Akashagarbha (sk.Ākāśagarbha, ch : Xūkōngzàng Pusa虛空藏菩薩; ja : Kokûzô lub Akasha; ti : Namkhai Njingpo) jest jednym z ośmiu wielkich bodhisattwów z wadżrajanie i jeden z trzynastu Buddów japońskiego Shingon szkoły tantrycznego . Jego kult utrzymywał się głównie w Japonii.
Jej nazwa składa się z ākāśa , „nieograniczonej przestrzeni” i garbha , „matrix”; „Zarodek” lub „konsekrowany depozyt w budowanej świątyni”. W chińskim tłumaczeniu jest on interpretowany jako „magazyn kosmiczny”. Przestrzeń zawiera wszystko i sama w sobie jest pusta, ta pustka jest prawdziwą naturą rzeczywistości, shunyata (śunyata), źródłem i skarbnicą wszelkich mądrości i cnót. Wielkie Zgromadzenie Sutra porównuje Ākāśagarbha do bogatego człowieka, który otwiera swój skarb bez ograniczeń dla innych. Bodhisattwa jest znany z obdarzania współczuciem i mądrością bez ograniczeń. Termin ākāśa można również rozumieć jako „przestrzeń niebiańska”, w przeciwieństwie do kṣiti , „ziemia”. Ta interpretacja dała początek diadie Ākāśagarbha / Kshitigarbha, która istniała krótko we wczesnych dniach buddyzmu w Japonii. Bodhisattwa czasami pojawia się pod innymi nazwami podobnymi do Ākāśagarbha: Gaganagarbha lub Khagarba w sanskrycie, Xūkōngyùn púsà 虛空 孕 菩薩 w języku chińskim i Kokûzô w języku japońskim. Tłumaczenie Corbeille de Vacuté-Totale jest używane przez francuskojęzyczny buddyzm Nichirena .
Ākāśagarbha reprezentuje esencję eteru i należy do mandali do rodziny ratna (klejnotów). Według Sutry Akashagarbha , modlona jest na wschód w oczekiwaniu na świt (aruņa), który jest jej manifestacją. Mówi się również, że księżyc, słońce i gwiazdy są jego manifestacjami. Biorąc pod uwagę, że część jego imienia może mieć znaczenie „niebo”, niektórzy zaproponowali, aby ujrzeć niebiańskie lub gwiezdne bóstwo u źródła bodhisattwy.
Ten bodhisattwa jest powiązany z rytuałem wzmacniającym pamięć, opisanym w Sutrze Bodhisattwy Ākāśagarbha, która została wprowadzona do Japonii w okresie Nara (645-794). Nawet dzisiaj wielu ludzi recytuje jego mantrę w nadziei ożywienia słabnącej pamięci. Na wyspie Honsiu dzieci składały hołd Kokuzo w dniu swoich trzynastych urodzin, szukając poprawy swoich zdolności intelektualnych. Modlimy się również Ākāśagarbha o zdobycie umiejętności manualnych; uważany jest za patrona rzemieślników.
Oprócz aspektów utylitarnych mantra Kokûzô ma również wpływ duchowy. Jest recytowany, aby rozwinąć mądrość. Kukai , założyciel buddyzmu Shingon , kilkakrotnie odprawiał swoją szczególną ascezę, 100-dniowy rytuał „Goumanji” polegający na milionowym powtarzaniu mantry w izolacji. Pod koniec 10 th , mówi się, że gwiazda od świtu, który symbolizuje Bodhisattwa zszedł wtopić się w nim, przynosząc mu oświecenia.
Ostatni na liście Trzynastu Buddów strumienia Shingon, Ākāśagarbha zamyka również cykl rytuałów pogrzebowych, przewodnicząc ostatniej ceremonii upamiętniającej 32 lata po śmierci.
Ākāśagarbha ma również pewne znaczenie w buddyzmie Nichirena. Seicho-ji (Kiyosumi-dera), świątynią, gdzie założyciel strumienia studiował, został zbudowany wokół posągu tego bodhisattwy. Według Gosho , zbioru jego pism, Nichiren pewnego dnia zobaczył Kokûzô, który pojawił się przed nim, a następnie zmienił się w starego mnicha, który dał mu perłę mądrości.
Akaśagarbha jest jednym z pierwszych bodhisattwów, którzy przybyli do Japonii, a jego reprezentacje są liczne. Na ogół jest on przedstawiany w pozycji siedzącej, z perłą w lewej ręce, mieczem w prawej, albo z prawej strony wykonuje gest ( mudra ) nieustraszonego, a rzadziej wręczania. Podobnie jak miecz Mandziuśriego , jego miecz reprezentuje mądrość przezwyciężającą ignorancję. Kwiat, na którym znajduje się „klejnot spełniający życzenia”, towarzyszy mu lub zastępuje go.
Istnieje zbiór pięciu Ākāśagarbha, które są jego emanacjami. Reprezentują pięć typów mądrości i są uporządkowani zgodnie z orientacjami, takimi jak pięciu buddów medytacji . Szczególnie godnym uwagi przykładem jest ji To-świątynia Tokio, importowane z Chin w IX -go wieku .
Oto mantra Bodhisattwy Ākāśagarbha dla poprawy pamięci, praktykowana podczas rytuału gumanji: Namo Ākāśagarbhāya! Oṃ ārya kamari mauli svāhā!