Hannu manninen

Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1994 w Lillehammer został najmłodszym fińskim sportowcem startującym w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w wieku 15 lat. Jest rekordzistą w indywidualnych zwycięstwach w Pucharze Świata w Kombinacji Nordyckiej z 48 zwycięstwami w swojej piętnastoletniej karierze. Podobnie, z czterema kryształowymi kulami , Manninen jest drugim najbardziej utytułowanym połączeniem w historii mistrzostw świata. Ponadto jest rekordzistą pod względem kolejnych zwycięstw w tym samym sezonie z 7 sukcesami w sezonie 2005-2006 .

Biografia

Hannu Manninen rozpoczął swoją międzynarodową karierę w wieku 15 lat, wygrywając wyścig Pucharu Świata klasy B za drugim startem. Następnie Fin wziął udział w swoich pierwszych igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku , stając się najmłodszym Finem, który wziął udział w zimowych igrzyskach. W następnym roku był mistrzem świata juniorów w Gällivare . W swoim pierwszym pełnym sezonie Pucharu Świata w latach 1995-1996 obaj stanął na podium w Trondheim (drugie miejsce), a następnie odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w Falun .

W 1997 roku zdobył swój pierwszy medal świata w kolorze srebrnym startując w sztafecie 4 × 5 km, a następnie został mistrzem świata w 1999 roku w tej imprezie. Po zdobyciu srebra w konkursie drużynowym na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998 w Nagano , zdobył złoto z Jari Mantilą , Jaakko Tallusem i Samppą Lajunenem w Salt Lake City w 2002 roku .

Między sezonem 2003-2004 a sezonem 2006-2007 zdobył cztery kolejne kryształowe kule , nagradzając zwycięzcę klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Na Mistrzostwach Świata w Sapporo w 2007 roku został mistrzem świata w sprincie, pokonując Magnusa Moana bardzo wąsko na linii i dlatego po raz pierwszy został indywidualnym medalistą na dużych międzynarodowych zawodach. Zdobył także trzeci tytuł osobisty w konkursie drużynowym.

Pod koniec sezonu 2007-2008, w którym nie wygrał wyścigu, ogłosił koniec swojej kariery, aby skoncentrować się na życiu rodzinnym i przyszłej karierze pilota linii lotniczych .

Powraca wrzesień 2009z myślą o wzięciu udziału w igrzyskach olimpijskich w Vancouver i odzyskaniu zwycięstwa w Kuusamo w swoim drugim wyścigu sezonu. Podczas tych igrzysk zajął czwarte miejsce w konkursie na dużej skoczni, podpisując swój najlepszy indywidualny wynik na igrzyskach olimpijskich. Z zawodów wycofał się pod koniec sezonu 2010-2011 . W tym samym roku ukończył Fińską Akademię Lotniczą. Obecnie poświęca się karierze pilota linii lotniczych, zatrudnionym jako drugi pilot w fińskiej linii lotniczej.

Zrobił powrót w 2017 roku, gdy brał udział w Pucharze Świata w Lahti , mieszczących 18 th .

Manninen brał także udział w kilku biegach narciarskich, w tym w sprincie olimpijskim w Salt Lake City w 2002 roku, który ukończył na ósmym miejscu.

Jego siostra Pirjo Muranen uprawia narciarstwo biegowe i była trzykrotnie utytułowana na Mistrzostwach Świata . W 2007 roku byli pierwszym rodzeństwem, które zdobyło złoto na tych samych mistrzostwach. Jego brat Kari również działał w połączeniu.

W 2018 roku otrzymał Medal Holmenkollen .

Skandynawskie nagrody łączone

Olimpiada zimowa

Dowód / wydanie	Lillehammer 1994	Nagano 1998	Salt Lake City 2002	Turyn 2006	Vancouver 2010	Pyeongchang 2018
Sprint			7 th	12 th
Gundersen	38 tys	11 tys	14 tys	9 tys
Gundersen PT					13 tys	23 rd
Gundersen GT					4 th	-
Według zespołów		Srebro	Złoto	Brązowy	7 th	6 th

Legenda:

brak zawodów
GT : duża skocznia / PT : mała skocznia.

Mistrzostwa Świata

Dowód / wydanie		Trondheim 1997	Ramsau 1999	Lahti 2001	Val di Fiemme 2003	Oberstdorf 2005	Sapporo 2007	Oslo 2011	Lahti 2017
Sprint			4 th	6 th	27 tys	8 tys	Złoto
Gundersen		6 th		4 th	11 tys	9 tys	6 th
Gundersen	Mała trampolina							21 tys
Gundersen	Duża trampolina							16 tys	24 tys
Według zespołów		Srebro	Złoto	Brązowy	Brązowy	4 th	Złoto
Według zespołów	Mała trampolina							7 th	5 th
Według zespołów	Duża trampolina

Mistrzostwa Świata

4 duże kryształowe kule : zwycięzca klasyfikacji generalnej w latach 2004 , 2005 , 2006 i 2007 .
3 małe kryształowe kule: zwycięzca Pucharu Świata w Sprincie w 2004, 2005 i 2006 roku.
90 indywidualnych podium: 48 zwycięstw, 27 drugich miejsc i 15 trzecich miejsc.
5 drużyn na podium: 5 zwycięstw.

