Bourbonnais Creole

Mascarin Creole lub Creole Burbonia jest historyczny rdzeń Creole francusku mówi się w południowo-zachodniej części Oceanu Indyjskiego  : Creole z Reunion , Mauritius , Seszele , Rodrigues i Chagossian .

Protokreolski region tego regionu powstał w wyniku kontaktu białych osadników pochodzących z Francji z Madagaskarami oraz niewolników osadników pochodzenia malgaskiego, afrykańskiego i indyjskiego , zwłaszcza wyspy Bourbon (Reunion), stąd nazwa tej grupy językowej.

Francuska kolonizacja wysp Oceanu Indyjskiego rozpoczęła się w Fort-Dauphin w 1642 roku na południu Madagaskaru i kontynuowane w Reunion (zwany Bourbon wyspa) zaludnionych trwały od 1665 roku Creole urodzonego na tych wyspach potem rzucał na Mauritiusie (Ile de Francja), Rodrigues Island i Seszele (Wyspy Bourdonnais).

Ze względu na wyspiarski charakter tych terytoriów kreole się następnie wyróżnili. Z drugiej strony, zmiany w administracji tych wysp (Mauritius, Seszele i Rodrigues przeszły pod panowanie angielskie w 1810 r.) I różne wpływy wynikające z migracji ludności uwydatniły te różnice. Dlatego każdej populacji trudno jest doskonale się zrozumieć.

Jedność kreoli Mascarin lub Bourbonnais została zakwestionowana przez hipotezę, że kreole z Isle de France (Mauritius, Rodriguan, Seychellois, Chagossian) mają inny typ i pochodzenie filogenetyczne niż kreolski z Reunion. Dokładniej, system werbalny Reunion Creole byłby oparty na typowo indoeuropejskiej sztywnej kategoryzacji leksemów na części mowy, podczas gdy system werbalny IdeF Creoles byłby oparty na reżimie typowo „afro-francuskich” relacji semantycznych bez klasy składniowe. Ta hipoteza została obalona poprzez wykazanie, że:

  1. oferowane portrety „typologiczne” opierają się na „sfałszowanej” orientacji ram teoretycznych stosowanych w każdym przypadku;
  2. idea typologii języków, jaką mają autorzy, pomija wszystkie badania, które są prowadzone w tej dziedzinie, a zwłaszcza, przynajmniej od czasów Boppa, w genezie określonych typów morfologicznych;
  3. tak zwane afrykanizmy w żaden sposób nie są typowe dla języków afrykańskich ani generalnie nie dają się pogodzić z ewolucją języków indoeuropejskich;
  4. „liryczna” osobliwość portretu kreolskiego z Reunion znika, gdy za punkt wyjścia przyjmiemy analizę faktów bazyektalnych.

Typologiczna i filogenetyczna relacja Mascarin Creoles (lub Bourbonnais Creoles) z francuskimi kreolami w obu Amerykach była przedmiotem badań zmierzających do jedności zjawisk, ale które są sprzeczne co do ich glottogenetycznego pochodzenia.

Podobieństwa

Niektóre zwroty są specyficzne dla kreoli Bourbonnais, nawet jeśli ich ostateczna wymowa jest inna, na przykład:

Przykład

Odniesienie

  1. Chaudenson (1974), Wittmann (1972).
  2. Wittmann (1972, s. 72; 1995, s. 285).
  3. Chaudenson (1974, tom 1, str. XXX).
  4. Baker i Corne 1982.
  5. Wittmann i Fournier (1979).
  6. Faine 1939, Parkvall (2000), Wittmann (1971, 1995, 2001), trend badawczy zmierzający w kierunku socjohistorycznej interpretacji pojęcia „kreolski”, przynajmniej w szczególnym przypadku kreolskich francuskich.

Bibliografia

Zobacz też

Linki wewnętrzne