Kościół Matki Bożej Wszystkich Świętych | ||
Kościół Matki Bożej Wszystkich Świętych | ||
Prezentacja | ||
---|---|---|
Kult | katolicyzm | |
Rozpoczęcie budowy | XVII th wieku | |
Geografia | ||
Kraj | Francja | |
Region | Owernia-Rodan-Alpy | |
Departament | Górna Sabaudia | |
Miasto | Entremont | |
Informacje kontaktowe | 45 ° 57 ′ 27 ″ północ, 6 ° 23 ′ 23 ″ wschód | |
Geolokalizacja na mapie: Górna Sabaudia
| ||
Kościół Matki Bożej Wszystkich Świętych Entremont jest kościół katolicki francuski, znajduje się w dziale z Haute-Savoie , w miejscowości Entremont .
Kościół znajduje się 500 m od stolicy, na lewym brzegu Borne , w pobliżu mostu (mostu południowego), jedynego istniejącego w 1730 r. (według mapy sardyńskiej ), wzdłuż CD 12 łączącej Saint-Pierre -en-Faucigny do Saint-Jean-de-Sixt .
Jest nieco przesłonięty ważnym budynkiem odrestaurowanym w 1998 r. , otynkowanym wapnem w odcieniach ochry, którego obramienia okien są podkreślone zgodnie z ówczesnym neoklasycystycznym stylem, zwanym sardyńskim i świadczącym o obecności opactwa.
Pierwotnie, w 1115 r. , mnisi oczyszczający opactwo Abondance założyli wspólnotę w dolinie Entremont jako przeorat . Więc od XII th -wiecznego kościoła pod wezwaniem Matki Boskiej Wniebowziętej.
Od momentu budowy kościół opacki zapewniał posługę parafialną, czego dowodem była wizyta duszpasterska z 1445 r.: „ Et propter hec (visitador) visitationi abbatie supersedit, et solum de presente ad visitionem ecclesie parrochialis que in ipso monasterio extradur […] ” .
Po zebraniu pewnej liczby relikwii osadzonych w posągu maryjnym umieszcza się go pod nazwą Notre-Dame-de-Tous-les-Saints. Relikwie miały należeć do świętych, takich jak André, Augustin, Barthélemy, Blaise, Claire, Étienne, Felix, Guérin, Laurent, Maurice, Grégoire i Saint Marie-Madeleine. Posąg był przedmiotem pielgrzymek od czasów XVI -tego wieku .
Pierwotny kościół miał budowę romańską, o czym świadczy półkolisty łuk okien, ale ofiarą złej pogody padły sklepienie i dach. W 1411 r. Jean de Bertrand , biskup Genewy , odwiedzając opactwo zlecił pracę w kościele.
Opactwo mówiło również, że ma „fiolkę mleka Dziewicy” czczoną przez kobiety z doliny, które przybyły, aby modlić się „Matka Boża ze wszystkich piersi”.
Kościół został przebudowany w XV -go wieku. W 1680 r. o. Marc-Antoine de Granery, który przybył do Entremont w 1645 r., podjął się ogromnych prac. Rok 1723 przyniósł nowe zmiany. Malowidła wewnętrzne zostały odrestaurowane w latach 1890 i 1920.
Na prawo od kościoła, bocznie do niej, znajduje się dzwonnica. Pochodzi z XVII -tego wieku i został wzmocniony w 1766 roku przez Capellini. W kształcie kwadratu Składa się z czterech granitowych gzymsów oddzielających konstrukcję, która w sumie składa się z pięciu części.
W dzwonnicy znajdują się dwa dzwony, jeden został poświęcony w dniu 8 października 1607przez Franciszek Salezy , następnie zwiedzanie opactwa, jest dedykowany do ochrony burze, nawałnice i grad, nosi nazwę Thomas Pobel , Bonnevillois, biskupa Saint-Paul-Trois-Chateaux , opat d'Entremont od 1595 do 1605, syn pierwszego prezydenta senatu Sabaudii.
