Sophie Marceau

Sophie Marceau Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Sophie Marceau na festiwalu filmowym w Cannes w 2015 roku . Kluczowe dane
Imię i nazwisko Sophie Danièle Sylvie Maupu
Narodziny 17 listopada 1966
Paryż ( Francja )
Narodowość Francuski
Zawód Aktorka
Reżyser
Wybitne filmy Boom
Wesołych Świąt Wielkanocnych
Studentka
Braveheart
Świat to za mało
Chcecie tego albo nie chcecie
Pani Mills, taka idealna sąsiadka
Po drugiej stronie łóżka

Sophie Maupu , zwana Sophie Marceau , jest francuską aktorką i filmowcem , urodzona17 listopada 1966w Paryżu .

Została ujawniona w wieku 14 lat przez film La Boum , który pozwolił jej od razu stać się gwiazdą francuskiego kina . Z La Boum 2 otrzymała Cezara za najlepszą kobiecą nadzieję .

Biografia

Młodzież i rodzina

Sophie Maupu spędziła wczesne dzieciństwo w Chelles w domu z rodzicami, bratem i kuzynem, a następnie przeniosła się do mieszkania przy 162, rue Gabriel-Péri w Gentilly . Jej ojciec, Benoît, jest kierowcą ciężarówki, a jej matka, Simone (z domu Morisset), pracuje w paryskim domu towarowym, a następnie w brasserie. Jej brat Sylvain, starszy od niej o trzy lata, jest jej bardzo bliski.

Jej rodzice rozwiedli się, gdy miała 9 lat , ale później pobrali się ponownie. Jej matka Simone zmarła w wieku 78 lat18 grudnia 2016. Jego ojciec Benoît Maupu zmarł w wieku 85 lat3 października 2020 r..

Uczęszczała do szkoły średniej, w tym szkolnych Elisa Lemonnier w 12 th dzielnicy Paryża , aż 1981-1982 .

Jest drugą kuzynką M gr François Maupu , biskupa Verdun od 2000 do 2014 roku.

Wczesne objawienie (lata 80.)

Aby zarobić trochę pieniędzy, Sophie Maupu zapisała się do agencji reklamowej dla dzieci i młodzieży, gdzie została zauważona. Po tym jak przesłuchanie przeszedł przez przypadek, uzyskała w 1980 roku , w wieku 13 , pierwszą rolę w Claude'a Pinoteau za kultowego filmu , La Boum , co wydaje się przekraczać granice i pokoleń. Postać Vic, romantycznej i zbuntowanej nastolatki, przyniosła jej natychmiastową sławę. Tę samą rolę zagra także w drugiej części serialu, La Boum 2 , w 1982 roku, za co w 1983 roku otrzymała Cezara za najlepszą kobiecą nadzieję . Claude Pinoteau zaproponował jej w 1988 roku rolę Walentego w romantycznym L'Étudiante komedia, która również odniesie wielki sukces.

Podczas kręcenia La Boum Claude Pinoteau sugeruje, by przyjął pseudonim i proponuje wybrać z listy nazw ulic w Paryżu. Jego wybór padł na Marceau , aby zachować inicjał jego nazwiska.

W wieku 16 lat kupiła kontrakt na wyłączność od Gaumonta za milion franków , że pożycza. Teraz może swobodnie wybierać swoje filmy. W 1983 roku nakręciła film inicjacyjny w Fort Saganne z Gérardem Depardieu, a następnie Wesołych Świąt z Jean-Paulem Belmondo w roli partnera.

W 1984 roku została wybrana przez swojego przyszłego towarzysza, polskiego reżysera Andrzeja Żuławskiego , do roli Maryi w filmie L'Amour braque . Ta rola całkowicie kontrastuje z jego pierwszymi filmami i przełamuje jego wizerunek. Ta współpraca pozwala mu dokonać pewnych wtargnięć dostrzeżonych w filmach autorskich, m.in. w Policji Maurice'a Pialata z 1985 r. (który zażądał od Gérarda Depardieu, by zadał prawdziwe klapsy) czy Poza chmurami z 1996 r.

Potwierdzenie handlowe (lata 90.)

W latach 90. Sophie Marceau zdołała przebić się do Hollywood dzięki niezwykłym rolom, jednocześnie stając się główną gwiazdą dużych francuskich produkcji, często w kostiumach.

W 1993 roku zagrała tytułową rolę romans Fanfan , przez Alexandre Jardin , naprzeciwko Vincent Perez . Następnie w 1994 roku , zagrała w filmie zawadiacki La Fille de d'Artagnan , przez Bertranda Tavernier .

W 1995 roku , ona zachwyca w amerykańskim przeboju Braveheart , przez Mela Gibsona , gdzie pożycza wyposażony żeby Isabelle Francji . Jego występ otworzył przed nim szeroko drzwi Hollywood i zapoczątkował międzynarodową karierę. W tym samym roku zagrała w niezależnym dramacie Beyond the Clouds , przez Michelangelo Antonioniego i Wima Wendersa .

