Antymon

Antymon
Obraz poglądowy artykułu Antymon
Kryształy antymonu.
Cyna ← Antymon → Tellurium
As
  Romboedryczna struktura krystaliczna
 
51		 Sb
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
   
                                           
↑
Sb
↓
Bi
Pełny stół • Rozszerzony stół
Pozycja w układzie okresowym
Symbol Sb
Nazwisko Antymon
Liczba atomowa 51
Grupa 15
Kropka 5- ty okres
Blok Zablokuj p
Rodzina elementów Półmetal
Elektroniczna Konfiguracja [ Kr ] 4 d 10 5 s 2 5 p 3
Elektrony według poziomu energii 2, 8, 18, 18, 5
Atomowe właściwości pierwiastka
Masa atomowa 121,760  ± 0,001  u
Promień atomowy (obliczony) 145  pm ( 133  pm )
Promień kowalencyjny 139  ±  17:00
Stan utlenienia ± 1
Elektroujemności ( Paulinga ) 2,05
Tlenek Słaby kwas
Energie jonizacji
1 re  : 8.60839  eV 2 E  : 16,63  eV
3 e  : 25,3  eV 4 e  : 44,2  eV
5 p  : 56  eV 6 th  : 108  eV
Najbardziej stabilne izotopy
Iso ROK Kropka MD Ed PD
MeV
121 Sb 57,36  % stabilny z 70 neutronami
123 Sb 42,64  % stabilny z 72 neutronami
124 Sb {syn.} 60.20  d β - 2,905 124 Te
125 Sb {syn.} 2.7582  a β - 0,767 125 Te
Proste właściwości fizyczne ciała
Państwo zwykłe Solidny
Alotropowy w stanie standardowym Szary ( romboedryczny )
Inne alotropy Czarny, żółty, wybuchowy
Masa objętościowa 6,68  g · cm -3 ( 20  ° C )
Kryształowy system Rhomboedral
Twardość 3
Kolor metaliczny szary
Punkt fuzji 630,63  °C
Temperatura wrzenia 1587  ° C
Energia termojądrowa 19,87  kJ · mol -1
Energia parowania 77,14  kJ · mol -1
Objętość molowa 18,19 × 10 -3  m 3 · mol -1
Ogromne ciepło 210  J · kg -1 · K -1
Przewodnictwo elektryczne 2,88 x 10 6  S · m -1
Przewodność cieplna 24,3  W · m -1 · K -1
Rozpuszczalność ziemia. w HCl + Br 2
Różnorodny
N O  CAS 7440-36-0
N O  ECHA 100 028 314
N O  WE 231-146-5
Środki ostrożności
SGH
SGH08: Uczulacz, mutagen, rakotwórczy, reprotoksyczny
Ostrzeżenie H351 , P202 , P281 , P308 + P313 i P405 H351  : Podejrzewa się, że powoduje raka (wskazać drogę narażenia, jeżeli definitywnie udowodniono, że żadna inna droga narażenia nie powoduje takiego samego zagrożenia)
P202  : Nie używać przed zapoznaniem się i zrozumieniem wszystkich środków ostrożności dotyczących bezpieczeństwa.
P281  : Stosować wymagany sprzęt ochrony osobistej.
P308 + P313  : W przypadku udowodnionego lub podejrzewanego narażenia: zasięgnąć porady lekarza.
P405  : Przechowywać pod zamknięciem.
WHMIS

Produkt niekontrolowanyTen produkt nie jest kontrolowany zgodnie z kryteriami klasyfikacji WHMIS.

Ujawnienie na poziomie 1,0% zgodnie z wykazem ujawniania składników
Uwagi: Tożsamość chemiczna i stężenie tego składnika muszą być ujawnione w karcie MSDS, jeśli jest on obecny w stężeniu równym lub większym niż 1,0% w kontroli produktu.
Transport
Stan sproszkowany  :
60
   2871   
Kod Kemlera:
60  : materiał trujący lub wykazujący niewielki stopień toksyczności
Numer UN  :
2871  : ANTYMON W PROSZKU
Klasa:
6.1
Etykieta: 6.1  : Substancje toksyczne Pakowanie: Grupa pakowania III  : substancje o niskim niebezpieczeństwie.
Piktogram ADR 6.1
Jednostki SI i STP, chyba że zaznaczono inaczej.

Antymonu jest pierwiastkiem o liczbie atomowej do 51, Sb symbolu. Jest członkiem grupy z azotowce . Antymon o właściwościach pośrednich pomiędzy metalami i niemetalami jest, obok arsenu , metaloidem piątej głównej grupy układu okresowego pierwiastków. Jest to pierwiastek słabo elektrododatni . Elektroujemności według Paulinga jest rzędu 1,9, podczas gdy w jakim jest to około 2.

Korpus prosty antymonu jest polimorficzny , toksycznych i rakotwórczych niemetalu , takich jak arsen (z którym wiąże się często, na przykład w ołowiu opartych amunicji ).