Na dzwonku widnieje napis: „ 1607 Reverendissimus Thomas Pobel, Eps SP abbas intermontium. Błyskawica i burza uwolnią nos, Domine. Sit nomen Domini benedictum. Sancta Maria ora pro nobis ”. (1607. Wielebny Thomas Pobel, biskup Saint-Paul (trzy zamki), opat z Entremont. „Od błyskawicy i burzy wybaw nas Panie. Niech imię Pańskie będzie błogosławione. Święta Maryjo módl się za nami. ” )
Dzwon ozdobiony jest sześcioma płaskorzeźbami przedstawiającymi: dziewicę z dzieckiem; Zmartwychwstały Chrystus; Sain-Pierre; Święty Paweł i rycerz z tarczą oraz kobieta, która może być ojcem chrzestnym i matką chrzestną.
Drugi dzwon pochodzi z 1852 roku i nosi napis:
„ Laudate Dominum w cymbalis bene sonontibus.Rev. Jacques Baud, proboszcz. Sponsor: Pan Cholex Dominique. Matka chrzestna: panna Maistre Françoise-Marie.
Posłuszny mojemu głosowi, biegnij każdego dnia
Powiedz Bogu o swoich potrzebach, smutkach, swojej miłości.
Moje smutne lub wesołe piosenki zjednoczą braci
I zaniosą ich życzenia i modlitwy do nieba ”
Płaskorzeźba przedstawia Chrystusa na krzyżu i Dziewicę z Dzieciątkiem Jezus.
FasadaUtrzymany w stylu pożądanym przez księdza Granery. Jest ozdobiony dużym freskiem trompe-l'oeil w odcieniach ochry, różu i błękitu. Uzupełnienia pochodzą z 1890 i 1987 roku.
Na górze widnieją herby Marc-Antoine de Granery, oryginalnego Piemonta i głównego konserwatora kościoła, które brzmią następująco: „ D'Azur; w fessie towarzyszyły naczelne trzy wieże, a w czubku trzy rozdarte kłosy pszenicy, całość złota „(„ Crenelled zamek trzech wież nad trzema kłosami, zwieńczony koroną książęcą (jego tytuł niż seigneur d'Entremont ), lacrosse i mitra (jego tytuł jako opat) ”
Po lewej stronie znajduje się herb św. Franciszka Salezego, który, co ciekawe, ma trzy opaski (błąd restauracyjny).
Po prawej ręce papieża Leona XIII zastąpiły, przy okazji restauracji w 1890 roku, ramiona papieża Innocentego XI, które pierwotnie zdobiły fasadę.
Właściwie jedynymi elementami charakterystycznymi dla restauracji Spichlerza, poza kolorystyką fresków, są duże ostrołukowe okno ozdobione lobem oraz portal z podwójnymi łukami torycznymi .
markizaW markizy opiera się na dwóch prostych kolumn wapiennych, których kapitał jest wykonana z drewna i stanowi część pokrycia markizy. Ta pożądana przez opata Spichlerzy symbolika chce być oddzieleniem świata świeckiego od świata sakralnego, w który wkraczamy. Ta gra z perspektywą duchową pomaga również chronić niszę Najświętszej Maryi Panny, patronki miasta.
DrzwiDrzwi pochodzą z 1723 r. Zainstalowane są w portalu z dwoma ostrołukowymi łukami, lewy liść nosi piętno muła i nosi napis „ Haec Nota in Antiqua erat, i, g, c, r 1723 ”(patrz rozdział „ Klapki ”, poniżej).
Kościół jest prosty i jednonawowy. Sklepienie nawy zostało zastąpione stropem ozdobionym roślinnością w 1680 roku, co skłoniło księdza spichlerza do pozwania „komuninerów” (parafianie), którzy niechętnie uczestniczyli w renowacji nawy.
Łatwo odróżnić tę zwieńczoną nawę, przeznaczoną dla wiernych, oddzieloną od chóru kanoników imponującym ostrołukowym łukiem. Chór podzielony jest na dwa kolejne łukowe przęsła na krzyżowych żebrach.
