Umowa nieujawnienie lub poufności (z angielskiego zgody na nieujawnianie - „NDA”) to umowa między dwoma podmiotami, które popełni jeden z tych podmiotów, aby zachować poufne pewne informacje, że inne zostaną wniesione do komunikowania się z nim. Porozumienie może być także „wzajemne”, to znaczy, że oba podmioty zobowiązują się nie rozpowszechniać niektórych wymienianych informacji.
Taka umowa umożliwia, na przykład, firma ujawnienia tajnych informacji do partnera , zapewniając jednocześnie, że informacje te nie będą podawane do wiadomości publicznej lub do konkurenta . Partner ten może następnie zaoferować produkty zgodne z produktami dostawcy, zachowując własność intelektualną lub przemysłową część komponentów.
Coraz częściej stosuje się klauzule poufności między partnerami przemysłowymi, aby zapewnić ochronę wynalazku, który nie jest chroniony patentem ; w rzeczywistości publiczne ujawnienie wynalazku nie pozwala na spełnienie kryterium nowości niezbędnego do uzyskania patentu. Ponadto przemysłowiec, który nie chce wykupić patentu, może skorzystać z tych umów, aby zachować poufność swojego know-how, a tym samym nie ponosić kosztów rejestracji związanych z patentem.
Ponadto niektórzy krytykują te umowy za ich bezużyteczność i ostrzegają przed nadużyciami. Musimy zatem zastanowić się, czy przedmiot lub odkrycie można chronić, pomysł nie może być opatentowany ani chroniony.