Architekt- podróżnik miasta Nantes Architekt departamentu Loire-Inférieure |
---|
Narodziny |
2 lutego 1749 Nantes |
---|---|
Śmierć |
7 listopada 1826(w wieku 77 lat) Chantenay-sur-Loire |
Pogrzeb | Cmentarz Miłosierdzia |
Narodowość | Francuski |
Dom | Manoir de la Bégraisière ( d ) |
Trening | Królewska Akademia Architektury |
Czynność | Architekt |
Rodzina | Rodzina Crucy |
Dziecko | Felix Crucy ( d ) |
Mistrzowie | Jean-Baptiste Ceineray , Étienne-Louis Boullée |
---|---|
Różnica | Nagroda Rzymska (1774) |
Place Graslin , Place Royale , katedra Saint-Pierre de Rennes , Palais de la Bourse , Domaine de la Garenne Lemot |
Mathurin Crucy , urodzony dnia22 lutego 1749w Nantes i zmarł dalej7 listopada 1826w Chantenay jest francuskim architektem i urbanistą w stylu neoklasycystycznym , architektem- podróżnikiem miasta Nantes w latach 1780–1800 po Jean-Baptiste Ceineray , projektantem programu urbanistycznego i architektonicznego, który głęboko naznaczył jego miasto rodzinne.
Mathurin Crucy należy do rodziny , której rola jest ważna w Nantes w końcu XVIII TH i początku XIX th wieku .
Mathurin Crucy jest najstarszym synem i drugim dzieckiem Jeana Crucy'ego (1714-1785), czołowego handlarza drewnem w Nantes, któremu asystował jego brat Jean-Gilbert (1751-1783). Jest klientem mostu Rousseau (1777) i mostu Maudit (1787). Jest wnukiem Georges de Crucy ( rodzina Crucy ) i Claudine Joubert oraz prawnukiem Charlesa Louisa de Crucy de Marcillaca i Françoise d'Arcemalle.
W 1745 r. Poślubił Michelle Brodu, córkę Mathurina Brodu i Michelle Marchais, rodzin mistrza Forges, miał 15 dzieci. Jeśli chodzi o Mathurina, istotną rolę w jego życiu odegrały jego siostry Anne (1747-1814) i Michelle (urodzona w 1753 roku) oraz jego bracia Louis (1756-1837) i Antoine (1765-1815).
Rodziny Brodu i Marchais pochodzą z Brouzils, Vieillevigne i Montaigu w Vendée i są spokrewnione z Le Maignan z Écorse i Marchais.
Godnym uwagi faktem jest małżeństwo Mathurina, Louisa i Antoine Crucy z trzema córkami garbarza Juliena Mathurina Leroux, Marie-Françoise, Françoise i Marguerite Michelle, tego samego dnia w odniesieniu do dwóch pierwszych par (1785)
Z małżeństwa Mathurin Crucy i Marie Françoise Le Roux urodzi się siedmioro dzieci: Mathurin i Jean-Louis (maj-Czerwiec 1786), Mathurin Julien (1787-1848), Félix (1787-1867), Marie-Antoinette (1791-c.1850), Jeanne-Anne (1788), Victoire (1795-1796).
Wśród jego siostrzeńców możemy przytoczyć nazwiska Mathurina Peccota (urodzonego w 1768 r.), Syna Anne Crucy, następcy swojego wuja jako architekta-podróżnika, Louisa Michela Crucy'ego (1786), syna Louisa, przyszłego wykonawcy budowy statków, Justine (1797) i Alexandrine-Zita (1801), córki Ludwika, przyszłe żony braci Louis-Prudent i Constant Douillard .
W 1767 roku Mathurin Crucy rozpoczął szkolenie architekta w Nantes w pracowni Jean-Baptiste Ceineray . Z jego pomocą udał się do Paryża, gdzie spotkał architekta Étienne-Louis Boullée i malarza Josepha-Marie Vien . Ta ostatnia pomogła mu w uzyskaniu dostępu do Królewskiej Akademii Architektury , do której wstąpił w 1771 r. W 1774 r. Otrzymał „pierwszą nagrodę Akademii” (później nazwaną Prix de Rome ) za „Publiczne łaźnie mineralne " projekt. To pozwala mu spędzić cztery lata w Rzymie. Następnie poznał malarza Jacquesa-Louisa Davida i odkrył wille architekta Andrei Palladio .
Powrócił do Nantes w 1779 roku , gdzie jego poprzednia kariera została oceniona bardzo pozytywnie. Został asystentem Ceineray w czasie, gdy miał problemy zdrowotne (astmę) i był coraz bardziej w konflikcie z inżynierem Ponts et Chaussées, Mathurinem Grolleau, z powodu możliwego błędu w jego pracy - budynku Brittany Chamber of Accounts. Mathurin Crucy przedstawia drugą opinię, która uwalnia Ceineray.
W następnym roku Ceineray złożył rezygnację, a Rada Miejska tymczasowo wyznaczyła Mathurina Crucy'ego na jego następcę, biorąc pod uwagę obietnice złożone wcześniej Pierre Cacault we Włoszech. Dopiero w 1782 r. Cacault wycofał się, a stanowisko objął Mathurin Crucy. Jego pensje ustalono na 1000 funtów, które Ceineray zarabiał od lat pięćdziesiątych XVIII w. Zostaną one zwiększone do 2400 funtów w 1786 r. I do 3000 funtów w 1790 r. Jest zatem odpowiedzialny za zarządzanie najważniejszymi projektami miejskimi we Francji. , w szczególności przekształcenie dzielnicy Bourse i utworzenie dzielnicy Graslin. W ten sposób jest źródłem planu urbanistycznego dzielnicy Graslin ( plac i teatr ).
Czynności osobisteW 1782 r. Dołączył jako prywatny do Jean-François Duparca i François Mellineta, aby stworzyć magazyn towarów tropikalnych w sektorze Launay: nazwano go wówczas „Entrepôt des cafes”, który w 1793 r. Zostanie zarekwirowany na więzienie. złowrogiej reputacji.
W 1783 roku śmierć Jean-Gilberta, kiedy Jean Crucy był już stary, a ponadto prawie niepiśmienny, zmusiła Mathurina do pomocy matce, aby zapewnić ciągłość biznesu. Bardzo szybko prosi Louisa, jeszcze we Włoszech, o powrót do Nantes i objęcie szefa firmy. Dlatego też Louis będzie odgrywał główną rolę, wspomagany nieco później przez Antoine; ale Mathurin jest nadal bardzo obecny, a to doprowadzi go i jego dwóch braci do konfliktu ze strony dwóch sióstr Anne i Michelle, które oskarżają je po śmierci Michelle Brodu o zmonopolizowanie firmy na ich szkodę. Ta sprawa, źle rozstrzygnięta w 1788 r., Pojawiła się ponownie w 1812 r., Kiedy zlikwidowano firmy stoczniowe Crucy.
Praca wyreżyserowana przez Mathurina Crucy'ego przed rewolucją Umieść GraslinJako architekt-podróżnik Crucy zaprojektował układ Place Graslin. Jean-Joseph-Louis Graslin , syndyk generalny farm królestwa, a także patron miasta, jest właścicielem ziemi na skalistym wzgórzu na zachód od centrum miasta. W szczególności chce tam stworzyć nową dzielnicę z teatrem. Projekt rozpoczęto w 1779 roku.
Aby rozwinąć ten plac, Crucy został zainspirowany Place de l'Odéon w Paryżu. Teatr dominuje na półkolistym placu. Plac Graslin przecina osiem ulic. Elewacje budynków utrzymane są w stonowanej, klasycznej stylistyce. Sześć budynków na placu zaprojektowano w jednolity sposób. Parter zdobią arkady, a na pierwszym i trzecim piętrze są ciągłe balkony. Teatr Wielki został ukończony w 1788 roku i został otwarty w tym samym roku.
