Narodziny |
5 lutego 1947 Paryż 16 th , Francja |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Zawód | Dyrektor |
Wybitne filmy |
The Girl Alone Tosca Villa Amalia Pożegnanie królowej |
Benoît Jacquot to urodzony dnia francuski reżyser5 lutego 1947w Paryżu .
Benoît Jacquot rozpoczął karierę filmową w 1965 roku jako asystent Bernarda Borderiego przy filmie z serii Angélique oraz asystent Marguerite Duras , Marcela Carné i Rogera Vadima .
Jest członkiem L'Exception , think tanku zajmującego się kinem, którego autorem jest Jean-Michel Frodon . Był przewodniczącym jury egzaminów wstępnych do Fémis w 2003 roku.
W 2012 roku otrzymał Louis-Delluc Nagrodą dla Pożegnanie Królowej , adaptacji tytułowej powieści przez Chantal Thomas . W 2013 roku film zdobył trzy Cezarów w 38 th ceremonii Cezara .
Benoît Jacquot był towarzyszem Dominique Sanda i Judith Godrèche, gdy ta ostatnia, około szesnastu lat, opuściła rodzinny dom, aby zamieszkać z nim. Odnosząc się do tej sprawy, Jacquot powiedział:
„Właśnie ukończyłem Les Mendiants , co uznałem za porażkę. Judith Godrèche, tornado, bardzo lekkomyślnie iz wielką miłością postanowiła mnie uratować. Poprowadziła mnie do nakręcenia drugiego pierwszego filmu. Uratowała mi filmowe życie, oferując siebie jako klucz. "
Wraz z aktorką Anne Consigny miał dwóch synów, w tym syna, który został aktorem, Vladimira Consigny'ego , któremu zaproponował swoją pierwszą rolę w filmie telewizyjnym Gaspard, bandyta, o życiu „ Robin Hooda Provençala ” Gasparda de Besse, nadawanego na Arte w 2007 roku .
Inscenizacja Benoît Jacquot, dyskretna i niezbyt ostentacyjna, pozostaje trudna do zidentyfikowania jako całość. Oznaczają one zarówno pewien klasycyzm, a nawet akademizm, kojarzony z dużo bardziej nowoczesnymi aspektami, czasem bliskimi eksperymentowaniu lub nowatorskim badaniom w dziedzinie kinematografii. Tę niejednorodność można uznać za charakterystyczną dla jego stylu. Jean-Michel Frodon w Les Cahiers du cinéma przywołuje „zróżnicowaną i nierówną” twórczość zasadniczo nieuchwytnego filmowca, „który bardzo mocno wierzy w rzeczywistość, bardzo mocno w literaturę i bardzo mocno w nieświadomość. "
Wpływ Roberta Bressona pozostaje ewidentny w jego wczesnych filmach. Muzyk Assassin , zdaniem Dostojewskiego , charakteryzuje asceza podziału (kilka ujęć) i quasi-stałość aparatu. Jednak reżyser zaprzecza tej relacji:
„Od pierwszego filmu zbliżyłem się do niego, podczas gdy dla mnie Bresson jest bardziej strachu na wróble. Nie bardzo lubię jego najnowsze filmy. Moim zdaniem najlepsze są Pickpocket i Journal d'un curé de campagne . Choćby ze względu na decydujące znaczenie, jakie mają dla mnie aktorzy, jestem przeciwieństwem Bressona, z którym łączy mnie tylko jedno podobieństwo: rygor. Ale Dreyer jest co najmniej tak samo rygorystyczny jak Bresson i moim zdaniem znacznie większym filmowcem. "
Benoit Jacquot porzuca ten „bressoński” minimalizm w miarę rozwoju swojej kariery. Nie przeszkadza mu to w eksperymentowaniu z bardzo szczególnymi formami narracji, jak w La Fille Seul (1995), kręconej zgodnie z zasadą „czasu rzeczywistego” (czas akcji wzorowany na czasie trwania filmu), podczas którego śledzimy Valérie, bohaterka, od korytarzy po schody, z kawiarni do pokoju hotelowego w długich sekwencjach.
Zamienia też duże budżety z gwiazdami ( Pas de scandale , Adolphe ) z produkcjami, które są znacznie tańsze i, w pewnym sensie, bardziej swobodne w narracji i sposobie filmowania ( L'Intouchable , nakręcone w Indiach w 16 mm , i niektóre ujęcia z kamery wideo). Jej głównymi bohaterkami są często kobiety ( Isabelle Huppert w Villa Amalia , L'École de la flesh , Les Ailes de la colombe i Pas de scandale , Virginie Ledoyen w La Fille Seul , Judith Godrèche w La Désenchantée , Isabelle Adjani w Adolphe , Sandrine Kiberlain w Le Septième Ciel , Isild Le Besco w L'Intouchable , À tout de suite lub Sade ). Bohaterki te charakteryzują się ruchem ucieczki, który powoduje, że odwracają się plecami do przeszłości, rodziny czy zawodu.
Spotkania
WyglądWystąpił (ojciec Xaviera) w filmie Cédrica Klapischa , Brainteasers , a także wyglądający Hortense of Pascal Bonitzer w roli Kevadiana.
W 2017 roku pojawia się w waleriana et la Cité des Mille Planetes autorstwa Luca Bessona w roli kapitana, który przyjmuje cudzoziemców Arysum pokładzie Alpha stacji .