W 1997 roku , pozostała ona w sukni z epoki o Anna Karenine przez Bernard Rose , ówczesnego francuskiego biopic Marquise , przez Vera Belmont . Jednak ona zaprzecza filmowi, kiedy zostanie wydany.

Jej silna osobowość jest szokująca, zwłaszcza gdy krytykuje francuskie kino. Jej reputacja jako „trudnej” postaci sprawiła, że ​​została zaniedbana przez francuskich producentów, nawet jeśli w kilku sondażach została uznana za „ulubioną aktorkę Francuzów”.

Jeśli w 1998 roku amerykański film akcji blask, tajny związek , z William Nicholson , niezauważone, w 1999 roku, jest jednomyślna w James Bond Girl w Świat to za mało by Michael Apted , gdzie odgrywa kapitał bohaterem filmu , Elektra King (córka przemysłowca Roberta Kinga).

W 2000 roku zagrała w kameralnym dramacie La fidélité , przez Andrzeja Żuławskiego .

Jego ostatni wielki francuski film fantastyczny thriller Belphegor, le fantôme du Louvre , przez Jean-Paul Salomé , jednak otrzymał odbioru letniej w 2001 roku następnym dziesięcioleciu ten sposób oznaczony przez powrót do bardziej intymnej kina.

Przejście do realizacji (lata 2000)

W 2002 roku Sophie Marceau zaczęła reżyserować dramat Parlez-moi d'amore , w dużej mierze fikcja autobiograficzna, uwieńczona nagrodą reżysera na festiwalu w Montrealu . Kieruje tam Judith Godrèche i Niels Arestrup .

W następnym roku zagrała w hollywoodzkiej komedii romantycznej Alex i Emma w reżyserii Roba Reinera i noszonej przez Kate Hudson i Luke'a Wilsona . We Francji jest główną gwiazdą komedii Je rest! autorstwa Diane Kurys , która organizuje spotkanie z Vincentem Perezem .

W 2004 roku zagrała w filmie autorskiego CE soir , przez Laure Duthilleul , w którym zagrała pielęgniarkę. W tym samym roku nakręciła thriller Anthony Zimmer , autorstwa Jérôme'a Salle . Znów staje się femme fatale, stawiając czoła Yvanowi Attalowi .

W 2007 roku zaprezentowała swoją drugą produkcję, thriller La Disparue de Deauville , w którym zagrała podwójną rolę, a w roli partnera ma Christophe Lamberta . Zostań jej towarzyszem w mieście, odnajduje go w dramacie The Bedside Man , wydanym w 2009 roku.

Ale w tym samym roku powróciła do popularnego sukcesu, grając Anne, czterdziestokilkuletnią matkę zbuntowanej szesnastoletniej nastolatki w dramatycznej komedii LOL , która była wielkim sukcesem roku z 3,6 milionami widzów we Francji.

W tym samym roku reżyserka Marina de Van nakręciła ją z Moniką Bellucci w jej filmie Nie odwracaj się , w celu „...zrobienia ... skrzyżowanego portretu dwóch symboli seksualnych  ” . Film miał swoją premierę na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2009 roku , ale była to komercyjna porażka.

Komedie romantyczne i dramaty niezależne (2010s)

W 2010 roku Sophie Marceau jest główną gwiazdą komedii dramatycznej L'Âge de raison , napisanej i wyreżyserowanej przez Yanna Samuella . W następnym roku zagrała w komedii romantycznej Happiness Never Comes Alone z Gadem Elmalehem , która odniosła duży sukces, gdy została wydana wczerwiec 2012.

W tym samym roku była lektorem w filmie dokumentalnym La France sauvage emitowanym na broadcast29 stycznia 2012na ARTE , a następnie serialu dokumentalnego w dziesięciu odcinkach o tej samej nazwie emitowanych od 9 do20 kwietnia 2012.

W 2013 roku , zagrała w niezależnym thrillerze Arrêtez-moi , przez Jean-Paul Lilienfeld , z innym kobiecej objawienia 1980 francuskiego kina, Miou-Miou .

W następnym roku ponownie spotkała się z reżyserką Lisą Azuelos w romansie Spotkanie , w którym zmierzyła się z François Cluzetem . Pozostaje w rejestrze romansów, bo chcesz czy nie , tym razem pod dyrekcją Toniego Marshalla i naprzeciwko Patricka Bruela .

W 2015 roku zasiadała w jury ds. filmów fabularnych na festiwalu filmowym w Cannes pod przewodnictwem Joela i Ethana Coenów , obok aktorek Rossy de Palma i Sienny Miller  ; piosenkarka Rokia Traoré , aktor Jake Gyllenhaal oraz reżyserzy Guillermo del Toro i Xavier Dolan .

W tym samym roku nakręciła niezależny thriller La Taularde , który ukazał się w następnym roku.

W 2017 roku zaczęła kręcić w Chinach swój czwarty film fabularny jako reżyser, komedię Mme Mills, Une Neighbor So Perfect . Dzieli się również plakatem z Pierre'em Richardem .