Hotel Montaudouin Okres rewolucjiPotwierdzają go na swoim stanowisku pierwsze gminy nowego systemu miejskiego. Został także inżynierem Gwardii Narodowej (Październik 1790) i dlatego uczestniczy w tym charakterze w obronie Nantes w czasie ataku powstańców Vendée w majuCzerwiec 1793. Chociaż nie prowadzi działalności stricte politycznej, jest bardzo blisko gminy Baco, której członkami są jego teść i bratanek Antoine Peccot , inny syn Anne Crucy.
W związku z tym zostaje ono cofnięte przez firmę Carrier w tym samym czasie, co gmina Baco 9 października 1793. Chociaż nie jest to bezpośrednio zagrożone, woli wyprowadzić się z Nantes i odwiedzić leśne tereny w głębi kraju. Następca wybrany przez Carriera, Richelot, zmarł jednak bardzo szybko, gdy tylko Carrier opuścił Nantes wLuty 1794, Mathurin Crucy zostaje odwołany na swoje stanowisko przez gminę Renard, mimo że Mathurin Leroux i Antoine Peccot są uwięzieni w Paryżu w kontekście sprawy 132 Nantes (zostaną uniewinnieni wWrzesień 1794).
Godnym uwagi epizodem tego okresu początków Republiki jest jej interwencja w czasie zniszczenia kościoła karmelitów (centrum starej parafii książęcej) w 1793 roku; udało mu się zachować grobowiec księcia François II Bretanii i Marguerite de Foix , który można teraz zobaczyć w katedrze Saint-Pierre-et-Saint-Paul w Nantes .
Zrezygnował w 1800 roku, aby poświęcić się wraz z braćmi Louisem i Antoine rodzinnej stoczni. Ta działalność jest w pełni rozwinięta z powodu wojen z Anglią ; firma z siedzibą w Basse-Indre buduje m.in. fregaty dla francuskiej marynarki wojennej. Skorzystał z wizyty Napoleona w sierpniu 1808 r., Kiedy przekroczył ujście rzeki z Nantes do Paimbœuf. Mimo to zbankrutowała w 1808 r., A Mathurin Crucy całkowicie porzucił tę działalność w 1810 r., Po mianowaniu go architektem departamentu Loire-Inférieure w 1809 r .
Ponadto w 1808 roku rzeźbiarz François-Frédéric Lemot (1771-1827) wezwał go do stworzenia kolekcji inspiracji włoskich w swojej posiadłości położonej w Gétigné , niedaleko Clisson : jest to obecna posiadłość Garenne Lemot . W latach 1811 - 1815 rozpoczął zagospodarowanie parku i zbudował dom ogrodnika, jedno z arcydzieł włoskiej architektury rustykalnej we Francji. Ale pokłócił się z Lemotem w 1823 roku i to jego następca, Pierre-Louis Van Cleemputte, zakończył projekt.
Mathurin Crucy zmarł w 1826 roku w domu niedaleko stoczni Crucy w Chantenay. Sekretarz mianuje go „honorowym architektem miasta Nantes”. Został pochowany w Nantes na cmentarzu Mercy .
Rue de Nantes została nazwana w hołdzie Mathurin, rue Crucy (wzdłuż zachodniej części starych fabryk LU i prostopadle do alei Carnot ). Z drugiej strony Impasse Crucy, w pobliżu starych stoczni Dubigeon , odnosi się do jego brata Antoine'a.
Cztery prace Mathurina Crucy'ego są obecnie wymienione jako zabytki historyczne :
Popiersie Jean de Bay, syn .
Popiersie Jean de Bay, syn .
: dokument używany jako źródło tego artykułu.
O Mathurinie Crucy