Georges Bizeta

Georges Bizeta Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Portret autorstwa Étienne'a Carjata . Kluczowe dane
Imię urodzenia Alexandre-César-Léopold Bizet
Narodziny 25 października 1838
Paryż , Francja
Śmierć 3 czerwca 1875 r(w wieku 36 lat)
Bougival
Podstawowa działalność kompozytor
Styl romantyczna muzykaopera
Trening Konserwatorium Paryskie
Mistrzowie Antonina Marmontela
Ascendenty Adolphe Amand Bizet i Aimée Léopoldine Joséphine Delsarte (rodzice)
Małżonka Genevieve Halévy
Rodzina Jacques Fromental Halévy (ojczym), Magdeleine Real del Sarte (kuzyn pierwszego stopnia)
Nagrody Nagroda Rzymska

Podstawowe prace

Alexandre-César-Léopold Bizet , lepiej znany jako Georges Bizet , to francuski kompozytor urodzony25 października 1838w Paryżu i zmarł dnia3 czerwca 1875 rw Bougival ( Seine-et-Oise ). Jest jednym z kompozytorów okresu romantyzmu. Skomponował Carmen , jedną z najbardziej znanych i najczęściej wykonywanych oper na świecie. Najbardziej znany jest ze swoich oper i suit orkiestrowych, powstających w krótkim czasie, gdyż zmarł przedwcześnie w wieku 36 lat.

Biografia

Utalentowany muzyk

Alexandre César Léopold Bizet urodził się dnia 25 października 183826 rue de la Tour d'Auvergne w Paryżu ( dawny 2 th  dzielnica ). Jego ojciec, Adolphe Armand Bizet, po raz pierwszy zatrudniony jako fryzjer i perukarz, przeszedł na nauczanie śpiewu w 1837 roku . Jego matka, pianistka Aimée Léopoldine Michèle Delsarte , nauczyła go pierwszych podstaw gry na tym instrumencie. Jego wuj François Delsarte , nauczyciel śpiewu , specjalista od Glucka , jest znany w całej Europie. Dlatego opera i fortepian odcisnęły swoje piętno na przeznaczeniu młodzieńca.

Dziecko zostaje przemianowane na Georges Le 16 marca 1840 rpodczas chrztu w kościele Notre-Dame-de-Lorette w Paryżu zmiana imienia, która będzie dla niego warta zamieszania i kontrowersji; jej ojcem chrzestnym jest Philippe Louis Brulley de la Brunière, a matką chrzestną Hyppolita Sidonie Daspres.

Georges, jedyny syn, bardzo wcześnie pokazał swoje talenty muzyczne i w wieku dziewięciu lat wstąpił do Konserwatorium Paryskiego w klasie fortepianu Antonina Marmontela . Uzyskał tam I nagrodę fortepianową w 1851 roku , a następnie II nagrodę w 1852 roku . W tym samym roku wstąpił do klasy organów François Benoist .

W 1853 wstąpił do klasy kompozycji Fromentala Halévy'ego , autora licznych oper (m.in. La Juive ), do którego uczniów zaliczał Charlesa Gounoda . Młody Bizet otrzymał pierwszą nagrodę za organy i fugę w 1854 roku , a następnie drugą nagrodę w 1855 roku . Współpracuje również z Pierre'em Zimmermannem , poprzednikiem Marmontela w Konserwatorium.

Na jesieni 1855 roku , w wieku ledwie siedemnaście skomponował w ciągu miesiąca jego pierwszą symfonię , w C -dur, bardzo żywy pracy, zainspirowany Gounoda First Symphony, z którą właśnie opublikowanej wersji na fortepian na cztery ręce. Jego symfonia w C została odnaleziona dopiero w 1933 roku w archiwach Conservatoire de Paris, a prawykonanie odbyło się dopiero dwa lata później w Bazylei. W 1857 r. odbyła się premiera jego operetki Le Docteur Miracle9 kwietnia 1857, zdobył I nagrodę w konkursie operetkowym.

