Narodziny |
Około 1480 na północ od Portugalii |
---|---|
Śmierć |
27 kwietnia 1521 Wyspa Mactan , Filipiny |
Imię w języku ojczystym | Fernão de Magalhães |
Imię i nazwisko | Fernão de Magalhães ( portugalski ) |
Narodowość | Królestwo Portugalii |
Wierność | imperium hiszpańskie |
Zajęcia | Odkrywca , żeglarz , nawigator |
Tata | Rui de Magalhães ( d ) |
Matka | Alda de Mesquita ( d ) |
Małżonka | Beatriz Barbosa ( d ) |
Stopień wojskowy | Kapitan |
---|---|
Konflikt | Bitwa pod Mactan |
Przykazania | Wysyłka Magellan-Elcano , Trynidad ( w ) |
Nagrody |
Komandor Orderu Santiago Order Santiago |
Fernand de Magellan ( Fernao de Magalhães w Portugalski , Fernando de Magallanes w kastylijskim ), najprawdopodobniej urodził się w Porto około 1480 roku i zmarł na wyspie Mactan w Filipinach na27 kwietnia 1521jest portugalskim nawigatorem i odkrywcą z czasów wielkich odkryć . Znany jest jako inicjator pierwszego w historii opłynięcia wody - rozpoczętego w 1519 roku pod jego rozkazami i zakończonego wwrzesień 1522pod rozkazami Juana Sebastiána Elcano , jego drugiego po trzech latach podróży - żeglował na zachód, by dotrzeć do Moluków , odkrywając po drodze cieśninę, która nosi dziś jego imię .
W XV th century, wbrew powszechnemu przekonaniu, że Ziemia jest okrągła był znany od czasów starożytnych. Na III th century BC. AD , Eratosthenes zmierzył obwodzie z niezwykłą precyzją. Choć pisma Greków, poza pismami Arystotelesa , utraciły swój autorytet, wiedza ta trwała przez całe średniowiecze . Traktat Sfery z Sacrobosco , napisany w Paryżu w 1224 roku, został szeroko nagłośnione we wszystkich kręgach naukowych bez Kościoła nie powinno znaleźć usterkę. Pierwszym znanym globusem, czyli najstarszym zachowanym, jest ten wykonany w Norymberdze przez Martina Behaima w 1492 roku .
Również w tym czasie Europa zasmakowała w egzotycznych przyprawach, co oprócz geografów wzbudziło zainteresowanie odkrywców i kupców. Magellan był przekonany, że Moluki („wyspy przypraw”) znajdują się w połowie globu, który powrócił do korony Hiszpanii po traktacie z Tordesillas , który od 1494 r. podzielił świat między Kastylijczyków i Portugalczyków. mógł dołączyć od zachodu do „wysp korzennych”, do których zbliżył się już podczas pobytu w Malakce w latach 1511-1512. Jeszcze zanim wyruszył w swoją podróż do Moluków, skąd pochodzą wyłącznie goździki , Magellan otrzymał listy od jednego ze swoich osobistych przyjaciół, Portugalczyka Francisco Serrao , który był tam od 1512 roku. Wyspy Przypraw od zachodu, ostatecznie wsparte przez koronę hiszpańską, która poprowadziła dowodzoną przez niego flotę do opłynięcia świata, co wcale nie było początkowym projektem. Wydarzenie miało duży wpływ na Europę. Po nieco ponad ćwierćwieczu projekt Krzysztofa Kolumba został w końcu zrealizowany i jak podkreśla Pierre Chaunu „nigdy świat nie był tak duży jak po podróży Magellana” .
Jeżeli wyniki trip w różnych opowieści, komentarze i świadectwo XVI -tego wieku, pierwszej poważnej pracy nad osobą daty Magellan dopiero od XIX th wieku wraz z publikacją w 1864 roku w Chile biografii przeglądarka przez Barros Arana. Jego praca ołów autorów europejskich również napisać w tej sprawie pod koniec XIX th wieku do bardzo ważnych syntez Jose Toribio Medina w 1920 roku i że z Vicomte de Lagoa w roku 1938. Wszystkie dostępne dokumenty archiwalne są wtedy znane i publikowane.
Pochodzenie i szczegóły wielu lat życia Magellana przed jego odejściem są wysoce niepewne. Z drugiej strony cała podróż jest bardzo dobrze znana dzięki kilku dokumentom z tamtych czasów, w tym przede wszystkim Dziennikowi z rejsu Magellana , pełnej relacji z wyprawy Antonio Pigafetta , jednego z ocalałych z wyprawy: nic nie pozostało z oryginału rękopisu straciło tylko cztery kopie (trzy w języku francuskim i jeden w języku włoskim), przy czym najbardziej kompletnym jest rękopis z Yale. Istnieje również szereg listów i zeznań, a także bardziej fragmentaryczne, ale cenne relacje i świadectwa, takie jak dziennik pokładowy Francisco Albo, związek Ginés de Mafra czy dziennik pokładowy pilota genueńskiego. Wszystkie te dokumenty umożliwiły historykom prześledzenie całego przebiegu floty podczas jej długiej żeglugi i zidentyfikowanie różnych odwiedzanych miejsc.
O wyczynie relacjonowali ówcześni kronikarze : po stronie hiszpańskiej Maksymilian Transylwan ze stycznia 1523 r., ale także Pierre Martyr d'Anghiera w 1530 r., a kronikarz królewski Antonio de Herrera y Tordesillas w 1601 r. – późniejszy, ale znacznie bardziej wiarygodny niż jego poprzednicy Gonzalo Fernández de Oviedo y Valdés i Francisco López de Gómara ; po stronie portugalskiej Fernão Lopes de Castanheda (1552), Damião de Góis (1557) i João de Barros (1563).
Kilka miejscowości, takich jak Sabrosa , Ponte da Barca , Vila Nova de Gaia czy Porto , twierdzi, że było miejscem narodzin Magellana.
Ferdynand Magellan należący do jednej z gałęzi starej linii Magalhães szlacheckiej rodziny w północnej Portugalii , która sięga końca XIII th wieku. Historycy mają trudności z odnalezieniem go w drzewie genealogicznym i ignorowaniem wszystkiego, co dotyczyło jego młodości: pewne podejrzane ślady zdają się wskazywać, że jego rodzice, Rui de Magalhães, alcaide-mór (gubernator) Aveiro i Alda de Mesquita, należą do małych szlachta. Od najmłodszych lat, jego ojciec może dostać go za stronę na dworze królowej Eleonore de Viseu , gdzie prawdopodobnie dowiedział nawigacji i astronomii, nauczał w szczególności przez Martin Behaim .
Pierwsza historycznie pewna wzmianka, dzieło archiwalne, określa go jako pomocnika ( sobresaliente ) i emeryta ( moradores ) Domu Króla floty Francisco de Almeida , mianowanego wicekrólem Portugalskich Indii Wschodnich . To właśnie na pokładzie tej armady dwudziestu statków opuścił Lizbonę 25 marca 1505 roku . Odkrywa Indie, walczy razem z Francisco Serrao, którego dwukrotnie ratuje i przez kilka miesięcy zajmuje się handlem pieprzem, by latem 1511 roku wziąć udział w zdobyciu Malakki pod dowództwem Afonso de Albuquerque . Jego przyjaciel Francisco Serrao dotarł na wyspę Ternate w Molukach, gdzie osiedlił się po zdobyciu łask miejscowego króla. Magellan otrzyma pocztą wiadomości od swojego przyjaciela Francisco Serrao, zanim 11 stycznia 1513 r. opuści Malakkę, aby dotrzeć do Portugalii.
Latem 1513 Magellan został wysłany do Maroka w potężnej armii, która miała zająć Azemmour . Podczas walk został podobno kontuzjowany w kolano, przez co do końca życia był lekko kulawy. Po odejściu bez pozwolenia zostaje oskarżony o nielegalny handel z Maurami . Zarzuty te szybko znikają, ale Magellan jest wtedy żołnierzem, który nie ma najlepszych więzi ze swoim władcą, królem Manoelem , który odmawia podwyższenia emerytury tylko o 1/2 cruzado miesięcznie. Sekretnym planem Magellana jest dotarcie do Wysp Korzennych od zachodu, stara się nie rozmawiać o tym ze swoim suwerenem (który już przejmował handel goździkami z Moluków i orzechami włoskimi za pośrednictwem malajskich handlarzy gałką muszkatołową Banda). Na koniec po prostu prosi króla o zwolnienie go z jego obowiązków. Niezadowolony z tego, że jego zasługi nie zostały docenione w Portugalii, Magellan został przez kolejny rok w Lizbonie, poznając matematyka i kartografa Rui Faleiro i dojrzewając jego projekt, po czym postanowił udać się i zaoferować swoje usługi królowi Hiszpanii , przyszłemu Karolowi. Quint , który w tym czasie ma dopiero 18 lat. Stawką było nie tyle odkrycie wysp Moluków, już znanych i skolonizowanych przez Portugalczyków, ile ich przejęcie z powodu ich rzekomej pozycji na półkuli, określonej przez Traktat z Tordesillas , zarezerwowanej dla Hiszpanów. Pedro Reinel i Jorge Reinel , portugalscy kartografowie, którzy dołączyli do Magellana, w 1519 r. narysowali wspaniałą mapę świata, umieszczając Moluki, zgodnie z instrukcjami nawigatora, na zachód od Pacyfiku, ale wyraźnie w królestwie króla Hiszpanii ( ta mapa , której faksymile jest przechowywana w Bibliotece Narodowej Francji , jest reprodukowana w akapicie Crossing the Pacific and Death of Magellan 1520-1521 poniżej).
W Październik 1517w Sewilli Magellan zostaje oddany pod opiekę portugalskiej przeszłości w służbie Hiszpanii, Diogo Barbosa , pełniącego ważną funkcję alkalisty arsenału Sewilli. W grudniu 1517 ożenił się z Beatriz Barbosą, córką Diogo Barbosy, z którą miał dwoje dzieci, Rodrigo, który zmarł w niemowlęctwie i Carlosa, który zmarł przy urodzeniu.
Magellan nawiązuje kontakt z Juanem de Aranda, agentem Casa de Contratación . Następnie, po przybyciu jego partnera, Rui Faleiro i przy wsparciu Aranda, prezentują swój projekt do hiszpańskiego monarchy Karola I st , przyszłość Karola V , który właśnie przybył do Hiszpanii. Szczególnie interesująca wydaje mu się propozycja Magellana, która korzysta również ze wsparcia potężnego Juana Rodrígueza de Fonseca , ponieważ umożliwiłaby otwarcie „szlaku przyprawowego” bez pogorszenia relacji z portugalskim sąsiadem, co nie byłoby nie omieszkają przynosić monarchii bogactwa i zaszczytów. Od czasu Junta de Toro w 1505 r. Korona postawiła sobie za cel odkrycie zachodniego szlaku, który poprowadziłby Hiszpanów do Azji. Pomysł był więc zgodny z duchem czasu. Juan Díaz de Solís , Portugalczyk, który spędził czas w służbie Hiszpanii, właśnie próbował odkryć tę drogę, eksplorując Río de la Plata w latach 1515-1516, ale stracił tam życie.
22 marca 1518Charles I st nazwie Magellan i Faleiro kapitanów tak, że idą w poszukiwaniu Wyspy Korzenne, aw lipcu, podnosi je do rangi dowódcy Zakonu Santiago . Król udziela im:
Wyprawa jest zasadniczo finansowana przez Koronę i wyposażona w pięć karaków (statki charakteryzujące się zaokrąglonymi kadłubami i dwoma wysokimi zamkami z przodu iz tyłu) uzbrojonych i wyposażonych w żywność na dwa lata podróży.
W przygotowaniu tej podróży pojawia się wiele problemów: niedostatki finansowe, intrygi króla Portugalii, który dąży do ich aresztowania, nieufność Kastylijczyków wobec Magellana i innych zaangażowanych Portugalczyków, nie wspominając o trudnej naturze Faleiro . W końcu dzięki uporowi Magellana narodziła się ekspedycja. Za pośrednictwem biskupa Juana Rodrígueza de Fonseca angażują się flamandzki kupiec Cristobal de Haro (w) , który dostarcza część pieniędzy i towarów na wymianę.
Flota wypłynęła z Sewilli 10 sierpnia 1519 r., ale musiała poczekać do 20 września, aby podnieść żagle i opuścić Sanlucar de Barrameda , z 237 ludźmi rozmieszczonymi na pięciu statkach: Trinidad , okręt flagowy dowodzony przez Magellana; San Antonio dowodzona przez Juana de Cartagena ; Concepción dowodzona przez Gaspar de Quesada The Santiago dowodzona przez Juan Serrano i Victoria dowodzona przez Luisa de Mendoza . Załogi składają się z mężczyzn z kilku narodowości. Paul Teyssier pisze: „…oprócz Hiszpanów byli wśród nich Portugalczycy, Włosi, Grecy, a nawet Francuzi. Abyśmy mogli mówić w pewnym sensie o sztabie europejskim ” .
Statek | Tonaż | Załoga | Uwagi |
---|---|---|---|
Trynidad | 110 | 62 | Pomocnik zostanie wylądowany na Wyspach Kanaryjskich. Statek dowodzony przez Magellana został w końcu zaokrętowany przez Portugalczyków na Molukach, a dwudziestu marynarzy przeżyło dramatyczną próbę przepłynięcia Pacyfiku. |
San Antonio | 120 | 55 | Opuścił ekspedycję w Cieśninie Magellana i powrócił do Sewilli 6 maja 1521 r. |
Pojęcie | 90 | 44 | Na Wyspach Kanaryjskich na pokład wejdzie pomocnik. Opuszczony i spalony statek u wybrzeży wyspy Bohol, niedaleko Cebu, z powodu braku załogi. |
Santiago | 75 | 31 | Na Wyspach Kanaryjskich na pokład wejdą dwie jednostki pomocnicze. Rozbity 3 maja 1520 w okolicach Rio Santa Cruz . |
Wiktoria | 85 | 45 | Na Wyspach Kanaryjskich na pokład wejdzie pomocnik. Jedyny statek wykonujący opłynięcie. W dniu przyjazdu jest tylko osiemnastu Europejczyków i trzech Moluków. Ale dwunastu ich europejskich towarzyszy i Molukan, wzięty do niewoli przez Portugalczyków na Wyspach Zielonego Przylądka, kilka tygodni później dołączyli do Lizbony, a następnie do Sewilli. |
Całkowity | 480 | 237 | Wraz z Juanillo, mieszaną rasą synem pilota João de Carvalho, który dołączył do ojca w zatoce Rio i 4 mężczyzn zaokrętowanych na Wyspach Kanaryjskich, 242 mężczyzn wzięło udział w wyprawie Magellana. Wśród nich będzie 91 ocalałych . |
Jeden z członków wyprawy, Włoch Antonio Pigafetta, prowadzi dziennik wyprawy. To dzięki niemu otrzymaliśmy nie tylko pełną relację z wyprawy, gdyż był jednym z 18 ocalałych, którzy powrócili 6 września 1522 r., ale także informacje o buntownikach. Rzeczywiście, z pięciu kapitanów ekspedycji wydaje się, że co najmniej trzech nie podziela poglądów Magellana, do tego stopnia, że niektórzy chcą się go pozbyć.
Po krótkim pobycie na Wyspach Kanaryjskich minęły cztery miesiące, a flotylla dotarła do wybrzeży Brazylii w grudniu 1519 roku. Płynęła pod hiszpańską banderą, a Brazylia była kolonią portugalską. Po krótkim postoju na tankowanie w Ponta de Baleia, w pobliżu archipelagu Abrolhos , Magellan postanowił rzucić kotwicę 13 grudnia 1519 roku w zatoce Santa Lucia, dziś znanej jako Rio de Janeiro , którą jeden z jego pilotów, João Lopes Carvalho , wie dobrze po pobycie tam siedem lat wcześniej. Odnajduje Juanillo, 7 lat, syna, którego miał z Indianinem i którego wyruszy na Concepción .
Pod koniec grudnia 1519, po czternastodniowym postoju, flota skierowała się na południe, by spróbować ominąć Amerykę Południową . Południowe lato dobiega końca, a im dalej płynie Południowy Magellan, tym zimniej. Postanawia zimować w Patagonii ( Argentyna ). Dlatego 31 marca 1520 roku flota znalazła schronienie w osłoniętym ujściu rzeki, które nazwali portem San Julian . To tutaj wybucha „Wielkanocny bunt”, z którego Magellan się wydostanie, ale z poważnymi konsekwencjami. Załogi podniesie 1 st kwietnia pod przewodnictwem Juana de Cartegena, Luis Mendoza i Gaspar de Quesada, którzy martwią przełomie które odbywają podróż, wątpić w istnienie tego przejścia na Zachód, a zwłaszcza ich szanse na przetrwanie w tych zimnych i opuszczone regiony ...
Magellan i marynarze, którzy pozostali mu wierni, sprytnie udaje się pokonać buntowników. Mendoza zostaje zabity z zaskoczenia przez rektora ( alguazila ) Gonzalo Gómeza de Espinosa, Quesada zostaje stracony po wyroku, Juan de Cartegena i ksiądz Pedro Sánchez de la Reina zostają porzuceni na wybrzeżu Patagonii z mieczem i odrobiną chleba. Wyrok, na który skazano czterdziestu innych buntowników, w tym Juana Sebastiána Elcano , został ostatecznie objęty amnestią. Niektórzy, w tym kosmograf Andrés de San Martín, wciąż znoszą bolesną próbę estrapady . Pobłażliwość Magellana nie powinna dziwić. Potrzebował ich wszystkich, aby kontynuować podróż, jak pisze Stefan Zweig : „Jak kontynuować podróż, jeśli zgodnie z prawem stracono jedną piątą swoich załóg? W tych niegościnnych regionach, tysiące mil od Hiszpanii, nie może pozbawić się stu ramion” .
Podczas australijskiego lata Magellan postanawia wysłać jeden ze swoich statków na rekonesans w celu odnalezienia słynnego przejścia, które zabierze go na zachód Ameryki, w kierunku Oceanu Spokojnego . Niestety Santiago osiadło na mieliźnie w maju. Trzy miesiące później Magellan postanawia wyruszyć na południe z czterema pozostałymi statkami. 21 października Magellan widzi przylądek, który oznacza wejście do cieśniny i który chrzci przylądek Virgenes ( przylądek Dziewic po hiszpańsku). Zaczyna ją badać i rozpoznaje przejście na zachód. W labiryncie fiordów , otoczony „groźnymi” klifami , ze „złowrogimi” wodami , których przepłynięcie zajmuje ponad miesiąc; relacje wskazują, że podczas przekraczania cieśniny żeglarze widzieli dużo dymu w głębi lądu. Tierra del Humo (w języku francuskim : dym Ziemia), który pojawia się na mapach do kolejnych podróży, później stał się Tierra del Fuego ( Ziemia Ognia ). Cieśnina, początkowo nazwana „Kanałem Wszystkich Świętych”, szybko przyjęła nazwę Cieśnina Magellana na cześć nawigatora.
W środku cieśniny Estêvão Gomes , pilot San Antonio , buntuje się ze swoimi ludźmi i zakuwa w kajdany kapitana Àlvaro de Mesquita, kuzyna Magellana. Zawrócił, zdezerterował i ponownie wyruszył do Sewilli z ładunkiem żywności i towarów na wymianę. Po przepłynięciu Atlantyku statek dotarł do Sewilli 6 maja 1521 r. z 55 mężczyznami na pokładzie.
W czasach Magellana obwód Ziemi nie jest jeszcze dokładnie znany, pomimo pracy Eratostenesa, który obliczył go prawie osiemnaście wieków wcześniej. Ale Magellan nie lekceważy wielkości Pacyfiku, jak twierdzi popularna opinia.
Rzeczywiście, graficzna interpretacja przez José Manuela Garcię (historyka) pomiarów wskazanych przez Magellana w pamięci geograficznej ( Lembrança geográfica ), którą portugalski nawigator przekazał Karolowi V we wrześniu 1519 r., dokument cytowany in extenso przez tego historyka, kwestionuje otrzymany pomysł, że Magellan nie znał ogromu Oceanu Spokojnego , dochodząc tym samym do tych samych wniosków, co dzieło Xaviera de Castro (pseudonim Michel Chandeigne ), Jocelyn Hamona i Luísa Filipe Thomaza w tej kwestii.
Ta interpretacja różnych obliczeń przedstawionych przez Magellana w tym raporcie geograficznym w rzeczywistości sugeruje bardzo rozległy ocean między południem kontynentu amerykańskiego a głównym celem tej morskiej ekspedycji: archipelag Moluków (w dzisiejszej Indonezji ), te legendarne „wyspy”. „.z przyprawami”, to wyłączni producenci goździków.
W ten sposób Magellan umieszcza Moluków około 4° na wschód od domeny hiszpańskiej wyznaczonej przez dalekowschodnią granicę - hipotetyczną - południka zrodzonego z traktatu z Tordesillas (1494), podczas gdy archipelag ten znajduje się w rzeczywistości na 5° do na zachód (a zatem w domenie portugalskiej): błąd tym bardziej, że nie można było wtedy dokładnie zmierzyć długości geograficznej, a położenie archipelagu Moluków można było zmierzyć dokładnie dopiero dwa lub trzy wieki później.
Kolejnym argumentem przemawiającym za tą interpretacją jest to, że koncepcje geograficzne przywołane w Lembrança geográfica Magellana znajdują się na anonimowej mapie morskiej z 1519 roku, dokumencie przypisywanym portugalskiemu kartografowi Jorge Reinelowi, który wraz ze swoim ojcem Pedro Reinelem, również kartografem, dołączył do Magellana w Sewilla . Nie można zatem wykluczyć, że mapa ta była identyczna z dwiema planisferami zdobytymi przez Portugalczyków na Trynidadzie (nawa flagowa floty) 28 października 1522 roku, a nawet podobna do malowanego globu, który według hiszpańskiego kronikarza Bartolomé de Las Casas , Magellan i kosmograf Rui Faleiro przedstawili młodemu Karolowi I Hiszpanii (przyszłemu Karolowi V , cesarzowi Świętego Cesarstwa Rzymskiego ), pod koniec lutego lub na początku marca 1518 w Valladolid , królewski wywiad zwieńczony z sukcesem, odkąd hiszpański suweren postanowił „zaaprobować projekt wyprawy do Moluków” .
Jednak zaskoczeniem marynarza jest odnalezienie pustego oceanu. Według kroniki hiszpańskiego historyka Antonio de Herrera y Tordesillasa , po przetrwaniu wielkich sztormów do 18 grudnia 1521 r. (kierując się na północ, wzdłuż wybrzeża Chile) , Magellan zmieni nazwę na „Morze Południa” na „w” Pacyfik ”, ze względu na spokojną pogodę, którą napotka przez resztę swojej przeprawy na Mariany , a następnie na przyszłe Filipiny , przeprawa trwająca trzy miesiące i dwadzieścia dni. Niestety nie zbliża się do żadnej z wielu wysp rozsianych po oceanie, z wyjątkiem dwóch opuszczonych atoli , zwanych Islas Infortunadas, na których nie może zacumować.
Woda już nie nadaje się do picia, racje żywnościowe się kurczą, samo herbatniki się kończą, załoga musi przetrwać, jedząc szczury, potem koty, pijąc zupę zrobioną z wiórków namoczonych w wodzie, wodę morską, aby ugotować nieszyte kwadraty skóry z narożnik żagli. Antonio Pigafetta pisze: „Jedliśmy tylko stare biszkopty zamienione w proszek, pełne robaków i śmierdzące, za śmieci moczu, które zrobiły na nim szczury i zjadły dobre, i piliśmy paskudną żółtą wodę” . Szkorbut i beri-beri podważyć załogę, bez unicestwienia. Ostatnie badania pokazują, że podczas tego trzyipółmiesięcznego przeprawy było tylko dziewięć zgonów i że jest to niewątpliwie spowodowane obficie zbieranym dzikim selerem w cieśninie. 6 marca 1521 r. przybyli w pobliżu Guam na Mariany, gdzie mogli częściowo zatankować po tym, jak zostali splądrowani przez tubylców przybywających na ich spotkanie na pokładach kajaków, archipelag został ochrzczony, po Antonio Pigafetta , „ Las Islas de los Ladrones ”, (Wyspy złodziei). Następnie wyruszyli na Filipiny i 17 marca wylądowali na wyspie Homonhon.
Znajdują sielankowe krajobrazy, przyprawy, różnokolorowe ptaki, tubylcy, którzy wydają się spokojni. Pierwszy postój odbywa się na wyspie Limasawa , gdzie pierwsza msza jest odprawiana na Filipinach (in) , drugi na Cebu, gdzie król Humabon wraz ze swoim ludem nawraca się na chrześcijaństwo.
Lapu-Lapu , król małej wyspy Mactan , naprzeciwko Cebu, odmawia poddania się najeźdźcom. Magellan prowadzi przeciwko niemu ekspedycję, oceniając, że sześćdziesięciu opancerzonych z arkebuzami może pokonać nagich tubylców trzydzieści razy więcej. Podczas tej bitwy pod Mactan , Magellan pada pod ciosami, wraz z sześcioma towarzyszami: ranny zatrutą strzałą, umiera 27 kwietnia 1521 roku. Kronika Antonio Pigafetta dostarcza istotnych szczegółów na temat tego epizodu: wojownicy z Lapu-Lapu dokonali tarcze z niezwykle twardego drewna, odporne na arkebuzy, a jednocześnie uzbrajają się w zatrute strzały, których jad wywierał niemal natychmiastowy efekt.
Cztery dni później, po klęsce w Mactan , 1 st maja Humabon zasadzki przybyłych na kolację, podczas której on mówi, że chce umieścić oficerów floty z „klejnotów i prezenty obiecał wysłać do króla Hiszpanii” zgodnie z Wyrażenie Pigafetta było po prostu kwestią powrotu króla Cebu do łask sąsiednich lordów, którzy chcieli pozbyć się Europejczyków. Według Pierre Martyr d'Anghiera źródło tej agresji można po prostu znaleźć w gwałcie kobiet. Ci, którzy pozostali na pokładach zakotwiczonych statków, uciekli. Jednak według zeznań Antonio Pigafetty Enrique , sługa Magellana, pochodzący z wysp, których językiem mówi, dołącza do Humabona. Istotnie, testament Magellana przewiduje, że jego wierny sługa musi zostać uwolniony. Jednak zięć Magellana, Duarte Barbosa , odrzucił to postanowienie testamentowe i zażądał, aby Enrique pozostał na pokładzie. To niesprawiedliwe i bezprawne ograniczenie budzi bunt zainteresowanej strony, która dołącza do Humabona. Ten ostatni, poinformowany o słabościach Europejczyków pozostawionych bez przywódcy po śmierci Magellana, uważa za odpowiedni moment, by się ich pozbyć.
Obecnie pod dowództwem Juana Sebastiána Elcano pozostaje tylko 113 mężczyzn . Liczba ta była wówczas niewystarczająca do zapewnienia manewru trzem statkom. 2 maja 1521 przed wyspą Bohol spalono La Concepción . Victoria i Trinidad startu na początku maja, zawijających do Palawan , aby zaopatrzyć się na ryżu, a następnie wygrać w połowie lipca miasto Brunei w północnej części wyspy Borneo . Wreszcie, 29 lipca, podnieśli kotwicę i skierowali się na Wyspy Przypraw, do których dotarli nieco ponad cztery miesiące później.
Statki przybyć Tidore w wysp Moluków , w dniu 8 listopada 1521 roku Wyspy te były już znane Portugalczyków przez około piętnaście lat Francisco Serrão (który zmarł kilka miesięcy przed przybyciem statków) była tam obecna od 1512 r. Załogi ładują przyprawy na dwa pozostałe statki. Gdy Victoria przygotowuje się do opuszczenia portu, w Trynidadzie zostaje odkryta ważna droga wodna . Jest zmuszona zostać, aby dokonać napraw, i wyjedzie cztery miesiące później. Z 50 mężczyznami na pokładzie i dowodzonymi przez João Lopes de Carvalho, statek został ostatecznie wpuszczony na pokład przez Portugalczyków, którzy znaleźli na pokładzie tylko dwudziestu marynarzy, bardzo osłabionych daremną próbą dotarcia na wschód do Przesmyku Panamskiego .
