Didier Lockwood

Didier Lockwood Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Didier Lockwood w 2008 roku. Ogólne informacje
Narodziny 11 lutego 1956
Calais ( Francja )
Śmierć 18 lutego 2018 r(w wieku 62 lat)
Paryż ( Francja )
Podstawowa działalność muzyk
Dodatkowe zajęcia polityczny: zastępca burmistrza ds. kultury w Dammarie-les-Lys
Gatunek muzyczny jazz , rock progresywny
Instrumenty skrzypce , trąbka
aktywne lata 1975 - 2018

Didier Lockwood , urodzony dnia11 lutego 1956w Calais ( Francja ) i zmarł dnia18 lutego 2018 rw 20 th dzielnicy z Paryża , jest francuski skrzypek , pracując głównie w jazzie .

Biografia

Rodzina

Didier Lockwood urodził się w muzycznej rodzinie; Jego ojciec nauczyciel jest profesorem skrzypiec, jego matka malarza amatora, a jego starszy brat Franciszek stał pianista z jazzem . Rodzina ojca, pochodzący z Birmingham w Wielkiej Brytanii , wyemigrował do Calais w końcu XIX th  wieku.

Kuzynem jego ojca jest kontrabasista Willy Lockwood .

Jego brat, Francis Lockwood (ur. 1952) jest pianistą jazzowym, z którym nagrał album Didier & Francis LOCKWOOD - Brothers (w Frémeaux & Associés )

Trening

W wieku 13 lat dołączył do orkiestry lirycznej teatru miejskiego w Calais . W 1972 roku zdobył pierwsze nagrody Konserwatorium w Calais oraz muzykę współczesną Sacem za kompozycję na przygotowane skrzypce .

Podziwia muzykę klasyczną, ale zainicjowany przez swojego starszego brata - pianistę Francis, zwraca się w stronę jazzu. Odkrywa amplifikowane skrzypce i woli wstąpić do jazz-rockowej grupy Magma pod koniec 1974 roku, zamiast próbować wstąpić do wyższego Narodowego Konserwatorium Muzyki i Tańca w Paryżu .

Kariera

Zaangażowany w big band z Michel Colombier , Didier Lockwood został zauważony przez Stéphane Grappelli który oferuje mu towarzyszyć w jego podróżach. Następnie został zaproszony przez pianistę Dave Brubeck i rozpoczął karierę solową.

Następnie śledził albumy z różnymi formacjami, w szczególności ze swoim słynnym DLG (Didier Lockwood Group). Gra z Martial Solal , Gordonem Beckiem , NHOP , UZEB , Michelem Petruccianim , Aldo Romano , André Ceccarelli , Jean-Paulem Céléą , Milesem Davisem , Lennym White , Marcusem Millerem , Herbie Hancockiem , Elvinem Jonesem , braćmi Marsalis czy nawet Magmą (która naprawdę to ujawniła), Barbara , Richard Galliano , Claude Nougaro , Bernard Lubat , Faton Cahen , Ivan Paduart , Richard Bohringer , Jacques Higelin , Mama Béa , Jean-Charles Capon , Jean-Marie Ecay , Sylvin Marc , Jean- Michel Kajdan , Kirt Rdza itp. Kilkakrotnie przebywał w Stanach Zjednoczonych, gdzie nagrał kilka płyt.

Nieustannie eksploruje nowe horyzonty, czego dowodem jest jego spektakl Omkara zrealizowany z indyjskim choreografem Raghunathem Manetem , tancerzem Bharaty Natyama , kompozytorem i muzykiem vinâ . Znany jest również z solówek „mewa”, pokazów efektów elektronicznych na skrzypce solo.

Didier Lockwood wyróżnia się także jego zaangażowanie edukacyjnego poprzez opublikowanie metodę improwizacji pt Cordes et Ames (Sacem Prize 2002), a także stworzenie w 2001 roku w Dammarie-les-Lys z Didier Lockwood Music Center , jego szkoły improwizacji.

Odpowiada za wiceprzewodnictwo powierzonej mu wspólnie Wysokiej Rady ds.Edukacji Artystycznej i Kulturalnej ,19 października 2005, przez dwóch francuskich ministrów kultury i komunikacji oraz edukacji narodowej.

Wspólnie z żoną Caroline Casadesus dzielił rachunek przez cztery lata w programie muzycznym Le Jazz et la Diva , który zakończył się triumfem w Cannes w Palais des Festivals et des Congrès 20 lipca 2008 r. (Nominacja do nagrody Victoires de music 2006 ). Podczas tego ostatniego spektaklu zapowiedział powstanie opusu 2 w Théâtre de la Gaîté-Montparnasse w Paryżu.

Od 2011 roku Didier Lockwood był gospodarzem festiwalu „Violons croisés” w Dammarie-les-Lys. Od tego samego roku jest także ojcem chrzestnym festiwalu „Violons et chants du monde” w Calais. Zainicjowany przez jego przyjaciela z dzieciństwa, Jean-Roberta Laya, dyrektora wydziałowego konserwatorium w Calaisis, festiwal ten, który odbywa się co dwa lata, pozwala widzom podróżować po różnych muzycznych światach, których głównym wspólnym wątkiem są skrzypce. Dzięki temu festiwalowi w Calais wystąpili artyści tacy jak syryjski Fawaz Baker , francuski Natacha Atlas , malijski N'Dialé, amerykański Casey Driessen czy kolumbijski Yuri Buenaventura .

