Narodziny |
982 Bikrampur ( w ) |
---|---|
Śmierć |
1054 Nyetang ( w ) |
Imię w języku ojczystym | অতীশ দীপঙ্কর |
Czynność | Mnich |
Religia | buddyzm |
---|---|
Mistrzowie | Sa Drepa czienpo ( d ) , Naropa , Chökyong ( d ) , Na-Ga Ko Ti ( d ) , Serlingpa Chokyi Drakpa ( d ) , Dompa Zangpo ( d ) , Drolma Tronyer Chen ( d ) , Kamalaraksita ( d ) , Jampé Naljorpa ( d ) , Ku Sa Li Chungwa ( d ) , Q106797470 |
Atisha zwany także Atisha Dipankara Shrigyana (w języku bengalskim অতীশ দীপঙ্কর শ্রীজ্ঞান Ôtish Dipôngkor Srigên ) urodzony w 982 w Bengalu (w dzisiejszym Bikrampur (w) w Bangladeszu ) i zmarł w 1054 w obecnym kantonie Nyêtang (w) w Tybecie, był słynnym mnichem, buddyjskim uczonym i indyjskim mistrzem medytacji ( dynastia Pala ).
Jego tradycyjna biografia, nawiązująca do biografii Buddy , czyni go księciem. Jest synem Króla Kaljany Dobrego i Królowej Prabhawati Promiennej. Pochodzi z rodziny składającej się z 3: Padmagarbha, Chandragarbha (Atisa lub Jo-bo rje dPal-ldan A-ti-sha ) i Shrigarbha. Historia mówi, że w wieku 18 miesięcy, podczas swojej pierwszej publicznej audiencji w świątyni Kamalapuri, padł na twarz przed posągiem Buddy, recytując hołd boskości. Następnie, opuszczając świątynię, witał królewskich poddanych świątyni, wyrzekał się życia rodzinnego i prosił o założenie habitu. W wieku 3 lat zostałby ekspertem w dziedzinie astrologii, liternictwa, doktryny bramińskiej , edukacji.
Młody Atisha tęsknił za życiem mnicha żebraka, ale jego rodzice chcieli umieścić go jako dziedzica rodziny. Dzień przed jej ślubem w wieku 11 lat, bóstwo Tara , jej Jidam wyjawi jej swoje przeznaczenie jako żebraka-mnicha. Mimo wszystko akceptuje swoje małżeństwo, ale nie rezygnuje z duchowych ambicji.
Podejmuje serię spotkań i nauk z bramińskim kapłanem Jetari, Bodhibhadrą z Uniwersytetu Nâlandâ , Vidyakokilą, a następnie Avadhutipą, który radzi mu pogodzić się z królewskim przeznaczeniem przed powrotem, aby kontynuować inicjację. Atisha wraca, by poprosić rodziców o zwolnienie z królewskich zobowiązań, by realizować swoje religijne przeznaczenie. Wychodzi, aby dołączyć do Rahulagupty, aby zostać inicjowanym w praktyce tantry, ale ten ostatni widząc Atishę wciąż otoczoną przez swoją królewską straż, kieruje go do praktyki tantry Hevajra i otacza ośmioma mahasiddhami ubranymi jedynie w ozdoby z kości. Jego rodzice, nie popierając wyborów syna i obecność niekonwencjonalnych mnichów, ostatecznie zgadzają się na zwolnienie Atishy z jego królewskich obowiązków.
Od 21 do 25 lat poświęcił się praktyce madhjamaki . Kilkakrotnie wyraża zapał i dumę, ale systematycznie uświadamiają mu duchowe wizje. W wieku 29 lat zostaje Dipamkara Jnana ( Tym, którego głęboka świadomość działa jak lampa ) i przez 12 lat studiuje na monastycznym uniwersytecie w Odantapuri u Dharmarakszity (tybet. Serlingpa).
Był opatem wielkiego klasztoru Vikramashila, gdy buddyzm kwitł w Indiach. Następnie został zaproszony do królestwa Gugé (obecna prefektura Ngari w Tybetańskim Regionie Autonomicznym ), a jego przyjazd w znacznym stopniu przyczynił się do przywrócenia buddyzmu w tym kraju. Tam napisał pierwszy tekst o etapach ścieżki, Lampę ścieżki przebudzenia (sk. Bodhipathapradipa ). Jego główny tybetański uczeń Dromtonpa szerzył nauki Lamrim i zapoczątkował tradycję Kadampa .