Aleja ZSRR

Aleja ZSRR (oc) Avenguda . ZSRR
Sytuacja
Informacje kontaktowe	43 ° 34 ′ 57 ″ północ, 1 ° 26 ′ 55 ″ wschód
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Miasto	Tuluza
Okolice	Saint-Agne ( sektor 5 )
Początek	n o  68 Boulevard des Récollets i n O  2 boulevard Andre-Delacourtie
Koniec	n o  110 Avenue Jules Julien
Morfologia
Rodzaj	Aleja
Długość	580  m²
Szerokość	28 mln
Historia
Stare imiona	Wielki francuski sposób (początek XIII th  century) Route de Montpellier ( XVIII th  wieku) Podjazd Saint-Agne ( XIX th  century) Avenue ZSRR (1944)
Geolokalizacja na mapie: Francja Geolokalizacja na mapie: Tuluza

Avenue de l'URSS (w Occitan  : avenguda de l'ZSRR ) to arteria publicznego w Tuluzie , stolicy regionu Occitanie w South z Francji . Przecina dzielnicę Saint-Agne w sektorze 5 .

Opis

Sytuacja

Napotkane ścieżki

Aleja ZSRR spotyka się z następującymi pasami, w porządku rosnącym ("g" oznacza, że ​​ulica jest po lewej, "d" po prawej):

1. Boulevard des Récollets (g)
2. Bulwar André-Delacourtie (d)
3. Ulica Walentyna (g)
4. Rue Peyrouset (g)
5. Ulica Leona-Soulie (g)
6. Rue Saint-Guilhem (g)
7. Avenue Marcel-Langer (d)
8. Ulica Kapus (d)
9. Ulica Marana (g)
10. Rue Saint-Thomas-d'Aquin (g)
11. Avenue du 14 e -Régiment-d'Infanterie (g)
12. Staw impasowy (d)
13. Avenue Jules-Julien

Transport publiczny

Odonimy

Aleja ZSRR otrzymała tę nazwę w 1944 roku, aby uhonorować główną rolę, jaką ten kraj odegrał w walce - do tej pory nie odniesionej - zwycięstwie z III Rzeszą w czasie II wojny światowej . W tym samym czasie Stany Zjednoczone nadały nazwę części Route de Paris (obecnie Avenue des Etats-Unis ), na północ od miasta, a Wielka Brytania Route de Bayonne (obecnie Avenue de Grande - Brittany). ), na zachód. Po upadku ZSRR w 1991 roku pojawiała się niekiedy kwestia zmiany nazwy alei.

W średniowieczu było to pierwsze Grand Chemin Français - nazwa jest wspólna z bieżącym Avenue Jules-Julien i Route de Narbonne , które rozciągają się na południe: tej apelacji -  caminus Francigenus w łacinie  - jest już znaleźć w poczynając od XIII th  stulecie. Od XVIII th  wieku był głównie nazwa droga Montpellier. Od XIX th  wieku, wspomina Boulevard na skrzyżowaniu linii kolejowej , droga stopniowo zurbanizowanych, tworząc główną oś nowej Faubourg Saint-Agne i naturalnie stała się aleja Saint-Agne, od nazwy wsi, która była w pobliżu Ramonville .

Historia

Dziedzictwo i ciekawe miejsca

Budynki publiczne

• n O   20  : przedszkola i szkoły podstawowe dla dziewcząt w Saint-Agne, następnie Ricardie.
  Utworzony w 1878 roku, szkole dla dziewcząt w Faubourg Saint-Agne został zainstalowany w październiku 1891 roku w nowych budynkach, w tym szkoły podstawowej i przedszkola, między Avenue de l'URSS i aleja Marcel-Langer (obecnie n o  13). Przed 1910 r. przyjął imię jednego z byłych dyrektorów, L. Ricardie. Szkoła podstawowa utrzymana jest w stylu neoklasycystycznym, charakterystycznym dla budynków szkolnych z tego okresu. Składa się z długiego korpusu centralnego o siedmiu przęsłach i piętrze, ujętego dwoma małymi skrzydłami bocznymi na parterze. Okna mająceglaną ramę z hartowanymi filarami , których ościeżnica wychodzi poza spandrel . Przęsło środkowe jest podkreślone szczególnym zabiegiem: na parterze kamienne drzwi zwieńczone stołem i obramowane pilastrami podtrzymującymi belkowanie ozdobione tryglifami i gzymsem profilowanym, natomiast na górze okno jest zwieńczone przy oculusie i frontonie , ozdobionym rzeźbionym kamiennym herbem miasta.

• n o   56  : nauczyciela Kolegium  ; Uniwersytecki Instytut Kształcenia Nauczycieli (IUFM); Wyższa Szkoła Nauczania i Edukacji (ESPE).
  W latach 1872-1876, na rozległej działce o powierzchni 14 500 m²,architekt Edmond Chambert wybudował normalną szkołę dla nauczycieli na przedmieściach Saint-Agne . Teren okazał się jednak podmokły, a prace melioracyjne podjęto po 1879 r. Budynek szybko okazał się za mały: w 1883 r. wybudowano stajnię i szopę, a w 1886 r. dobudowano dwa skrzydła do korpus główny budynek dla nowych nabożeństw, zanim kaplica została zburzona w następnym roku. W czasie I wojny światowej obiekt służył jako tymczasowy szpital, a swoją działalność wznowiono w grudniu 1918 r. Prace wznowiono w 1922 r.: wybudowano gimnazjum, a w następnym roku skrzydła na tyłach budynku. W 1990 roku normalna szkoła stała się IUFM, a następnie ESPE w 2013 roku.
  Na alei de l'URSS teren jest zamknięty murem ogrodzonym z cegły i kamyków Garonne , otwartym portykiem wejściowym, składającym się z „dużego półokrągłego podcieniadla samochodów, otoczone dwoma mniejszymi prostokątnymi otworami, dla pieszych, zwieńczonetrójkątnym frontonem . Aleja środkowa, otoczona dwoma pawilonami wejściowymi, prowadzi do budynku głównego, który składa się z budynku centralnego otoczonego dwoma tylnymi skrzydłami . Jednostka centralna jest pod wpływem architektury przemysłowej w drugiej połowie XIX -go  wieku. Wznoszący się na czterech kondygnacjach – pół-podziemna piwnica, parter i dwie kondygnacje – o szerokości siedmiu przęseł, doświetlany jest dużymi i wysokimi oknami, segmentowymi na parterze i półokrągłymi na piętrze. Drzwi środkowe, za dużym gankiem o ośmiu stopniach, flankują dwie kolumny z kapitelami jońskimi . Centralne przęsło wieńczy półokrągły fronton, na którym umieszczony jest dużykamienny medalion z wygrawerowanymi literami „RF”. Dwie boczne skrzydełka są bardziej pod wpływem architektury neoklasycznej Toulouse z XVIII -tego  wieku. Okna również są odcinkowe na parterze i półokrągłe na wyższych kondygnacjach, ale węższe zwieńczone są cienkimi gzymsami i rozdzielone stolikami, a na poziomie progów biegną sznury ceglane. Za głównym budynkiem znajdują się dwa długie skrzydła boczne, tylko na dwóch poziomach, które otaczają wysadzany drzewami dziedziniec.

• Główny budynek od strony zachodniej.

Budynek sakralny

• n o   59  : Sainte-Germaine Church ( Joseph Thillet , 1890/93).

• Fasada wschodnia i niedokończona dzwonnica kościoła.

• Chór i ołtarz kościoła.

• Sainte Germaine przez Alexandre Falguière (1877).

Domy

• n o   15  Dom.
  W domu, który ma fasada stylu eklektycznym pod wpływem secesji , został wzniesiony w końcu XIX -tego  wieku.

