Colomban de Luxeuil Christian Saint | |
Okno krypty opactwa Bobbio . | |
mnich , autor, misjonarz | |
---|---|
Narodziny |
540 Nawan |
Śmierć | 23 listopada 615 (w wieku 75 lat) Bobbio (Włochy) |
Narodowość | irlandzki |
Zakon religijny | władca św. Kolumbana |
Beatyfikacja | 627 |
Kanonizacja | 23 listopada 642 |
Czczony przez | katolicki Kościół prawosławny Kościół Kościół gallikański |
Przyjęcie | 23 listopada |
Święty patron | rowerzyści |
Colomban de Luxeuil , urodzony w 540 roku w Navan i zmarły dnia23 listopada 615w Bobbio koło Piacenza , Włochy , najbardziej znany z Columban świętych, był irlandzki mnich , który ewangelizuje wiejskie populacje Galii , Niemiec , Helvetia i Włoch . Obchodzi się go 23 listopada według martyrologii rzymskiej , ponieważ zmarł w dniu ofiarowania Maryi w Świątyni , 21 listopada . On jest czasami uważany za patrona od rowerzystów , zwłaszcza w Włoszech .
Kolumban, po opuszczeniu Irlandii , przemierzył brytyjską Kornwalię . Wylądowałby w Bretanii , w Saint-Coulomb niedaleko Saint-Malo , w latach 580 lub 590 , a następnie, do 615 , ewangelizował Francję , Niemcy , Szwajcarię , Austrię i Włochy. Po kłopotach spowodowanych przez germańskich najazdów , jego ewangeliczny praca w Europie Zachodniej była niezbędna do przekształcenia germańskich populacjach i ponownej chrystianizacji wsi.
Ten „posłaniec Boży ” wciąż fascynuje tych, którzy widzą w nim wektor promocji zjednoczonej Europy, dziś nosiciela nadziei na pokój i braterstwo między narodami. Instytucje religijne twierdzą, że opierają się na duchu św. Kolumbana. W ślady św. Kolumbana kroczy europejska sieć wymiany, skupiająca przysiółki i miasteczka.
Jednak ten portret wymaga doprecyzowania. Jonas de Bobbio , hagiograf Kolumba i jego panegiryk , opowiada o kłótni frankońskiego mnicha z Luxeuil, Agrestiusa, który wystąpił przeciwko pewnym irlandzkim zwyczajom. Ta sprawa Agrestiusa podkreśla „pracę dokonaną w Luxeuil, aby przekształcić historyczną postać Kolumbana, której ortodoksja pozostawała niepewna, w postać spokojną, akceptowalną przez wszystkich.
Po upadku Cesarstwa Rzymskiego w V -tego wieku, Galia została zaatakowana przez Niemców ze Wschodu. W Franks są na północy, Wizygoci w południowo-zachodniej i Burgundów w południowo-wschodniej. Clovis rozszerza królestwa Franków w Galii, ale wszystkich na początku VI th century, jego majątek znowu podzieliła kraj. Przyjmując chrzest do 498 r., Clovis I po raz pierwszy został pierwszym barbarzyńskim królem, który nawrócił się na katolicyzm. Na północny-zachód, Neustrii rządzi Clotaire II i Frédégonde , na wschodzie jest Austrazji od Thierry II i Brunehilde , na południowy-wschód Burgondia . L ' Armorique pozostaje innym światem.
Kolumban powstaje w szczególnym kontekście chrześcijaństwa celtyckiego , odciętego od Kościoła rzymskiego. Monastycyzm irlandzki charakteryzuje się regułą św Columban , która koncentruje się na ascezy , na czczo i inne umartwienia. Na terytorium, które stanie się Francją, znajduje się ponad 200 klasztorów, ale żadna reguła nie osiągnęła jeszcze konsensusu. Życie Kościoła opiera się na świeckim duchownym skupionym wokół miasta lub diecezji; biskup przebywa w stolicy i dba o katedrze . Jakość duchowieństwa bywa wątpliwa, zwłaszcza w parafiach wiejskich. Populacje mieszały pogaństwo z praktykami chrześcijańskimi. W VI -tego wieku, Benedykt określa swoją regułę klasztorną. Ale to nabrało znaczenia dopiero ponad sto lat później.