W 1857 roku , w wieku dziewiętnastu lat zdobył z jego kantata Clovis i Clotilde na Prix de Rome dla kompozycji muzycznej , prestiżową odskoczni w tym czasie do kariery jako kompozytora i którego nagrodą był pobyt trzy lata u Willa Medyceuszy . Ten pobyt we Włoszech z dala od rodziny ma duże znaczenie w życiu młodego muzyka, który odkrywa szczęście bycia wolnym, piękno Rzymu i otaczającej go przyrody. Ten szczęśliwy pobyt pozwala mu rozkwitnąć i uwolnić się od surowych reguł narzuconych przez szkołę i matkę. Według stowarzyszenia Les Amis de Georges Bizet „ Carmen's Bizet urodziła się we Włoszech. "

W czasie pobytu w Académie de France w Rzymie realizował zwyczajne „wysyłki”:

Trudne życie materialne i rodzinne

Po powrocie do Francji poświęcił się nauczaniu i kompozycji. Miał zaledwie 25 lat, gdy w 1863 roku Léon Carvalho zamówił u niego Les Pêcheurs de perles , na libretto Carré et Cormona, dla Théâtre-Lyrique. Berlioz , który twierdzi, że docenił „sporą ilość pięknych, wyrazistych dzieł pełnych ognia i bogatej kolorystyki”, wygłasza bardzo pochlebną recenzję w „ Journal des debats ”8 października 1863 r. Utwór ten jest więc zachęcającym sukcesem młodego kompozytora i będzie miał osiemnaście wykonań.

Na cześć zakonu skomponował w 1866 r. i kazał zagrać La Jolie Fille de Perth w 1867 r. , operę w 4 aktach na podstawie przeciętnego libretta JHV de Saint-Georgesa i J. Adenisa swobodnie zaadaptowaną z powieści Waltera o tym samym tytule Scotta .

On poślubia 3 czerwca 1869Geneviève Halévy , córka zmarłego siedem lat wcześniej nauczyciela kompozycji Fromentala Halévy , oraz Léonie Rodrigues-Henriques . Młody kompozytor ma 30 lat, a młoda dziewczyna 20 lat. W ten sposób wszedł przez małżeństwo do rodziny Halévy, licznej rodziny żydowskiej, która liczyła się w tym czasie w społeczeństwie francuskim. Jego ojczym był członkiem Instytutu i wieczystym sekretarzem Akademii Sztuk Pięknych , a Ludovic Halévy, utalentowany librecista, który z Henri Meilhakiem skomponuje libretto Carmen , jest pierwszym kuzynem Geneviève.

Młoda para przeprowadziła się do prywatnej rezydencji 22, rue de Douai w Nowych Atenach w Paryżu. Jego młoda żona dała mu syna, Jacques ( 1872 - 1922 ), który będzie jednym z Prousta najlepszych przyjaciół z młodości .

Wykonał liczne transkrypcje fortepianowe modnych utworów lirycznych dla wydawnictw Choudens i Heugel. W czasie wojny 1870 zaciągnął się do Gwardii Narodowej , następnie wyjechał do Libourne. Wrócił do Vésinet do ojca, następnie w 1871 do Paryża po Komunie . W tym samym roku wyprodukował Małą suitę orkiestrową ze swoich Igrzysk dla dzieci na fortepian na cztery ręce. Zostanie utworzony w dniu2 marca 1873 r., w teatrze Odéon, Édouard Colonne . Djamileh został wykonany w tym samym roku w Opéra-Comique, ale został zatrzymany po jedenastu przedstawieniach.

Za sztukę teatru L'Arlesienne przez Alphonse Daudet , on komponuje muzykę sceniczną  ; ale dzieło, wykonane w teatrze wodewilu w dniu1 st październik 1872, zostaje wycofany z plakatu po dwudziestu przedstawieniach. Bizet wydobywa ze swojej muzyki suitę orkiestrową, której premiera odbyła się w następnym miesiącu na Concerts Pasdeloup i odniesie niesłabnący od tamtej pory sukces. Zaadaptował go również na fortepian na cztery ręce . Patrie na orkiestrę zostało wykonane pod koniec 1872 roku przez Pasdeloup Concerts w Cirque d'Hiver.

Jak Rossini , Bizet wyobrażał sobie wygodne życie materialne, „życie rentiera”, dzięki szybkim sukcesom w Opéra-Comique, które nigdy nie miały miejsca. Les Pêcheurs de perles , La Jolie Fille de Perth , Djamileh , L' Arlésienne nie były wielkimi sukcesami, uwieńczonymi licznymi występami. Jego życie pochłonęła praca dietetyczna dla wydawców i lekcje gry na fortepianie. "Pracuję na śmierć..." - "Prowadzę szaloną egzystencję...", pisał w swoich listach.

Jego życie rodzinne nie jest szczęśliwsze. Nie może dzielić się swoimi trudnościami i zmartwieniami ze swoją młodą żoną Geneviève, zalotną i nerwowo delikatną. Musi je nawet przed nią ukryć. Sześć lat małżeństwa nie zapewni im szczęścia małżeńskiego. Po pogłoskach o romansie między nim a piosenkarką Célestine Galli-Marié , a przede wszystkim po rozpoznaniu dziecka, które miał z służącą, którą trzymał w ich służbie, jego żona zostawiła go zabierając ze sobą syna, aby wrócił do jego rodzice. Jego jedyny syn Jacques miał zaledwie trzy lata, kiedy zmarł.

Carmen , śmierć Bizeta

W 1875 r. przeniósł się do małej wioski Bougival, aby dokończyć orkiestrację Carmen i uhonorować ten nowy porządek Opéra-Comique, który chciał „coś łatwego i wesołego, w smaku naszej publiczności, ze przede wszystkim szczęśliwym zakończeniem ”(cytowane przez Friends of Georges Bizet). Muzyk docenił spokój miejsca nad brzegiem Sekwany.

Trzeba było całej wytrwałości Bizeta i jego librecisty Ludovica Halévy'ego , by przekonać dyrektora Opéra-Comique do przyjęcia tej opery, tak odmiennej od jego aspiracji. Po trzech miesiącach nieustannej pracy i 1200 stronach partytury jego arcydzieło Carmen jest gotowe. Jego libretto podpisują Henri Meilhac i Ludovic Halévy, którzy napisali już libretto do najsłynniejszych oper Bouffes Jacquesa Offenbacha  : Belle Hélène , Vie Parisienne i La Périchole .

Bizet uczestniczy we wszystkich próbach, które okazują się wyczerpujące: spotyka śpiewaków, którzy nie są przyzwyczajeni do poruszania się po scenie i grania swoich postaci z naturalnością, jakiej od nich oczekuje Bizet, z muzykami, którym ta opera jest zbyt trudna i zawsze zły humor reżysera rozdrażniony tematem sztuki, który uważa za nieprzyzwoity.

3 marca 1875 rzostaje pasowany na rycerza w Legii Honorowej , w dniu premiery Carmen, która okazuje się katastrofą. Muzycy i chórzyści są przeciętni, zmiany scenerii trwają dość długo, by sala stopniowo się opróżniała. Opinia publiczna i krytycy są zgorszeni tą siarkową historią, którą prasa dnia następnego potępia w imię moralności. Bizet jest zdenerwowany.

Zachorował na dusznicę bolesną, ale wbrew wszelkim radom postanowił schronić się w swoim domu w Bougival. 29 maja 1875 rkąpie się w lodowatej wodzie Sekwany i zostaje zabrany dzień po ostrym ataku reumatoidalnego zapalenia stawów . Podczas występu Bizet ma pęknięty tętniak, kiedy powróciła Célestine Galli-Marié , śpiewająca z „trójką kart” w trzecim akcie.

„[…] Bezwzględna karta, która zawsze mówi: śmierć! "

Zmarł na atak serca w Bougival w nocy z 2 do3 czerwca, w wieku 36 lat. Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise (rejon 68).

10 czerwcainauguracja grobu wzniesionego przez architekta opery Charlesa Garniera  : sarkofag pokryty dachem siodłowym wyrzeźbiony jest w czerwonym kamieniu jurajskim Sampans  ; stelę w kształcie ściętej piramidy zdobi symbolizująca jego sztukę lira z brązu, opleciona wieńcem laurowym. Na tej steli widniało popiersie kompozytora, które wraz z pięcioma innymi zostało skradzioneListopad 2006. Odnaleziony, od tego czasu jest przetrzymywany przez konserwację cmentarza.