• n o   48  Dom.
  Ten dom, wąski, ma jednak fasada Eclectic , bogato zdobione i animowany przez asymetrii i grze materiałów polichromii, charakterystyczny mieszczańskich budynków w pierwszej dekadzie XX th  wieku. Szeroki tylko na dwa trakty, dom wznosi się na czterech poziomach - pół-podziemna piwnica, podwyższony parter, kwadratowe piętro i poddasze . W kamiennej piwnicy znajduje się otwór na węgiel. Parter, gdzie cegła jest pokrytaciągłym tłoczeniem , doświetlany jest w prawym wnęce podwójnym oknem. W 1 st piętrze, z balkonem , trwały ciężkie konsole , zdobi balustrada w wytapiania motywy roślinne. Okna pojedyncze w przęśle lewym, podwójne w przęśle prawym zwieńczone są gzymsami, zwieńczonymi fryzem ceramicznym z motywami roślinnymi i szerokim gzymsem z modilionami . Poddasze, nakryte łupkowym dachem , przeprutejest dwiema lukarnami o kamiennych obramieniach, małą i półokrągłą z lewej strony, większą i zwieńczonątrójkątnym naczółkiem z prawej strony.

Inny

• n o   58-62  : Saint-Agne - SNCF metra stacji .
  Główne wyjście ze stacji metra Saint-Agne - SNCF zostało wybudowane w latach 2005-2007 na miejscu trzech domów. Został on otwarty i oddany do użytku w dniu 30 czerwca 2007 roku, podobnie jak cała linia B w metrze . Zaprojektowali go architekci Michel Sartre, Claude Mauget i Anne Mondine.

• Głównym budowa bocznych n o  rówieśników.

• Strona wejściowa n o  kurs

• n o   72  : stacja Saint-Agne .
  Stacja Saint-Agne, pierwotnie prosty przystanek dla podróżnych bez bagażu, została otwarta w 1864 roku przez Compagnie des chemin de fer du Midi et du Canal à la Garonne . Obecny budynek powstał w latach 1950-1970. Składa się z niewielkiego budynku na parterze zwieńczonego poddaszem . Konstrukcja jest ztynku betonowego , a drzwi i ramy okienne z czerwonej cegły. Część parteru chronibetonowy baldachim . Tablica pamiątkowa poświęcona Marcelowi Langerowi została umieszczona w 2008 roku.

• Budynek pasażerski.

• Tory i platformy.

• Tablica pamiątkowa Marcela Langera .

Uwagi i referencje

Uwagi

Bibliografia

1. Salies 1989, vol. 2, s.  393 .
2. Salies 1989, tom. 1, s.  442 .
3. Salies 1989, vol. 1, s.  539 .
4. Valérie Sitnikow, „  Czy powinniśmy zmienić nazwę alei ZSRR?”  ", La Dépêche de Toulouse ,27 stycznia 2004( przeczytaj online , konsultacja 22 lipca 2020 r. ).
5. Salies 1989, tom. 2, s.  191 .
6. Wskazówka n o  IA31129229 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
7. Wskazówka n o  IA31129220 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
8. Wskazówka n o  IA31129218 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
9. Wskazówka n o  IA31127226 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
10. Wskazówka n o  IA31127256 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
11. Wskazówka n o  IA31170042 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .

Zobacz również

Bibliografia

• Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , Tuluzy, Mediolanu,1989, 1174  s. ( ISBN  978-2-86726-354-5 ).

Powiązane artykuły

• Lista tras w Tuluzie
• Dzielnica Saint-Agne

Linki zewnętrzne

• Wstępna inwentaryzacja miasta Tuluzy, na stronie Urban-Hist , Archiwum Miejskie Tuluzy (konsultowane22 czerwca 2020).
• Ogólny spis dziedzictwa kulturowego Oksytanii, na stronie Heritage Resources - The Cultural Media Library of the Occitania Region (konsultacja22 czerwca 2020).