Manguissa (ludzie)

Ten artykuł jest szkicem dotyczącym grupy etnicznej i Kamerunu .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Manguissa

Znaczące populacje według regionu

Kamerun	200 000 (2012) .

Inny

Języki	mango

Założenie Mengisy w środkowo-zachodniej części regionu (ciemnoniebieski)

Manguissa (lub Menguissa ) są Bantu ludność z Kamerunu życia w regionie Centre , zwłaszcza w dziale Lekié . Są częścią wielkiej grupy Beti i są stosunkowo blisko Eton . Manguissa znajdujemy w dzielnicach Sa'a i Ebebda, które dzielą ze swoimi sąsiadami Etonem . Ich liczbę oszacowano na 20 000 około 1980 roku.

Język

Na ogół niesłusznie zasymilowali się z Etonami z powodu ich małej liczby i nieznajomości lokalnych realiów, posługują się manguissa i ati , dwoma językami bantu .

Należy zauważyć, że Ati jest językiem używanym niegdyś przez Beti, z którymi przekraczali Sanagę. Manguissa poprzednio podzielona na trzy grupy, Beti (BenyAbéga, BenyiNoko i Ossoko), Betchewa (grupa blisko Yambassy) i Menyouktou (grupa blisko Kła), są teraz mieszane. Beti po przekroczeniu Sanaga odkryli, że Eton jest już zainstalowany na prawym brzegu i według Starszych toczyła się bezlitosna wojna o podbój kosmosu. Etonowie musieli zostać odepchnięci. Jeśli chodzi o Eton, są bardzo blisko z grupą Fang. Mówi się, że dzisiaj manguissa jest starożytnym językiem grupy Menyouktou, grupa Betchewa ma swój język mówiony, który wyróżnia ją dzisiaj. Językiem grupy Beti wśród Manguissa był Ati, zwany także „ LETI”. Wśród Manguiss mówi się również, że „ Beti mówi Leti ”.

Osobowości

M gr Jean Zoa , arcybiskup Jaunde
Honorowa Cécile EPONDO FOUDA, dziennikarka, Poseł do Zgromadzenia Narodowego, była Dyrektor ds. Komunikacji w National Hydrocarbons Company .
Simon Pierre BIKELE, Szef Protokołu Państwowego, Prezydencja Republiki.
Flammarion OLOMO, zmarły topowy model męski.
Urbain OLANGUENA, AWONO były minister zdrowia publicznego .
Pr Jean Marie KASSIA, lekarz i badacz, prezes Afrykańskiego Towarzystwa Chirurgii Endoskopowej i Dyrektor Zarządzający CRACERH.
Salomon ELOGO METOMO, główny administrator cywilny, były zastępca SG/PM, były dyrektor generalny CNPS i były dyrektor generalny Kamerunowej Organizacji Bananowej (OCB).

Pr Félix ZOGO, dziennikarz, nauczyciel w Generalnym Inspektorze ESSTIC w MINCOM.
Dieudonné MBENA MENGUE, były dyrektor ds. usług w Krajowym Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (CNPS), były burmistrz Sa'a.
Séverin Cécil ABEGA, naukowiec i pisarz, nie żyje.
Jean Paul MESSINA, profesor uniwersytecki
Bruno NDONGO ZINGA, Generalny Inżynier Inżynierii Lądowej i były Dyrektor Generalny ds. Rynków Infrastrukturalnych w MINMAP
Médard NGABA, były minister usług publicznych i były burmistrz SA'A .
Józef BINDZI TSALA, były zastępca dyrektora generalnego IRAD i naukowiec.
Kochanie. NDONO MBANGA, były burmistrz i zastępca Njombé-Penja.
Blaise MESSINA NOAH, burmistrz SA'A.
Charles ASSAMBA ONGODO, Dyrektor Generalny ds. Współpracy i Integracji Regionalnej w MINEPAT.
MBOLE MBOLE Benoît Parfait, Główny Inżynier Budownictwa Lądowego, Dyrektor Generalny Robót Infrastrukturalnych MINTP:
Ananie Rabier BINDJI, dziennikarka.

Uwagi i referencje

Jean-Pierre Ombolo, podstawowych elementów etnologicznego i historycznych podejścia Fang-Beti-Boulou (grupa nazywana Pahouin) , Sn, Jaunde, 1984, str. 23
(en) Plik językowy[mct] w lingwistycznej bazie danych Ethnologue .
Jean-Paul Messina, „Narodziny i dzieciństwo Jeana Zoa: ramy rodzinne i kontekst kościelny”, w Jean Zoa, ksiądz, arcybiskup Jaunde: 1922-1998 , wyd. Karthala, Paryż, 2000, s. 19 ( ISBN 2-8458-6122-2 )

Zobacz również

Bibliografia

Józef Gabriel wydłuż „Eton i Manguissa z Lekié do Mbam-et-Kim : Gry lądowe i problemy (Centrum-Kamerun)”, w Cahiers d'Outre-Mer , n os 226-227, od kwietniawrzesień 2004, s. 289-312 , [ czytaj online ]
Martin Elouga „Semiologia dekoracyjnych wzorów w obecnych ceramiki grupy Bantu w południowym Kamerunie: the Beti z Lekié”, w Biuletynie de powiązaniu des archaeologues du monde Bantu , n os 10-11, 1992, s. 17-24
Pierre Alexandre "Proto historia grupy Beti-Bulu-Fang" w Cahier d'études africaines, 1995, tom. 5, n o 20 s. 503-560