W roku 540 Columban urodził się w Nobber w zamożnej rodzinie w hrabstwie Meath w prowincji Aileach w północno-zachodniej Irlandii. Jego matka widziała dla niego świetlaną przyszłość, ale bardzo szybko Colomban odrzucił przyjemności świata, by zostać uczniem od Semell do Cluain Inis w hrabstwie Donegal . W wieku około 20 lat został mnichem pod kierunkiem Comgalla w klasztorze Bangor niedaleko Belfastu . Pełnił kilka funkcji przez prawie 30 lat i założył klasztor w Durrow . Zgodnie z tradycją irlandzkich wędrownych mnichów , około 585 roku postanowił udać się na wygnanie na stałe . Wyszedł z 12 towarzyszami do europy: Galla , Autierne , Cominin , Eunoch , Eogain , Potentin , Colomban młody , Desle , Luan , adiutant , Léobard , Caldwald . One przekroczyć Morze Irlandzkie na ich Curragh , podatnego łodzi wykonanej z listew owinięte w skóry. Następnie podążają wzdłuż wybrzeża angielskiej Kornwalii i zatrzymują się w pobliżu Tintagel . Świadczą o tym dwie wioski Saint-Colomb-Major i Saint-Colomb-Minor.
Kolumban przybył na kontynent w latach 580-590. Tradycyjnie Colomban i jego towarzysze lądują na plaży Guesclin w Saint-Coulomb niedaleko Alet ( Saint-Malo ) w Bretanii . Krzyż miałby upamiętnić, a miejscowość nosząca nazwę pustelni byłaby śladem pobytu grupy w tej wiosce. Następnie kierują się do Reims , przejeżdżając przez Rouen i Noyon . Kolumban pragnie spotkać się z Childebertem II , królem Austrazji, aby poprosić o nocleg. Uzyskuje prawo do osiedlenia się w tym królestwie. Następnie grupa wyrusza do Châlons-en-Champagne w Langres w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca na ich instalację.
Przybywają do Saônoises Vosges i osiedlają się w miejscu Annegray (Anagrates) u podnóża góry Saint-Martin, w obecnym mieście La Voivre w Haute-Saône , na miejscu starego zrujnowanego rzymskiego castrum . Mnisi podejmują się karczowania lasów, wznoszenia budynków krytych strzechą. Jednocześnie witają chorych i rozpoczynają formację nowych mnichów. Colomban odbył pierwsze odosobnienie w górskiej jaskini (obecnie na terenie Sainte-Marie-en-Chanois ). Według legendy jaskinię zamieszkiwał niedźwiedź, który mu ją podarował, a sam Kolumban sprawił, że w pobliżu wyskoczyło „cudowne źródło”.
W obliczu sukcesu powołań Colomban postanowił stworzyć nowy klasztor w Luxeuil , bardziej dostępne miejsce ze źródłami o właściwościach termicznych. On i jego mnisi praktykują tam życie kontemplacyjne, zrównoważone silną pracą manualną. Poświęcają się edukacji, działaniom charytatywnym, ewangelizacji.
Rada Chalon spełnione w 603 do orzekania w kwestii obliczania daty Wielkanocy, który został ustawiony inaczej przez Kościół rzymski i Irlandczyków. Kościół podąża Franków armaty lub cykl paschalny ustalona na 532 lat, od 28 th roku życia, w 457 lub 462 przez Victorius Akwitanii , która korzysta z kalendarza juliańskiego . Została uchwalona przez sobór orleański w 541 roku . Irlandzki kalendarz jest obliczana na podstawie obliczenia św Anatole biskupa Laodycei , który żył w Syrii w III th century (około 276). Columban sprzeciwia Merowingów biskupów, nie poddawaj się, zadzwoń na papieża , Grzegorza I st .