W dniu 16 stycznia 2012 roku złożył do Ministra Kultury Frédéric Mitterrand do raportu odnoszącego się do misji odbicia których postępowanie zostało mu powierzone. Konserwatoria Francji i Narodowy Związek Dyrektorów Konserwatorium (UNDC) zajmują zdecydowane stanowisko przeciwko temu raportowi, wskazując na to, co nazywają „sprzecznościami i błędami”, a także „myśleniem życzeniowym”.

W 2013 roku brał udział we francuskiej Jazz Week w Jazzhus Montmartre w Kopenhadze , Dania .

Plik 18 lutego 2018 rW wieku 62 lat Didier Lockwood zmarł nagle na atak serca w Paryżu . W czerwcu tego samego roku miał być ojcem chrzestnym FIMU z Belfort , skrzypce to instrument zwany rokiem. Był także współzałożycielem Festival des Puces , cygańskiego festiwalu jazzowego odbywającego się co roku w Puces de Saint-Ouen ( Seine-Saint-Denis , Francja ), przemianowanego od jego śmierci na Didier Lockwood Festival. .

Mandat polityczny

W 2014 r. Był zastępcą burmistrza ds. Kultury w Dammarie-les-Lys ( Seine-et-Marne ), z którego zrezygnował w marcu 2016 r.

Życie prywatne

Był żonaty z sopranistką liryczną Caroline Casadesus , córką dyrygenta Jean-Claude Casadesusa , wnuczką aktorki Gisèle Casadesus , z którą miał córkę. W 2015 roku poślubił sopranistkę koloraturową Patricię Petibon .

Nagrody, wyróżnienia, hołd

Cena £

Nagrody

Hołd

Plik 23 października 2011, duża sala koncertowa Pôle Ev @ sion (głównie poświęcona kreacji cyfrowej) w Ambarès-et-Lagrave została zainaugurowana i nazwana w jego obecności „Salle Didier Lockwood”.

Dyskografia

Uwagi i odniesienia

  1. Miejsca urodzenia i zgonu znalezione w bazie danych MatchId w internetowych aktach zgonów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z danymi INSEE (konsultacja z 4 stycznia 2020 r.)
  2. Biografia Didiera Lockwooda , na jego oficjalnej stronie internetowej.
  3. Didier Lockwood, Profession Jazzman , Hachette Literature,2003, s.  13.
  4. [PDF] Didier Lockwood, wiceprzewodniczący Wysokiej Rady ds. Edukacji Artystycznej i Kulturalnej: „Artyści i nauczyciele muszą nauczyć się współpracować” , pytanie edukacyjne , grudzień 2006.
  5. Antoine Mairé, „Lockwood and Casadesus: a couple in fusion”, Nice-Matin , 21 lipca 2008.
  6. Ludovic Laurenti, „Caroline Casadesus i Didier Lockwood: muzyczny duet jako para na Croisette  ”, Nice-Matin , 22 lipca 2008.
  7. Odbędzie się od 8 października 2008 do 21 stycznia 2009.
  8. Gert-Peter Bruch, Marion Buaitti, „x7, The week of… Jazz and the Diva, Opus 2”, wywiad wideo na Culturclub.com , 20 października 2008.
  9. „  Archives: Crossed violins 2011  ” , na mairie-dammarie-les-lys.fr
  10. „  Archives: Crossed violins 2012  ” , na mairie-dammarie-les-lys.fr ,2012.
  11. (en + fr) „  Archiwum zdjęć: Skrzypce skrzyżowane 2013  ” , na ratuszu-dammarie-les-lys.fr ,2013(konsultowane w 2014 r . ) .
  12. [PDF] Raport Lockwooda , Biblioteka mediów Cité de la Musique .
  13. Raport Lockwooda: co myśli UNDC .
  14. Conservatoires de France Communiqué .
  15. France-Musique na French Jazz Week w Jazzhus Montmartre.
  16. Jazz frankofoński w Jazzhus Montmartre w Kopenhadze.
  17. „  Region - nie żyje muzyk Didier Lockwood - Delta FM  ”, Delta FM ,18 lutego 2018 r( czytaj online , sprawdzono 18 lutego 2018 r. ).
  18. France Musique , Laurent Valero, 18 lutego 2018 (słuchaj online przez 58 min)
  19. „  Skrzypek jazzowy Didier Lockwood nie żyje  ”, Le Monde ,18 lutego 2018 r( czytaj online ).
  20. Festival des Puces , oficjalna strona.
  21. „  Rada gminy Dammarie-lès-Lys  ” , na ratuszu-dammarie-les-lys.fr ,2014, Strona 1.
  22. Julien Van Caeyseele, „  Didier Lockwood opuszcza scenę polityczną  ”, Republika ,12 marca 2016 r( czytaj online ).
  23. Oficer w 2006 roku.
  24. Dekret z 13 maja 2016 r. W sprawie awansu i mianowania ( czytaj online )
  25. Zobacz Atlantic 50489 .
  26. "  Distance (14) -" Moshi Moshi "  " , z Discogs (dostęp 10 maja 2020 ).

Zobacz też

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne