Państwo we Francji

We Francji słowo „ państwo ” ma dwa znaczenia, często mylone, ale w rzeczywistości różne:

„Państwo” w politycznym znaczeniu tego słowa, które określa wszystkie uprawnienia publiczne na poziomie krajowym: władzę ustawodawczą , wykonawczą i sądowniczą (w tym sensie Prezydent Rzeczypospolitej jest „Głową Państwa”, gdyż zapewnia właściwe funkcjonowanie tych różnych uprawnień, również w tym sensie państwo stanowi prawo lub angażuje się na arenie międzynarodowej).
„Państwo” w administracyjnym znaczeniu tego słowa. Dla rachunków publicznych , „państwo” oznacza organ publiczny , to znaczy osoby prawnej przez prawa publicznego , która ma wymiar krajowy, w przeciwieństwie do władz lokalnych , a która stanowi administracyjne narzędzie dostępne dla rządu. Władzę wykonawczą ucieleśnieniem rząd (powiemy, że państwo płaci urzędników finansuje projekty, zawiera umowy, etc.). Na czele państwa jako władzy publicznej stoi premier i ministrowie. Jego administracja podzielona jest na ministerstwa . Nadzoruje placówki publiczne i pełni służbę publiczną .

We Francji państwo w sensie administracyjnym nadal opiera się w przeważającej części na zasadach wynikających z jego powstania w ramach Ancien Régime , próby dostosowania go do społeczeństwa demokratycznego jak dotąd nie przynoszą rezultatów. Z reguły Anglicy i Amerykanie wolą używać słowa „rząd”, które daje większe miejsce polityce, podczas gdy we Francji, odkąd Vichy, słowo „państwo” jest systematycznie preferowane i częściowo zastąpiło używane wcześniej słowo „republika”.

Historyczny

Nie należy mylić istoty państwa z sposobami jego funkcjonowania.

„Czym jest państwo” możemy ogólnie odpowiedzieć, że rozumiemy przez to polityczną funkcję społeczeństwa i że jego rolą jest kierowanie i regulowanie. W praktyce idea Państwa potocznie odwołuje się do dwóch pojęć: siły i władzy, które są przejawami jego potęgi. Siła ta związana z siłą jest przemocą; z drugiej strony, usankcjonowana przez prawo, staje się niepodważalna i stanowi władzę. Poza brutalną siłą, która ją narzuca, to prawne uzasadnienie zostało osiągnięte przez asymilację z suwerennością, która naprawdę definiuje nowoczesne państwo.

„Teoria Państwa”, filozofia Państwa, socjologia Państwa i historia Państwa znajdują się zatem w programie badań, refleksji i publikacji. to nowe podejście nie jest pozbawione pułapek: ryzykując tradycyjną narrację historyczną, mylącą państwo z wewnętrzną i zewnętrzną historią polityczną, dochodzą do nich te, które wynikają z wizji prawnej – sprowadzania państwa do instytucji – lub „nowej historii” wizja - rozpuścić państwo w jego śladzie ekologicznym, społecznym lub kulturowym (jego reprezentacjach).

Organizacja państwowa

W Francji , Republika organizowana jest w różnych osób prawnych regulowanych przez prawo publiczne , w tym:

Pod bezpośrednią kontrolą rządu , na czele którego stoi premier : francuska centralna administracja publiczna ( cała władza wykonawcza , z oczywistym wyjątkiem Prezydencji Republiki , która kontroluje rząd) i z zastrzeżeniem kilku drobnych gwarancji niezawisłość sędziów składu orzekającego, sądownictwa . Sama administracja jest podzielona na ministerstwa , które same dzielą się:
- w służbach centralnych (właściwe służby wykonawcze na całym terytorium, ale pod bezpośrednim zwierzchnictwem premiera lub głowy państwa, niezależnie od mniej lub bardziej stałych delegacji do ministerstwa zgodnie z ustawą organiczną ustalającą budżet państwa i ministerstw np. wojsko, administracja podatkowa, policja państwowa, służby dyplomatyczne i konsularne za granicą lub służby rządowe),
- w usługach zdecentralizowanych ( usługi egzekucyjne podobne do usług centralnych, ale których kompetencje są ustalone na terytorium: departament, region itp.; takie jak państwowe akademie edukacyjne, prefektury, sądy),
- oraz służby posiadające kompetencję krajową (tj. służby podlegające Prezesowi Rady Ministrów, ale delegowane na mocy ustawy organicznej do właściwego ministerstwa, których kompetencja rozciąga się na całe terytorium i wyposażone w misje publiczne określone ustawą lub gwarantowane przez międzynarodowe traktaty: na przykład DGAC );
Dwa zgromadzenia, Senat i Zgromadzenie Narodowe ;
Władze lokalne i ich grupy (patrz Interwspólnoty we Francji );
Niemal niezliczona ilość placówek publicznych (EPST, EPIC, EPA itp.), pod nadzorem administracji lub władz lokalnych. Niektóre zakłady mogą nawet kontrolować spółki prawa prywatnego (a następnie działać w taki sam sposób jak inne osoby prywatne, fizyczne lub prawne).

Prezydent Rzeczypospolitej - głowa państwa - zapewnia właściwe funkcjonowanie tych różnych mocach i zapewnia jedność całości.

W zależności od kontekstu słowo „ Państwo ” będzie oznaczać mniej lub bardziej rozległą część tego zbioru (od jedynej administracji pozostającej pod kontrolą rządu, dla jej najbardziej restrykcyjnego znaczenia, po całą Rzeczpospolitą, dodając zgromadzenia, wspólnoty, itp.). Możemy nawet dodać, w niektórych przypadkach, organy prawa prywatnego, często połączone, takie jak te, które zarządzają ubezpieczeniami społecznymi i układami zbiorowymi (organy, w których państwo w sensie rządu jest reprezentowane i może działać w celu stanowienia ich prawa. wewnętrznej organizacji lub wnosić wkład w ich finansowanie i gwarantować ich długi, zrównane z długiem publicznym w prawie europejskim).

Z historycznego punktu widzenia tylko okres reżimu Vichy (który zresztą nosił oficjalną nazwę „państwo francuskie”) wywołał pewne problemy ciągłości państwa, w porównaniu z różnymi reżimami, które następowały po sobie, aż do tego prezydenta. Jacques Chirac ponosi odpowiedzialność za pewne nadużycia w tym okresie w imieniu państwa.

Podział uprawnień w państwie

Podział uprawnień i przyjęta forma prawna mogą z czasem ulegać zmianom. Obecnie, a od końca XX -go wieku, ogólny ruch odśrodkowy obserwuje, gdzie rządy stanowe są przekształcane lub ich funkcje przeniesione do instytucji publicznych, AAI lub firm prywatnych (np France Telecom) lub zdecentralizowane na rzecz lokalnej władze. Niemniej jednak, aby nie upraszczać spraw, zainteresowany personel może pozostać urzędnikiem jednej z trzech funkcji publicznych (państwowej, terytorialnej lub szpitalnej).

Musimy zatem teraz odróżnić właściwe uprawnienia państwowe, sprawowane przez administrację państwową i bardziej ogólnie przez państwowe służby publiczne (bez względu na ich formę prawną i sposób zarządzania, publiczny lub prywatny) od uprawnień zdecentralizowanych wspólnot terytorialnych sprawowanych przez administrację regionów. , departamenty , gminy , EPCI lub ich delegowane usługi publiczne.

W ramach kompetencji państwowych należy również rozróżnić poziom wykonywania, pomiędzy tymi, które przez wyjątek nadal pozostają scentralizowane, w szczególności suwerenne kompetencje i funkcje koordynacyjne, a tymi, które są zdecentralizowane na poziomie lokalnym, w szczególności na rzecz prefektowie .

Dziś podział kompetencji pomiędzy różne podmioty jest ustalony przez odpowiedni tekst poziomu:

tylko Konstytucja , uzupełniona ustawami organicznymi , może ustalać uprawnienia rządu, zgromadzeń; Na tym poziomie kompetencja należy co do zasady do całego narodu , który może ją wykonywać w drodze referendum , jednak w praktyce państwo może w pewnym zakresie działać na siebie (na drodze parlamentarnej zmiany konstytucji oraz ustanawianie ustaw ekologicznych);
prawo może naprawić kompetencji związków gmin, zakładów pracy publicznych;
dekret Rady Państwa jest konieczne ustalenie ogólnych kierunków organizacji administracji;
szczegóły dotyczące każdej osoby prawnej są ustalane w drodze dekretów , nakazów lub „decyzji”;
Sąd Administracyjny (Rada Państwa sprawuje doktrynę przez jego urząd sędziego w ostateczności) określa szczegóły lub rozwiązywać sprzeczności, czasem używając terminu „zasady” (czyli interpretacja elementy, które Rada suwerennie wywodzi z prawem uznać ważny)

Związek z gospodarką

Po wyborze François Mitterranda w 1981 r., wejście państwa w sferę gospodarczą zostało jeszcze bardziej wzmocnione (patrz Wspólny Program ). Od tego czasu prywatyzacje stopniowo ograniczały kontrolę nad produkcją gospodarczą . Francja pozostaje jednym z najbardziej uregulowanych państw na świecie , a waga wydatków publicznych jest bardzo ważna.

W 2004 r. obowiązkowe potrącenia stanowiły zatem 44% wartości wytworzonej przez obywateli francuskich. Pod wpływem globalizacji gospodarczej kraje coraz bardziej konkurują ze sobą gospodarczo , a państwo francuskie proponuje koncepcję roli państwa w obliczu nietypowego kapitalizmu. Podczas gdy wielu uważa, że jego działanie jest szkodliwe dla konkurencyjności przedsiębiorstw krajowych, ze względu na znaczną wagę obowiązkowych opłat, inni chwalą doskonałość krajowej infrastruktury lub systemu ochrony socjalnej, który pozostaje skuteczny, jednocześnie podkreślając rekordową produktywność Francuzów. Debata pozostaje aktualna.

Obecność państwa w gospodarce gwałtownie spadła, zwłaszcza od końca lat 80. i programu prywatyzacji zainicjowanego przez ówczesnego premiera Jacquesa Chiraca . W ten sposób państwo francuskie sprzedało około 1500 firm i przeniosło ponad milion pracowników do sektora prywatnego. Udział zatrudnienia publicznego bez usług publicznych (oświata, administracja, szpitale itp.) w całkowitym zatrudnieniu najemnym spadł z 10,5% w 1986 r. do 3,1% w 2019 r.

Uwagi i referencje

Uwagi

W feudalnej monarchii XII th wieku - XIII th wieku, w okresie osłabienia władzy królewskiej, udało monarchię „hartowane” THE XIV th century - XVI th stulecia, kiedy to absolutny król podzielił jego władze z różnych organizacji , następnie wreszcie monarchia absolutna, ostatnia faza procesu odzyskania przez samego króla władzy publicznej, która osiągnęła doskonałość. Taki był przynajmniej Poczęcia historyków XIX e wieku.
Nie zapominajmy, że refleksja nad Państwem należy do wszystkich dziedzin myśli politycznej, czy to z humanizmu, czy z reformacji, z włoskiej myśli republikańskiej czy z filozofii kartezjańskiej, czy nawet z augustynizmu politycznego, dawnej scholastyki i jej adaptacji…
Z drugiej strony wskazane jest utrzymanie więzi, która łączy afirmację państwa i rozumu w ramach postępującej sekularyzacji polityki.
Definicja ta została podniesiona suwerenności na rzecz suwerennej / szefa państwa francuskiego prawnika Jean Bodin w XVII th wieku. ( Sześć ksiąg republiki , 1576).

Bibliografia

„Jak zauważył filozof i politolog George-Armstrong Kelly, Anglicy i Amerykanie systematycznie unikają słowa (państwo), a termin rząd przywołuje zupełnie inną strukturę. We francuskim dyskursie politycznym słowo „państwo” częściowo oznacza parlamentarne organy przedstawicielskie, ale przede wszystkim władzę wykonawczą ze znacznym aparatem administracyjnym odnowionym przez Napoleona” cytowany w Lucien Jaume, „Aux origines du libéralisme politique en France”, Esprit , czerwiec 1998, s. 44
O nieufności III RP do pojęcia państwa: Berstein, 1992, s. 413 .
Maurice Agulhon , Nowa historia Francji , Seuil, 2002, s. 352, ( ISBN 978-2-0205-5873-0 ) .
Zobacz jego przemówienie z 16 lipca 1995 r. w Vélodrome d'Hiver
To częściowe przekazanie uprawnień władzom lokalnym jest następstwem ruchów decentralizacyjnych podejmowanych od 1982 r. i jest dziś zapisane w konstytucji, ponieważ od rewizji konstytucji z 28 marca 2003 r. organizacja Republiki jest zdecentralizowana.
Powszechną zasadą wykonywania władzy państwowej jest dekoncentracja zgodnie z ustawą nr 92-125 z dnia 6 lutego 1992 r. o administracji terytorialnej Republiki
https://www.monde-diplomatique.fr/2019/06/REYMOND/59949