Marquis de Nogent-le-Rotrou Hrabia Moret i Villebon Vicomte de Meaux |
|
Stopień wojskowy | Marszałek Francji | |
Konflikty |
Wojny religijne Wojna francusko-sabaudzka |
|
Wyczyny broni |
Bitwa pod Coutras Bitwa pod Arques Bitwa pod Ivry Oblężenie Amiens Oblężenie Charbonnières Oblężenie Montmélian |
|
Nagrody | Peer z Francji | |
Inne funkcje |
Nadzorca Finansów (1598) Wielki Mistrz Artylerii Francji (1599) Wielki Podróżnik Francji (1599) Gubernator Bastylii (1602) Nadzorca fortyfikacji |
|
Biografia | ||
Dynastia | Dom Bethune | |
Narodziny |
13 grudnia 1559 Zamek Rosny-sur-Seine ( Królestwo Francji ) |
|
Śmierć |
22 grudnia 1641 Château de Villebon ( Królestwo Francji ) |
|
Tata | Francois de Bethune | |
Matka | Charlotte Dauvet | |
Małżonka | Anne de Courtenay Rachel de Cochefilet |
|
Dzieci |
Maximilien François Marguerite Louise |
|
Maximilien de Béthune, książę Sully , urodzony w Rosny-sur-Seine dnia13 grudnia 1559i zmarł w Villebon dnia22 grudnia 1641, Marszałek Francji (1634) jest żołnierzem protestancki i towarzysz broni króla Henryka IV, z którymi stał się jednym z głównych doradców.
Nosił tytuły barona (1578), następnie markiza de Rosny (1601), barona (1602), następnie księcia i parla Sully (1606), suwerennego księcia Henrikemont i Boisbelle (1605), markiza de Nogent-le-Rotrou (1624) ), hrabia Moret i Villebon (1624) oraz wicehrabia Meaux (1627).
Urodzony 13 grudnia 1559na zamku Rosny-sur-Seine należy do młodszej, mniej szczęśliwej i kalwińskiej gałęzi ( Béthunes - Locres - Mareuil ), rodziny wywodzącej się z suwerennych hrabiów Artois, spokrewnionych z hrabiami Flandrii, Béthunes (patrz sekcja Genealogia poniżej). Drugi syn François de Béthune i Charlotte Dauvet, został spadkobiercą baronii Rosny po śmierci swojego starszego brata, Louisa de Béthune w 1578 roku . Jego młodszym bratem był Philippe (1566-1649), markiz de Chabris , hrabia de Selles , baron de Chârost .
W 1572 roku , student Collège de Bourgogne w Paryżu, uciekł przed masakrą w Saint-Barthélemy i został towarzyszem króla Henryka III Nawarry (przyszłego króla Henryka IV Francji), za którym towarzyszył we wszystkich swoich wojnach . U jego boku wyróżnia się nieustraszonością. W 1576 r. Walczył w armii protestanckiej w Holandii o odzyskanie wicehrabiego Gandawy, którego nie mógł odziedziczyć po swoim ojcu chrzestnym, swoim pradziadku Maximilien de Melun d'Épinay , przekonanym katoliku .
W 1583 roku , w Château de Bontin , Pan Rosny poślubił Kapetyngów księżniczkę Annę de Courtenay - La Ferté-Loupière , dama Bontin i Beaulieu w Owernii , bogatej dziedziczki. Bardzo udane spekulacje handlowe, takie jak handel końmi dla wojska, a nawet łupy miast zdobyte przez protestantów, wzbogaciły go w krótkim czasie. W 1580 r. Został szambelanem, a następnie członkiem Rady Nawarry. Odpowiada za negocjacje z królem Francji, Henrym III , mające na celu kontynuowanie wspólnej walki przeciwko Lidze i Guise .
Jednak traktat z Nemours , podpisany w 1585 roku , przybliżył króla Francji do Guise kosztem króla Nawarry. W 1587 walczył u boku Henri de Navarre w Coutras , potem pod Paryżem, następnie w Arques w 1589 , a następnie w Ivry w 1590, gdzie został ranny. W 1591 r. , Udając się do Chartres, aby wesprzeć Henryka IV w oblężeniu miasta , został ponownie ranny kulą, która przeszła mu przez gardło, wpadając w zasadzkę w pobliżu Mantes . Wdowiec, poślubił w 1592 roku Rachel de Cochefilet, córkę Jacquesa de Cochefilet, pana Vaucelas. W międzyczasie król Francji Henryk III został zamordowany.