Dzięki akcji Jorge Chaminé , wspieranej przez takich artystów jak Teresa Berganza i Plácido Domingo , w 2017 roku ruszyła kampania crowdfundingowa na rzecz ochrony domu Bizeta w Bougival i utworzenia Europejskiego Centrum Muzyki .

Chwała Carmen

Carmen nadzwyczajny sukces jest ze względu na jej muzyce, „archetyp co charakteryzuje ducha i określonego stylu francuskiego muzyka: przejrzystości, przezroczystych kolorach, przeźroczysty elegancji, sugestię, artykulacji, czytelność ...” Jest to również ze względu na bardzo duże jedność między librettem a muzyką, między dramaturgią a pieśnią.

„Pierwsze uderzenie talerza otwierającego zawiera wszystkie błyskawice ostrego promienia słonecznego, ale świeci również groźnym czubkiem wbitego noża. Ton jest ustawiony. Jest pilność. Prowadzi w nieprzejednany sposób do ostateczności dzieła, do fatalności śmierci. "

Jego opera Carmen , dostosowane do nowego od Prosper Mérimée , jest jednym z dzieł najczęściej granych i najczęściej katalogu zapisanego na świecie. Porażka dzieła podczas pierwszych wykonań wynika głównie z odrzucenia tematu przez ówczesną publiczność. Carmen jest kobietą siarkową, bez więzów, bez szacunku dla ustalonego porządku, przechodzącą od kochanka do kochanka, mająca tylko moralność i tylko rządzi swoją wolnością i jej dobrymi upodobaniami.

Krytyka muzyczna też nie była wtedy delikatna. Gazeta Le Gaulois pisze: „Monsieur Bizet należy do szkoły cywet bez zająca; sok melodyczny zastępuje ogromnym talentem i całkowitą erudycją! "

Dla Camille du Locle, dyrektora Opéra-Comique , „To muzyka Kochinchińska; nic nie rozumiemy! "

Ale w Europie po śmierci Bizeta kariera Carmen będzie szybka. Pierwszy triumf odbywa się w Wiedniu od miesiącaPaździernik 1875. Rozentuzjazmowany Brahms uczestniczy w dwudziestu przedstawieniach. Richard Wagner i Friedrich Nietzsche byli m.in. wielbicielami dzieła, o którym Czajkowski powiedział, że „za dziesięć lat Carmen będzie najsłynniejszą operą na całej planecie. "

Dopiero sukces Carmen na całym świecie, w szczególności w Stanach Zjednoczonych i Rosji, sprawił, że Opéra-Comique przywróciła tę pracę do swojego repertuaru:

„Czysta i przejrzysta opowieść, jak historia starożytnej tragedii, która zaczyna się naiwnością pocztówki, a kończy się krwią. "

- J.-F. Sivadier, reżyser

Grafika

Georges Bizet pozostawia około 120 utworów muzycznych. Dla potomnych jego nazwisko pozostaje związane z operą Carmen , jednym z filarów francuskiego i międzynarodowego repertuaru lirycznego; po orkiestrze L'Arlésienne , znanej z tematu La Marche des rois i Li chevau frus , średniowiecznej pieśni prowansalskiej; w symfonii C-dur skomponowanej w wieku 17 lat oraz Gry dla dzieci .

Liryczny

Muzyka orkiestrowa

Muzyka fortepianowa

Muzyka chóralna

Melodie i aranżacje

Pisma

Dyskografia selektywna

Prace fortepianowe

Muzyka orkiestrowa

Na płytach znajdują się generalnie suity Carmen i Arlesienne , czasem mała suita ( Playground ) , aw niektórych przypadkach Symphony in C .

Opera

Hołdy

„Nawet dzisiaj we Francji możemy zrozumieć, odgadnąć tych rzadkich i rzadko zadowolonych ludzi, których umysły są zbyt rozległe, aby nie czuć się ciasnym w jakimkolwiek patriotyzmie, którzy wiedzą, jak kochać południe na północ i północ na południe, - ci urodzeni Terranie, ci dobrzy Europejczycy . - To dla nich skomponował swoją muzykę Bizet, Bizet, ostatni geniusz, który umiał odkryć nowe piękno i uwodzenie, który zyskał w muzyce fragment Południa”

-  Nietzsche , Poza dobrem i złem (1886), Kompletne dzieła filozoficzne, Gallimard 1971, s.  176 .