Kolumban spotyka się w Boucheresse ( Trévilly ) Brunehilde , babcią króla Thierry'ego II . Colomban, chcąc przedstawić mu swoje wnuki, protestuje: „nie dostaną królewskiego berła, bo pochodzą ze złych miejsc”. Dla niego są „bękartami”. Rzeczywiście, król Thierry II z Burgundii nie miał prawowitej żony, a jego dzieci pochodziły z kilku konkubin. Zmęczony wojną Thierry II poślubił Ermenberge, wizygocką księżniczkę w 607, ale po roku została odrzucona. Ten wywiad jest początkiem kłopotów Kolumbana z Brunehildą.
Królowa Brunehilda wykorzystuje konflikt Kolumbii z Kościołem frankońskim, aby nakazać jej odejście ze swoimi irlandzkimi i Armorykańskimi uczniami. Jest to zatem wyjazd z Luxeuil do Nantes , podążając wzdłuż Loary. Przejeżdżają przez Besançon , Autun , Auxerre , by dotrzeć do Loary w Nevers . Kontynuują łodzią do Orleanu , Tours, a następnie do Nantes, gdzie wsiadają na statek płynący do Irlandii. Ale to jest falstart. Po wyrzuceniu na brzeg znajdują się na południowym wybrzeżu Bretanii.
Colomban postanawia pozostać na kontynencie i udać się do króla Neustrii . On i jego towarzysze udają się na północ wzdłuż Armoryki, gdzie króluje młody bretoński król Judicaël . Colomban zna go dzięki swojemu doradcy Saint Malo, który przebywał w Luxeuil. Kontynuują swoją podróż przez Rouen, a następnie Soissons. Colomban jest bardzo dobrze przyjmowany przez Clotaire II, który obdarza go swoją przyjaźnią i zaprasza go do osiedlenia się w jego pobliżu.
Colomban woli kontynuować swoją podróż w kierunku ludów germańskich. Grupa przechodzi przez Meaux , La Ferté-sous-Jouarre , następnie Metz , stolicy króla Thibert II z Austrazji . Król zaproponował mu także osiedlenie się w jego posiadłości, ale Kolumban musiał opuścić Austrazję z powodu pokonania Tolbiaca, gdzie Thibert II został pobity przez swojego brata Thierry'ego II . Thibert II zostaje zamknięty w klasztorze, a następnie zabity z rozkazu swojej babki Brunehildy . Thierry II przywłaszcza sobie Austrazję. Colomban kontynuuje swoją podróż na oddanej mu do dyspozycji łodzi.
Statek przepływa przez Moguncję , następnie płynie w górę Renu do Bazylei, a następnie do Waldshut. Podążając wzdłuż Aare i Jeziora Zuryskiego , docierają do Tuggen. Wychodzą na osiedlenie się w Brégence , na południowym brzegu Jeziora Bodeńskiego , pod ochroną króla Clotaire II z Neustrii . Budują nowy klasztor. Colomban ponownie izoluje się w górach.
Ponownie zagrożona nienawiścią Brunehildy (zmarła w roku 613), będącej u szczytu potęgi po zwycięstwie Thierry'ego nad Thibertem, Colomban woli opuścić Bregencję i przeprawić się przez Alpy. Grupa irlandzkich mnichów postarzała się. Choroba dotarła do Galla, który zatrzymał się po drodze i założył klasztor noszący jego imię. W Chur mnich Sigisbert odłączył się od grupy i udał się, aby założyć klasztor w Disentis . Wreszcie Colomban dociera do Col du Septimer i schodzi w kierunku jeziora Como i równiny Padu .
Colomban prosi Agilulfa , króla Lombardii , o przyznanie ziemi. Uzyskuje opiekę króla, a przede wszystkim królowej Teodoliny. Po pewnym czasie w Mediolanie Colomban przeniósł się do Doliny Bobbio . On i jego mnisi ponownie budują klasztor wokół starej kaplicy.
Król frankoński Chloter II, po pokonaniu Brunehildy , delegował opata Luxeuila Eustaise, aby wezwał św. Kolumbana do Francji.
Społeczność Bobbio nabrała tempa. Colomban wycofał się do pustelni na wzgórzach Coli . To tutaj umarł21 listopada 615.
Teksty pozostawione przez św. Kolumbana, wszystkie po łacinie , zostały opublikowane w tomie LXXX Patrologii Łacińskiej . To są :
Życie św. Kolumbana zostało napisane przez mnicha z opactwa Bobbio , Jonas de Bobbio , Życie św. Kolumbana i jego uczniów . Francuskie tłumaczenie zostało napisane w 1988 roku przez mnicha z opactwa Pierre-qui-Vire - Dom Adalbert de Voguë. Jest dostępny w wydaniach opactwa Bellefontaine.
Colomban de Luxeuil naznaczył swój czas swoją osobowością i zapoczątkowanym przez niego ruchem monastycznym. Jego reputacja obejmuje wieki. Wiele miejsc i pomników w Europie Zachodniej, a nawet na całym świecie przywołuje jego imię. Instytucje religijne nadal niosą jego przesłanie. W jego ślady idą organizacje świeckie, aby odnaleźć swoje korzenie lub spotkać sąsiada i rozwijać projekty szlaków pielgrzymkowych.
Wiele miejsc w Europie , ale także gdzie indziej (np. w Quebecu ), odnosi się do Saint Colomban. Wynika to w równym stopniu z pamięci o jego przejściu, jak i z wpływu, jaki mógł mieć na przestrzeni wieków na populacje, które następnie nosiły ze sobą jego pamięć.
Parafie przeznaczone Saint Colomban istnieje, zwłaszcza w Plougoulm i Saint-Colomb-de Lauzun i kapliczki poświęcona Saint Colomban występować w Bretanii w Carnac , Pluvigner , Saint-Nolff , Plougoulm (Chapel Prat Coulm) i Plounévez- Quintin ; gmina Saint-Colomban znajduje się w Loire-Atlantique, a gmina Saint-Colomban w Quebecu . Inne miasto, Saint-Coulomb ( Ille-et-Vilaine ) również zawdzięcza mu swoją nazwę.
Saint-Colomban kaplica w Carnac , widok zewnętrzny
Kaplica św. Kolumbana w Carnac: posąg św. Kolumbana
Kaplica Saint-Colomban w Pluvigner
Kościół Saint-Colomban w Plougoulm
Kościół Saint-Colomban w Saint-Colomb-de-Lauzun ( Lot-et-Garonne )
Wśród współczesnych uczniów Kolumba jest Towarzystwo Misyjne św. Kolumba, założone w 1918 roku przez dwóch księży z St. Patrick's College w Maynooth : ks. Eduarda Galvina (późniejszego biskupa) i ks. Jeana Blowicka. Misją Towarzystwa była ewangelizacja Chin „Misja Maynooth do Chin”. Towarzystwo jest również nazywany „Ojcowie św Columban”, w języku angielskim, Columban Ojców . Międzynarodowa siedziba znajduje się w Hongkongu od trzech lat. Rzeczywiście, ojcowie Saint-Colomban zarówno w Nebrasce, jak iw Navan (Irlandia) należą do międzynarodowej firmy. W Dalgan Park, niedaleko Navan, ojcowie Saint-Colomban prowadzą wiele formacji misyjnych i działań uświadamiających. Działalność Ad Gentes za granicą jest zorganizowana według systemu regionów. Regiony to Irlandia, Anglia, Stany Zjednoczone, Australia, Nowa Zelandia, Peru, Chile, Japonia, Fidżi, Pakistan, Tajwan, Chiny i Korea Południowa.
Siostry św. Kolumba, założone w 1924 r. przez Madame Francis Maloney i ks. Jeana Blowicka, z siedzibą w Magheramore (Irlandia) współpracują z Ojcami św. Kolumba i prowadzą własną pracę misyjną.
We Francji Bractwo św. Kolumbana jest ekumeniczną wspólnotą zakonną, żyjącą Ewangelią w duchu Reguły św. Kolumbana.
Różne instytucje lub stowarzyszenia, a także osoby fizyczne, tworzą sieć relacji na wzór św. Kolumbana. W czasie budowy zjednoczonej Europy ludzie ci widzą w Saint Columban lokalny wektor zbliżenia z innymi Europejczykami. Doprowadziło to do wymiany gospodarczej poprzez ustanowienie europejskiego szlaku kulturowego przez stowarzyszenie „Przyjaciół św Columban”, zwłaszcza z programem uroczystości działalności 2015 14 th stulecie św Columba (615 -2015).
Konkretnie, sieć ta wyraża się w tkaninie nieformalnych relacji między mieszkańcami Navan (Irlandia), Saint-Coulomb i Luxeuil (Francja), Unterboïhingen (Niemcy), Brégence (Austria) i Bobbio (Włochy), czyli partnerstwem między miastami. Bangor (Irlandia Północna) i Brégence (Austria) oraz spotkania kolumbijskie zorganizowane w latach 1998-2001 w San Colombano Al Lombro (Włochy), w 2002 w Riva di Suzzara (Włochy), w 2003 w Canevino (Włochy), w 2004 w Friedrichshafen (Niemcy), w 2005 w Vernasca (Włochy), w 2006 w Bobio (Włochy), w 2007 w Luxeuil-les-Bains (Francja), w 2008 w Briandrate 5 Włochy), w 2009 w Brugnato (Spezia we Włoszech ) ... a od października 2014 do listopada 2015 ponownie w Luxeuil-les-Bains (Francja).
Podróże do Kolumbii organizowane są przez Breton Friends of Colomban, której siedziba znajduje się w Saint-Coulomb. Te podróże prowadziły ich kroki, w 2000 do Bobbio, w 2001 do opactwa Pierre-Qui-Vire , w 2002 do Irlandii Południowej i Północnej ( Bangor ), w 2004 do Bretanii ( Loyat , Locminé , Pluvigner , Carnac , Saint- Nolff , Langast , Querrien , Plounevez-Quintin ), w 2005 roku śladami germańskiego podróż świętego ( Saint-Wandrille opactwo , Strasbourg , Unterboïhingen , Friedrichshafen , Brégence , Rorschach , Saint-Gall , Luxeuil ), w 2007 na spotkaniach Luxeuil, w 2008 roku w Quebec (Saint-Colomban des Laurentides), w 2009 roku w święto św Colomban w Lantosque ( Alpes-Maritimes ), w 2010 roku ponownie w Bangor w Irlandii od zachodu, w 2011 roku w angielskiej Kornwalii .
Stowarzyszenie Przyjaciół Świętego Kolumbana ma na celu wzmocnienie kolumbijskich witryn w Luxeuil, Annegray, jaskini Sainte Marie en Chanois oraz rozpowszechnianie kolumbijskiej wiedzy poprzez publikacje.
Znajomość dróg, którymi podążał Kolumban, powinna pozwolić na podkreślenie jego roli w monastycznych fundamentach Europy u początków chrześcijaństwa . Kilka stowarzyszeń poświęconych mnichowi zebrało się, aby precyzyjnie określić jego trasę i umieścić tablice w miejscach głównych miejsc. Projekt polega na zaoferowaniu pielgrzymom dwóch tras, jednej duchowej, drugiej kulturalnej. Dokumentacja została przekazana do Europejskiego Instytutu Szlaków Kulturowych w Luksemburgu przez stowarzyszenie Chemin de Saint Colomban utworzone w listopadzie 2013 r. i skupiające 3 miasta Bangor, Luxeuil-les-Bains i Bobbio. W końcu pielgrzymi i wędrowcy będą mogli skorzystać z Via Columbani, takiej jak Via Francigena .
Święty Kolumban jest uważany za patrona motocyklistów, zwłaszcza we Włoszech i Bretanii. Corocznie w Camaret organizowane jest ułaskawienie dla rowerzystów pod opieką św. Kolumbana.
Watykan oficjalnie zatwierdziłby ten statut .