W 1593 roku Sully poradził nowemu królowi, aby przeszedł na katolicyzm w celu spacyfikowania królestwa, ale on sam odmówił wyrzeczenia się. Następnie negocjował wiec niektórych przywódców Ligi ( markiza de Villars , księcia Guise , kardynała de Bourbon ). Podczas oblężenia Amiens w 1597 r. Ponownie wyróżnił się na czele artylerii.
Henryk IV z opóźnieniem rozumie, że może powierzyć finanse królestwa człowiekowi, który tak dobrze zarządza swoimi sprawami. W 1596 r. Powołał go do Rady Finansowej, a następnie około 1598 r. Superintendentem finansów . Sully następnie porządkuje rachunki, tworząc w 1601 roku Izbę Sprawiedliwości, której celem jest walka z defraudacją finansową.
Sully ma genialnych doradców, takich jak ekonomista Barthélemy de Laffemas , który rozwija manufaktury i rzemiosło oraz wspiera przemysł jedwabniczy we Francji, sadząc miliony drzew morwy.
Sprowadził spore zaległości podatkowe, spłacił druzgocące długi (prawie 30 mln funtów), wystarczyło na pokrycie wydatków wojennych w Hiszpanii i Sabaudii oraz na zakup miejsc, które nadal pozostawały w rękach wodzów Ligi .
W 1598 roku Sully anulował wszystkie nobilitacje na 20 lat. Eliminuje małe biura finansowe i sądowe. Tworzy duże zasoby wojenne, walczy z nadużyciami i rozrzutem oraz gromadzi skarb ( turnieje 300 000 funtów rocznie, czyli 4 miliony euro obecnie), jednocześnie obniżając podatki. Przywrócił królowi wyalienowaną część królestwa królewskiego. Pojawienie się w Europie od początku wieku amerykańskich metali szlachetnych pozwoliło Sully'emu, jako jego poprzednikom, czerpać korzyści z wpływów podatkowych, ale zrównoważy budżet i zaoszczędzi pieniądze. Został mianowany gubernatorem Bastylii w 1602 roku , gdzie przechowywana część królewskiego skarbca, który wynosił 12 milionów funtów.
Wokół 25 sierpnia 1600Podczas wojny francusko-Sabaudczyk , król Henryk wysłał księcia Sully odwiedzić kilka cytadele, które zostały zainwestowane. Sully zasnął w Bourg-en-Bresse , gdzie został dobrze przyjęty przez Biron . W dniu wyjazdu do Lyonu Sully otrzymał zawiadomienie, że grupa 200 wrogich mężczyzn właśnie przybyła do zamku w pobliżu miejsca, w którym miał spędzić noc. Sully poprosił Birona o eskortę do Lyonu. Biron eskortował swoich własnych strażników, którzy towarzyszyli Sully'emu do Villars, gdzie eskorta go zostawiła.
„Przeładowałem muły, przeszedłem jeszcze cztery ligi i nie zatrzymałem się do Vimy , gdzie uważałem, że jestem bezpieczny. Miałem wątpliwości, że Biron podjął się wydania mnie księciu Sabaudii , a potem zmieniło się w pewność. Trzy godziny po tym, jak opuściłem Villars, dwustu mężczyzn nadleciało do domu, w którym myśleli, że jestem, i wydawało się, że bardzo mi przykro, że przegapili ich punkt widzenia. „
29 sierpnia Sully pracuje, gdy zamek Charbonnières jest wielkim mistrzem francuskiej artylerii .
Był także gubernatorem Mantes i Jargeau , gubernatorem Figeac , Capdenac i Cardaillac en Quercy , gubernatorem Poitou ; i Nadzorca Budynków w latach 1602-1621.
Paulette powstała w 1604 roku , do wszczęcia dziedziczenie urzędów i zwiększyć dochody państwa.
W 1599 roku został mianowany Wielkim Mistrzem Artylerii Francji i Wielkim Podróżnikiem Francji , następnie kontroluje wszystkie kanały komunikacyjne. Główne drogi są przerysowane, zasypane, utwardzone i przystosowane dla pojazdów.
Wychodząc naprzeciw potrzebom budowlanym i morskim, posadził wzdłuż dróg tysiące wiązów (słynne wiązy Sully'ego). W tym samym celu Colbert będzie miał dziesiątki tysięcy dębów zasadzonych czterdzieści lat później dla francuskiej marynarki wojennej i floty.
Jest jednak przeciwny tworzeniu zamorskich kolonii, które uważa za zbyt kosztowne. Tak więc o Nowej Francji w Kanadzie pisze wLuty 1608Prezydentowi Pierre'owi Jeanninowi, jednemu z obrońców Samuela de Champlaina : „... zachowanie i posiadanie takich podbojów [francuskich zakładów w Ameryce], jako zbyt odległych od nas i w konsekwencji nieproporcjonalnych do naturalnych i umysłów Francuzów”. „Przyznaję, z wielkim żalem, że nie mam ani wytrwałości, ani przewidywania wymaganych do takich rzeczy”… „rzeczy, które pozostają oddzielone od naszego ciała obcymi lądami lub morzami, nigdy nie będą niczym innym, jak tylko dla nas”. dużym kosztem i przy niewielkim użytkowego „(Denis Vaugeois, kanadyjskim historyka redaktor Editions du Septentrion, Journal CAP-AUX-Diamants, N o 92 15).
Szczególnie zachęca do rolnictwa (to czasy Oliviera de Serresa ), powtarzając zdanie, które stało się sławne:
„Orka i wypas to dwa wymiona, z których zaopatrywana jest Francja, prawdziwe kopalnie i skarby Peru” . W tym celu proklamuje swobodę handlu zbożem, znosi wiele opłat drogowych, które stanowią tyle samo barier między prowincjami, otwiera świetne szlaki komunikacyjne, kopie kilka kanałów , w szczególności kanał Briare, który łączy Sekwanę. do Loary , rozpoczęty w 1604 i zakończony w 1642 (był kapitanem Kanałów Francji).
Zmusi chłopów do produkowania więcej niż jest to konieczne, aby sprzedawać do innych krajów. W tym celu postanawia zwiększyć powierzchnię uprawną poprzez osuszenie bagien. Aby uchronić ich przed organami podatkowymi , zakazał przejmowania narzędzi ornych i udzielił chłopom rabatu na zaległości w przycinaniu . Położy również kres dewastacji lasów, rozszerzy uprawę winorośli ...
Jako nadzorca fortyfikacji założył arsenał i ufortyfikował granice. W 1606 roku został mianowany księciem i parą Sully iw tym samym roku nabył Château de Montrond , całkowicie go renowując , aby uczynić go najsilniejszym miejscem w Berry .
To jest 14 maja 1610gdy jest chory, król, chcąc odwiedzić go w swoim domu w Arsenale , zostaje po drodze zamordowany przez Ravaillaca przy rue de la Ferronnerie .
Stał się niepopularny, nawet wśród protestantów i wśród chłopów, których musiał opodatkować, aby pokryć wydatki związane z wojną przeciwko Hiszpanii.
Po zamordowaniu Henryka IV w 1610 r. Został powołany na członka Rady Regencyjnej i przygotował budżet na 1611 r . Zupełnie nie zgadzając się z regentką Marią de Médicis , zrezygnował ze stanowiska superintendenta finansów i gubernatora Bastylii (1611); jednak zachował rząd Poitou . W 1616 r. Zrezygnował z większości tych funkcji i teraz mieszkał z dala od dworu, najpierw na swojej ziemi w Sully, a następnie przede wszystkim w Quercy , czasami w Figeac, a dokładniej w Capdenac-le-Haut, czasami na seigneury w Montricoux. , kilka lig od Montauban . Poświęcił się pisaniu wspomnień, ale pozostał bardzo aktywny politycznie i religijnie. Jego najmłodszy syn François de Béthune, hrabia Orval w Nogent-le-Béthune , jest namiestnikiem Figeac, bezpiecznego kalwińskiego miejsca.
Ten ostatni poślubił Jacqueline de Caumont , córkę markiza de la Force, który dowodził militarną obroną Montauban w 1621 roku .
