Ojczyźnie | Francja |
---|---|
Region | Lons-le-Saunier , Jura , Bourgogne-Franche-Comté |
Producent | Grupa Bel |
mleko | krowa |
ciasto | fondue |
Nazwa | bez ( znak towarowy ) |
Laughing Cow to znak towarowy oznaczający mieszankę serów przetworzonych przemysłowo (dawniej znany jako „ krem Gruyère ”) firmy Fromageries Bel .
Pierwsza nazwa Roześmianej Krowy brzmiała „Modern Cheese” . Złożony w Krajowym Urzędzie Własności Przemysłowej dnia16 kwietnia 1921, ta marka serów do smarowania jest znana z ilustrowanego okrągłego pudełka, które przedstawia przezabawną krowę noszącą kolczyki złożone z pudełek Laughing Cow pogrążonych w otchłani przez efekt Droste . Znana na całym świecie The Laughing Cow zainspirowała również wiele mediów, zwłaszcza wśród projektantów i plakacistów.
Procesów przemysłowych do produkcji serów topionych został wynaleziony przez Fritza w Stettler1911.
The Laughing Krowa jest wykonany z kilku rodzajów produktów ubocznych wytworzonych z pasteryzowanego mleka lub słodkiej lub rafinacji surowego mleka ze znanych sektorów sera, takich jak te z Emmental , Comté , Gouda , Cheddar do których mleko jest dodawany. Odtłuszczone , masło , ser , białka mleka , sole żelaza : polifosforany , cytryniany , difosforany i fosforany sodu , sól . Roztapia się je w ogrzewanych mieszalnikach, a następnie miesza się pastę z topiącymi się solami . Gotowy produkt nie wymaga przechowywania w chłodni.
Historycznie La vache qui rit jest jedną z pierwszych marek serów przemysłowych ; powstała w czasie, gdy ta dziedzina działalności była nadal w dużej mierze rzemieślnicza lub produkowana na farmie . Przez długi czas kojarzona z jednym produktem marka La vache qui rit stała się marką „parasolową”, która jest dostępna w kilku różnych produktach . We Francji indyjskie restauracje często oferują cheese nan – specjalność chleba i sera – które z braku lokalnych serów są w rzeczywistości oparte na La vache qui rit.
W czasie I wojny światowej Léon Bel, rafineria serów z Comté , miał 36 lat, kiedy został przydzielony do „ Pociągu ”, który zajmował się logistyką. Wśród pułków pociągu znajdujemy „Dostawę świeżego mięsa” (RVF). W tym czasie w każdej jednostce żołnierze wybierali określone emblematy, które umieszczali na wszystkich pojazdach, w szczególności na ciężarówkach. Zapytany, ilustrator Benjamin Rabier zaoferuje jeden ze swoich rysunków jednej z tych jednostek: rysunek przezabawnej krowy. Projekt otrzymał przydomek „Wachkyrie”, nawiązując do Walkirii , rozsławionego przez Ryszarda Wagnera i emblematów niemieckich przewoźników wojskowych. Tytuł i ilustracja zostały użyte dla fokstrota Clapsona w 1920 roku (patrz ilustracja obok).
W 1921 roku Léon Bel, szukając nazwy dla swojego sera topionego, przypomniał sobie tę emblematyczną nazwę i zarejestrował markę La vache qui rit. Następnie prosi pierwszą firmę, aby narysowała mu krowę, ale słaba jakość ilustracji skłania go do wezwania Rabiera. Ten wykorzystuje swój oryginalny rysunek Wachkyrie. Bel ozdabia ją kolczykami, a priori za radą swojej żony, aby „sfeminizować” zwierzę. Drukarka Vercasson jest odpowiedzialna za wprowadzanie zmian i nadaje krowie jej czerwony kolor. Miał rysunek złożony na swoje nazwisko, pod tytułem Czerwona Krowa . Następnie Léon Bel i jego firma będą musieli negocjować wyłączne prawa do logo, kupując prawa do Czerwonej Krowy od następców drukarza w 1952 r., a także prawa do ilustracji do Camembert St-Hubert (zakłady Couillard w Nancy) zaprojektowanej przez Rabiera w 1921 roku i której motyw Laughing Cow powtórzył się niemal identycznie (zabawna krowa z Camembert St-Hubert była już czerwona, ale nie nosiła kolczyków - była też "Odwrócona", czyli zaprezentowała jej lewy profil).
