20 lipca 1922 r - 1 st październik +1.961
( 39 lat, 2 miesiące i 11 dni )
Status | Terytorium pod mandatem brytyjskim, pod zwierzchnictwem Ligi Narodów, a następnie ONZ |
---|---|
Stolica | Buea |
Języki) | język angielski |
Zmiana | Funt brytyjski zachodnioafrykański |
Ludność (1949) | ~ 1,030,000 |
---|
Powierzchnia | 85 000 km 2 |
---|
28 sierpnia 1919 | Traktat Wersalski: Niemcy zrzekają się swoich praw do Kamerun . |
---|---|
20 lipca 1922 r | Mandat Ligi Narodów |
31 maja 1961 | Związek Kamerunu Północnego z Nigerią |
1 st październik 1961 | Unia Południowego Kamerunu z Kamerunem |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Kamerun Brytyjski (angielski Kamerun ) był upoważniony terytorium Ligi Narodów powierzyła imperium brytyjskiego w Afryce Środkowej , dziś podzielony między Nigerii i Kamerunie .
Terytorium podzielono na pięć prowincji: Benue , Bornu , Adamawa , Bamenda i Kamerun . Wschodnie prowincje Kamerunu i Bamendy były administrowane jak prowincje Regionu Zachodniego w Nigerii Brytyjskiej. Prowincja Kamerun została podzielona na cztery okręgi, na czele których stał oficer okręgu : Limbé , Kumba i Mamfé . Prowincja Bornu zwana także Emiratem lub Sułnatem Dikwa.
Kamerun (którego terytorium odpowiada aktualnemu Kamerunu i skraju Nigerii ) jest skolonizowana przez Niemcy pod S protektoratu podczas „ walki o Afryce ” między europejskimi mocarstwami na koniec XIX th wieku . W czasie I wojny światowej terytorium zostało zajęte przez wojska brytyjskie, francuskie i belgijskie , następnie powierzone częściowo Francji, a częściowo Wielkiej Brytanii w 1922 roku , pod mandatem Ligi Narodów .
Brytyjczycy administracyjnie dzielą to terytorium na dwa regiony, Kamerun Północny (Kamerun północny) i Kamerun Południowy (Kamerun Południowy) . Terytorium znajduje się pod zarządem pośrednim ( rządy pośrednie ). Władze tubylcze ( autorytety tubylcze) zarządzają miejscową ludnością zgodnie ze swoimi zwyczajami, z wyjątkiem sytuacji, gdy są one sprzeczne z zasadami cywilizacji brytyjskiej. Władze brytyjskie określają główne wytyczne i pozostawiają ich realizację władzom tubylczym. Ponadto władze brytyjskie trzymają w ryzach handel, eksploatację zasobów gospodarczych i mineralnych oraz administrację Europejczyków.
Podczas II wojny światowej 3500 mężczyzn z brytyjskiego Kamerunu zaciągnęło się do oddziałów Imperium . Po konflikcie terytorium znalazło się pod powiernictwem ONZ zamiast mandatu Ligi Narodów .
W czerwcu 1957 r. działacz niepodległościowy Wilson Ndeh Ntumazah założył Partię Jednego Kamerun , uważaną za anglojęzyczny oddział Związku Ludności Kamerunu . Jednak władze brytyjskie współpracują z władzami francuskimi, mimo wzajemnej wrogości, w represjonowaniu bojowników upecistów, którzy schronili się w strefie brytyjskiej. Isaac Tchoumba, jeden z przywódców JSP, zostaje w ten sposób przekazany administracji francuskiej. W kwietniu 1957 roku francuscy komandosi potajemnie weszli (bez powiadamiania Brytyjczyków) do kwatery głównej UPC, podpalili budynki i dokonali egzekucji kilku bojowników.
Francuski Kamerun i Nigeria uzyskała niepodległość w 1960 roku . Wielka Brytania sprzeciwia się uzyskaniu przez brytyjski Kamerun niepodległości. Po wielu dyskusji od 1959 do 1961 , rejon Kamerun Północnej (głównie muzułmańskiej) wybrało przez referendum (60% wobec 40%), do zamocowania do Nigerii (co odbywa się na31 maja 1961), podczas gdy wyborcy Południowego Kamerunu opowiadają się (70,5% wobec 29,5%) za fuzją z byłym francuskim Kamerunem (który również uzyskał niezależność od1 st styczeń 1.960pod nazwą „Republika Kamerunu”) w celu utworzenia Federalnej Republiki Kamerunu w dniu1 st październik +1.961.