Narodziny |
19 lipca 1821 Cesarstwo Slankamen Austrii |
---|---|
Śmierć |
11 lipca 1887 Karlovac Austro-Węgry |
Narodowość | Austriacki ( serbski ) |
Zawód | Lekarz |
Inne działania | Pedagog , dziennikarz , osobowość kulturalna |
Đorđe Natošević ( cyrylica serbska : Ђорђе Натошевић ; urodzony w Slankamen dnia19 lipca 1821i zmarł w Karlovac dnia11 lipca 1887) jest serbskim lekarzem i pedagogiem pochodzącym z Cesarstwa Austriackiego i Austro-Węgier . Był członkiem Serbskiego Towarzystwa Literatów ( Društvo srpske slovesnosti ) i Serbskiego Towarzystwa Naukowego ( Srpsko učeno društvo ), przodków obecnej Serbskiej Akademii Nauk i Sztuki .
Đorđe Natošević urodził się w Stari Slankamen , w regionie Syrmii , który był wówczas częścią Cesarstwa Austriackiego ; Jego kolebką jest teraz na liście zabytków kultury o dużym znaczeniu dla Republiki Serbii (ID n o SK 1286).
Ukończył studia medyczne w Wiedniu w 1850 r., A następnie pracował jako lekarz w Nowym Sadzie . Szybko poświęcił się pracy pedagogicznej i został dyrektorem Serbskiego Wielkiego Liceum w tym mieście, następnie przełożonym serbskich szkół w Austro-Węgrzech i rektorem szkół w Wojwodinie . W latach 1881 i 1887 roku był prezesem Macierzy Serbskiej , najważniejszej instytucji kultury serbskiej okresu Austro-Węgier.
Đorđe Natošević otworzył szkoły dla serbskich nauczycieli w Pakrac , Novi Sad , Karlovac , Sombor i Pančevo ; założył pierwsze serbskie czasopismo edukacyjne, listę Školskiego i pierwszą serbską gazetę dla dzieci Prijatelj srpske mladeži ( Przyjaciel młodzieży serbskiej ), w której Jovan Jovanović Zmaj opublikował swoje pierwsze wiersze dla dzieci.
Lista strony Školski
Strona Prijatelj srpske mladeži
Đorđe Natošević był pierwszym, który napisał podręczniki po reformie pisowni Vuka Stefanovicia Karadžicia, a jego Bukvar był używany we wszystkich serbskich szkołach. Jego działalność edukacyjna była kontynuowana w szczególności przez Kratko uputstvo za serbske narodne učitelje ( skrót od serbskich nauczycieli narodowych ), opublikowany w 1857 r. W Nowym Sadzie i wznowiony w 1861 r . W swoich instrukcjach dydaktycznych przywiązuje szczególną wagę do nauczania muzyki, muzyki ludowej i muzyki religijnej oraz do opanowania gry na instrumencie muzycznym.
Został pochowany na cmentarzu Zaśnięcia w Nowym Sadzie , gdzie jego grób jest częścią zestawu 24 grobów postaci historycznych, kulturowych i innych na listę chronionych zabytków (id n o SK 1588).