W tym samym roku interweniuje jako rozjemca i wstawia się jako moderator w walkach między francuskimi protestantami a członkami rodziny królewskiej po 96 dniach oblężenia Montauban przez Ludwika XIII w latach 1627-1628, podczas oblężenia La Rochelle i wcześniej. kapitulacja Montaubana. Blisko sieci dyplomatycznej Richelieu został mianowany marszałkiem Francji w 1634 roku .
Zmarł w Château de Villebon ( Eure-et-Loir ) dnia22 grudnia 1641. Jego grób znajduje się w Nogent-le-Rotrou , którego panowanie uzyskał około 1610 roku. W 1999 roku jego prochy i prochy jego żony zostały przeniesione do kaplicy zamku Sully-sur-Loire, w obecności proboszcza. reformy kościoła w Orleanie.
Sully, dżentelmen bez wielkich aktywów w swoich początkach, zgromadził wielką fortunę, zwłaszcza ziemską i feudalną, zarządzaną rygorystycznie. Lenna rodzinne były nieliczne ( Rosny , ale nie dziedziczą Viscount Gandawy ojca chrzestnego i kuzyna Maximilian Melun widzieć Melun-Epinay-oddział w Gandawie ; Bontin pochodzi jego 1 st żoną). Wymienione poniżej towary (lista niewyczerpująca!) Nie były w całości posiadane w tym samym czasie, wiele z nich było przedmiotem transakcji (kupna / sprzedaży lub wymiany) z księciem de Condé (jego dalekim kuzynem, obaj potomkami Jana I ul. Bethune-Locri wyszła za mąż za Jeanne de Coucy - Meaux i Conde )
- w Paryżu i okolicach: Place des Tournelles w kierunku Ste-Catherine de Paris Couture (na dawnym hotelu des Tournelles zburzony), dzięki darowiźnie od Henri IV i jego hotelu rue St-Antoine ; jego dom w Fontainebleau ; viscounty Meaux ; baronia następnie markiz Rosny , z châtellenies z Montcharmes i (La) Villeneuve-en-Chevrie ; hrabstwo Moret-sur-Loing (sprzedane w 1603 r. Zametowi, który przekazał je w 1604 r. Jacqueline de Bueil , faworytowi Henryka IV ); hrabstwo Dourdan ;
- w Pikardii: Breteuil , La Faloise i Francastel , Conty , La Godine w Launoy , Muret ;
- Sully-sur-Loire , na pograniczu Orléanais, Berry, Gâtinais i Puisaye, jest siedzibą księstwa wzniesionego wLuty 1606 ; kupuje również wiele towarów Berry, które częściowo pochodziły od byłych władców Sully lub Charenton , z których pochodził: La Chapelle d'Angillon i Aix , Presly , Ennordres , Moulin-Frou , Saint-Gondon i Sennely , Boisbelle - Henrichemont , Baugy i Pouligny , Étréchy , Les Essarts , Chanteloup , Chaumoux , Solérieux ; (na granicach Bourbonnais) Orval , Bruère , Saint-Amand - Montrond , Epineuil , Culan , Le Chastelet , Beauchezal , La Perche , La Roche-Guillebault ; (na granicy Marche i Poitou) La Prune-au-Pot ; i Laas między Orleanem a Pithiviers;
- w granicach Chartrain, Thymerais i Perche: Villebon , Nogent-le-Rotrou alias Orval lub Nogent-le-Béthune , ( Courville zakupiony przez jego młodszego syna François d'Orval w 1629 r.), Rémalard , St-Pierre-la-Bruyère , Champrond , les Yys , Lalu-Bellouis , Montigny , St-Lubin-les-Cinq-Fonts , Vitray i twierdza l'Orme; i otrzymuje dochody z opactwa w Coulombs (podobnie jak dochody z Jard , St-Benoît , Loroy , Absie w Poitou , Lieu-Dieu w Jard );
- w Quercy: hrabstwo Montricoux , baronia Caussade .