Szczegóły zwycięstw

Pora roku	Zwycięstwa
1995-1996	Falun (IN 15 km)
1996-1997	Saalfelden (IN 15 km), Lahti (IN 15 km)
1997-1998	Steamboat Springs (SP 7,5 km), Oberwiesenthal (SP 7,5 km)
1998-1999	Rovaniemi (IN 15 km), Rovaniemi (SP 7,5 km), Lillehammer (SP 7,5 km), Steamboat Springs (SP 7,5 km), Oberwiesenthal (SP 7,5 km)
1999-2000	Lahti (SP 7,5 km)
2000-2001	Park City (masowy start drużynowy)
2001-2002	Oslo (SP 7.5 km)
2002-2003	Kuusamo (SP 7,5 km), Harrachov (SP 7,5 km)
2003-2004	Val di Fiemme (MS 10 km) Seefeld in Tirol (SP 7,5 km i IN 15 km), Sapporo (MS 10 km i SP 7,5 km), Oberstdorf (zespół i SP 7,5 km), Oslo (SP 7,5 km)
2004-2005	Kuusamo (SP 7,5 km), Oberhof (IN 15 km), Schonach (IN 15 km), Seefeld in Tirol (SP 7,5 km i IN 15 km), Liberec (SP 7,5 km), Sapporo (MS 10 km i IN 15 km) ), Pragelato (zespół), Lahti (SP 7,5 km), Oslo (SP 7,5 km)
2005-2006	Kuusamo (IN 15 km), Lillehammer (IN 15 km i SP 7,5 km), Oberhof (IN 15 km), Schonach (IN 15 km), Val di Fiemme (MS 10 km i SP 7,5 km), Harrachov (SP 7,5 km) i IN 15 km), Seefeld in Tirol (SP 7,5 km i IN 15 km), Sapporo (MS 10 km)
2006-2007	Ruhpolding (IN 15 km, sprint drużynowy), Val di Fiemme (drużynowo), Zakopane (MS 10 km)
2009-2010	Kuusamo (w 10 km), Oberhof (w 10 km), Lahti (w 10 km)

legenda:
IN: indywidualny Gundersen
SP: sprint
MS: start wspólny

Rankingi Pucharu Świata

Rok	Końcowa klasyfikacja generalna
1993-1994	60 tys
1994-1995	40 tys
1995-1996	8 tys
1996-1997	5 th
1997-1998	5 th
1998-1999	2 nd
1999-2000	9 tys
2000-2001	11 tys
2001-2002	8 tys
2002-2003	4 th
2003-2004	1 ul
2004-2005	1 ul
2005-2006	1 ul
2006-2007	1 ul
2007-2008	14 tys
2008-2009	-
2009-2010	8 tys
2010-2011	39 tys
2016-2017	59 tys
2017-2018	55 tys

Puchar Świata B

Zwycięstwo ( Vuokatti , 19 grudnia 1993 )
Dwa drugie miejsca ( Lillehammer , 5 grudnia 1993 i Vuokatti , 11 grudnia 1994 )
Trzecie miejsce ( Vuokatti , 18 grudnia 1994 )

Mistrzostwa Świata Juniorów

: Złoty medal w zawodach indywidualnych 1995
: Złoty medal w zawodach indywidualnych 1998
: Złoty medal drużynowy w 1998 roku
: Srebrny medal w zawodach indywidualnych 1996
: Srebrny medal w zespołach w 1994 roku

Osiągnięcia w narciarstwie biegowym

Igrzyska Olimpijskie

Dowód / wydanie	Sprint
Igrzyska Olimpijskie 2002 w Salt Lake City	8 tys

Mistrzostwa Świata

Top Ranking: 60 th w 2003 roku .
Najlepszy wynik indywidualny: 8 e .

Bibliografia

Manninen, oczywiście , na eurosport.fr, 28 stycznia 2006
(fi) Hannu Manninen lopettaa uransa - wideo katso , na iltasanomat.fi, 29 maja 2008
Hannu Manninen w końcu triumfuje , na rds.ca, 23 lutego 2007
(en) Wycofany kombinezon norweski Manninen . ESPN. 29 maja 2008.
(fi) IS: Hannu Manninen sai töitä lentäjänä . Helsingin Sanomat, 11 grudnia 2011 r
(en) Olimpijski profil Hannu Manninena na sports-reference.com
Mannisten parempi maanantai , na kaleva.fi, 25 lutego 2003

Linki zewnętrzne

(de) (fi) Oficjalna strona
Zwróć uwagę w słowniku lub encyklopedii ogólnej : Store norske leksikon
Zasoby związane ze sportem :
Arkusz na stronie internetowej Igrzysk Olimpijskich 2018