Ta dwuprzęsłowa nawa nie posiada transeptu , ma prawą apsydę . Jej sufit zdobią symbole cnót teologalnych: po lewej krzyż symbolizujący Wiarę, po prawej kotwica symbolizująca Nadzieję, a w kierunku chóru serce otoczone koroną cierniową symbolizujące Miłość. Ostatni symbol w kierunku trybuna przedstawia Alfę i Omegę, czyli obraz Boga, otaczają go dwie księgi przedstawiające Stary i Nowy Testament
Według Raymonda Oursla chór był pierwotnie sklepiony „trzema gotyckimi czapkami krzyżowo-żebrowymi”, z których pierwszy podtrzymywał dzwonnicę, która w ten sposób dominowała w centrum budowli i kończył się „tylnym chórem” lub sanktuarium na planie wielokąta , to znaczy „pół sześciokąta z trzech gotyckich szkieł, mających na zewnątrz cztery filary z ociosanego kamienia”.
Sklepienie chóru zastąpiono istniejącym do dziś sklepieniem krzyżowym, zaprojektowanym przez inżyniera Faucigneranda Amaudruza.
Nawa główna została zwieńczona, arkada komunikacji między nią a chórem nosi datę 1780: zastępuje od sekularyzacji mur oddzielający nawę parafialną od chóru klasztornego.
Ołtarze boczneW stylu neoklasycystycznym , w malowanym drewnie imitującym brąz, czarno-biały marmur.
Po lewej stronie ołtarz Świętej Rodziny poświęcony św. Józefowi i Opatrzności Bożej . Górny rejestr jest malowany z dwoma oczami i dwoma uszami symbolizujących wszechobecność Boga.
Centralny stół to „Ofiarowanie Świętej Rodziny”, Maryja wydaje się trzymać Dzieciątko Jezus św. Annie, za którym stoi Symeon . Obraz ten powstał około 1680 roku, znajduje się blisko szkoły Lorenzo Lotto . Obraz ten wydaje się poprzedzać budowę ołtarza .
Na kartuszu widnieje napis: „ Błogosławiony vir quit Tim Dominum ” („Szczęśliwi bojący się Pana”).
Praca ta została sklasyfikowana w inwentarzu obiektów bazy Palissy ,12 listopada 1974.
Po prawej stronie ołtarz różańcowy , kartusz zdobi gołębica w chwale . Centralny obraz reprezentuje Virgin siedzącej, dziecko na kolanach, podając różaniec do świętego Dominika , lilia na nogi i towarzyszy jej siedzącego psa trzyma pochodnię w pysku. Na prawo od obrazu św. Katarzyna ze Sieny zwraca się w stronę widza, jakby wzywając go na świadka.
Maniera kompozycji wydaje się umieścić wszystko w końcu XVII -tego wieku, szkoły hiszpańskiego.
Ołtarz Różańca jest odpowiednikiem Ołtarza Świętej Rodziny, którego strukturę nawiązuje. Oba ołtarze są częścią głównych prac konserwatorskich i upiększających opactwa, które rozpoczęły się około 1680 roku pod opatem opata Spichlerza. Louis Réau zauważa, że związek św. Katarzyny i św. Dominika w przedstawieniu różańca pojawia się w 1685 r. w kościele św. Sabiny w Rzymie na obrazie Sassoferrato oraz w Palermo w kaplicy Oratorium Różańcowego w dziele autorstwa Van Dycka . Obraz z Entremont jest więc częścią tej nowej ikonografii świętego obserwowanej w tym samym czasie w Rzymie i Palermo .
Praca ta została sklasyfikowana w inwentarzu obiektów bazy Palissy ,21 marca 1995.
OłtarzSztuka ołtarza znajduje się w Górnej Sabaudii w latach 1650-1770. Większość z nich została zbudowana przez artystów z Valsesia w Piemoncie.
Po przejściu przez ganek wzrok przykuwa ołtarz, którego wymiary są nieproporcjonalne do całości budynku. Jest to z pewnością najpiękniejsza spuścizna pozostawiona przez Marc-Antoine de Granery, barokowa sztuka sabaudzkiej , w wiejskim środowisku jest tam zaskakująca.
Wielki ołtarz główny zbudowano w latach 1680-1685. W rzeczywistości jest to ołtarz podwójny. Abbe de Granery, chcąc go rozbudować, zbudował drugi ołtarz nad pierwszym.
Nisza wsparta na czterech skręconych kolumnach ozdobiona jest płaskorzeźbą Matki Boskiej na młotkowanym złotym tle imitującym haftowany jedwab. Wokół niej są cztery anioły, dwa koronują ją zgodnie z ikonografią Wniebowzięcia .
Po obu stronach znajdują się przedstawienia, po lewej stronie św. Józefa z jego laską pasterską, po prawej św. Jana Chrzciciela z jego owcami. Powyżej, po lewej stronie widać św. Katarzynę rozpoznawalną po kole, a po prawej św . Apollinę . Ten pierwszy ołtarz jest w całości złocony.
Kolumny „przykręcają” i „odkręcają” (cecha sztuki barokowej ): modlitwy wznoszą się do nieba, spływają z niego łaski Boże. Architekci pochodzili z miasta Biella w Piemoncie, podobnie jak opat Spichrzu.
Z widokiem na całość trójkątny „przerwany” fronton; wieńczy go korona z dwoma prostokątnymi piętrami. Pierwsza z nich ma kartusz, na którym wyryte są: Deo Maximo i Dei parae Virgini Assumptae abbas Marcus Antonius Granerius ANNO MDCXXXV ( „Do bardzo wielkiego Boga i do Dziewicy Wniebowziętej jego matki, opata Marc-Antoine de Granery, rok 1685 " .), Druga ozdobiona jest herbem de Granery i jego dewizą Ut Seres Metes ( " Zbierasz to, co siejesz" ).
Ołtarz zdobi 49 głów aniołów, z dwoma popiersiami: Saint-Ruf po lewej i św. Franciszka Salezego po prawej. Całość dopełniają dwa duże świeczniki w stylu renesansowym z herbem de Granery. Ten obiekt ruchomy jest sklasyfikowany jako zabytek historyczny w bazie Palissy , bazie danych francuskiego dziedzictwa ruchomego francuskiego Ministerstwa Kultury.
Całkowite wymiary ołtarza to 8,00 m wysokości i 7,44 m szerokości, łuk triumfalny ma 4,93 m szerokości , grubość 80 cm kryje dostęp do zakrystii.
UzupełnieniaNależy zauważyć, że konstrukcja ołtarza została wykonana z drewna iglastego, natomiast rzeźba z drewna liściastego, opiera się na cokołach z ciosów ciosowych, które wznoszą się do poziomu ołtarza. Ten mur został zaprojektowany z centralnym przejściem umożliwiającym dostęp od tyłu do antependium i stopnia. Ołtarz nie jest oparty o tylną ścianę kościoła, ale jest od niego oddalony o prawie dwa metry, cztery żelazne ściągi przytrzymują go do ściany i dodano wzmacniające belki.
Przywrócenie było możliwe dzięki udziałowi Regionalnej Dyrekcji ds. Kultury - Lyon, Fundacji Dziedzictwa , wsparciu Fundacji Bettencourt-Schueller , Departamentalnej Jednostki ds. Architektury i Dziedzictwa - 74, darczyńcom poprzez subskrypcję uruchomioną przez Heritage Fundacji i poprzez składkę ludności.
Miasto otrzymało nagrodę „Aurhalpin du Patrimoine” od stowarzyszenia Aurhalpin Heritage (regionalna federacja interesariuszy dziedzictwa w Auvergne-Rhône-Alpes), w czerwiec 2019.
