Sarraltroff | ||||
Stary budynek dworca, doki, drogi i mostu na początku XX th wieku. | ||||
Lokalizacja | ||||
---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | |||
Gmina | Sarraltroff | |||
Adres | 24 rue de Sarrebourg 57400 Sarraltroff |
|||
Współrzędne geograficzne | 48 ° 46 ′ 12 ″ na północ, 7 ° 03 ′ 55 ″ na wschód | |||
Zarządzanie i eksploatacja | ||||
Właściciel | SNCF | |||
Operator | Stacja zamknięta | |||
Kod UIC | 87 21535 0 | |||
Charakterystyka | ||||
Linie) | Réding w Metz-Ville | |||
Pasy | 2 | |||
Doki | 0 ( dawniej 2 ) | |||
Wysokość | 244 m | |||
Historyczny | ||||
Uruchomienie | 1878 | |||
Zamknięcie | 2000 | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Stacja Sarraltroff to dawna stacja kolejowa francuski z linii Réding w Metz-Ville , usytuowany przy wjeździe do centrum wsi z miastem Sarraltroff w departamencie Moselle w regionie East Grand .
Zaprogramowany przez administrację francuską, został zbudowany i oddany do użytku w 1878 roku przez Cesarską Generalną Dyrekcję Kolei w Alzacji-Lotaryngii (EL). Stał się prosty halt, po zamknięciu i rozbiórki budynku pasażerskiego w XX th wieku , jest całkowicie zamknięty w 2000 roku.
Założona na wysokości 244 metrów stacja Sarraltroff znajdowała się w punkcie (PK) 70,793 linii Réding w Metz-Ville między otwartą stacją Réding a zamkniętą stacją Oberstinzel .
Połączenie z Sarrebourg do Sarraltroff pozwala na bezpośredni dostęp do stacji Sarrebourg, unikając w ten sposób zawrócić na stacji Reding .
Od 2012 roku wiadukt nad Saarą , budowany w ramach drugiej fazy wschodnioeuropejskiego LGV , przebiega nad klasyczną linią niedaleko na południe od starej stacji.
Od początku lat czterdziestych XIX wieku gmina Sarraltroff wykazała zainteresowanie tą nową formą transportu, jaką jest kolej , głosując na wniosek prefekta 500 franków, na wniosek prefekta, za ustanowienie linii paryskiej w Strasburgu .
Przybycie pociągu do miasta nabrało kształtu, gdy Rada Generalna Moselle rozpoczęła projekt lokalnej linii interesu łączącej Sarrebourg i Sarreguemines, aby ułatwić obsługę złóż węgla i miast, które pozostały z dala od Chemin de iron. Wstępny projekt przewiduje dla Sarraltroffa „przystanek w sąsiedztwie dolnych domów ulicy prowadzącej do Saary”. W obliczu żądań wojska i odmowy Kompanii Wschodniej , zmieniony projekt dotyczy jednego toru do standardowego rozstawu . Koncesja jest udzielana w dniu11 października 1868do belgijskiej firmy, zanim została przejęta przez Société anonyme des chemin de fer de Lorraine, która otworzyła placówkę wiosną 1869 r. Wojna francusko-niemiecka 1870 r . zakończyła budowę w lipcu.
Po klęsce militarnej, miasto znajduje się w strefie załączonej ustalonej przez traktat wersalski z18 stycznia 1871. Jest to Generalna Dyrekcja Kolei Alzacji i Lotaryngii (EL), która ponownie otwiera plac budowy linii, na której oddaje do użytku1 st listopad 1872. Negocjacje z gminą nie powiodły się, co opóźnia utworzenie przystanku na odcinku biegnącym w pobliżu wsi.
Ale administracja niemiecka pracuje nad nowym projektem strategicznej linii przechodzącej przez gminę. Skutkuje to deklaracją użyteczności publicznej w dniu9 stycznia 1874na linię z Rémilly do Sarrebourg przez Berthelming . Planowana trasa przewiduje podwojenie toru, który przechodzi nad miastem i utworzenie postoju. Witryny otwarte w 1875 roku, mały odcinek od Sarraltroff do Réding został oddany do użytku15 października 1877. W tym samym roku 1877 otwarto dwutorowy odcinek z Rémilly do Berthelming10 grudnia a odcinek od Berthelming do Sarraltroff również jest dwutorowy, podczas gdy od 1872 roku był jednotorowy.
Wstrzymanie Sarrltroff zostało oddane do użytku w 1878 roku . Działka obejmuje budynek pasażerski w kształcie litery L z dwoma otworami frontowymi z jedną kondygnacją i dwoma dwuspadowymi dachami na poddaszu. Budynek ten ma podobną architekturę do stacji Lutzelhouse , Urmatt i Gresswiller .
Plik 12 czerwca 1902stacja jest podłączona do miejskiej sieci wodociągowej rurociągiem o długości 310 metrów, utworzonym przez administrację kolejową. Za to połączenie odpowiada administracja, ale rada miejska przyznaje jej zwolnienie z wypłaty rekompensaty na rzecz gminy, o ile dostarcza ją pobliska fontanna publiczna. Plik6 marca 1904 stacja podłączona do miejskiego rurociągu wody bieżącej za wkład w wysokości 800 marek, opłata za podłączenie i roczna opłata w wysokości 300 marek.
W Lipiec 1906rada miasta reaguje na projekt stworzenia metalowej kładki nad torami. Sprzeciwia się temu, odmawiając oddania niezbędnego gruntu, argumentując, że kładka nie byłaby lub byłaby trudno dostępna dla osób z bagażem, dzieci, osób starszych i niepełnosprawnych, a zimą byłaby jeszcze bardziej niebezpieczna. Wspiera i zgadza się zapewnić ziemię niezbędną do stworzenia dwumetrowego metra.
Plik 19 czerwca 1919stacja wchodzi do sieci administracji kolei Alzacji i Lotaryngii (AL) po zwycięstwie Francji w I wojnie światowej . A później1 st styczeń 1.938Ta administracja państwowa tworzy z innymi dużymi firmami SNCF, które stają się dealerem obiektów kolejowych Sarraltroff. Jednak po aneksji Alzacji i Lotaryngii przez Niemców to Deutsche Reichsbahn zarządzała stacją w czasie II wojny światowej , od1 st lipiec 1940do wyzwolenia (w latach 1944 - 1945 ).
Budynek pasażerski został zburzony w 1979 roku. Stacja stała się wówczas zwykłym przystankiem w podróży. Trap zostanie zburzony w nieznanym terminie.
Stacja została zamknięta na stałe w maju 2000 roku .
W 2001 roku Réseau Ferré de France (RFF) zniszczył platformy. Pozostał tylko niewielki aneks (nadal obecny iw dobrym stanie wSierpień 2012), który znajdował się w przedłużeniu starego budynku pasażerskiego, od którego był oddzielony starą kładką (patrz ilustracja infobox). Działka, na której znajduje się stacja, pozostaje własnością SNCF, która odmówiła jej sprzedaży gminie, ale która podpisuje z gminą umowę na koszenie pokrywającej ją trawy.
Podczas inauguracji wiaduktu nad Saarą ul 25 lipca 2012burmistrz gminy korzysta z tej okazji, aby poinformować starszych urzędników RFF, że gmina poświęciła na to osiągnięcie w szczególności porzucenie 40 hektarów i uważa, że istnieje możliwość rekompensaty z problemem miejsca starej stacji. Ponieważ miasto potrzebuje go do swojego obiegu wody i szczególnie byłoby wdzięczne za to, że nie musi płacić pierwszeństwa za rury. Odpowiedź nadeszła od dyrektora regionu Alzacji, który obecnie proponuje „nabycie całości lub części tej ziemi”. Od tego czasu rada miasta głosowała za tym zakupem, który jest obecnie realizowany i powinien zapewnić wystarczająco dużo miejsca na utworzenie przepompowni dla sieci kanalizacyjnej wspólnie z pobliskimi gminami. SNCF wytyczyło plac w 2013 roku. Cena zakupu wynosi 15 000 euro za powierzchnię około 9,04 arów.
Stara oficyna, ostatnia pozostałość po dworcu, została rozebrana w 2014 roku . Pozostaje tylko przejazd kolejowy , umożliwiający przejazd przez tory.
Stacja Sarraltroff jest zamknięta dla ruchu. Najbliższe otwarte stacje to Sarrebourg i Réding .
W miejscu starej stacji znajduje się przystanek „SNCF” obsługiwany przez autokary TER oraz przez usługę iSi tad (usługa transportowa na żądanie z konurbacji Sarrebourg).