La Victoria , 60 ludzi (w tym 13 Moluków), pod dowództwem Elcano , opuściło wyspę Tidore 21 grudnia 1521 i udało się przepłynąć Ocean Indyjski i przylądek Dobrej Nadziei, by dotrzeć do Hiszpanii. Tylko osiemnastu członków załogi dotarło do Sanlúcar de Barrameda 6 września 1522 roku. Dwunastu mężczyzn, którzy pozostali więźniami Portugalczyków na Wyspach Zielonego Przylądka, wróciło dopiero kilka tygodni później. Victoria to pierwsza łódź, aby zakończyć pełny opłynięcie globu. Sprzedaż przypraw przywiezionych z powrotem do zęzy pokrywa większość pierwotnie poniesionych kosztów, ale nie wystarcza na pokrycie zaległych wynagrodzeń należnych zmarłym i wdowom. W rzeczywistości wyniki finansowe są bardzo negatywne, a kolejne wyprawy ( Garcia Jofre de Loaísa w 1526 r. i Álvaro de Saavedra w 1527 r.) są katastrofami. W 1529 r. na mocy traktatu w Saragossie Hiszpania definitywnie zrzekła się swoich roszczeń do Moluków, drogo sprzedanych za 350 000 dukatów . Korzyści polityczne były prawie zerowe aż do otwarcia linii Manila - Acapulco w 1565 roku i okupacji Filipin , do której w imię pierwszego odkrycia zgłosiła się Hiszpania. Jak pisze Pierre Chaunu : „Powrót El Cano portugalskim szlakiem z Carreira da India ma wartość naukową, a nie ekonomiczną. Udowodniono, że nie można skutecznie przeciwstawić się przepłynięciu południowo-zachodniej żeglugi indyjsko-portugalskiej Przylądka Dobrej Nadziei” . Dopiero 58 lat miało miejsce drugie opłynięcie, przeprowadzone przez Francisa Drake'a . Jeśli chodzi o Cieśninę Magellana jako przejście na Pacyfik, to była ona opuszczona na kilka stuleci i dopiero otwarcie Kanału Panamskiego w 1914 roku dostarczyło satysfakcjonującego rozwiązania trudnego praktycznego „przejścia na południowy zachód” przez Przylądek Horn . , w 1616 r.
Osiemnastu ludzi z Zachodu, w tym kapitan Juan Sebastián Elcano i pomocniczy Antonio Pigafetta , jako pierwsi ukończyli światową trasę. Dwunastu mężczyzn przetrzymywanych w niewoli na Wyspach Zielonego Przylądka wróciło kilka tygodni później przez Lizbonę do Sewilli. Pięciu ocalałych z Trynidadu również podróżowało po świecie, ale do Europy wrócili dopiero w latach 1525-1526. W sumie z 237 mężczyzn na początku wyprawy tylko 35 zdołało ukończyć podróż dookoła świata.
W 1938 r. Stefan Zweig w swojej biografii wysunął ideę, że pierwszym człowiekiem, który zakończy podróż po świecie, będzie od 1521 r. niewolnik Magellana, Enrique , tylko dlatego, że na Filipinach był w stanie nawiązać dialog z tubylcy, poddani króla Humabona. Od tego czasu pomysł rozkwitł. W rzeczywistości Enrique może mówić do Filipińczyków nie w jednym z lokalnych języków, tagalog czy Visaya, ale w języku malajskim, czyli lingua franca, którym posługują się żeglarze i mieszkańcy wybrzeża, którzy ze wszystkich stron handlują malajskimi kupcami. . Jednak Enrique, pochodzący z Sumatry i którego ślad zaginął na Filipinach, być może nie odbył pierwszej podróży dookoła świata.
Przestarzały | Opis |
---|---|
10 sierpnia 1519 | Wyjazd z Sewilli |
13 grudnia 1519 | Przyjazd do zatoki Santa Lucia (Brazylia) |
12 stycznia 1520 | Początek eksploracji Rio de la Plata (Argentyna) |
31 marca 1520 | Przylot do Puerto San Julián (Patagonia, Argentyna) |
1 st kwiecień 1520 | Bunt San Julian |
3 maja 1520 | Wrak statku Santiago |
21 października 1520 | Odkrycie Cape Virgenes, wejście do cieśniny |
około 8 listopada 1520 | Opuszczenie San Antonio wraca do Sewilli |
28 listopada 1520 | Wejście floty na Ocean Spokojny |
6 marca 1521 | Przyjazd do Marianów |
7 kwietnia 1521 | Przyjazd do Cebu |
27 kwietnia 1521 | Śmierć Magellana i sześciu innych mężczyzn w walce z tubylcami Mactan |
2 maja 1521 | Umyślne zniszczenie La Concepcion |
8 listopada 1521 | Przylot do Moluków na wyspie Tidore z Trynidadu i Wiktorii |
21 grudnia 1521 | Wyjazd obładowanej goździkami Victorii do Hiszpanii |
19 maja 1522 | La Victoria przekracza Przylądek Dobrej Nadziei |
6 września 1522 | Doki La Victoria w Sanlucar de Barrameda |
Opowiadanie De Moluccis Insulis autorstwa Maximilianus Transylvanus zostało opublikowane w 1523 roku . To właśnie z tego tekstu Europa była w stanie w pierwszej kolejności zaspokoić swoją ciekawość pierwszej wyprawy dookoła świata przeprowadzonej przez hiszpański statek. Relacja z Podróży Magellana , znacznie obszerniejsza relacja Antonio Pigafetty , odniosła pewien sukces, gdy została opublikowana w 1526 roku . Magellan pozostaje jednak oczerniany przez ocalałych z podróży Hiszpanów, krytycznych wobec jego dowództwa, oraz przez Portugalię, która uważa go za zdrajcę. Exploity Magellana są zapomniane w końcu XVI -tego wieku. Jest nacjonalistyczna ferment od początku XX th century daje Magellan w przód sceny, podczas gdy Hiszpania i Portugalia chcą ponownie z chwalebnej przeszłości, tych, którzy są z dala od międzynarodowej scenie od utraty swoich amerykańskich kolonii w poprzednim wieku. Na Ibero-American Exposition w 1929 roku w Sewilli, gdy rządził Primo de Rivera , nazwę Magellan nadano drodze prowadzącej do Ameryki; podczas tego z Portugalskiego Świata w 1940 roku , w Lizbonie, pod dyktaturą Salazara , wzniesiono pomnik jego kukły za pomnikiem Henryka Żeglarza . Nie może być przypisany do jednego narodu, jego miejsce jest nadal niewielkie. To biografia Stefana Zweiga z 1938 roku nadaje Magellanowi aurę wykraczającą poza Półwysep Iberyjski; daje początek innym biografiom portugalskich autorów nacjonalistycznych. Portugalczycy teraz w pełni odzyskali ten charakter.
W 2017 r. Portugalia zaproponowała, aby Droga Magellana została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, co dwa lata później wywołało kontrowersje w Hiszpanii, gdy Królewska Akademia Historii w Madrycie wypracowała „pełną i ekskluzywną hiszpańskość firmy” . Część hiszpańskiej prawicy oskarża lewicę, która ma władzę, że wyprzedała pamięć Magellana, chcąc podzielić się nią z Portugalią. Rywalizacja między dwoma krajami powrócił w efekcie w tym roku, kiedy 500 th rocznica pierwszej światowej trasy jest obchodzony. Podczas konferencji zorganizowanej w Valladolid w 2018 roku („ Primus circumdedisti me ”, zdanie wpisane w herbie Elcano) historyk Serge Gruziński ze swej strony opowiadał się za opowieścią o światowej trasie „wychodzącej z jej Kontekst kastylijsko-portugalski i zintegrowany z globalną pamięcią europejską” . Wreszcie wniosek do UNESCO powinien być wspólny dla obu krajów.
W Obłoki Magellana są nazwane na jego cześć na początku XIX -go wieku, jako sonda kosmiczna Magellan w 1989 lub Magellana Penguin Przypominamy, że badacz ten ptak miał badanie w 1520 roku podczas jego podróży do południowej części Ameryki Południowej kontynentu . Z chwilą uruchomienia w 2022 roku jeden z największych teleskopów naziemnych zainstalowanych w Chile przyjmie nazwę Magellan.
Stworzone w 1999 roku wydania Magellan & Cie mają na celu dać głos pisarzom-podróżnikom wszystkich epok.
Trzy kratery , dwa zlokalizowane na Księżycu ( Magelhaens i jego krater satelitarny "Magelhaens A") i jeden na Marsie ( Magelhaens (en) ), zostały nazwane na cześć Magellana i pisane "Magelhaens".
Wiele konferencje, publikacje i uroczystości planowane są obchody 5 -tego stulecia 1 st opłynięcia Ziemi, takich jak Sanlucar 2019-2022 .
Magellan jest także postacią z popularnej japońskiej mangi One Piece autorstwa Eichiro Ody . Jest dyrektorem Podwodnego Więzienia Impel Down Government, skupiającym się na najgroźniejszych wrogach Rządu Światowego, a także głównym antagonistą tej historii.