Stragany datę, od końca XV -go wieku, ekstrawagancki styl . Wykonane z wielką finezją, są dziełem z płomieniami i gipiurą Compagnonów, rzeczywiście pozostawiły swoje ślady na lewym stoisku: „Kosz z cyrklem i ekierką”, przeznaczone są także do konfesjonału zakrystii.
Stragany ozdobione są panelami wyrzeźbionymi w alegoryczne postacie. Herb pozwala datować je na czasy Filipa Luksemburczyka (1486-1519). Jeden z paneli przedstawia darczyńców obok św. Jana i św. Mateusza na tle muszli przywołującym pielgrzymów.
Boczne panele przedstawiają św. Jana Ewangelistę niosącego kielich, z którego wychodzi wąż, św. Jana Chrzciciela i jego owce oraz św. Szczepana niosącego dłoń.
MebleWszystkie meble w kościele są w stylu barokowym , można uznać, że jest to dziedzictwo Opata Spichrzów: wielki Chrystus na krzyżu, rzeźbiony w mszy, intronizowany w nawie (drewno polichromowane i złocone), Stacje Drogi Krzyżowej przerywające nawę, ośmionożny ołtarz w formie spiralnych kolumn (jak Bernini ), procesyjny Chrystus wyrzeźbiony także z mszy umieszczonej w chórze.
Czcionki chrzcielneZbiornik, wydrążony z jednego kawałka granitu, ma trzy uformowane boki i zwieńczony meblami, również z trzema stronami z płaskorzeźbą.Kartusz z wygrawerowanymi gotyckimi uncjałami nosi imię darczyńcy, J. Gaillarda, oraz data 1503.
Szafa przezwyciężaniu chrzcielnica jest rzeźbione dębowe przedstawiający chrzest Chrystusa, kopuła wspiera posąg świętego Jana Chrzciciela , to pochodzi z początku XIX -go wieku.
Te chrzcielnice zostały sklasyfikowane w inwentarzu obiektów bazy Palissy ,26 listopada 1993.
Naprzeciw chrzcielnica w kształcie naczynia z 1628 r.
Kościół ma Reliquary kształcie relikwiarz z końca XII p wieku, uszeregowane w kolejności28 lipca 1904pod tytułem „obiekt”. „Obiekt” zostałby wykonany w warsztacie złotniczym opactwa Saint-Maurice d'Agaune , znajdującego się w Valais , „matce opactwa” Entremont. Jest to kaseta drewniana, której zewnętrzna część pokryta jest ostrzami ze srebra i vermeilu, w stylu bizantyjskim . Całość ma kształt domu.
Sceny i figurki są wytłoczone ze wszystkich stron. Wokół Chrystusa na krzyżu widzimy dwunastu apostołów, na brzegach ich imiona są wpisane w opaski pełniące funkcję aureoli. Stopnie na okładce przedstawiają dwie strony Ewangelii: „trzy Święte Niewiasty” idące do grobu Chrystusa, reprezentowane przez arkadowy relikwiarz, na którym czuwa anioł i Zmartwychwstanie Jezusa. Figurki te zatem otaczają gładki krzyż i ukrzyżowanie Chrystusa otoczonego aureolą matki i Józefa z Arymatei . Grawerunek jest szczególnie piękny, o czym świadczą kolczugi rzymskich żołnierzy.
Został odrestaurowany w XVII -tego wieku.
Inne przedmioty skarboweWiele obiektów jest chronionych pod niejawnym tytułem: „Obiekty zabytków”.
Sanktuarium ramię XIII e wieku drewniane łopatki spakowane srebro złocone i inkrustowany turkusowy, krwawa i polerowany kryształ górski, niesie relikwie St Clair i St. Etienne. Dwa inne ramiona z pozłacanego drewna polichromowanego z XV wieku zawierają relikwie św. Maurycego i św. Guérina.
Zwłaszcza w ruchu, relikwiarz Virgin XVI th century: Matki Bożej Wniebowziętej , drewno złoty posążek, który zawierał fiolkę zwany „mleko żarówka Dziewicy” widoczny przez świetlik ze szkła. Ta Dziewica od dawna jest obiektem pielgrzymek. Papież Pius IX udzielił w 1855 r. odpustu zupełnego odwiedzającym15 sierpnia.
Matka Boża Gardła niosąca w ramionach Dzieciątko Jezus, ssąca prawy palec wskazujący, jest rzadką delikatnością na poziomie twarzy iw przedstawieniu „Dzieciątka Jezus”. Ten złoty kolorze drewna pomiaru 84 cm pochodzący z XIV th century został przywrócony w 1998 roku (w XV th century Antonio Rossellino i Fra Filippo Lippi uwiecznił tę postawę w swoich obrazach.)
Posąg Matki Bożej Dobrej Domu XV th wieku, dwa popiersia polichromia złocone, rozpostartymi ramionami w XVI th century i dwa relikwiarze w formie monstrancji .
Z herbem księdza Granery: monstrancja ozdobiona rubinem, kielich ze srebra i vermeilu, paramentyczna czapka z niebielonego jedwabiu mory, wyszywana złotymi i srebrnymi nićmi na czerwonym aksamitnym tle, relikwiarz znany jako Sainte Colombe , z pozłacanego drewna, drobno rzeźbiony, tapicerowany czerwonym jedwabiem.
„Niezwykły zestaw złotników, nie tyle ze względu na ilość (choć nie bez znaczenia) niż ze względu na jakość i wiek dzieł (...) co nie zepsułoby skarbu gotyckiej katedry” .
Obecność NMP drewniane polichromi i złocone ( XVI, XX wieku), związanych z prestiżowych różnych kapliczki, jest przedmiotem kompanii od czasu XVI -tego wieku . Pielgrzymka jest jednak kwalifikowana jako „generalna”, ponieważ mówi się „czasami o pielgrzymce do N.-D. wszystkich świętych, a czasem do relikwii świętych lub do wszystkich świętych”.
To odbywa się między 15 sierpnia i 8 września . Wierni pochodzą z ośmiu parafii położonych wokół doliny Borne , Faucigny , Val d'Arly i Vallée de Thônes .
Pomimo odmowy proboszcza Jacquesa Bauda (ur. w Morzine 06 MorPaździernik 1804, wyświęcony na kapłana dnia 22 grudnia 1827 r., wikariusz w Cruseilles, a następnie mianowany proboszczem parafii Entremont w dniu 02Kwiecień 1839 i zmarł dnia 24 kwietnia 1857) Odpowiadając na list M gr sporządzony podczas jego sondażu z 1845 r., łatwo wywnioskować obyczaje i zwyczaje parafii, biorąc pod uwagę różne dokumenty diecezjalne dotyczące doliny Borne.
W rzeczywistości duża liczba poszczególnych zastosowań jest nieznana, mimo wszystko możemy przeczytać: „Nie znam dużej liczby poszczególnych zastosowań. Od dwudziestu do dwudziestu pięciu lat strój osób płci prawie całkowicie się zmienił. Innym razem było o wiele więcej prostoty, skromności i oszczędności w ich ubiorze, a zwłaszcza w ich fryzurach, niż dzisiaj…”
Należy zauważyć, że mężczyźni, wśród których wiele dzieci Rodzin, zaczęli uczęszczać do „kabaretów”; zaburzenia te dotyczą dużej liczby rodzin, które niegdyś były zamożne, a nawet miały niewielki majątek, zostały doprowadzone do stanu nędzy i nędzy.
Cierpienie, w jakim upadały „Rodziny”, spowodowało wiele imigracji. Najważniejsze miało miejsce we „Francji” (Lyon, Besançon, ale także w Paryżu).
Jednak dolina Borne odnotowuje wzrost populacji: „... Ponieważ chłopcy i dziewczęta w wieku od 19 do 20 lat myślą o ślubie, a niewielu wdowców nie bierze ślubu w kilka sekund. "MI
Kapłani z doliny skarżą się, że nie ma ofiary. Było zwyczajem, że w czasie długiego deszczu w pogodnej porze roku płaciło się za kupno cielęcia, które sprzedawano w niedziele pod koniec mszy świętej na placu publicznym; dochód z tej sprzedaży został przelany do „kufera dusz” w celu wykorzystania go na odprawianie Mszy św. na pomoc duszom w czyśćcu, a tym samym na uzyskanie korzystniejszego czasu.
Należy zauważyć, że „cudzoziemcy” we wsi nie przyjeżdżają nabożnie i bardzo niewiele osób z parafii pielgrzymuje do „zagranicznych parafii”.
Dni ślubu były okazją do uczt dla bliskich, przyjaciół i sąsiadów. W pierwszą niedzielę po ślubie, zwaną „Niedzielą Próbną”, był bal, więc był „Taniec”.
Latem po nabożeństwie w „Chef-lieu” rozgrywa się kilka gier w kręgle. Rzadko zdarza się, że gramy w „wielkie gry”, na ogół gramy w „działo czerwieni”, z wyjątkiem15 sierpnia i 8 września. Z okazji święta Narodzenia Pańskiego czytamy: „W tym dniu jest wielki napływ cudzoziemców. Oprócz trzech zwykłych kabaretów, trzy lub cztery głowy rodzin mają prawo prowadzić karczmę… Gra w kręgle trwa dwa lub trzy dni, a wystawione są dość duże sumy… Wyznaczone są dni Wniebowzięcia i Narodzenia. przechodzą głównie w rozproszeniu, a młodzież oddaje się zabawom i tańcom. Krótko mówiąc, nie ma dni w roku, w których popełnianych jest tak wiele zaburzeń i grzechów. "
W parafii mieszka wielu „biednych”. Rodziny zamożne, choćby biedne, nie odsyłają „biednych” bez kawałka chleba lub czegoś innego.
W Wielką Sobotę wieczorem zbiera się „oddział” młodych ludzi, a nawet głowy rodzin, aby udać się, zgodnie z określeniem doliny Borne, na „Lament”. Każdy „zespół” miał swojego Ménétriera : „W kilku domach odbywają się tańce, w których poprosimy o jajka, które zjemy w kabaretach. W czasie "Wielkanocy" w niektórych domach też odbywają się tańce, te dni to dni "bandy".
Jesienią zorganizowano spotkania w celu „przycinania” konopi. Chociaż te spotkania są zarezerwowane, zwykle dla kobiet, niektórzy mężczyźni nadal tam byli. Te wieczory uważano za niebezpieczne i złe, ponieważ zawsze kończyły się tańcem.
W dzień św. Antoniego konie i klacze zamknięto w stajni, tego dnia otoczono szczególną opieką zwierzęta, dlatego pobłogosławiliśmy sól i owies przeznaczony dla bydła.
Zgłoszenie reklamacyjne". Claude Gay, urodzony w 1837 roku w wiosce Les Clefs (kanton Thônes ), opisuje ten zwyczaj tak, jak sam go praktykował w młodości: „W ciągu pierwszych trzech do czterech nocy Wielkiego Tygodnia „Grande semena” istniał zwyczaj, który polegał na zebraniu kilku chłopców, aby przez całą noc chodzić i śpiewać przed domami przy akompaniamencie skrzypiec; jajka zostały zebrane, „ala complenta” (dosłownie: chodzenie na lament z dużym koszem). Śpiewaliśmy wersety takie jak:
Obudźcie śpiących ludzi
Wstań z łóżka, weź swoje ubrania (dwa razy)
Przynieś jajka do naszych koszyków.
Jeśli są dziewczyny do ślubu,
prosimy wstać (bis)
Przynieś jajka do naszych koszy.
Więc dostawaliśmy jajka, pół tuzina, tuzin, czasem dawaliśmy 10 centów lub 20 centów i do tego zjedliśmy obiad w karczmie; zrobiliśmy grubego na pół stopy mistrza omletów, sprzedaliśmy jajka, aby zapłacić za wino; często ten, który niósł koszyk, robił kochankę omletów, spuszczając sutki, w nocy, kiedy czasami nic nie widać, trzeba było wziąć latarnię ”.
