| Imię i nazwisko | Johann Pachelbel |
|---|---|
| Narodziny |
1 st Wrzesień 1653 Norymberga ( Wolne Miasto Imperium ) |
| Śmierć |
3 marca 1706 r(w wieku 52 lat) Norymberga ( wolne miasto Imperium ) |
| Podstawowa działalność | Kompozytor |
| Styl | Muzyka barokowa |
| Edukacja | Johann Kaspar Kerll |
| Studenci | Johann Christoph Bach III |
| Potomków | Wilhelm Hieronymus Pachelbel , Carl Theodorus Pachelbel |
Podstawowe prace
Johann Pachelbel ( wymawiane w języku niemieckim : [paxɛlbl̩], [paxl̩bɛl] ) to niemiecki kompozytor i organista z okresu baroku , urodzony1 st Wrzesień 1653w Norymberdze (wówczas wolnym mieście Cesarstwa ) i zmarł w tym samym mieście dnia3 marca 1706 r.
Publicznie najbardziej znany jest ze swojego słynnego Kanonu i Gigue D-dur na troje skrzypiec i basso continuo , zwykle ograniczonego do samego Kanonu Pachelbela .
Jego ojciec był handlarzem win . Studiował muzykę w Altdorfie i Ratyzbonie , został uczniem Johanna Kaspara Kerlla . Pełnił kolejno funkcje organisty i nauczyciela w Austrii oraz w kilku miastach środkowych i południowych Niemiec:
Johann Pachelbel został ochrzczony dnia 1 st wrzesień 1653w Norymberdze (dokładna data jego urodzenia nie jest nam znana), w rodzinie mieszczańskiej. Jest synem handlarza winem Johanna Pachelbela (ur. 1613 w Wunsiedel ) i jego drugiej żony Anny Marii Mair.
W młodości, Pachelbel otrzymał swoją edukację muzyczną od Heinrich Schwemmer, muzyk i nauczyciel muzyki, który później został kantorem w kościele św Sebaldus w Norymberdze. Niektóre źródła podają, że Pachelbel studiował również u Georga Caspara Weckera , organisty w tym samym kościele i ważnego kompozytora szkoły norymberskiej. Jednak jest to dziś uważane za mało prawdopodobne. W każdym razie zarówno Wecker, jak i Schwemmer byli uczniami Johanna Erazma Kindermanna , jednego z założycieli tradycji muzycznej Norymbergi, który sam był uczniem Johanna Stadena .
Johann Mattheson , którego Grundlage einer Ehrenpforte (Hamburg, 1740) jest jednym z najważniejszych źródeł informacji o życiu Pachelbela, wspomina, że młody Pachelbel wykazywał wyjątkowe zdolności muzyczne i akademickie. Naukę akademicką rozpoczął w St. Lorenz Hauptschule i Auditorio Aegediano w Norymberdze, następnie został29 czerwca 1669 rstudent na Uniwersytecie Altdorf bei Nürnberg , na obrzeżach jego rodzinnego miasta. W tym samym roku był także organistą kościoła św. Wawrzyńca. Trudności finansowe zmusiły Pachelbela do opuszczenia uczelni po niespełna roku nauki. Aby ukończyć studia, został w 1670 r. stypendystą Gymnasium Poeticum w Ratyzbonie, gdzie błyszczał swoimi talentami.
Pachelbelowi pozwolono studiować muzykę poza gimnazjum. Jego nauczycielem był Kaspar Prentz, jeden z uczniów Johanna Kaspara Kerlla . Ten ostatni, pod silnym wpływem włoskich kompozytorów jak Giacomo Carissimi , przekazywanych Pachelbel swoje zainteresowanie w swoich włoskich rówieśników, oraz w katolickim kościele muzyki w ogóle.
Kaspar Prentz wyjechał do Eichstätt w 1672 roku. Ten okres życia Pachelbela jest najmniej udokumentowany, nie wiemy, czy pozostał w Ratyzbonie do 1673 roku, czy też wyjechał w tym samym roku co jego nauczyciel; w każdym razie w 1673 roku Pachelbel mieszkał w Wiedniu , gdzie był organistą w słynnej katedrze św . W tym czasie Wiedeń był centrum rozległego imperium Habsburgów i prowadził tętniącą życiem działalność kulturalną, w której muzyka włoska znajdowała się w centrum uwagi. Pracowało tam wielu znanych wówczas kompozytorów, którzy w większości przyczynili się do wymiany stylów muzycznych w Europie. Możemy przytoczyć w szczególności Johanna Jakoba Frobergera, który pełnił funkcję organisty na dworze wiedeńskim do 1657 roku, a jego następcą został Alessandro Poglietti . Przez pewien czas mieszkał w mieście Georg Muffat , a co ważniejsze Johann Kaspar Krell wyjechał do Wiednia w 1673 roku. Od tego momentu jest bardzo prawdopodobne, że przynajmniej słyszał o Pachelbelu, którego muzyka zbliża się do stylu Kerlla. Pachelbel spędził pięć lat w Wiedniu, studiując muzykę kompozytorów katolickich z południowych Niemiec i Włoch, których styl kontrastował z surową tradycją luterańską, w której się wychował.
