Agnes Verdier-Molinié

Agnes Verdier-Molinié Obraz w Infoboksie. Agnès Verdier-Molinié w 2017 r. Funkcjonować
Dyrektor
Fundacji Badań nad Administracją i Polityką Publiczną
od 2007
Biografia
Narodziny 26 grudnia 1978
Talent
Narodowość Francuski
Zajęcia Eseista , aktywista
Inne informacje
Wpływem Bernard Zimmern
Różnica Renesansowa Nagroda Gospodarcza (2014)

Agnès Verdier-Molinié , ur26 grudnia 1978w Talence , jest liberalne prawo - skrzydło lobbysta , eseista i francuskiej postać medialną . Od 2007 roku kieruje iFRAP , ultraliberalnym think tankiem, który jest zarejestrowany jako reprezentant prywatnych interesów (lub lobby ) w Zgromadzeniu Narodowym . Kobieta mediów, regularnie felietonistka programu C dans l'air na kanale telewizyjnym France 5, a także prelegentka w kilku kanałach informacyjnych.

Absolwentka historii współczesnej, autorka kilku książek opowiadających się za liberalnymi reformami gospodarczymi.

Biografia

Pochodzenie i formacja

Agnès Verdier-Molinié urodziła się w rodzinie winiarzy z Bordeaux, którzy byli właścicielami Château Bessan. Po studiach wtórne studiowała historię współczesną i uzyskał dyplom magistra w 2000 roku na Uniwersytecie w Bordeaux-Montaigne (Bordeaux III), a następnie kontynuował studia w French Press Institute na Uniwersytecie Panthéon-Assas . Zainteresowana dziennikarstwem śledczym odbyła staż w L'Express prowadzonym przez Christophe'a Barbiera i kolejny staż Chained Duck, aby napisać jego pamięć o kontroli, która dotyczy traktowania przez Le Canarda skandali polityczno-finansowych pod rządami Pompidou . Karierę rozpoczęła jako dziennikarka jako niezależna pisarka dla kilku krajowych gazet.

Od dziennikarstwa śledczego do liberalnego lobbingu

W 2002 roku dołączyła do think tanku Foundation for Research on Administration and Public Policy (Fundacja iFRAP) kierowanego przez Bernarda Zimmerna, zarejestrowanego jako lobby w Zgromadzeniu Narodowym. Think tank jest uważany za „ultraliberalny” .

Uważając Zimmerna za swojego „intelektualnego ojca chrzestnego” , zajmowała najpierw stanowisko badacza, a następnie odpowiedzialnego za relacje instytucjonalne. W 2004 roku skorzystała ze stypendium Tocqueville i wyjechała na miesiąc do Waszyngtonu, aby zapoznać się z nowoczesnymi metodami amerykańskich think tanków .

W 2007, została dyrektorem iFRAP , którego od tego czasu jest symboliczną postacią w telewizji i prasie. Wśród głównych środków proponowanych przez ten think tank i bronionych przez Agnès Verdier-Molinié znajdujemy podniesienie wieku emerytalnego, referendum w sprawie zakończenia służby cywilnej, koniec 35 godzin, przyjęcie masowych cięć w miejscach publicznych wydatki i podatki. Portret młodej kobiety, wyprodukowany przez Marca Landré, przedstawia ją jako istotnego „liberalnego guru” we francuskim krajobrazie medialnym i politycznym, opisując ją jako „ Eric Zemmour w garniturze, mniej profesorski, ale równie dzielący”. Dziennikarka przedstawia więc na swój temat słowa Erica Heyera , dyrektora departamentu analiz i prognoz Francuskiego Obserwatorium Koniunktur Gospodarczych (OFCE), który zapewnia o niej, że „nawet jeśli skonstruowała rozumowanie, może powiedzieć nie. rozpowszechniać jego pomysły. Odmawia konfrontacji z rówieśnikami na międzynarodowych konferencjach lub czasopismach naukowych w celu omówienia jej wyników ”. Na tym samym portrecie Amélie de Montchalin , pierwsza wiceprzewodnicząca grupy LaREM w Zgromadzeniu Narodowym, przedstawia ją jako osobę, która „podsyca pewną formę populizmu i zanieczyszcza debatę publiczną uproszczonymi ideami, które nie służą ogólnemu interesowi”. . Wręcz przeciwnie, dla przedsiębiorcy Mathieu Laine , Agnès Verdier-Molinié „ucieleśnia reformę państwa, które musi wyjść z otyłości”. Jego książka En Marche Towards Immobilization sprzedała się w nakładzie 27 000 egzemplarzy od końca września do grudnia 2018 roku.

W latach 2008-2010 Agnès Verdier-Molinié była członkiem Rady Upowszechniania Kultury Ekonomicznej (CODICE).