Od XII -tego wieku, kiedy podstawą Abbey d'Entremont , pod patronatem Matki Bożej Wniebowzięcia NMP, kościół był pod warunkiem, nikt nie wie, w jaki sposób i dlaczego i przez kogo naprawdę prestiżowych zabytków. Słowo Notre-Dame-de-Tous-les-Saints wydaje się całkiem odpowiednie.
Możemy przytoczyć m.in. świętych: André , Augustyna , Barthélemy'ego , Blaise'a , Claira (najprawdopodobniej Clair du Dauphiné ), Étienne'a , Felixa , Guérina , Laurenta , Maurice'a , Grégoire'a, Marie -Madeleine i inni.
Obecne drzwi pochodzą z 1723 r., ale na lewym skrzydle zachowały się wspomnienie muła oraz napis: „ Haec nota in antiqua erat, i, g, c, r. 1723 ”(„ starej sławy w 1723 ”). Wydaje się, że to żelazko było znacznie wcześniej niż obecne drzwi.
„Pewnego wieczoru muł obładowany świętym relikwiarzem, przybyły nie wiadomo skąd, prowadzony przez nie wiadomo kogo, potknął się o drzwi sanktuarium. Musiało być bardzo późno, brat tragarz spał głębokim snem; muł, tracąc cierpliwość, zapukał mocniej, wyłamał drzwi, w których zostawił jeden ze swoich łańcuchów i wchodząc do kościoła złożył tam swój drogocenny ciężar. ”.
Inni autorzy opowiadają tę samą legendę w bardziej „romantyczny” sposób, twierdząc, że muł „wykonał przyklęknięcie z najpiękniejszym efektem”. Ten muł pochodził z Rzymu i wrócił nie wiadomo gdzie.
W każdym razie muł złożyłby relikwiarz św. Colombe, który właśnie znalazł nowy dom i nadal przebywa w kościele.
Skarb Entremont składa się zatem z sanktuarium z drobno rzeźbionego, pozłacanego drewna, szkliwionego i odsłaniającego mały szkielet, najwyraźniej dziecka, które nie odpowiada dokładnie relacjom dotyczącym różnych wymienionych świętych gołębi. Niektórzy nadal mają swój relikwiarz gdzie indziej niż w Entremont.
Św. Gołębica z Sens , Św. Gołębica z Kornwalii , Błogosławiona Gołębica z Rieti ( Umbria , Włochy ), Św. Gołębica z Kordoby . Obecnie we Francji znajduje się około 53 miejscowości i niezliczone miejscowości i fontanny.
Arnold van Gennep o Cons-Sainte-Colombe koło Faverges ( Haute-Savoie ) mówi nam: „Ona jest patronką parafii zwanej dawniej Cons i to od 1477 roku; ale ta parafia nie ma dokładnie relikwii świętego. Jeszcze Cons-Sainte-Colombe był środek XV -tego stulecia gniazdo zadziwiające dla relikwii. W drodze darowizny od3 kwietnia 1477szlachcic Urbain de Vieugy , mieszkaniec tej parafii z mandatu Ugine , przekazał mu nie mniej niż trzydzieści jeden emblematycznych relikwii, tak że sam mały kościół miał więcej niż Chambéry i Annecy razem wzięte. "
Van Gennep dodaje: „Jesteśmy w Cons-Sainte-Colombe i Entremont w czymś w rodzaju naprawdę dziwnego zamętu legendarnych i hagiograficznych tematów. ”.
Ten kościelny skarb unosi tajemnicę, która zasługuje na największą uwagę.
Opactwo i kościół (po prawej „Galeria Miléna”).
Szczegóły elewacji kościoła
Szczegół Matki Boskiej nad wejściem the
Profil kościoła
Zwieńczenie paramenticzne z 1685 r. z posągiem Notre Dame de la Gorge