Przymiotnik antimonial opisuje ciało lub materię zawierającą antymon.

Historia i etymologia

Symbol Sb, wybrany dla pierwiastka przez Berzeliusa , odnosi się do łacińskiego stibium , wywodzącego się z greckiego στίμμι (ς) stimmi (s) lub στίββι stibbi, oznaczającego w ogólności ciała mineralne antymonu, a stibnit w szczególności. Nazwa antymon byłaby zmianą arabskiego الإثمد al-ʾiṯmid, pożyczki od starożytnego Egiptu stym lub smdt przez koptyjskie lub greckie στίμμι stímmi.

Antymon jest antymonu trisiarczkową którego intensywne proch znane w starożytności podkreślić oka lub w tuszu do rzęs , lub jako lek w leczeniu / zapobieganiu zakażeniom oczu i określenie pozostały do użycia, chociaż pierwszy opis preparatu pojawia się tylko w 1604 rękopis.

Stibium które można już wyznaczyć prostą metaliczny szary korpus i stajnię chemików, lub natywne antymon z mineralogów, jest z pewnością znane od IV E  tysiącleciu pne. OGŁOSZENIE zwłaszcza Babilończycy . Chaldejskiego wazon z czystego antymonu pochodzącym z około czterech tysięcy lat pne zostało znalezione. Egipczan V E i VI e egipskie dynastie były stosowania pojemników wykonanych z miedzi pokrytej antymonu do transportu wody.

W starożytności Egipcjanie nazywali antymon mśdmt . Te hieroglify pozwalają tylko przypuszczać samogłosek ale arabska tradycja sugeruje, że wymowa jest mesdemet .

W I st  wieku naszej ery. AD , Celsus i Pliniusz używać terminu łacińskiego stibium, co oznacza w praktyce „znak, oznakowanie (na przykład wokół oczu),” badacz Jons Jakob Berzelius skrócił XVIII th  century w Sb , a tym samym stać się symbolem chemicznym antymonu. Pliniusz ochrzciłby swoją rudę w ten sposób, ale z rozróżnieniem między formami męskimi i żeńskimi: samiec prawdopodobnie oznacza stibnit (stąd siarczek antymonu), samica, opisana jako lepsza, cięższa, jaśniejsza i mniej krucha, jest prawdopodobnie znalezionym metalicznym antymonem naturalnie. Pliniusz używa również słów stimi , larbaris , alabastre , a także platyophthalmos, czyli po grecku „wielkie oczy”, od kosmetycznego efektu kohl .

Znacznie później był dobrze znany średniowiecznym alchemikom jako antymon . Ta średniowieczna forma łacińska, poświadczona około 1050 roku, ma niepewne pochodzenie:

Od starożytności istniała niewielka wydobywcza metalurgia antymonu; trwa w średniowieczu. Jest lepiej znany od czasów współczesnych.

Niedawno, chemicy -XVIII th  century nazwie życia Mercury lub Powder Algaroth antymon masło wytrąca wodą .

Zobacz spór o antymon w:

Izotop antymonu 121 stanowi 57 procent oszacowanej masy antymonu, jest tylko izotop stabilne, antymonu 123 .

Istnieje około dwudziestu izotopów promieniotwórczych , których masy atomowe wahają się od 113 do 134. Wśród tych izotopów, które nie są dobrze znane, antymon 125 , sztuczny radionuklid używany jako wskaźnik promieniotwórczy, sporadycznie występujący w środowisku, jest bardzo mało zbadany. kilka zanieczyszczonych terenów przemysłowych.

W literaturze wymienia się formy (bio) metylowane ( w niskich stężeniach), które mogą być bardziej bioprzyswajalne.

Jego środowisko kinetyczne jest niepewne, ale wydaje się bardzo mobilne w glebie i mało biodostępne dla roślin. Wydaje się, że nie ulega bioakumulacji ani biomagnifikacji w sieciach pokarmowych .

W organizmach jego toksyczność wydaje się być związana z jego powinowactwem do grup tiolowych (nieodwracalne wiązanie z ważnymi enzymami). Jego możliwa ekotoksyczność nie jest dobrze znana. Według IRSN „potencjał transferu troficznego nigdy nie był badany” .

Antymon 124 jest źródłem promieni gamma . Związany z berylem, został wykorzystany do rozdzielenia niektórych reaktorów jądrowych.

Zdarzenia w środowiskach naturalnych, mineralogii i geologii

Zawartość clarke wynosi od 0,7 do 0,2 ppm lub średnio 0,5 g na tonę. Antymon jest pierwiastkiem rzadkim, dziesięciokrotnie rzadszym niż arsen. Jest jednak obecny w ponad stu minerałach.

Antymon jest jeszcze rzadziej spotykany w przyrodzie jako pierwiastek rodzimy , metaliczny Sb określany jako antymon rodzimy często ze śladami arsenu , żelaza i srebra . Minerał ten jest czasem stopiony z rodzimym arsenem , takim jak stibarsen lub aryt . Breithauptite naturalna nikiel Antymonek.

W przypadku analiz cyklu życia i obaw o wyczerpywanie się tak zwanych zasobów abiotycznych, antymon jest jednostką stosowaną od 2004 r. do ilościowego określania zużycia surowców. Przeliczenie surowych ilości na ich ekwiwalent antymonu lub kg antymonu obejmuje całkowitą ilość surowca dostępnego na ziemi. Tak więc istnieją szacunki w miligramach antymonu na kilogram, w miligramach antymonu na litr itd., aby oszacować rzadkość opisywanej istoty.

Najczęstsze minerały

Antymon najłatwiej znajduje się w postaci siarczków, połączonych lub niezwiązanych z innymi metalami ( ołów , miedź , srebro ).

siarczki

Berthierite łączy się łatwo z antymonitu . Aby je odróżnić, konieczne jest wykonanie ataku wodorotlenkiem potasu (KOH). Stibnit reaguje łatwiej niż berteryt, wytwarzając żółtą powłokę.

Gudmundite jest siarczek żelaza i antymonu FeSbS grupy arsenopirytu. Wakabayashilite [(As, Sb) 6 S 9 ] [W 4 S 5 ] jest siarczek As i Sb.

Istnieje duża rodzina antymonu sulfosalts zawierających różne elementy metalowe, takie jak ołów , srebro , cynk , miedź ,  etc. Najczęściej reprezentowany jest ołów. Możemy przytoczyć na przykład:

Tlenki

Te tlenki są ogólnie zabarwienie.

Wodorotlenki i oksowodorotlenki

Ciała proste i ciała związków chemicznych

Promień atomowy antymonu wynosi około 1,41  Å , znajduje się między tym arsenu 1,21  Å i że z bizmutu 1,62  nm . Energia jonizacji jest również odpowiednio pośrednia, 199  kcal/mol między 226  kcal/mol a 168  kcal/mol . Główne kryteria fizykochemiczne, od mostków termodynamicznych do entalpii tworzenia atomów, potwierdzają ewolucję metaloidu As w kierunku prawdziwego metalu w sensie chemicznym bizmutu. Jednak ze względu na swoją słabą polaryzowalność antymon często zbliża się do arsenu.

Właściwości fizyczne i chemiczne ciał prostych

Oprócz szarego lub półmetalicznego antymonu, dość podobnego do szarego arsenu, proste ciało antymonu występuje w trzech postaciach stałych, z których dwie są niestabilne w szczególności na ciepło (żółty Sb 4 i czarny), który przywraca stabilną szarą formę i ładunek wybuchowy.

Szybka kondensacja par antymonu daje niemetaliczną żółtą postać o strukturze czworościennej, czyli Sb 4

Prosta obudowa Sb w kolorze metalicznej szarości o srebrzystobiałym i kruchym wyglądzieo gęstości 6,7 to błyszczący półmetal. Nie matowieje na powietrzu w temperaturze pokojowej. To prowadzi ciepło i elektryczność bardzo źle bardzo źle. Jego przewodność elektryczna wynosi tylko 4  % prostej metalowej miedzianej obudowy.

Bardzo kruchy ze względu na niską energię kohezji na granicach ziaren , można go łatwo zredukować do drobnych proszków.

Ta stabilna forma składająca się z makrocząsteczek, których atomy są ułożone na trygonalnym tle sieci powyżej 630  °C i wrze w temperaturze około 1380  °C . Odparowuje bardzo powoli do białoczerwonego. Płynny antymon zwiększa swoją objętość w miarę krzepnięcia.

Jest rozpuszczalny w stężonych i gorących kwasach siarkowym , azotowym i fosforowym . Następnie powoli generuje coś, co uważano za kwas antymonowy , ale który występuje w postaci jonów Sb(OH) 6 - antymonianowych .

Zanieczyszczony antymon można oczyścić przez fuzję z węglanem sodu lub Na 2 CO 3 (i ewentualnie węgiel aktywny).

Stopy

Z łatwością tworzy stopy z głównymi metalami pospolitymi, w tym ołowiem , miedzią czy metalami szlachetnymi. Jest często uważany za pierwiastek utwardzający w stopach, takich jak te na bazie ołowiu (Pb) i cyny (Sn). Z bizmutem tworzy tak zwane stopy bizmutu z antymonkiem o różnych proporcjach, które mają wiele właściwości elektrycznych.

Tworzy również skojarzenia z arsenem .

Prosta chemia ciała

Wartościowość antymonu w jego związkach może wynosić II, III, V i wtórnie -III.

Antymon traci elektrony i tworzy jony Sb 3+ , hydrolizowane do SbO + lub nawet wytrącane do Sb (O {H) 2 + w środowisku kwaśnym. V-wartościowy antymon Sb lub Sb (V) ma poziom energii o 0,58 eV wyższy niż Sb (III). Tlenek Sb 2 O 5jest praktycznie nierozpuszczalny w roztworze kwaśnym. Jest średnio silnym utleniaczem.

Antymon jednocząsteczkowy lub Sb 0 (Sb na zerowym lub pierwiastkowym stopniu utlenienia) jest tylko na poziomie energii 0,21 eV niższym niż Sb (III). Sb (-III) reprezentowany przez antymonowy wodór SbH 3spada do -0,51 eV w stosunku do Sb 0 .

Prosty antymon ciała reaguje na czerwono z gazowym tlenem . Powstały tlenek amfoteryczny Sb 2 O 3jest niestabilny. Jest to biały, krystaliczny proszek, nierozpuszczalny w wodzie. Podgrzany staje się żółty, ale schłodzony, znów staje się biały. Senarmontit ośmiościenny, w rzeczywistości sześcienny oczek, zamienia się w kwiat antymonu, w postaci romboedry (stosu płaszczyzn symetrii C3), homologicznego do walentynki.

Sb 2 O 3senarmontit lub kryształ o sześciennej siatce → Sb 2 O 3kwiat antymonu niestabilna struktura walentyny z

Antymon zapala się samorzutnie w gazowym chlorze . Chlorek zazwyczaj tworzona jest SBCL 5 pięciochlorek, i konieczne jest powolne ogrzanie tego ciała do 200  ° C, aby utworzyć trichlorek SbCl 3. Niemniej jednak trichlorek antymonu można otrzymać z prostych brył, jeśli temperatura jest kontrolowana do 200  °C . Łatwo go otrzymać w reakcji antymonu z wodą królewską , z nadmiarem kwasu solnego . Jest to bezbarwna, miękka i higroskopijna masa, która nosi charakterystyczną potoczną nazwę „masło antymonowe”.

Antymon trifluoride można łatwo otrzymać, antymon i pięciofluorku.

Antymon reaguje na gorąco z innymi prostymi halogenami, bromem i jodem . z fluorem chemik uzyskuje bezbarwne i lotne ciało, trifluorek antymonu SbF 3.

Wodorek antymonu SbH 3jest gazem „stibied wodoru” lub antymonowym wodorem starożytnych, zwanym również stibnitem w chemii analitycznej. Ten toksyczny gaz, bardzo niestabilny, jest produktem redukcji w środowisku kwaśnym, otrzymywanym na przykład przez wlanie antymonu do roztworu kwasu, w którym bulgoczą wiórki cynkowe, powodując wrzenie reaktywnego wodoru. Jest on porównywalnie otrzymywany w mniejszej ilości niż arsyna , ale znacznie więcej niż bardziej nietrwały bizmut , jeśli operacja dotyczy ciał prostych odpowiednio arsenu i bizmutu. Gaz ten nie występuje w roztworze alkalicznym, rozkłada się na Sb i wodór. Ale jego rozkład egzotermiczny może nastąpić przy najmniejszym wzbudzeniu w stanie gazowym:

2 SbH 3 niestabilny gaz → 2 proszek krystaliczny Sb + 3 gaz H 2 z

Ciała złożone antymonu

Antymon występuje w wielu związkach mineralnych, często kojarzonych z ołowiem , w postaci tlenków , siarczków , sulfotlenków, tlenochlorków...

Kwas antymonowy HSb (OH) 6 jest w praktyce nieznany: występuje tylko jon antymonianowy, na przykład w piroantymonianie sodu NaSb (OH) 6 , nadal pisanym zgodnie z konwencją Na 2 Sb 2 O 5 (OH) 2 . 5 H 2 O, piroantymonian potasu.

Trisiarczek antymonu Sb 2 S 3Zwykle pojawia się jako wydłużone, szaro-czarne kryształy o ostrym metalicznym połysku. Jest to stibnit siatki rombowej mineralogów. Wspomnijmy o czerwonej (pomarańczowo-czerwonej) amorficznej postaci alotropowej trisiarczku antymonu Sb 2 S 3, ta jest stosunkowo niestabilna i słaby wkład energii, nie tylko termicznej, przekształca ją z powrotem w pierwszą szaro-czarną formę krystaliczną.

Więc

Sb 2 S 3pomarańczowoczerwony, amorficzny, podgrzewany i wstrząśnięty → Sb 2 S 3wydłużone szaroczarne kryształy typu stibnitowego z

Sb występuje w wielu związkach metaloorganicznych . A więc są octany, winiany, glukoniany…

Analiza jakościowa i oznaczenie ilościowe

W teście Marsha zwierciadło antymonowe otrzymane przez rozkład stebinowanego wodoru (stibnitu) lub wodorku antymonu na powierzchni szkła nie jest rozpuszczane w roztworze podchlorynu , w przeciwieństwie do zwierciadła arsenu. Antymon w środowisku kwaśnym reaguje z siarkowodorem lub jonem siarkowodoru, tworząc nierozpuszczalny pomarańczowy siarczek. To właśnie ten barwny osad umożliwiał dawniej potwierdzenie obecności antymonu.

Możliwe jest oddzielenie As i Sb jako siarczków poprzez selektywne rozpuszczanie Sb 2 S 3bardziej zasadowy w kwasie solnym i As 2 S 3bardziej kwaśny w węglanie amonu .

Ilość antymonu w różnych podłożach można określić ilościowo różnymi metodami analitycznymi. W celu oddysocjowania antymonu z matrycy jego pożywki zwykle konieczne jest przeprowadzenie trawienia kwasem. Ze względu na wysoką toksyczność antymonu INRS oferuje dwie usługi wykrywania związków antymonu we krwi i moczu, a mianowicie ICP-MS lub piec grafitowy SAA.

Linie absorpcji są intensywne w bliskim ultrafiolecie .

Toksykologia

Antymon i większość jego związków jest bardzo toksycznych lub toksycznych, a często także podrażnia błony śluzowe i skórę, a nawet żołądek i jelita (po spożyciu).

Gazowy wodór antymonowy lub wodorek antymonu wykazuje porównywalną toksyczność z arsenem . Granica tolerancji na stanowisku pracy wynosi 0,5 mg / m 3 powietrza. Czasami znajduje się w wodzie butelkowanej (z PET, który ją uwalnia) oraz w wodzie pitnej  ; biorąc pod uwagę jego toksyczność, Health Canada wydał tymczasowy standard dla maksymalnego dopuszczalnego stężenia w wodzie pitnej, które wynosi 6 µg/L.

We Francji na stronie INRS znajdują się dwie karty toksykologiczne :

Antymon wydaje się być w niektórych formach toksyczny dla plemników , genotoksyczny ( klastogenny ) i reprotoksyczny . Następnie zarodek The płodu i kobiety w ciąży i dziecko są a priori znacznie bardziej wrażliwe niż dorosłych pod względem ryzyka. „  Komponent okołoporodowy  ” krajowego programu biomonitoringu koncentrował się zatem na zapłodnieniu kobiet ciężarnych antymonem. Przy okazji obserwacji kohorty 4145 ciężarnych kobiet z „  Kohorty Elfów  ”; kobiet , które urodziły we Francji w 2011 roku , z wyłączeniem Korsyki i TOM ) badanie moczu 990 kobiet ciężarnych wykazało obecność antymonu powyżej progów wykrywalności w 70% analizowanych próbek moczu ( średnia geometryczna  : 0,04 μg / L ; przy 0,06 μg ) /g kreatyniny , czyli na poziomie zbliżonym do średnich stwierdzonych u kobiet (w ciąży lub nie, we Francji i za granicą) podczas wcześniejszych badań zapłodnienie kobiet w ciąży tym metaloidem wzrasta wraz ze spożyciem tytoniu i ze spożyciem wody butelkowanej) . Na obszarach przemysłowych i miejskich powietrze może być czasami źródłem skażenia w dawkach, które mogą być problematyczne dla embrionu lub kobiety w ciąży.

Ekotoksykologia

Zastosowania

Prosty korpus i stopy

Prosty korpus, który jest zbyt kruchy lub ma katastrofalne właściwości mechaniczne, jest bardzo rzadko używany samodzielnie. Jest to raczej dodatek . Był obecny w „metalu Algieru”, „metalu królowej”.
Jest więc częstym składnikiem stopów, w szczególności metali takich jak ołów (którego twardość zwiększa) wykorzystywanych do produkcji:

Ciała złożone

Antymon jest obecny w wielu katalizatorach, na przykład w niektórych pigmentach . Wykonuje również różne prace przemysłowe i medyczne.

W postaci tlenku Sb 2 O 3  : ogranicza rozprzestrzenianie się płomieni w tworzywach sztucznych .
Wchodzi również w skład PET jako pozostałość katalizatora reakcji polimeryzacji , stając się ze swojej strony zanieczyszczeniem wody, która jest desorbowana z plastiku butelek.

Te tlenki antymonu mogą produkować szkło białe, nieprzejrzyste.

W składzie wielu szkliw stosowane są związki antymonu . Trifluorek antymonu SbF 3jest środkiem odpędzającym lub środkiem fluorującym. Jest również używany w ceramice.

Masło antymonowe lub SbCl 3jest półproduktem w chemii antymonu. Zasadę Lewisa stosuje się do wytwarzania katalizatorów, odczynniki do syntezy witaminy .

Sb 2 S 3 trisiarczekmogą być używane do tworzenia past do rozświetlania zapałek . Znajduje zastosowanie w pirotechnice, a także przy opracowywaniu czerwonych okularów.

Zastosowanie medyczne

W starożytności antymon był używany jako źródło leków przeciwwymiotnych, a jego związki wykorzystywano w szczególności w kosmetyce , np. stibnit wcześniej rozdrobniony na kohl .

Do konserwowania wina używano kubków lub pojemników wykonanych ze stopów na bazie Sb, których niektóre składniki reagują z antymonem, tworząc toksyczne ciała o silnym działaniu wymiotnym. W ten sposób bogaci rzymscy biesiadnicy, zmuszeni do wymiotów, mogli dalej pożerać przysmaki podawane przez ich niewolników. To nadużycie przeszło na medycynę grecko-rzymską.

W 1566 r. parlament paryski zakazał jej stosowania w medycynie , środek, którego wydział Montpellier odmówił uszanowania.

30 czerwca 1658 r, Ludwik XIV był trzymany poważnego zatrucia pokarmowego podczas chwytania Bergues'ai na północy. W poniedziałek 8 lipca przyjął ostatnie sakramenty i rozpoczęliśmy przygotowania do jego sukcesji. Ale François Guénault (1586-1667), Anna z Austrii, podał mu środek wymiotny oparty na antymonie i winie , który wyleczył go „cudownie”. Król zezwolił na użycie antymonu do celów medycznych.

Jej związki są wykorzystywane do leczenia chorób pasożytniczych, np . antymonian megluminy na leiszmaniozę u ludzi i psów.

W aptekach dostępne są maści stibia, które mają zmniejszać ból.

Produkcja i handel

Rudy antymonu i bezpośrednie przetwarzanie

Główne rudy antymonu to kolejno stibnit Sb 2 S 3obecny w masywnych żyłach (być może ponad 71  % bezpośredniej produkcji), walentynki Sb 2 O 3dawniej w Algierii), (oksy)wodorotlenek antymonu Sb 2 O 4 . H 2 O. Jeszcze rzadsze jest wykorzystywanie innych tlenków antymonu lub wodorotlenków antymonu.

W 1990 r. głównymi krajami wydobywającymi antymon były Chiny, Rosja, RPA, Boliwia, Meksyk, Kanada i Australia.

Rudy na bazie głównie stibnitu, ale także kwarcu lub innych pozostałości skalnych są kruszone, wzbogacane flotacją, a następnie topione w temperaturze 550-600  °C . Szara masa spływa na dno tygla, ponieważ trisiarczek stibnitu lub antymonu łatwo się topi. Następnie krystalizuje w krystalicznych igłach, masa ta nazywana jest „surowym antymonem”.

Metal jest następnie otrzymywany przez prażenie siarczków i/lub redukcję za pomocą tlenku węgla , operacje udoskonalone przez francuskie huty w okresie Belle Époque .

Podajmy najpierw egzotermiczną reakcję prażenia w piecu obrotowym:

Sb 2 S 3stały kryształ igłowy + 9 O 2 gaz (powietrze) → 2 Sb 2 O 3proszek stały + 6 SO 2 gazowy dwutlenek siarki z

Następnie następuje redukcja węglem drzewnym (węgiel aktywny), która ma miejsce w piecu do topienia, to znaczy piecu z szybkim wzrostem nagrzewania. Oto ogólna reakcja:

2Sb 2 O 3stały sproszkowany kryształ + węgiel drzewny 3 C → osad 4 Sb w romboedrze + gazowy dwutlenek węgla 3 CO 2

Na koniec podajemy reakcję prażenia w piecu dołowym.

2 Sb 2 O 3proszek krystaliczny + Sb 2 S 3stały kryształ w igłach → osad 6 Sb w romboedrze + 3 SO 2 gazowy dwutlenek siarki

Rafinacja antymonu jest typowa dla półmetali. Może być wykonywany metodą sublimacji lub fuzji strefowej.

Bieżąca produkcja przemysłowa

Najczęściej jest produktem ubocznym rafinacji lub hutnictwa ołowiu, miedzi i srebra. Ale niemałą część antymonu można również odzyskać podczas przetwarzania odpadów .

Antymon jest surowcem nieodnawialnym , produkowanym w następujących krajach:

Kraj Mnóstwo % całości
Chińska Republika Ludowa 126 000 81,5
Rosja 12.000 7,8
Afryka Południowa 5023 3,3
Tadżykistan 3480 2,3
Boliwia 2430 1,6
Razem 5 krajów 148 933 96,4
Cały świat 154 538 100,0

Liczby z 2003 roku , metal zawarty w rudach i koncentratach, źródło: State of the World 2005

Chiny wyprodukowały 87% światowej podaży w 2006 roku.

Całkowita produkcja, łącznie z wywozem śmieci, w 1990 roku wynosiła już 90 000  t .

Historia produkcji

Podczas Belle Époque , Francja była jednym z wiodących światowych producentów antymonu z miejscowościami Mayenne w Laval , Korsyka Ersa , Luri lub Meria , Owernia Massiac , Ouche czy dolina Sianne , gdzie założyciel Emmanuel Chatillon ulepsza proces prażenia, metalurg przemysłowy Emmanuel Basse Vitalis racjonalizuje wydobycie i produkcję... nie wspominając o algierskich kopalniach firmy wydobywczej Lucette .

Francja była więc wiodącym światowym producentem antymonu w latach 1890-1910 dzięki produkcji Compagnie des mines de La Lucette , właściciela złóż w Mayenne , niedaleko Laval , oraz kopalni antymonu w Owernii .

Handel we Francji

Według francuskich zwyczajów w 2016 roku Francja była importerem netto antymonu. Średnia cena importowa za tonę wynosi 5500 euro.

Uwagi i referencje

  1. (w) Beatriz Cordero Verónica Gómez, Ana E. Platero-Prats, Marc Revés Jorge Echeverría, Eduard Cremades, Flavia i Santiago Barragan Alvarez , „  Kowalentne promienie ponownie  ” , Dalton Transactions ,2008, s.  2832 - 2838 ( DOI  10.1039 / b801115j )
  2. (w) David R. Lide, CRC Handbook of Chemistry and Physics , CRC,2009, 89 th  ed. , s.  10-203
  3. (en) David R. Lide, CRC Handbook of Chemistry and Physics , CRC Press Inc,2009, 90 th  ed. , 2804  s. , Oprawa twarda ( ISBN  978-1-420-09084-0 )
  4. (w) Thomas R. Dulski, Podręcznik do analizy chemicznej metali , tom.  25, ASTM Międzynarodowy,1996, 251  pkt. ( ISBN  0803120664 , czytaj online ) , s.  71
  5. Baza danych Chemical Abstracts zapytana przez SciFinder Web 15 grudnia 2009 r. ( wyniki wyszukiwania )
  6. Entry „Antymon” w chemicznej bazy GESTIS z IFA (ciała niemieckiej odpowiedzialnej za bezpieczeństwo i higienę pracy) ( niemiecki , angielski ), dostęp 22 sierpnia 2018 (Javascript required)
  7. „  Antymon  ” w bazie produktów chemicznych Reptox z CSST (Quebec organizacji odpowiedzialnej za bezpieczeństwo i higienę pracy), dostęp 25 kwietnia 2009
  8. Gabriela Ungureanu, Sílvia Santos, Rui Boaventura, Cidália Botelho, Arsen i antymon w wodzie i ściekach: Przegląd technik usuwania ze szczególnym uwzględnieniem najnowszych postępów w adsorpcji Journal of Environmental Management, tom 151, 15 marca 2015, strony 326 –342
  9. Słownik etymologiczny francuskich słów z arabskiego, tureckiego i perskiego, Georges A. Bertrand
  10. (de) Karl Lokotsch , Etymologisches Wörterbuch der Europäischen (Germanischen, Romanischen und Slavischen) Wörter Orientalischen Ursprungs , Carl Winter's Universitätsbuchhandlung CF Wintersche Buchdruckerei,1927( przeczytaj online )
  11. Jean-Pierre Tricot, CURRUS TRIOMPHAL!S ANTIMONII czyli TRIUMPH OF IATROGENESIS
  12. Antymon na universalis.fr
  13. Cytowane przez WF Albrighta „Notatki o etymologii egipsko-semickiej. II” , The American Journal of Semitic Languages ​​and Literatures , tom. 34, nr 4. (lipiec 1918), s.  215–255 ( s.  230 )
  14. Pliniusz Starszy , Historia naturalna , XXIII, 23
  15. Zobacz na przykład Diana Fernando, Alchemia: ilustrowana od A do Z ( 1998)
  16. Paul Depovere, Układ okresowy pierwiastków. Podstawowy cud Wszechświata , De Boeck Supérieur ,2002, s.  98.
  17. (De) Edmund von Lippmann (1919) Entstehung und Ausbreitung der Alchemie, teil 1. Berlin: Julius Springer, s.  643-5
  18. Lippmann, str.  642
  19. Leksykon grecko-angielski Liddel -Scott-Jones: deklinacja i wokalizacja są zróżnicowane; Endlich, FM O niektórych interesujących pochodnych nazw minerałów , amerykański przyrodnik , tom. 22, nr 253. (styczeń 1888), s.  21–32 ( s.  28 ); Celsusa, 6,6 ff; Pliniusz, Historia naturalna 33,33; Lewis i Short: Słownik łaciński.
  20. Sarton, George. (1935) Recenzja z Al-morchid fi'l-kohhl lub Le kierować d'oculistique , tłumaczone przez Maxa Meyerhof. Izyda (1935), 22 (2): 539-542
  21. Endlich, s.  28, zaletą as-stimmi byłoby to, że dzieli całą sylabę z antymonem .
  22. Encyklopedia źródłowa lub uzasadniony słownik nauk, sztuki i rzemiosła
  23. [PDF] IRSN, Arkusz radionuklidów - Antymon 125 i środowisko , 25  str.
  24. [PDF] Sciences Avenir N O  360, luty 1977
  25. Alain Foucault, opus cytowany.
  26. [www.developpement-durable.gouv.fr/document144505 plik źródłowy PDF]
  27. Oznaczenie antymonu we krwi - Biotox - INRS (Państwowy Instytut Badań i Bezpieczeństwa)
  28. Shotyk W, Krachler M, Chen B. Zanieczyszczenie kanadyjskich i europejskich wód butelkowanych antymonem z pojemników PET . J O Monit. 2006; 8 (2): 288-92
  29. WHO / WHO (2003) Antymon w wodzie pitnej; 14
  30. Strona 2 - Wytyczne dotyczące jakości kanadyjskiej wody pitnej: Dokumentacja uzupełniająca: Antymon