Początkowo trójkątne porcje były sprzedawane w żeliwnych pudełkach, które jednak szybko zastąpiono kartonowymi pojemnikami. Opakowanie dla La vache qui rit (z małym czerwonym suwakiem) wymyślił Yves Pin. Pierwotnie jego ideą było ułatwienie otwierania kopert pocztowych, tak aby pisząc listy, kazał żonie zszywać je na maszynie do szycia . Odbiorcy, aby otworzyć tę pocztę, musieli po prostu pociągnąć za sznurek, aby otworzyć kopertę. Przedstawił swój projekt w konkursie Lépine, gdzie osoba (nieznana) kupiła patent na około 50 000 starych franków.
Léon Bel jest jednym z pierwszych, który wykorzystuje to, co jeszcze nie nazywa się „ marketingiem ”, w szczególności umieszczając wizerunek swojej marki na przedmiotach dla dzieci, w szczególności w szkole (blottery, ochraniacze – zeszyty czy ołówki mechaniczne) oraz dla dorosłych ( maskotka była częścią przyczepy reklamowej Tour de France w latach 1933-2009). W latach 50. występowała w reklamach w kinie, aw 1968 w telewizji; w 2010 roku otrzymała nawet zabudowę, co pozwoliło zwielokrotnić możliwości reklamowe. Z biegiem czasu projekt niewiele się zmienia, pomimo rogów, które są skracane i zaokrąglone, gdy postać staje się bardziej ludzka. Julie Régis, brand manager w agencji Young & Rubicam , analizuje jej sukces: „Oboje jest czerwona jak chochlik, kobieta z kolczykami i przybrana matka. Niewiele marek pozostało tak długo na takich podstawach i tym samym przekroczyło pokolenia” .
W 1929 roku otwarto pierwszy licznik w Wielkiej Brytanii , ale dopiero po II wojnie światowej ekspansja marki stała się globalna, z Czechosłowacją , Maghrebem , Bliskim Wschodem , Ameryką Północną , Japonią czy Wietnamem . Dostosowuje się do kulinarnych osobliwości każdego kraju, na przykład stając się kremem z czerwonego sera w Maroku , w blokach w Algierii, a nawet z truskawkami w Chinach i Korei .
Dziś firma jest obecna w 120 krajach i posiada 15 zakładów produkcyjnych (w tym dwa w historycznych zakładach we Francji). Marka zróżnicowała się w 1960 roku o koktajl La vache qui rit, kostkę sera na aperitif (później przemianowany na Apéricube), aw 1995 o Pik & Croq', ser topiony z paluszkami chlebowymi.
W 1937 roku firmę, którą opuścił w 1996 roku, przejął Robert Fievet, zięć Leona Bela. Jego następcą został wnuk Antoine Fiévet.
Laughing Cow jest obecnie jedną z najbardziej znanych marek handlowych we Francji : wie o niej prawie 87% Francuzów. Ale jest również powszechnie rozpoznawany na całym świecie, gdzie zwykle ma lokalną nazwę o tym samym znaczeniu:
Według producenta, grupy Bel , na całym świecie co sekundę spożywa się 125 porcji Laughing Cow. Ponadto wielu producentów serów próbowało przywłaszczyć sobie część sukcesu komercyjnego La Vache qui rit, z których najsłynniejszą jest marka grobowa La vache , na której widniało hasło „Śmiech należy do człowieka!” Powaga krowy! Poważna krowa. Znajduje się w poważnych domach ”i który przegrał sprawę o naruszenie w 1959 roku. Marka Mère Picon istniała również, została wyprodukowana w Sabaudii ( Saint-Félix , w regionie albańskim ).
Strona medialna jest również inspirowana marką. Szczególnie wśród projektantów i plakacistów. Ci artyści odwracają go, jak Rancillac , inni go pomnażają, jak Wim Delvoye na biennale w Lyonie w 2005 roku, a jego instalacja składa się z ponad 4000 etykiet z La vache qui rit. Według komika Rolanda Magdane w skeczu Szczęście (na DVD Magdane Show ) krowa wyśmiewałaby się z osoby próbującej otworzyć porcję sera bez wkładania jej wszędzie. W pobliżu serowarni Bel, która produkuje i pakuje porcje od 1921 roku, w centrum miasta Lons-le-Saunier w Jurze , zbudowano muzeum La vache qui rit (Dom Roześmianych Krów). Ten budynek o powierzchni 2350 m 2 kosztem 10 mln euro został oddany do użytku18 czerwca 2009.