List do Lulu

List do Lulu
Kraj	Francja
Język	Francuski
Uprzejmy	alternatywna prasa
Data założenia	1995
Miasto wydawnicze	Nantes
Dyrektor publikacji	Nicolas de La Casinière
Stronie internetowej	www.lalettrealulu.com

Blisko libertariańskich idei , La Lettre à Lulu to satyryczna gazeta w Nantes , utworzona wGrudzień 1995autorzy: Éric Chalmel, Philippe Dossal, Nicolas de La Casinière i Patrick Ardois.

Historyczny

Jej pierwszym dyrektorem publikacji (1995-2003) był Éric Chalmel, rysownik pod pseudonimem Frap .

Jest to jedna z pierwszych satyrycznych gazet lokalnych, wykorzystująca metody i styl kaczki na łańcuchu na skalę lokalną.

Istnieje 3300 kopii, od 1996 roku do sześciu do ośmiu numerów rocznie, na papierze z recyklingu. Teksty są publikowane na zasadach copyleft .

Już w 1997 roku Georges Courtois podpisywał tam protokoły sądowe pod tytułem „Dzięki uprzejmości Pałacu”.

Od 2003 roku jej dyrektorem ds. Publikacji jest Nicolas de La Casinière, dziennikarz i projektant, który jest także członkiem satyrycznej gazety Zélium .

Po odejściu Philippe'a Dossala i Erica Chalmela gazeta zajęła się bardziej zaangażowaniem, w szczególności przeciwko projektowi lotniska Notre-Dame des Landes .

Jej zyski były całkowicie pijane w „Fêtes à Lulu”, dostępnym dla czytelników.

Komentarz

• Według L'Express  : „List do Lulu, satyryczny„ nieregularny ”, z którego mieszkańcy Nantes wyrywają ponad 3000 egzemplarzy przy każdej publikacji, stanowi prawdziwy koszmar dla lokalnej klasy politycznej i wszystkich sił w ogóle.

Źródła

• Martin Brésis , „  Du Ravi au Postillon: portrety lekceważących gazet lokalnych  ”, Les Inrocks ,3 marca 2013 r( czytaj online ).
• Jean-Claude Renard : „  Pluralizm kontratakuje!  », Politis ,10 lipca 2014( czytaj online ).
• Eugenie Barbezat, „  List do Lulu, niezależność i zaangażowanie w sosie z Nantes!”  » , O wolności słów ,13 grudnia 2011.

W notatkach

• Komisja Koordynacyjna ds. Dokumentacji Administracyjnej, Miviludes , Raport dla premiera , La Documentation Française , 2006, s . 117 .

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Lulu the Nantes
• Prasa satyryczna

Linki zewnętrzne

• List witryny do Lulu .

Uwagi i odniesienia

1. Benjamin Ferron, lokalna alternatywa prasy we Francji. Przestrzeń do kontestowania reprezentacji i ustanowionych norm lokalnego systemu elektroenergetycznego , Praca naukowa w ramach DEA Public action and terytorial in Europe , Instytut Nauk Politycznych w Rennes , 2003-2004, s.151 .
2. Magali Grandet, Stéphane Pajot, Dominique Sagot-Duvauroux, Gérôme Guibert, Nantes the beautiful awakened, The bet of culture , De L'attribut Eds, 2010, czytaj online .
3. „  Satyryczna gazeta z Nantes, której ścigano za odmowę prawa do odpowiedzi  ”, Stratégies ,14 listopada 2002( czytaj online ).
4. Richard de Vendeuil, Chloé Delahaye , „  Prasa: małe spiczaste pióra  ”, L'Express ,10 sierpnia 2006( czytaj online ).
5. „  Zniesławienie anulowane przeciwko„ The Letter to Lulu ”,  „ Liberation ” ,14 listopada 2000( czytaj online ).
6. Alexandre Héraud, François Teste, „  Georges Courtois, the okropny jojo  ” , o kulturze Francji ,20 maja 2003.
7. .
8. „  The letter to Lulu  ” , on The Letter to Lulu (dostęp 9 sierpnia 2020 ) .
9. AFP , „  Prasa satyryczna przetrwa z trudem  ”, Le Figaro ,9 lutego 2011( ISSN  0182-5852 , czytaj online ).
10. http://www.zalea.tv/ancien/ungi/cpml/presselibre/lalulu.html
11. Zbiorowe, „  The 100 who move Nantes: life public  ”, L'Express ,7 grudnia 2000( czytaj online ).