Alfred Baudrillart

Alfred Henri Baudrillart
Obraz poglądowy artykułu Alfred Baudrillart
Alfreda Baudrillarta w 1918 roku.
Biografia
Imię i nazwisko Alfred-Henri-Marie Baudrillart
Narodziny 6 stycznia 1859
w Paryżu ( Francja )
Zakon religijny Kongregacja Oratorium
Święcenia kapłańskie 8 lipca 1893 r.
Śmierć 19 maja 1942
w Paryżu ( Francja )
Kardynał Kościoła Katolickiego
Utworzony
kardynał 		16 grudnia 1935przez
papieża Piusa XI
Tytuł kardynała Kardynał Priest
of S. Bernardo alle Terme
Biskup Kościoła Katolickiego
Konsekracja biskupia 28 października 1921przez
kartę. Louis-Ernest Dubois
Arcybiskup tytularny Melitene
12 kwietnia 1928 - 19 grudnia 1935
Poprzedni Augustin Marre André du Bois de La Villerabel następujący
Biskup tytularny Hemerii
29 lipca 1921 - 12 kwietnia 1928
Poprzedni Giovanni Gigante Paul Justin Cawet następujący
Herb
(en) Informacja na www.catholic-hierarchy.org

Alfred Henri Baudrillart , ur.6 stycznia 1859w Paryżu i zmarł dnia19 maja 1942w tym samym mieście jest francuskim kardynałem , naukowcem, historykiem, rektorem Instytutu Katolickiego w Paryżu, pisarzem , członkiem Akademii Francuskiej .

Biografia

Młodzież i szkolenia

Wnuk agronoma Jacquesa Josepha Baudrillarta , syn ekonomisty Henri Baudrillarta , jest prawnukiem, poprzez matkę zrodzoną z Sacy, wybitnego orientalisty Silvestre de Sacy .

Kolega u Jeana Jaurèsa , Émile'a Durkheima i Henri Bergsona w École normale supérieure przy rue d'Ulm (klasa z 1878 r. ), w 1881 r. uzyskał stopień naukowy z historii oraz doktorat z listów i teologii . Najpierw był nauczycielem w Lycée de Laval , w Lycée de Caen , potem w Collège Stanislas w Paryżu, przyjął święcenia i wstąpił do kongregacji Oratorium Jezusowego (oratorian). Święcenia kapłańskie przyjął w 1893 roku .

Z wykształcenia historyk, jest autorem wielu prac, w tym monumentalnej historii Filipa V i Dworu Francji .

Dostojnik Kościoła Katolickiego

Profesor w Instytucie Katolickim w Paryżu , zastąpił Pierre-Louis Péchenard w 1907 i został rektorem tej katolickiej uczelni, której poświęcił całą swoją energię w ciągu swojego życia. Mimo to pozostaje aktywny przy wielu okazjach, świętując m.in2 lipca 1912 r, ślub w katedrze Saint-Pierre de Vannes ( Morbihan ) jego siostrzeńca Gilberta de la Poix de Fréminville (1886-1941), syna Charlesa de La Poix de Fréminville z Yvonne de Guériff de Launay (1892-1992).

W czasie I wojny światowej wziął udział w dużym tournée propagandowym w Ameryce. Mocno jastrzębi, pisze w szczególności w:Sierpień 1914, o wojnie, która właśnie wybuchła (i która miała zabić ponad 18 milionów ludzi):

„Myślę, że pomimo wyrzeczeń i smutków, nad którymi nie ma potrzeby się rozwodzić – wszyscy odczuwamy gorycz – te wydarzenia są bardzo szczęśliwe. Powiem ci, że z mojej skromnej strony czekam na nich od czterdziestu czterech lat. (...) Nigdy, w żadnym momencie i pod żadnym pretekstem, nie popadłem w pacyfistyczną iluzję; Nigdy nie wierzyłem, że Francja może odzyskać swoją pozycję wśród narodów inaczej niż przez odzyskanie - i przywrócenie broni - Alzacji-Lotaryngii. (...) Francja odbudowuje się i moim zdaniem nie da się jej odbudować inaczej, jak tylko przez wojnę, która ją oczyszcza i jednoczy. (...) ... wśród tych braci, którzy wspólnie stoczą chwalebną i decydującą walkę, nie będzie już tego, co nazywa się ohydnym imieniem wrogów wnętrza , nie będzie już wyrzutków. Niech Bóg da nam owocne zwycięstwo! "

Skarży się, że po wojnie jego list do Petit Parisien był wielokrotnie cytowany w sposób skrócony – redukując do pięciu linijek tekstu, który dał siedemdziesiąt – jego list do Petit Parisien , w szczególności bez powielania końca.

5 lutego 1915Paul Claudel , ówczesny Konsul Generalny Francji, oraz Philippe Berthelot , Szef Sztabu Ministra Aristide Brianda , odwiedzają Rektora Instytutu Katolickiego  : są zaniepokojeni, ponieważ od czasu zerwania stosunków dyplomatycznych między Francją a Stolicą Apostolską (1904), rząd francuski, podczas gdy Francja toczy wojnę z centralnymi imperiami, obawia się międzynarodowej izolacji, która jest szkodliwa w obrona interesów narodowych. Zaproponowali mu stworzenie organizacji katolickiej, która miałaby poparcie rządu francuskiego w ramach Union Sacrée. Prezydent Republiki Raymond Poincaré (który był kolegą z liceum Baudrillart) również opowiedział się za tym stworzeniem i zapewnia, że ​​państwo sfinansuje jego akcję.

3 marca 1915Ogłoszono powołanie Francuskiego Komitetu Propagandy Katolickiej za granicą „w celu promowania Francji patriotycznej, uniwersalnej i religijnej” , której prezesem pozostanie do śmierci Alfred Baudrillart. W latach 1915-1919 w Europie i Ameryce (północ i południe) powstały komitety frankofońskie i frankofilskie, które były lokalnymi oddziałami tego komitetu propagandowego. Po wojnie (1921) komitet ten został przekształcony w stowarzyszenie Francuskiej Przyjaźni Katolickiej na świecie, które istnieje do 2020 roku.

Stolica Apostolska dostrzega jego gorliwość i mianował go biskupem tytularnym Himeria  (it) w 1921 roku , a następnie arcybiskup z Mélitène . W 1929 roku konsekrował Ange-Marie Hiral tytularny biskup z Sululos ( Tunezja ) i Wikariusz Apostolski z Kanału Sueskiego . Pius XI , który szczególnie go docenia , mianował go kardynałem w 1935 roku . Jest dziekanem sześciu francuskich kardynałów, którzy biorą udział w konklawe w 1939 roku , na zakończenie którego zostaje wybrany Pius XII .

Został wybrany członkiem Académie française w 1918 i mianowany Kawalerem Legii Honorowej w 1920, oficerem w 1931 i dowódcą w 1935. Przez całe życie bliski kręgom politycznym i naturalnie religijny, niezwykle poinformowany i ceniony rozmówca polityków, żołnierzy i dyplomatów, w tym prezydenta Raymonda Poincaré, marszałka Focha i Aristide Brianda, skrupulatnie odnotowuje w swoich notatnikach (rozpoczął2 sierpnia 1914i spisywał codziennie bez przerwy aż do śmierci) swoje podróże i wszystkie spotkania, a także działalność religijną i uniwersytecką. Świadectwo to stanowi wyjątkowy dokument historyczno-religijny dotyczący przełomowego okresu w Europie między 1914 a 1942 rokiem .

Dowód II wojny światowej

Kardynał Baudrillart zbeształ reżim Hitlera , zwłaszcza podczas przemówienia na początku roku szkolnego w Instytucie Katolickim wListopad 1939, jako pogański i nieludzki ([nazizm jest] „odnowionym barbarzyństwem pogaństwa” ), zgodnie z linią encykliki Mit brennender Sorge opublikowanej wMarzec 1937przez Piusa XI . Ale był też przez długi czas nękany strachem przed bolszewizmem , do tego stopnia, że ​​w 1930 roku zorganizował z Henrym Bordeaux konkurs powieści na ten temat. Zwierzył się w 1936 roku, że operacja ta była rozkazem samego Piusa XI.

W 1940 roku , w wieku 81 lat, ta obsesja na punkcie komunizmu skłoniła go do przejścia na aprobatę reżimu Vichy , po klęsce poniesionej podczas bitwy o Francję . Wspiera Pétaina, "który patrzy rzeczywistości w twarz" i pod wpływem lektur Abela Bonnarda i Alphonse'a de Châteaubriant skłania się ku współpracy z okupantem od czerwca. Sądząc w lipcu, po Mers el-Kébir , „ohydnym” zachowaniu Churchilla , w listopadzie publicznie zaprasza Francuzów do pójścia za Pétainem, po przemówieniu tego, wyemitowanym w radiu.30 październikana rzecz współpracy .

Jest członkiem Komitetu Honorowego Grupy Współpracy . Według Philippe Valode należy do Francuskiej Partii Ludowej kierowanej przez faszystę Doriota . W 1941 r. udzielił pełnego poparcia dla utworzenia Legionu Ochotników Francuskich przeciwko Bolszewizmowi , deklarując

„Jako ksiądz i jako Francuz ośmieliłbym się powiedzieć, że legioniści krucjaty antybolszewickiej należą do najlepszych synów we Francji. Umieszczony na czele ostatecznej walki, nasz Legion jest aktywną ilustracją Francji w średniowieczu, naszej Francji wskrzeszonych katedr i mówię, ponieważ jestem tego pewien, że ci żołnierze pomagają przygotować się na wielkiego Francuza. renesans. Prawdę mówiąc, ten Legion stanowi na swój sposób nowe rycerstwo. Są Legioniści przekroczył XX th  century. Niech ich broń będzie błogosławiona! Grób Chrystusa zostanie uwolniony. "

Na początku grudnia stanął na czele członków komitetu patronackiego LVF. Pétain powiedział o sobie (przyjmując delegację studentów z Instytutu Katolickiego): „Bardzo go lubię. Jest taki duchowy! Ale powiedziano mi, że pozwala się pociągnąć dalej niż to konieczne. "

Kardynał zmarł prawie niewidomy w Paryżu, w nocy z 18 na… 19 maja 1942, w wieku 83 lat. Jego pochwała jest wygłoszona w Académie française, on21 majaprzez Paula Hazarda  ; został pochowany w karmelitańskiej kaplicy w Instytucie Katolickim w sprawie23 maja. Wspominając pamięć zakładników rozstrzelanych przez Niemców,22 października 1941katolicki pisarz Paul Claudel protestuje w liście zaadresowanym kilka dni później do kardynała Gerliera przeciwko uroczystym zaszczytom, które zostały mu oddane w Notre-Dame  : „Dla emulatora Cauchon Kościół Francji nie miał dość kadzidła. Za podpalonych Francuzów nie modlitwa, nie gest miłosierdzia czy oburzenia”.

W jego pamięci nadal odprawiana jest msza żałobna , w dniu25 listopada 1942w obecności około trzydziestu arcybiskupów i biskupów w Notre-Dame de Paris.

Publikacje

Ikonografia

Uwagi i referencje

  1. "  Mondanités małżeństw:  " Le Gaulois , n O  12696,18 lipca 1912 r, s.  2 ( przeczytaj online )
  2. "  Na wojnie wyzwolenia: opinie i wrażenia  " Le Petit Parisien , n o  13805,16 sierpnia 1914, s.  1 ( przeczytaj online )
  3. „ Recenzja książki  : korespondencja  ”, Studia Ojców Towarzystwa Jezusowego , t.  225,1935, s.  286 ( przeczytaj online )
  4. "  Propaganda francuska  " La Croix , n o  9807,3 marca 1915, s.  2 ( przeczytaj online )
  5. „  Koronacja biskupa Hirala  ”, La Croix ,19 maja 1929, s.  1 ( przeczytaj online )
  6. "  Cote LH / 143/8  " , baza danych Léonore , francuskie Ministerstwo Kultury
  7. Dziewięć tomów opublikowanych przez Éditions du Cerf .
  8. Christophe 1989 , s.  61
  9. Christophe 1992 , s.  59
  11. 14 czerwca, cytowany przez Christophe'a 1992 , s.  60
  12. Christophe 1992 , s.  61-65
  13. Simon Epstein , Francuski paradoks: antyrasiści w kolaboracji, antysemici w ruchu oporu , Albin Michel ,lipiec 2015( prezentacja online )
  14. Christophe, 1992 , str.  60
  15. "  H. Em. Kardynał Baudrillart zaprasza Francuzów do naśladowania marszałek Petain  " La Croix , n o  17738,22 listopada 1940( przeczytaj online )
  16. Julien Prévotaux, A Nazi Europeanism: the Collaboration Group and European ideologic in the World War II , Francois-Xavier de Guibert,2017, 276  s. ( prezentacja online )
  17. Philippe Valode , The Men of Pétain , Paryż, Éditions Nouveau Monde ,2011( prezentacja online )
  18. Nicolas Lebourg , "  Byli esesmani odbudowali francuską skrajność zaraz po 1945 roku  " , na łupku ,8 maja 2014(dostęp 15 grudnia 2018 )
  19. Raport zgłoszony w dniu14 grudnia 1941przez National Emancypacja z „  Chez nous: les equivques au silence  ”, Cahiers du Témoignage Chrétien , Lyon, 1941-1942, s.  34 ( przeczytaj online ), cytowany również przez Duquesne 2014 i Freda Kupfermana , Pierre Laval , Tallandier ,2006, 672  s. ( prezentacja online )
  20. „  Komitet Patronacki Legionu Ochotników Francuskich przeciwko Bolszewizmowi  ”, Le Matin ,4 grudnia 1941, s.  3 ( przeczytaj online )
  21. Duquesne 2014
  22. "  Po śmierci kard Baudrillart  " La Croix , n O  18199,23 maja 1942, s.  1 ( przeczytaj online )
  23. "  pogrzebowy kard Baudrillart  " La Croix , n O  18200,24 maja 1942, s.  1 ( przeczytaj online )
  24. List od26 maja 1942cytowane przez Jacquesa Julliarda , L'Argent, Dieu et le Diable. Péguy, Bernanos, Claudel w obliczu współczesnego świata , Flammarion ( prezentacja online )
  25. "  A" rekwiem "usługa w pamięci kard Baudrillart  " La Croix , n O  18360,28-29 listopada 1942, s.  1 ( przeczytaj online )

Bibliografia

Linki zewnętrzne