Życie rodzinne i prywatne

Jest mężatką i matką dwóch córek.

Bronionych pomysłów i stanowisk

Redukcja wydatków publicznych

Agnès Verdier-Molinié jest jedną z osób, które magazyn L'Expansion przedstawia w 2015 roku jako „nowych liberałów” .

W 2011 r., w swoim eseju The Civil Servants against the State, poruszającym kwestię kosztów związanych ze służbą publiczną , analizuje różnice w dochodach między sektorem publicznym i prywatnym, wysokie wynagrodzenia niektórych wyższych urzędników państwowych i porównuje te dane z sąsiednimi państwami. wykazać, jej zdaniem, niekonsekwencje w publicznej polityce budżetowej we Francji. W swojej książce 60 miliardów oszczędności (2013) zaleca środki takie jak powrót do 39 godzin, decentralizacja edukacji, koniec dotacji do Fracs , koniec monopolu SNCF Infrastructure . Twierdzi, że pozwoliłoby to zaoszczędzić 60 miliardów euro rocznie. W ten sposób porównuje służbę publiczną do nowej arystokracji. Agnès Verdier-Molinié deklaruje, że rząd powinien inspirować się niemieckim modelem reformy systemu opieki zdrowotnej, aw szczególności delegować regionom, tak jak w tym kraju, zarządzanie szpitalami publicznymi. Twierdzi, że „Niemcy wydają o 11 miliardów mniej niż my na komponent szpitalny, a ich miejska sieć medycyny jest znacznie bardziej solidna z 6 miliardami dodatkowych wydatków rocznie. ” . Według lewicowego stowarzyszenia Acrimed systematycznie opowiadała się za drastyczną redukcją wydatków w szpitalach publicznych we Francji przed kryzysem zdrowotnym wywołanym koronawirusem SARS-CoV-2.

Odzyskiwanie poprzez deregulację i prywatyzację

W swojej książce On va dans le mur! (2015) wymienia utratę miejsc pracy w sektorze prywatnym, wysoki poziom podatków od produkcji, absencję w służbie cywilnej, liczbę wybieranych urzędników we Francji, bezrobocie wśród młodych ludzi. Według niej te dane strukturalne powodują ogromną stagnację francuskiej gospodarki w porównaniu z sąsiadami i konkurentami, którzy jeszcze bardziej zderegulowali rynek pracy, w szczególności z Niemcami.

W swoim eseju Co powinien zrobić (następny) prezydent, opublikowanym w:styczeń 2017, proponuje dziewięć ustaw, które mają zostać przyjęte do końca 2018 r., w tym jedną ustanawiającą swobodę wyboru ubezpieczenia zdrowotnego. Mówi, że ulga podatkowa pozwala na zatrzymanie kapitału w kraju, produktywność i zatrudnienie oraz proponuje obniżenie pomocy społecznej. Podkreśla też udział związków zawodowych we francuskiej blokadzie, które według niej „grają w politykę”

Kontrowersje wokół jej statusu: ekspert czy lobbysta?

Étienne Girard w artykule opublikowanym w czasopiśmie Marianne potępia pragnienie Agnès Verdier-Molinié, by przedstawiać się w mediach jako „badacz” lub „ekspert” ze względu na tytuł jej funkcji w prowadzonym przez nią think tanku . W ten sposób instytut ten utrzymuje niejasność co do swojej prawdziwej natury, a mianowicie grupy wpływów politycznych, a nie instytutu badawczego produkującego publikacje naukowe. Rzeczywiście, według niego, publikacje jego instytutu nie są częścią procesu naukowego, obejmującego publikacje w recenzowanych czasopismach naukowych i recenzje dyscypliny. Ona sama nie posiada wykształcenie wyższe w ekonomii , finansów , zarządzania lub prawa publicznego . Często zapraszana do różnych programów telewizyjnych, magazynów ekonomicznych, a także prawicowych lub skrajnie prawicowych ( Le Figaro , L'Express , L'Opinion , Le Point , Atlantico i Valeurs obecne ), jednak odmawia uznania za „  liberalny działacz  ”. Odmówiłaby w szczególności - według niej - wstąpienia do gabinetu ministerialnego za pięcioletnią kadencję Nicolasa Sarkozy'ego , chociaż chwali ją także wiele postaci republikańskiej prawicy, na przykład Valérie Pécresse , która postrzega ją jako "  Gemini  Liberalny Prawicowy Krykiet ”.

Nagrody i uznanie

Publikacje

Bibliografia

  1. Gérard Courtois , „  Think tanki, ideas in the air  ” , Le Monde ,8 stycznia 2012.
  2. Étienne Girard, „  L'Ifrap d'Agnès Verdier-Molinié: fałszywy instytut badawczy i prawdziwe ultra-liberalne lobby  ” , o Marianne ,8 lutego 2018(dostęp 18 maja 2020 r. )
  3. Dominique Albertini, „  Agnès Verdier-Molinié. Podatki od ognia  ”, liberation.fr ,25 września 2013 r.( przeczytaj online ).
  4. „  Agnès Verdier-Molinié  ” , na stronie Savoiretperspectives.fr .
  5. „  Agnès Verdier-Molinié, ambasadorka nowej fali liberalnej  ” , o Wyzwaniach (dostęp 18 maja 2020 r. )
  6. Anne Fulda , „  Agnès Verdier-Molinié, urzędniczka użyteczności publicznej  ”, Le Figaro ,29 marca 2013 r.( przeczytaj online ).
  7. Zobacz na hatvp.fr .
  8. „  Czy to normalne, że IFRAP, uznawany za lobby Zgromadzenia Narodowego, może skorzystać z obniżki podatków nawet o 70%?”  » , Na Liberation.fr ,7 lutego 2018(dostęp 23 kwietnia 2020 )
  9. „  Agnès Verdier-Molinié, czyli „pedagogika „z ciosami młotka  ” , o Acrimed (dostęp 2 lutego 2020 r. )
  10. Étienne Girard , „  L'Ifrap d'Agnès Verdier-Molinié: fałszywy instytut badawczy i prawdziwe ultra-liberalne lobby  ” , na stronie www.marianne.net , 2018-02-08utc13: 30:37 + 0000 (dostęp 4 marca 2021 r. )
  11. Le Point.fr , "  Lista miast -- odpowiada ratusz w Nicei  " , na Le Point ,24 stycznia 2020(dostęp 4 marca 2021 )
  12. Grégory Rzepski , „  Te lęgowiska, na których „rozmnażają się  ” medialni eksperci , o Le Monde diplomatique ,1 st grudzień 2019(dostęp 4 marca 2021 )
  13. Zobacz na lexpansion.lexpress.fr .
  14. François Krug, „  Agnès Verdier-Molinié, muza diety publicznej  ”, Le Monde ,27 stycznia 2017( przeczytaj online ).
  15. Marc Landré , „  Agnès Verdier-Molinié, liberalny guru  ” , na Le Figaro.fr ,13 grudnia 2018 r.(dostęp 18 maja 2020 r. )
  16. „  Christine Lagarde mianuje Pascala Moranda członkiem Codice  ”, ESCP Europe ,3 listopada 2008( przeczytaj online ).
  17. „  Nowi liberałowie: ci nowi intelektualiści prawicy  ” , na lexpansion.lexpress.fr/ ,20 października 2015(dostęp 2 listopada 2015 r . ) .
  18. Patrice de Méritiens , „  Agnès Verdier-Molinié:” Lobby urzędników popycha nasz kraj w kierunku punktu bez powrotu  ”, Le Figaro ,28 lutego 2011( przeczytaj online ).
  19. Sieć SNCF
  20. „  10 pomysłów na ocalenie miliardów  ”, Le Figaro ,25 lutego 2014( przeczytaj online ).
  21. Anton Wagner , „  Stan urzędników państwowych  ”, Agnès Verdier-Molinié , kontrapunkty ,28 lutego 2011( przeczytaj online ).
  22. Agnès Verdier-Molinié: „Bez redukcji wydatków publicznych nie ma redukcji podatków” , wywiad, przedsiębiorcy.fr , 4 września 2019 r.
  23. Kilian Sturm, Pauline Perrenot, „  Agnès Verdier-Molinié, czyli„ pedagogika ”uderzenia młotkiem:„ znane szpitalowi publicznemu ”!  » , W sprawie oskarżeń ,15 kwietnia 2020 r..
  24. Marie Théobald , „  Wielkie spotkania Figara: szokująca obserwacja Agnès Verdier-Molinié na temat francuskiej gospodarki  ”, Le Figaro ,22 grudnia 2015( przeczytaj online ).
  25. Agnès Verdier-Molinié , „  Jak zbudować system opieki zdrowotnej we Francji gotowy na zmiany  ”, L’Opinion ,23 stycznia 2017( przeczytaj online ).
  26. ""We Francji mamy system, który niszczy bogactwo i odstrasza talenty!", Według Agnès Verdier-Molinié , bourseorama.com , 19 stycznia 2017 r.
  27. „Prezydencki 2017: czy ultraliberalizm może uratować Francję? » , Rtl.fr , 11 stycznia 2017 r.
  28. „  Agnès Verdier-Molinié  ” , w komentarzu .
  29. „  Twoje 100 najbardziej wpływowych kobiet 2013 roku  ”, Slate ,23 maja 2013( przeczytaj online ).
  30. „  Renesansowa Nagroda Gospodarcza  ” , na cerclerenaissance.info .

Zobacz również

Linki zewnętrzne