" Ojczyzna nareszcie  !" otwarcie Bizeta. Jakże jesteśmy kultywowani! Miał trzydzieści pięć lat, kiedy pisał tę pracę, długą i bardzo dramatyczną pracę – chciałbym, żebyście usłyszeli, jak ten mały człowiek staje się bohaterem… Écco! Gdzie możemy znaleźć bardziej treściwe jedzenie… ”

- Nietzsche, list do Petera Gasta z 2 grudnia 1888 r.

Miejskie Konserwatorium na promieniowanie o 20 th dzielnicy Paryża nosi jego imię.

Jego imię nosi plac w Anderlechcie (Bruksela).

Éric-Emmanuel Schmitt oddaje hołd Georgesowi Bizetowi w musicalu Le Mystère Bizet .

Uwagi i referencje

  1. Rekonstrukcja stanu cywilnego Paryża , Archives de Paris .
  2. Lacombe 2000 , s.  34.
  3. Lacombe 2000 , s.  17.
  4. Lacombe 2000 , s.  27.
  5. Lacombe 2000 , s.  18.
  6. Świadectwo chrztu nr 37 z roku 1840, księga metrykalna kościoła Notre-Dame-de-Lorette .
  7. Frédéric Robert , Georges Bizet: człowiek i jego praca: pełna lista utworów, dyskografia , Paryż, Éditions Slatkine,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden, 190  s. ( ISBN  2-05-000195-9 , czytaj online ) , s.  21, dostęp 8 maja 2011 r.
  8. „  Larousse Encyclopedia online – Georges Bizet Symphony in C-dur ( 2 e movement, andante)  ” na Larousse.fr (dostęp 3 czerwca 2020 r . ) .
  9. „  Symfonia C-dur (Georges Bizet) / Works / Home  ” , na bruzanemediabase.com (dostęp 30 marca 2019 ) .
  10. Académie de France w Rzymie , który Napoleon Bonaparte przeniósł się do Villa Medici, powitał młodych artystów, aby umożliwić im doskonalić swoją sztukę i poprosił ich w powrocie do przeprowadzenia rocznego wysłanych prac i oceniana w Paryżu. Prace te nazwano „przesyłkami z Rzymu”.
  11. Francuski tygodnik wydawany w latach 1867-1868.
  12. Bruno Centorame, Béatrice de Andia, Nowe Ateny, Mekka Romantyzmu , Action Artistique Ville Paris,2001, s.  264.
  13. (w) Winton Dean , Georges Bizet: Jego życie i praca , 1965 jm Tooth & Sons, s.  97.
  14. (w) Kendall-Davies, Życie i dzieło Pauline Viardot Garcia: Lata łaski , tom.  2, Wydawnictwo Cambridge Scholars,2014( przeczytaj online ).
  15. Alexis Payne, Wielkie opery z repertuaru , Fayard, 1979, s.  73 .
  16. Bertrand Beyern, Przewodnik po grobach sławnych mężczyzn , Le Cherche Midi,2011, s.  231.
  17. Zdjęcie steli z popiersiem
  18. Philip Landru, Bizet Georges (Alexandre Cesar Leopold Bizet: 1838/75), Pere Lachaise - 68 th  Division na landrucimetieres 15 lutego 2008 roku.
  19. „  Carmen  ” , na dartagnans.fr (dostęp 27 września 2017 ) .
  20. J.-C. Casadesus: „To fakt, Carmen stała się mitem. "
  21. JC Casadesus, tamże. Patrz: Listy Georgesa Bizeta 1850-1875 , Calmann-Lévy,1994, s.  312.
  22. Alexis Payne, Wielkie opery z repertuaru , Fayard, 1979, s.  73 .
  23. Cytowany przez Les Amis de Georges Bizet.
  24. Paweł Pition-II 1960 , s.  209.
  25. Zobacz na gutenberg.org .
  26. „  Conservatoire Municipal Georges Bizet  ” w paryskim ratuszu .

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne