Broń przez aluzję
W heraldyce nazywamy „ bronią przez aluzję (lub aluzje) ”, broń złożoną z postaci, które swym imieniem lub wizerunkiem przywołują wybitne fakty, mniej lub bardziej chwalebne, legendarne lub wzmocnione, dotyczące majątku właściciela tej broni .
Kilka przykładów:
- Herb Nawarry ( gule ze skrzyżowanymi złotymi łańcuchami, sól i orle ... ): Sancho VII z Nawarry wkracza w życie do obozu wroga otoczony łańcuchami, które pozostają przymocowane do jego tarczy ...
- Herb Austrii ( gules ze srebrną fiszką ): nawiązanie do tuniki księcia Badenberg podczas bitwy z Maurami, która byłaby pokryta krwią, gdyby nie wysokość pasa.
- Herb Lotaryngii ( złoty, z pasmem gulów, naładowany trzema alerionami srebra ): trzy aleriony miały przywołać wyczyn Godefroy de Bouillon, który wyplułby trzy z nich jedną strzałą podczas strzelania do Jerozolimy (inne wyjaśnienia: por. herb Lotaryngii )
Inny rodzaj „broni przez aluzję” obejmuje broń przywołującą fizyczne lub moralne cechy posiadacza (skomponowana przez samych posiadaczy, jej aluzje są często życzliwe). Powszechne użycie prestiżowych postaci, takich jak lew, oznacza, że sama ich obecność nie usprawiedliwia określenia „broń przez aluzję”.
Kilka przykładów :
- Gottsched , niejasny i banalny poeta, samouwielbia się pegazem, symbolem poetyckiej inspiracji i kompasem , symbolem metrycznego rygoru (cytowane przez O. Neubeckera )
Termin ten nie jest określeniem herbu (nie ma go w odczycie na tarczy)