W 1677 Pachelbel przenosi się do Eisenach , gdzie znajduje pracę jako organista na dworze księcia saskiego Jana Jerzego I najpierw pod kierunkiem Daniela Eberlina (również pochodzącego z Norymbergi). Tam poznał członków rodziny Bacha i stał się bliskim przyjacielem Johanna Ambrosiusa Bacha . Będzie także ojcem chrzestnym swoich dzieci. Jednak Pachelbel spędził w Eisenach tylko rok. W roku 1678, Bernhard II, książę Sachsen-Jena i brat Jean-Georges I er matryc. W okresie żałoby znacznie zmniejsza się liczba nadwornych muzyków. Pachelbel zostaje zwolniony i żąda listu polecającego od Eberlina, który opisuje go jako doskonałego i rzadkiego wirtuoza ( einen perfecten und raren Virtuosen ). Z tym dokumentem w kieszeni Pachelbel zostawił Eisenach dalej18 maja 1678 r.
W Czerwiec 1678, Pachelbel jest organistą w Predigerkirche w Erfurcie , zastępując Johanna Efflera (1640-1711), który był poprzednikiem Jeana Sébastiena Bacha w Weimarze. Rodzina Bacha była bardzo dobrze znana w Erfurcie (gdzie każdy organista był później nazywany "Bachs" z przyzwyczajenia). Tak więc przyjaźń Pachelbela z rodziną Bacha była kontynuowana w tym mieście do tego stopnia, że Pachelbel został ojcem chrzestnym Johanny Judithy, córki Johanna Ambrosiusa Bacha . Uczył Johanna Cristopha Bacha (1671-1721), brata Jana Sebastiana , mieszkał z Johannem Christianem Bachem (1640-1682). Pachelbel pozostał w Erfurcie przez dwanaście długich lat i zyskał reputację ważnego kompozytora ówczesnej niemieckiej szkoły organowej. Preludium chorałowe staje się jednym z jego charakterystycznych przedstawień okresu erfurckiego, ponieważ umowa wiążąca go ze służbą Kościołowi wyraźnie wymaga, aby skomponował je na urząd. Do jego obowiązków należy również konserwacja organów i, co ważniejsze, coroczne komponowanie dużego dzieła, aby zademonstrować jego postępy jako organisty i kompozytora, przy czym dzieła prezentowane co roku mają być lepsze niż poprzednie. rok.
Johann Christian Bach 1, kuzyn Johanna Ambrosiusa Bacha, właściciela ziemskiego Pachelbel w Erfurcie, zmarł w 1682 roku. Pachelbel kupił dom od wdowy w Czerwiec 1684. W 1686 otrzymał posadę organisty w kościele Świętej Trójcy ( Trinitatiskirche ) w Sondershausen . Początkowo przyjmuje zaproszenie, ale jak wskazują listy z autografami, po długich pertraktacjach odrzuca ofertę: wydaje się, że przed rozpatrzeniem jakiejkolwiek oferty pracy konieczne było skonsultowanie się z władzami miasta Erfurt i kościoła. Wydaje się, że sytuacja została rozwiązana po cichu i bez szkody dla reputacji Pachelbela, któremu zaproponowano podwyżkę i przedłużenie kontraktu w mieście na kolejne cztery lata.
Podczas pobytu w Erfurcie Pachelbel był dwukrotnie żonaty. Barbara Gabler, córka burmistrza miasta, zostaje jego pierwszą żoną dnia25 października 1681 r. Ślub odbywa się w domu jej teścia. Ale zaraza zabiera jego żonę jak jej jedynego syna wPaździernik 1683. Prawdopodobnie to wydarzenie miało wpływ na pierwszą kompozycję, którą Pachelbel opublikował w tym samym roku; są to Musicalische Sterbens-Gedancken („Muzyczne refleksje nad śmiercią”), zestaw wariacji chorałowych.
Dziesięć miesięcy później Pachelbel poślubił Judith Drommer (lub Trummert), córkę rzemieślnika 24 sierpnia 1684 r. Mieli pięciu synów i dwie córki. Dwóch synów ( Wilhelm Hieronymus i Charles Theodore) również zostało organistami i kompozytorami, drugi osiedlił się w Ameryce w 1734 roku. Inny syn, Johann Michael, został lutnikiem w Norymberdze i wyjechał do Londynu i na Jamajkę. Jedna z jego córek, Amalia Pachelbel, zdobyła uznanie jako malarka i grafik.
W 1690 roku, Pachelbel przyjął pracę w Sądzie w Stuttgarcie z regent Księstwa Wirtembergii , Madeleine-Sibylle de Hesse-Darmstadt , którą opuścił w 1692 roku z powodu inwazji armii francuskiej podczas wojny Ligi Augsburg . Został organistą miasta Gotha , ale jego działalność była niepewna do 1695 roku, kiedy został organistą słynnego kościoła św. Sebastiana w Norymberdze . Pracował tam jako nauczyciel, dzięki czemu zyskał miano wybitnego pedagoga. Zmarł w Norymberdze dnia3 marca 1706 r.
| Pliki audio | |
| Preludium chóralne na organy | |
| Pachelbel Chaconne w F min | |
| Trudności w korzystaniu z tych mediów? | |
|---|---|
Pachelbel był w swoim czasie jednym z najważniejszych kompozytorów środkowych i południowych Niemiec; region ten jest pod wpływem Włoch, wielu jego muzyków studiowało u Frescobaldiego , Carissimi – tak jest w przypadku Kerll , jego nauczyciela – lub Gabrieli . Pachelbel jest głównym ogniwem tradycji, która łączy Jana Sebastiana Bacha z jego modelami.
Jego twórczość (kilkaset utworów), o prostej harmonii i śpiewnej melodii, posługuje się rygorystycznym i wyraźnym kontrapunktem .
Jest daleki od wylewności nordyckich organistów i obejmuje w szczególności: