Fundacja | 1974 |
---|---|
Siedzenie | Waszyngton ( Stany Zjednoczone ) |
Lodowisko (arena) |
Capital One Arena (18 277 miejsc) |
Zabarwienie |
Czerwony, niebieski, biały |
Liga | Narodowa Liga Hokeja |
Stowarzyszenie | Stowarzyszenie Wschodnie |
Podział | Wydział Metropolitalny |
Kapitan | Aleksandr Owieczkin |
Asystent kapitanów |
Nicklas Backström John Carlson |
Główny trener | Piotr Laviolette |
Główny menadżer | Brian MacLellan |
Właściciel | Monumental Sports & Entertainment ( Theodore Leonsis (en) ) |
Powiązany zespół (e) |
Hershey Bears ( LAH ) South Carolina Stingrays ( ECHL ) |
Stronie internetowej | http://kapitały.nhl.com/ |
The Washington Capitals są odliczane profesjonalny hokej na lodzie w National Hockey League , zdobywając Puchar Stanleya w 2018 roku po zwycięstwie 4-1 przeciwko Złote Knights Vegas .
The Capitals to jeden z najtrudniejszych startów NHL, omijający play-offy w pierwszych ośmiu sezonach. To było w 1983 roku, kiedy po raz pierwszy pojawili się w play-off. Doszli do finału Pucharu Stanleya w 1998 roku , ale przegrali w czterech meczach z Detroit Red Wings . W latach 2009-2010 , wygrali Presidents' Trophy po raz pierwszy przyznało zespołowi które zdobył najwięcej punktów w każdym roku, zanim zostaną wyeliminowane w 1 st rundzie playoffs przez Montreal Canadiens , to były one skłaniając serie 3 do 1.
Wraz ze skautami z Kansas City , stolice dołączyły do NHL w 1975 roku i mają siedzibę w Capital Center . Pierwszy sezon The Capitals kończy się rekordem 67 przegranych w 80 meczach, a poza Waszyngtonem franczyza wygrała tylko raz. Ma nie do pozazdroszczenia rekord 17 przegranych z rzędu w sezonie 1974-1975, który pokonał tylko rekiny z San José w latach 1992-1993 . Skauci niewiele radzą sobie lepiej, a rozszerzenie jest przez ekspertów nazywane błędem.
Przez resztę lat 70. i na początku 80. zespół nie radził sobie dużo lepiej . Jeszcze przed latem 1982 r. miały miejsce bardzo poważne dyskusje, aby wyprowadzić stolice z amerykańskiej stolicy, a kampania „Save the Caps” została uruchomiona.
Po pierwsze, The Caps zatrudniają Davida Poile , który ma zaledwie 33 lata, jako dyrektora generalnego. Jego pierwszym posunięciem jako GM było dokonanie 9 września największej wymiany w historii franczyzy , która wysłała stałych bywalców Ryana Waltera i Ricka Greena do Montreal Canadiens w zamian za Roda Langwaya , Briana Engbloma , Douga Jarvisa i Craiga Laughlina . Ta wymiana nie tylko przyniosła poważną zmianę w drużynie, ale pomogła wzmocnić bardzo potrzebną drużynę, która pozwoliła im awansować po raz pierwszy do play-offów pod koniec sezonu 1982-1983 NHL . Ponadto klub był świadkiem ofensywnej eksplozji Dennisa Maruka , Mike'a Gartnera i Bobby'ego Carpentera . I choć były one zmieciona przez obronę mistrzów Puchar Stanleya z New York Islanders , że wyszło pomógł Caps utrzymać swój dom w Waszyngtonie .
The Capitals znacznie się po tym poprawiło, osiągając play-offy w ciągu następnych 14 sezonów, ale za każdym razem mijały jak spadające gwiazdy. Pod koniec lat 80. Caps stali się tak potężni, że byli poważnymi pretendentami do Pucharu Stanleya , siejąc spustoszenie w sezonie zasadniczym, ale nigdy nie zdołali otrząsnąć się ze swojej „słabej” reputacji, która utkwiła w nich. . Pomimo nieustannej parady gwiazd takich jak Gartner, Carpenter, Bengt Gustafsson , Mike Ridley , Dave Christian , Dino Ciccarelli , Rod Langway czy Kevin Hatcher , The Caps mogli tylko raz przejść do drugiej rundy play-offów… aby zostać zmiecionym w czterech meczach Boston Bruins w finałach Konferencji Księcia Walii pod koniec sezonu 1989-90 NHL .
W połowie lat 90. stolice zdawały się sabotować swoje szanse na zdobycie Pucharu Stanleya. Pomimo błyskotliwości wschodzącej gwiazdy Petera Bondry i Joé Juneau rdzeń zespołu starzał się. Jeden z najczarniejszych dni zespołu nadszedł w fazie playoff sezonu 1992-1993 NHL , podczas gdy Dale Hunter został zawieszony na 21 meczów za trafienie Pierre'a Turgeona z New York Islanders po tym, jak strzelił gola, który wyeliminował Capitals.
Stolicom nadarzyła się złota okazja podczas play-off sezonu 1997-98 NHL . Bondra dominował klub z 52 bramek w sezonie, weterani Joé Juneau i Adam Oates odzyskali formę i Olaf Kölzig miały 92% Zapisz procentach jak kapelusze nowy GM George McPhee kolejno pokonali Boston Bruins. , The Ottawa Senators i Buffalo Sabres, aby w końcu awansować do finału Pucharu Stanleya . Jednak nie byli w stanie konkurować z broniącymi tytułu mistrzami, Detroit Red Wings , którzy wyeliminowali ich w czterech meczach.
W następnym sezonie The Capitals przeżyło niegrzeczne przebudzenie, omijając play-offy. Odzyskali, zdobywając dwa tytuły z rzędu w Southwest Division, zanim zostali złapani przez pecha, który sprawił, że przegrywali za każdym razem w pierwszej rundzie z Pittsburgh Penguins . Zdeterminowani, by przerwać swój łańcuch pecha, Capitals osiągnęli miażdżący cios latem 2001 roku, kiedy przejęli od Penguins supergwiazdę Jaromíra Jágra , jednego z najlepszych graczy lat 90. XX wieku. Po przegranych, pomimo wysokiej jakości wzmocnień, play-offach 2002 roku , Capitals dokonują dalszych zmian, zdobywając upragnionego Roberta Langa z Penguins, wolnego agenta latem 2002 roku.
To przejęcie oznaczało powrót Capitals do play-offów w sezonie 2002-2003 NHL , nie pozwalając im jednak na sukces w play-offach, więc zostali wyeliminowani w pierwszej rundzie przez Tampa Bay Lightning , mimo że objęli prowadzenie. -0 w serii, naznaczonej szóstym i ostatnim meczem, który trwał do trzech dogrywek, w Verizon Center , najdłuższym meczu w historii budownictwa, który zakończył się bramką do gry o władzę, strzeloną po tym, jak Jason Doig popełnił błąd, skacząc na lodzie podczas zmiany linii wprowadzonej przez Caps, co skutkowało karą za zbyt wielu graczy na lodzie.
The Capitals przyznali, że popełnili błąd, pozyskując weteranów, mając nadzieję na osiągnięcie najwyższych wyróżnień, więc zespół porzucił swoje wielkie, utalentowane nazwiska, aby zredukować płace. Jagr został sprzedany do New York Rangers . Wkrótce potem to Bondra wyruszyła do stolicy Kanady, aby dołączyć do senatorów. Następnie Robert Lang przeszedł do Red Wings w Detroit , a Sergei Gonchar do Bruins. Zwłaszcza w przypadku Langa ta transakcja była pierwszym w historii ligi, w której gracz został sprzedany, prowadząc strzelców NHL w połowie sezonu. The Capitals zakończyły 23-46-10 i 53 punkty, najgorszy sezon od 26 lat.
Jednak kiepski występ sprawił, że Capitals wygrało turniej NHL Entry Draft w 2004 roku z fenomenalnym rosyjskim graczem Aleksandrem Owieczkinem . On i Aleksandr Siomine , który zadebiutował w Caps w wieku 19 lat w 2004 roku , grali razem w Superlidze w sezonie 2004-05 NHL , który przegrał z lokautem. Kilku innych graczy Capitals przekroczyło Atlantyk, aby zagrać na Starym Kontynencie; wśród nich Olaf Kolzig , Brendan Witt i Jeff Halpern . Offseason prowadzące do 2005-2006 NHL sezon składał się z co Halpern klubu nowym kapitanem i pozyskiwania wolnych agentów Andrew Cassels , Ben Clymer , Ivan Majeský , Mathieu Biron i Jamie Heward , oraz Chris Clark i Jeff Friesen poprzez wymian.
Stolice ponownie wykończone w slumsach w Southeast Division, wszystko jedno z niewielką poprawę w porównaniu do ich katastrofalnego sezonu 2003-04, zapis 29-41-12 i 70 punktów, 27 th najlepszy. Rankingu spośród 30 zespołów w Liga. Ale drużyna pojawiała się w każdym meczu i podejmowała godne pochwały wysiłki, aby wygrać, grając w 42 meczach, które zakończyły się różnicą jednego gola, pomimo przegranej dwóch trzecich tych meczów. Początkujący sezon Owieczkina przekroczył oczekiwania, jego 52 gole i 106 punktów plasują go na trzecim miejscu w historii NHL pod względem większości punktów zdobytych przez debiutanta - prowadził wszystkich debiutantów w sezonie 2005-06 pod względem bramek, punktów, bramek w grze i strzałów na bramkę. Zajął 3 th w lidze na punkty, 3 e wiązać się goli, a jego 425 homerów były nie tylko najbardziej całkowita wysokość sezonu i rekord dla debiutantów, było również 4 th największą liczbę strzałów w jednym sezonie w historii Ligi. 106 punktów było drugim najbardziej Owieczkinem w historii serii, a jego 52 gole plasują 3 E w historii stolic. Kilka Stolic w karierze miało swoje najlepsze sezony w karierze; Dainius Zubrus zakończył z 57 punktami, Jeff Halpern zanotował najlepsze asysty z 33 punktami, Matt Pettinger zakończył z 20 bramkami i 38 punktami, a siedmiu innych młodszych graczy po raz pierwszy przekroczyło 20 punktów. Olaf Kölzig , który spędził więcej czasu w organizacji niż jakikolwiek inny gracz w historii Caps, dostał 250 th zwycięstwo w karierze, a Andrew Cassels stał się 204 th gracz odegrały 1000 gier w lidze, choć nie zakończyć sezon z drużyną.
Brendan Witt został sprzedany Predators Nashville w dniu 8 marca 2006 roku.
Od debiutu w NHL do 1995 roku Capitals używali niebieskiego, białego i czerwonego jako koloru i logo podobnego do dzisiejszego. W 1995 roku całkowicie zmienili swój wizerunek i ujawnili nowe logo: orzeł i pięć gwiazdek w brązowej, niebieskiej i czarnej kolorystyce. Od 2002 do 2007 roku orzeł został zastąpiony logo przedstawiającym Kapitol Waszyngtona, a także dwoma krzyżującymi się kijami i krążkiem hokejowym, który w tym czasie był drugorzędnym logo Caps od 1995 do 2002 roku.
22 czerwca 2007 roku stolice ogłosiły powrót do starych kolorów: czerwonego, niebieskiego i białego; logo również wygląda jak oryginał, ale jest zmodernizowane. Logo ma również trzy gwiazdki: jedną dla Wirginii , jedną dla Maryland i jedną dla Dystryktu Kolumbii . Odsłaniają też alternatywne logo, orła z otwartymi skrzydłami oraz sylwetkę stolicy na ciele orła w kształcie litery „W”, która reprezentuje pierwszą literę nazwy miasta Waszyngton.
Logo od 1974 do 1995 roku.
Logo od 1995 do 2002 roku.
Logo od 2002 do 2007 roku.
Logo od 2007 roku.
Alternatywne logo od 2007 roku.
N O | Nazwisko | Nat. | Pozycja | Przyjazd | Wynagrodzenie |
---|---|---|---|---|---|
+030, | Ilia Samsonowa | Opiekun | 2015 - Projekt | +00925 000,$ | |
+031, | Craig Anderson | Opiekun | 2021 - Wolny agent | +00700 000, $ | |
+035, | Henrik lundqvist | Opiekun | 2020 - Wolny agent | +01.5 miliona, $ | |
+041, | Vítek Vaněček | Opiekun | 2014 - Szkic | +00716 667, $ | |
+002, | Justin Schultz | Obrońca | 2020 - Wolny agent | +04 000 000, $ | |
+003, | Nick Jensen | Obrońca | 2019 - Detroit Czerwone Skrzydła | +02 500 000, $ | |
+004, | Brenden Dillon | Obrońca | 2020 - Rekiny z San José | +03 900 000, $ | |
+006, | Michał Kempný | Obrońca | 2018 - Chicago Blackhawks | +02 500 000, $ | |
+009, | Dmitrij Orłow | Obrońca | 2009 - Projekt | +05 100 000, $ | |
+033, | Zdeno Chara | Obrońca | 2020 - Wolny agent | +00795 000, $ | |
+057, | Trevor van Riemsdyk | Obrońca | 2020 - Wolny agent | +00800 000, $ | |
+074, | John Carlson -A | Obrońca | 2008 - Projekt | +08 000 000, $ | |
+008, | Aleksandr Owieczkin -C | Lewoskrzydłowy | 2004 - Projekt | +09 538 461, $ | |
+010, | Daniel Spong | Prawoskrzydłowy | 2020 - Kaczki Anaheim | +00725 000, $ | |
+017, | Michael Raffl | Lewoskrzydłowy | 2021 - Ulotki z Filadelfii | +01 200 000, $ | |
+019, | Nicklas Backström -A | Środek | 2006 - Projekt | +09 200 000, $ | |
+020, | Lars Eller | Środek | 2016 - Montreal Kanada | +03 500 000, $ | |
+021, | Granat Hathaway | Prawoskrzydłowy | 2019 - Wolny agent | +01.5 miliona, $ | |
+026, | Nic dowd | Środek | 2018 - Wolny agent | +00750 000, $ | |
+039, | Anthony Mantha | Prawoskrzydłowy | 2021 - Czerwone Skrzydła w Detroit | +05 700 000, $ | |
+043, | Toma Wilsona | Prawoskrzydłowy | 2012 - Szkic | +05 166 666, $ | |
+062, | Carl Hagelin | Lewoskrzydłowy | 2019 - Los Angeles Kings | +02,750,000, $ | |
+073, | Conor Sheary | Lewoskrzydłowy | 2020 - Wolny agent | +00735 000, $ | |
+077, | TJ Oshie | Prawoskrzydłowy | 2015 - Blues de Saint-Louis | +05 750 000, $ | |
+092, | Jewgienij Kuzniecow | Środek | 2010 - Szkic | +07 800 000, $ |
Oto lista kapitanów Washington Capitals
Kropka | Imię i nazwisko gracza |
---|---|
1974-1975 | Doug Mohns |
1975-1976 | Bill Clement |
1976-1978 | Yvon Labre |
1978-1979 | Guy Charron |
1979-1982 | Ryan Walter |
1982-1993 | Wędka Langway |
1993-1994 | Kevin klujnik |
1994-1999 | Łowca Dale |
1999-2001 | Adam owsianka |
2001-2002 | Steve Konowalchuk i Brendan Witt |
2002-2003 | Steve Konowalczuk |
2003-2005 | Brak kapitana |
2005-2006 | Jeff Halpern |
2006-2009 | Chris Clark |
2009-… | Aleksandr Owieczkin |
Oto lista dziesięciu najlepszych strzelców w serii.
Ranga | Gracz | PJ | b | W | Pts | Gra słów |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Aleksandr Owieczkin | 1003 | 607 | 515 | 1122 | 649 |
2 | Piotr Bondra | 961 | 472 | 353 | 825 | 679 |
3 | Mike Gartner | 758 | 397 | 392 | 789 | 770 |
4 | Nicklas Backström | 734 | 188 | 540 | 728 | 372 |
5 | Michał Piwołka | 825 | 181 | 418 | 599 | 478 |
6 | Łowca Dale | 872 | 181 | 375 | 556 | 2003 |
7 | Bengt-Åke Gustafsson | 629 | 196 | 359 | 555 | 196 |
8 | Mike Ridley | 588 | 218 | 329 | 547 | 250 |
9 | Calle Johansson | 983 | 113 | 361 | 474 | 449 |
10 | Dennis Maruk | 343 | 182 | 249 | 431 | 365 |
10 | Scott Stevens | 601 | 98 | 331 | 429 | 1628 |
Obecnie czterech byłych graczy Capitals przeszło na emeryturę.
Rod Langway : na emeryturze26 listopada 1997. | |
5 | |
Yvon Labre : wycofany w dniu7 listopada 1981. | |
7 | |
Mike Gartner : przeszedł na emeryturę28 grudnia 2008. | |
11 | |
Dale Hunter : przeszedł na emeryturę11 marca 2000 r.. | |
32 | |
99 | Wayne Gretzky : odszedł na emeryturę we wszystkich drużynach NHL w 1999 r. |
Aby poznać znaczenie skrótów, zobacz Statystyki hokeja na lodzie .
N O | Nazwisko | Pierwszy mecz | Ostatni mecz | Sezon regularny | Play-offy | Uwagi | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
PJ | V | re |
NIE |
DP |
P |
% V |
PJ | V | re | % V | |||||
1 | James Anderson | 9 października 1974 | 9 lutego 1975 r. | 54 | 4 | 45 | 5 | - | 13 | 12,0 | - | - | - | - | |
2 | George Sullivan | 11 lutego 1975 r. | 20 marca 1975 r. | 18 | 2 | 16 | 0 | - | 4 | 11.1 | - | - | - | - | |
3 | Milton Schmidt | 22 marca 1975 r. | 29 grudnia 1975 r. | 44 | 5 | 34 | 5 | - | 15 | 17,0 | - | - | - | - | |
4 | Tom Mcvie | 31 grudnia 1975 r. | 9 kwietnia 1978 | 204 | 49 | 122 | 33 | - | 131 | 32,1 | - | - | - | - | |
5 | Gary Zielony (w) | 11 października 1978 | 13 listopada 1979 | 96 | 28 | 51 | 17 | - | 73 | 38,0 | - | - | - | - | |
6 | Daniel Belisle (pl) | 15 listopada 1979 | 4 listopada 1981 | 157 | 50 | 78 | 29 | - | 129 | 41,1 | - | - | - | - | |
7 | Roger pastorał | 7 listopada 1981 | 7 listopada 1981 | 1 | 0 | 1 | 0 | - | 0 | 0.0 | - | - | - | - | |
8 | Bryan Murray | 11 listopada 1981 | 13 stycznia 1990 | 672 | 343 | 246 | 83 | - | 769 | 57,2 | 53 | 24 | 29 | 45,3 | Trofeum Jacka Adamsa w latach 1983-1984 |
9 | Terry Murray | 16 stycznia 1990 | 25 stycznia 1994 | 325 | 163 | 134 | 28 | - | 354 | 54,5 | 39 | 18 | 21 | 46,2 | |
10 | James Schoenfeld | 27 stycznia 1994 | 13 kwietnia 1997 r. | 249 | 113 | 102 | 34 | - | 260 | 52,2 | 24 | 10 | 14 | 41,7 | |
11 | Ronalda Wilsona | 1 st październik +1.997 | 13 kwietnia 2002 r. | 410 | 192 | 159 | 51 | 8 | 443 | 54,0 | 32 | 15 | 17 | 46,9 | 1998 Finał Pucharu Stanleya |
12 | Bruce Cassidy | 11 października 2002 r. | 8 grudnia 2003 r. | 110 | 47 | 47 | 9 | 7 | 110 | 50,0 | 6 | 2 | 4 | 33,3 | |
13 | Glen Hanlon | 11 grudnia 2003 r. | 21 listopada 2007 r. | 239 | 78 | 122 | 9 | 30 | 195 | 40,8 | - | - | - | - | |
14 | Bruce Boudreau | 23 listopada 2007 r. | 26 listopada 2011 | 329 | 201 | 88 | - | 40 | 442 | 67,2 | 37 | 17 | 20 | 45,9 | Trofeum Jacka Adamsa w latach 2007-2008 |
15 | Łowca Dale | 29 listopada 2011 | 12 maja 2012 | 60 | 30 | 23 | - | 7 | 67 | 55,8 | 14 | 7 | 7 | 50,0 | |
16 | Adam owsianka | 19 stycznia 2012 | 13 kwietnia 2014 r. | 130 | 65 | 48 | - | 17 | 147 | 56,5 | 7 | 3 | 4 | 42,9 | |
17 | Barry trotz | 9 października 2014 | 18 czerwca 2018 r. | 328 | 205 | 89 | - | 34 | 444 | 67,7 | 63 | 36 | 27 | 57,1 |
Jack Adams Trophy w 2015-2016 Puchar Stanleya 2018 |
18 | Todd reirden | 29 czerwca 2018 r. | 23 sie 2020 | 151 | 89 | 46 | - | 16 | 194 | 64,2 | 15 | 5 | 10 | 33,3 | |
19 | Piotr Laviolette | 15 września 2020 r. | - |
N O | Nazwisko | Zaangażowanie | wyjazd | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1 | Milton Schmidt | 20 kwietnia 1973 | 29 grudnia 1975 r. | |
2 | Maxwell McNab | 30 grudnia 1975 r. | 5 listopada 1981 | |
3 | Roger pastorał | 5 listopada 1981 | 27 sierpnia 1982 r. | |
4 | David Poile | 30 sierpnia 1982 r. | 12 maja 1997 r. | |
5 | George McPhee | 9 czerwca 1997 r. | 26 kwietnia 2014 | 1998 Finał Pucharu Stanleya |
6 | Brian MacLellan | 26 maja 2014 r. | Puchar Stanleya 2018 |
Co roku i od 1963 roku zawodnicy ligi juniorów mają możliwość podpisywania kontraktów z franczyzami NHL. Ta sekcja przedstawia graczy, którzy mieli szczęście, że zostali wybrani przez Stolice w pierwszej rundzie. Tymi typami można handlować, więc w ciągu roku stolice mogły nie mieć wyboru w pierwszej rundzie lub odwrotnie, mieć więcej niż jeden.
Rok | Gracz | Ranga | Drużyna juniorów |
---|---|---|---|
1974 | Greg Joly | 1 st Razem | Regina Pats ( LHOC ) |
1975 | Alex Forsyth | 18 th łącznie | Kingston Kanadyjczycy ( AHO ) |
1976 |
Rick Green Greg Carroll |
1 st sumie 15 e całkowita |
London Knights (AHO) Medicine Hat Tygrysy (LHOC) |
1977 | Robert Picard | 3 e Razem | Montreal Juniors ( QMJHL ) |
1978 |
Ryan Walter Tim Coulis |
2 ND w sumie 18 TH łącznie |
Seattle Breakers (LHOC) Hamilton Fincups (AHO) |
1979 | Mike Gartner | 4 e Razem | Cincinnati Stingers ( AMH ) |
1980 | Darren veitch | 5 e Razem | Regina Pats ( LHOu ) |
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | Bobby stolarz | 3 e Razem | Liceum św. Jana (USHS) |
1982 | Scott Stevens | 5 e Razem | Strażnicy Kitchener ( LHO ) |
1983 | Nie | ||
1984 | Kevin klujnik | 17 e Razem | Stulecia North Bay (LHO) |
1985 | Yvon Corriveau | 19 th łącznie | Toronto Marlboros (LHO) |
1986 | Jeff Greenlaw | 19 th łącznie | Reprezentacja Kanady |
1987 | Nie | ||
1988 | Reggie Dziki | 15 e Razem | Tygrysy Wiktorii (LHJMQ) |
1989 | Olaf Kölzig | 19 th łącznie | Amerykanie z Trójmiasta (LHOu) |
1990 | John Slaney | 9 e Razem | Królewskie Kornwalii (LHO) |
1991 |
Pat Peake Trevor Halverson |
14 e Ogółem 21 e Ogółem |
Compuware Ambasadorzy Detroit (LHO) Stulecia North Bay (LHO) |
1992 | Siergiej Gontczar | 14 e Razem | Traktor Czelabińsk ( ZSRR ) |
1993 |
Brendan Witt Jason Allison |
11 th ogółem 17 TH łącznie |
Seattle Thunderbirds (LHOu) London Knights (LHO) |
1994 |
Nolan Baumgartner Aleksandr Kharlamov |
10 e Razem 15 e Razem |
Kamloops Blazers (LHOu) CSKA Moskwa ( Rosja ) |
1995 |
Brad Church Miika Elomo |
17 e Razem 23 e Razem |
Prince Albert Raiders (LHOu) Kiekko-67 Turku ( 2. Divisioona ) |
1996 |
Aleksandr Volchkov Jaroslav Svejkovsky |
4 e Razem 17 e Razem |
Barrie Colts (LHO) Amerykanie z Trójmiasta (LHOu) |
1997 | Nick boynton | 9 e Razem | Ottawa 67 (LHO) |
1998 | Nie | ||
1999 | buk Kris | 7 e Razem | Mordercy z Calgary (LHOu) |
2000 | Brian Sutherby | 26 e Razem | Wojownicy łosia szczęki (LHOu) |
2001 | Nie | ||
2002 |
Steve Eminger Aleksandr Siomine Boyd Gordon |
12 th ogółem 13 TH ogółem 17 TH łącznie |
Kitchener Rangers (LHO) Traktor Chelyabinsk ( Rosja 2 ) Red Deer Rebels (LHOu) |
2003 | Eric Fehr | 18 th łącznie | Królowie pszenicy Brandona (LHOu) |
2004 |
Aleksandr Ovechkin Jeff Schultz Mike Green |
1 st sumie 27 e całkowita 29 e całkowita |
Dynamo Moskwa ( Superliga ) Calgary Hitmen (LHOu) Saskatoon Blades (LHOu) |
2005 |
Sasha Pokulok Joe Finley |
14 e Ogółem 27 e Ogółem |
Cornell Big Red ( NCAA ) Sioux Falls Stampede ( USHL ) |
2006 |
Nicklas Backström Semion Varlamov |
4 e Razem 23 e Razem |
Brynäs IF ( Elitserien ) Lokomotiv Yaroslavl-2 ( Rosja 3 ) |
2007 | Karl Alzner | 5 e Razem | Mordercy z Calgary (LHOu) |
2008 |
Anton Gustafsson John Carlson |
21 e Ogółem 27 e Ogółem |
Frölunda HC U20 ( J20 SuperElit ) Indiana Ice (USHL) |
2009 | Marcus johansson | 24 th łącznie | Färjestad BK (Elitserien) |
2010 | Jewgienij Kuzniecow | 26 e Razem | Traktor Czelabińsk ( KHL ) |
2011 | Nie | ||
2012 |
Filip Forsberg Tom Wilson |
11 th ogółem 16 TH łącznie |
Leksands IF ( Allsvenskan ) Plymouth Whalers (LHO) |
2013 | André Burakovsky | 23 th łącznie | Malmö Redhawks (Allsvenskan) |
2014 | Jakub Vrána | 13 e Razem | Linköpings HC ( SHL ) |
2015 | Ilia Samsonowa | 22 ND w sumie | Stalnye Lisy ( MHL ) |
2016 | Lucas johansen | 28 th łącznie | Rakiety Kelowna (LHOu) |
2017 | Nie | ||
2018 | Aleksander Aleksiejew | 31 e Razem | Buntownicy Czerwonego Jelenia (LHOu) |
2019 | Connor Mcmichael | 25 th łącznie | Londyńscy Rycerze (LHO) |
2020 | Hendrix Lapierre | 22 ND w sumie | Saguenéens de Chicoutimi (QMJHL) |
(pl) NHL , Oficjalny przewodnik i księga rekordów / 2016 , Dan Diamond and Associates, Inc.,2015, 672 s. ( ISBN 978-1-894801-30-0 )