  31. Bezpieczeństwo i higiena pracy: INRS
  32. Trójtlenek antymonu, FT 198
  33. Trójwodorek antymonu, FT 202
  34. Gurnani, N., Sharma, A. i Talukder, G. (1992). Porównanie klastogennego wpływu trójtlenku antymonu na myszyin vivo po ostrej i przewlekłej ekspozycji. Biometale, 5 (1), 47-50 | podsumowanie .
  35. Gurnani, N., Sharma, A. i Talukder, G. (1993). Porównanie klastogennych efektów antymonu i bizmutu jako trójtlenków na myszach in vivo. Biologiczne badania pierwiastków śladowych, 37 (2-3), 281-292 | abstrakcyjny
  36. Elliott, BM, Mackay, JM, Clay, P. i Ashby, J. (1998). Ocena toksykologii genetycznej trójtlenku antymonu . Badania mutacji / Toksykologia genetyczna i mutageneza środowiskowa, 415 (1), 109-117 | podsumowanie .
  37. Beliaeva AP. Wpływ antymonu na funkcję generatywną (0016 -9919
  38. Jelnes JE (1988). Jakość nasienia pracowników produkujących wzmocnione tworzywa sztuczne | Toksykologia reprodukcyjna, 2 (3-4), 209-212. | abstrakcyjny
  39. : badania metali i metaloidów z kohorty Elfów; grudzień 2016; SANTÉ PUBLIQUE Francja / Impregnacja kobiet ciężarnych przez zanieczyszczenia środowiska we Francji w 2011 r. Perinatalny element krajowego programu biomonitoringu | PDF, 224p | Dostępne również pod adresem URL: www.santepubliquefrance.fr
  40. Fort M, Grimalt JO, Querol X, Casas M, Sunyer J. Ocena wejść atmosferycznych jako możliwych źródeł antymonu u kobiet w ciąży z obszarów miejskich . Nauka o całkowitym środowisku. 2016; 544: 391-9
  41. BRGM (2012) Panorama 2011 rynku antymonu - Raport publiczny. Orlean: BRGM, nr umowy: RP -61342- FR
  42. Kerstin Hockmann, Susan Tandy, Markus Lenz, René Reiser, Héctor M. Conesa, Martin Keller, Björn Studer, Rainer Schulin (2015), Zatrzymywanie i uwalnianie antymonu z osuszonej i podmokłej gleby strzelnicy pod polem warunki  ; Chemosfera, tom 134, wrzesień 2015, strony 536–543
  43. Okkenhaug G, Gebhardt KAG, Amstaetter K, Bue HL, Herxel H, Almås ÅR, Cornelissen G, Breedveld GD, Rasmussen G, Mulder J (2016) Antymon (Sb) i ołów (Pb) w zanieczyszczonych glebach strzelnic: Sb i Mobilność Pb i unieruchomienie przez sorbenty na bazie żelaza, badanie terenowe . Dziennik materiałów niebezpiecznych 307: 336-343.
  44. NRC (2000) Zagrożenia toksykologiczne wybranych chemikaliów zmniejszających palność | Waszyngton, DC: Narodowa Rada ds. Badań.
  45. admin.ch , Antymon w środkach spożywczych i daniach gotowych pakowanych na tackach PET , 23.08.2007. Dostęp 10 czerwca 2013.
  46. „  Med'Vet - Medicament GLUCANTIME®  ” , na www.med-vet.fr (dostęp 23 stycznia 2021 )
  47. Arnaud de la Grange, „  Pekin bawi się bronią ziem rzadkich  ”, Le Figaro, 25 października 2010
  48. „  Wskaźnik handlu importowo-eksportowego  ” w Generalnej Dyrekcji Ceł. Wskaż NC8 = 81101000 (dostęp 26 listopada 2016 r. )

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne


  1 2                               3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18
1  H     Hej
2  Li Być   b VS NIE O fa Urodzony
3  nie dotyczy Mg   Glin tak P S Cl Ar
4  K To   Sc Ti V Cr Mn Fe Współ Lub Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
5  Rb Sr   Tak Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Płyta CD W Sn Sb ty ja Xe
6  Cs Ba   To Pr Nd Po południu Sm Miał Bóg Tb Dy Ho Er Tm Yb Czytać Hf Twój W Re Kość Ir Pt W Hg Tl Pb Bi Po W Rn
7  Fr Ra   Ac Cz Rocznie U Np Mógłby Jestem Cm Bk cf Jest Fm Md Nie Lr Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og
8  119 120 *    
  * 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142  


Metale
  alkaliczne  
Ziemia   alkaliczna   		  Lantanowce     Metale  
przejściowe 		  Słabe   metale
 		  metalem  
loids 		Długoterminowe
  metale   		  geny   halo
 		Gazy
  szlachetne   		Przedmioty
  niesklasyfikowane  
aktynowce
    Superaktynowce