Maximilien de Béthune ożenił się dwukrotnie:
w 1583 r. z Anne de Courtenay - La Ferté-Loupière - Bontin , panią Bontin i Beaulieu w Owernii (1564-1589), w kościele Saint-Eustache w Paryżu , w tym:
w 1592 r. w Mantes , z Rachel de Cochefilet (1562-1659), wdową po François Hurault de Cheverny de Vibraye, panu Châteaupers , córką Jacques de Cochefilet i Marie de L'Arbaleste de La Borde-le-Vicomte ( wicehrabiowie z Melun - po Melunach ), kuzynka Charlotte de l'Arbaleste (pisarki i żony Philippe du Plessis-Mornay ), w tym:
Jean DE BÉTHUNE (???? - 1512) |
||||||||||||||||
Alpine DE BÉTHUNE (???? - 1546) |
||||||||||||||||
Jeanne D'ANGLURE | ||||||||||||||||
Jean DE BÉTHUNE (???? - 1554) |
||||||||||||||||
Jeanne JOUVENEL DES URSINS (???? - 1544) |
||||||||||||||||
François DE BÉTHUNE (1532-1575) |
||||||||||||||||
Anne DE MELUN (???? - 1540) |
||||||||||||||||
Maximilien DE BÉTHUNE DE SULLY (13.12.1559 w Perdreauville - 22.12.1641 w Villebon ) minister Henri IV |
||||||||||||||||
Robert DAUVET (???? - 1549) Lord of Rieux , prezes izby obrachunkowej |
||||||||||||||||
Charlotte DAUVET (???? - 1566) |
||||||||||||||||
Guillaume BRIÇONNET (1445 w Tours - 14/12/1514 w Narbonne ) Lord of Plessis-Rideau, biskup Nîmes i Reims , następnie Narbonne , kardynał , minister stanu za Karola VIII |
||||||||||||||||
Jean BRIÇONNET (???? - 1559) |
||||||||||||||||
Raoulette DE BEAUNE | ||||||||||||||||
Anne BRIÇONNET | ||||||||||||||||
Jean RAQUIER Lord of Esternay |
||||||||||||||||
Louise RAQUIER | ||||||||||||||||
Marguerite DE BEAUVARLET pani z Châlons |
||||||||||||||||
- Jego czwarty dziadek Robert IX z Béthune (syn Jeana II de Béthune, urodzony około 1359 roku i zmarł w 1415 roku w Azincourt oraz z Isabeau, córka Roberta VII d'Estouteville ), pan Havrincourt i Hauts-Bois d 'Havrincourt , Baye , Mareuil-en-Brie , Congy i Toulon ( Vert-Toulon ?), Wicehrabia Ostel , żona w 1450 roku Michelle, córka Guillaume d'Estouteville de Torcy , pani Oudeauville / d'Ondeauville en Boulonnais , Novion in Ponthieu i Caumartin ,
Robert IX i Michelle d'Estouteville mają jako synów:
- Robert X (zm. 1511; wicehrabia Ostel) i jego brat - Jean III de Béthune, zmarł w 1512 r., Pradziadek Maximiliena, x około 1480 r. Jeanne d'Anglure d'Etoges , córka Marca-Antoine'a Saladyna d 'Anglure and Jeanne de Neuchâtel - Montaigu Vicomtesse de Bligny ,
Jean III i Jeanne d'Anglure są rodzicami:
- Jego pradziadek Alpin de Béthune, zmarł ok. 1546 r., X 1509 Jeanne, córka Jean-Baptiste Jouvenel des Ursins , zmarła w 1544 r .; ( onomastyczny : uważa się, że Saint Alpin de Châlons urodził się w Baye : zamek Baye ),
Alpin i Jeanne de Jouvenel są rodzicami:
- Jego dziadek ze strony ojca Jean IV de Béthune, zmarł w 1554 roku,
Jean IV sprzedaje Baye w 1534 r. François de Clèves, księciu Nevers , i poślubia 1 o 1529 Anne de Melun, damę Rosny i Villeneuve , córkę Hugues de Melun d ' Épinoy wicehrabia Gandawy , stąd:
- Jego ojciec François de Béthune (ok. 1532-1575),
François Żona 1 o 1557 Dauvet Charlotte, córka Roberta, parlamentarzysty , prezesa Izby Obrachunkowej i Anne Briconnet, wnuczka kardynała Williama : gdzie Maximilian I st Bethune Duke of Sully ,
Ministerstwo Rolnictwa siedziba w Hotel de Villeroy ( 7 th dzielnica Paryża ).
Duża sala konferencyjna na drugim piętrze:
Dokumenty osobowe Maximilien de Béthune są przechowywane w Archiwum Narodowym pod numerem 120AP ( Archiwa Państwowe ).