Arquata del Tronto
| Arquata del Tronto | ||||
 Heraldyka |
||||
 Arquata del Tronto | ||||
| Administracja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Kraj | Włochy | |||
| Region | Kroki | |||
| Województwo | Ascoli Piceno | |||
| Kod pocztowy | 63043 | |||
| Kod ISTAT | 044006 | |||
| Kod katastralny | A437 | |||
| Prefiks tel. | 0736 | |||
| Demografia | ||||
| Miły | arquatani | |||
| Populacja | 1062 mieszk. (31-12-2019) | |||
| Gęstość | 12 mieszk./km 2 | |||
| Geografia | ||||
| Informacje kontaktowe | 42 ° 46 ′ 00 ″ na północ, 13 ° 18 ′ 00 ″ na wschód | |||
| Wysokość | Min. 777 m Maks. 777 m |
|||
| Powierzchnia | 9200 ha = 92 km 2 | |||
| Różnorodny | ||||
| Święto patronalne | 27 sierpnia | |||
| Lokalizacja | ||||
Geolokalizacja na mapie: Marche
| ||||
| Znajomości | ||||
| Stronie internetowej | www.comune.arquatadeltronto.ap.it | |||
Arquata del Tronto to gmina w prowincji Ascoli Piceno w regionie Marche z Włoch .
Geografia
Terytorium arquatanu, głównie górzyste, charakteryzuje się obecnością góry Vector , góry Ceresa , masywu Sybillińskiego i pasma górskiego Laga . Krajobraz obejmuje szereg wysokich stromych ścian, gęstych lasów kasztanowców, buków i drzew iglastych, kilka zboczy i duże naturalne balkony, zielone pola i pastwiska. Z wyższych szczytów widać profil Gran Sasso i niebieski pas Adriatyku.
Jest to obszar tzw. „Magicznego zbocza” Sybillińczyków, przesiąknięty od średniowiecza wierzeniami, tradycjami i fantastycznymi historiami, ożywiony tajemniczymi postaciami, które unoszą się do dziś.
Historia
Trasa Via salaria, która przecinała Terre d'Arquata, była tą odnogą drogi, która wywodziła się z rozwidlenia konsulatu przybywającego z Rzymu na wysokości miasta Antrodoco i która prowadziła w górę doliny Velino, by minąć Apeniny. schodzi doliną Tronto do Ascoli Piceno, kończąc swoją drogę w Castrum Truentinum na wybrzeżu Adriatyku . Źródła nie podają czasu powstania tego odgałęzienia rzymskiego szlaku handlowego, którego nie ma ani w tabula peutingeriana, ani na szlaku Antonino .
Tekst epigrafu w Porta Collina , podczas konsulatu Lucio Cecilio Metello Diademato , urzędu, który ten ostatni objął w 117 rpne, przypomina pracę powierzoną przy „ curam viarum ” dwóch cech Salarii . Pierwszy na wysokości Toritta, a drugi między Arquata i Marino del tronto za 7500 sestercji. Pełny program reorganizacji drogi konsularnej można przypisać pracom i interwencjom Augusta, o czym świadczą daty i napisy terminali Trisungo i Marino del tronto .
Informacje o pochodzeniu miasta są niepewne. Niektórzy historycy kojarzą arquata dzisiejszy ze starożytnego Surpicanum , jednego z ośrodków Regio V Picenum położonych pomiędzy stacjami Tabeli Peutinger Martis reklam i Aquas , bieżącej kadencji Aquasanta . Inna hipoteza przypisuje jego narodziny ufortyfikowanemu zakładowi z czasów rzymskich, położonym przy konsularnej Salarii, drodze będącej wówczas szlakiem handlowym transportu soli produkowanej w warzelniach Truentum . Zakłada się ponadto, że Arquata może być krajem założonym przez Sabinów , skorelując bliskość tego ludu już obecnego w Norcia i Ascoli , wynikającą z migracji tych ludów zgodnie z zasadą Ver Sacrum , a do którego należał dopiero później do Rzymian. W 1 st wne, miasto i cały obszar doliny Wysoka Tronto należała do cesarskiej rodziny Wespazjana , zwanych Flawiuszów rodzina, właśnie z obszaru Sabine.
-
Fontanna na Piazza Umberto I °
-
Twierdza Arquata
Gospodarka
Produkcja różowych jabłek z Gór Sybillińskich, jeżyn, miodu, kasztanów, grzybów, drewna opałowego, uprawa winorośli winogron Pecorino, zakład Tod's , Bed & Breakfast i Agriturismo.
Kultura
- Twierdza Arquata. Symbol miasta.
- Kościół San Francesco z prac z XIII i XV th wieku
- Zdjęcia plenerowe do filmu Serafino z 1968 roku autorstwa Pietro Germiego były kręcone w Arquata del Tronto, Capodacqua, Spelonga i Colle.
- Wydarzenie Alla Corte della Regina to historyczna inscenizacja, w stroju, organizowane corocznie w Arquata. Odbywa się po południu 19 sierpnia i został ustanowiony na pamiątkę pobytu, w pobliżu twierdzy Joanny d'Anjou podczas pierwszej połowie XV -go wieku.
-
wnętrze małej świątyni Capodacqua
-
Krucyfiks z XIII -tego wieku
-
Relikwiarz z pozłacanego drewna. Kościół San Francesco
-
Epigraf i ramka
-
Ołtarz poświęcony Madonnie Różańcowej, kościół San Francesco
Administracja
| Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
|---|---|---|---|---|
| 30 maja 2006 | W trakcie | Aleandro petrucci | ||
| Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
Hamlets
Borgo di Arquata, Camartina, Capodacqua, Colle di Arquata, Faete, Pescara del Tronto , Piedilama, Pretare, Spelonga, Trisungo, Tufo, Vezzano
Gminne gminy
Accumoli , Acquasanta Terme , Montegallo , Montemonaco , Norcia , Valle Castellana
Trzęsienie ziemi
24 sierpnia 2016 r. Miasto nawiedziło potężne trzęsienie ziemi o sile 6,2, powodując rozległe zniszczenia i zabijając kilka osób.
-
Arquata del Tronto w 2013 roku
-
Arquata po trzęsieniu ziemi w 2016 roku
-
Arquata del Tronto
-
stary widok na Arquata
Uwagi i odniesienia
po francusku- Pascal Arnaud, Kartografia w Rzymie , stanowa praca doktorska, 1990
- Stół Peutingera: Tabula imperii romanii, Lutetia, Atuatuca, Ulpia, Noviomagus, oparty na międzynarodowej mapie świata. praca zbiorowa, Picard, Paryż, 1975, 202 s., ASIN: B0000DWIO8
- Gabriel Thiollier-Alexandrowicz, Roman Routes in France, after the Table of Peutinger and the Itinerary of Antonin , World and Museums Guide, wyd. Faton, 2000, 431 str. ( ISBN 2878440366 )
- Francis de Coninck, Hannibal Across the Alps, Zagadka z 2000 roku; zwiększone przez pretoriańskie drogi rzymskie przez Alpy według tabeli Peutingera , The Great Routes of History, Edp Sciences, 1992, 128 str. ( ISBN 2908233150 )
- Nicolas Bergier , Historia wielkich dróg Cesarstwa Rzymskiego, zawierająca pochodzenie, postęp i prawie niewiarygodny zasięg dróg wojskowych, brukowana od miasta Rzym iusques do krańców jego imperium ... , Paryż 1622, reedycja: Bruksela: Jean Léonard, 1728.
- Tabula Peutingeriana. Codex Vindobonensis 324, Österreichische Nationalbibliothek, Wien . Kommentiert von E. Weber. Akademische Druck- u. Verlagsanstalt Dr. Paul Struzl, Graz 2004, ( ISBN 3-201-01793-0 ) (Faksimile)
- Konrad Miller, Iteneraria Romana. Römische Reisewege an der Hand der Tabula Peutingeriana . Strecker & Schröder, Stuttgart 1916 (Nachdruck: Husslein, Bregenz 1988)
- Hans Georg Wehrens, Warum Freiburg auf der „Tabula Peutingeriana“ nicht vorkommt . W: Freiburg im Breisgau 1504–1803, Holzschnitte und Kupferstiche . Verlag Herder, Freiburg 2004, S. 131 i nast., ( ISBN 3-451-20633-1 ) .
- Johannes Freutsmiedl, Römische Straßen der Tabula Peutingeriana w Noricum und Raetien . Verlag Dr. Faustus, Büchenbach 2005, ( ISBN 3-933474-36-1 ) .
- Hans Bauer, Die römischen Fernstraßen zwischen Iller und Salzach nach dem Itinerarium Antonini und der Tabula Peutingeriana. Neue Forschungsergebnisse zu den Routenführungen . Herbert Utz Verlag, München 2007, ( ISBN 978-3-8316-0740-2 ) .
- Konrad Miller, Die Weltkarte des Castorius genannt die Peutingersche Tafel . 1887, Maier (Ravensburg)
- Tabula Peutingeriana, Scheyb, FC de C. Peutingeriana tabula itineraria quae in augusta biblieca Vindobonensi nuc servantur adcurate exscripta. Numini maiestatique Mariae Theresiae .... dicata a FC po Scheyb Trattner, Wiedeń, 1753.
- Levi Annalina i Levi Mario Attilio, La Tabula Peutingeriana (reprodukcja Tabuli Peutingeriana w skali 1: 1), Edizioni Edison, Bolonia, 1978.
- Tabula Peutingeriana. Le antiche vie del mondo , pod redakcją F.Prontera, Florencja, Olschki, 2003.