Życie prywatne

Na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1981 roku , 15- letnia Sophie Marceau spotkała się w Hotelu Majestic Barrière z polskim reżyserem Andrzejem Żuławskim . Trzy lata później rozpoczyna romans z starszym o dwadzieścia sześć lat reżyserem. Pozostają razem przez siedemnaście lat, by ostatecznie rozstać się w 2001 roku. Mają syna: Vincenta, ur24 lipca 1995 r..

W 1999 roku, podczas kręcenia filmu Świat to za mało , miała romans z producentem Jimem Lemleyem . Poznała go na planie Anny Karenine pod koniec 1996 roku. Z tego związku narodziła się dziewczyna o imieniu Juliette,13 czerwca 2002 r..

Sophie Marceau i Jim Lemley rozstali się w 2007 roku, po tym, jak aktorka zakochała się w Christophe Lambert , którego poznała na planie filmu La Disparue de Deauville, którego jest również reżyserką. Christophe Lambert i aktorka ogłaszają swoje rozstanie11 lipca 2014.

styczeń do listopad 2016była towarzyszką kucharza Cyryla Lignaca .

Życie publiczne

Zobowiązania

Sophie Marceau jest matką chrzestną stowarzyszenia Arc-En-Ciel , którego powołaniem jest spełnianie marzeń poważnie chorych dzieci. Dba również o ochronę zwierząt. Jako taki, że przyjęła do maltańskiego Bichon od spa Leetchi .

Sophie Marceau, wegetarianka , potępia w 2018 roku hodowlę kur w klatkach w filmie stowarzyszenia L214 .

Reklama

Sophie Marceau ma kontrakt Z Diorem do reprezentowania produktów Dior Beauté w Azji , a także z jubilerem Chaumetem .

Jest ambasador od 2014 roku marka DS 4 z Grupy PSA , w Azji , szczególnie w Chinach .

Portale społecznościowe

Sophie Marceau tworzy konta na Twitterze, Facebooku i Instagramie od 2015 roku, z pomocą menedżera społeczności Benjamina Lemaire, który pomaga mu „załagodzić to wszystko” zgodnie z jej słowami.

W styczniu i sierpień 2016, pisze swoje poparcie dla Jacqueline Sauvage , domagając się jej natychmiastowego uwolnienia.

W marcu, przy okazji prezentacji Legii Honorowej dla Mohammeda ben Nayef Al Saoud , oświadczyła w odpowiedzi na dziennikarza „Dlatego odmówiłem Legię Honorową” . Prezydent Nicolas Sarkozy zaproponował wówczas udekorowanie go.

ten 1 st kwiecień 2016, w pełnym zamieszaniu w tabloidach z powodu jej związku z Cyrilem Lignakiem , publikuje dwa filmy, w których śledzi i filmuje paparazzi na ulicy. Kilka miesięcy później zaprasza swoich subskrybentów, aby nie czytali prasy celebrytów.

W czerwcu parodiuje reklamę Diora z Charlize Theron, będąc w tym samym miejscu.

Kontrowersje

Dość ożywiona kontrowersja wywołała wydanie w 1997 roku piosenki Juliena Clerca Assez Assez ( „  Faut des ronds, Faut des curves […] I piersi Sophie Marceau  ” ). Aktorka prawie poszła na proces. Powiedziała wkrótce potem, w,maj 1998 : „Byłem strasznie zawstydzony tą płytą. Kiedy otrzymałem go w moim domu, ukryłem go. Bałem się, że moja świta spadnie na nią. Bolało mnie, jakbym zrobił coś głupiego. Jakbym pokazywał moje piersi w radiu. Piersi są intymne, erotyczne, seksualne, czułam się naga” . W następnym roku, w 1999 roku, Alain Souchon wydał Auras des Daisies, w którym również odniósł się do piersi aktorki ( „  Bez piersi Sophie Marceau. Co my robimy?  ” ).

Sophie Marceau, oprócz popularności, jaką zdobyła w kinie, zyskała również reputację aktorki często rozbieranej w swoich filmach. Opisując siebie jako skromną z natury, sama ujawnia ten paradoks: „Jestem bardzo skromna w życiu. Kiedy byłam mała, zawsze chciałam założyć stanik, aby ukryć piersi, których nie miałam! W kinie ciało jest niczym innym jak instrumentem w służbie emocji ”. Występując nago w ponad dwudziestu pięciu filmach, częściowo lub całkowicie, Sophie Marceau znalazła się również na pierwszych stronach wielu magazynów lub pozowała fotografom nago (jak na pierwszej stronie Paris Match , nagie ciało w ciele z aktorką Moniką Bellucciego ). Należy również zwrócić uwagę na przyzwyczajenie aktorki do eskapad i wypadków odzieżowych, jak na festiwalu filmowym w Cannes 2005 z odcinkiem sutków . Gdy pozowała przed fotografami u stóp pałacowych schodów, pasek jej sukienki opadł i ukradkiem ukazała się jej klatka piersiowa. Sekwencja była często parodiowana, zwłaszcza w programie Les Guignols de l'Info . W 2015 roku, historia powtórzyła się w 68 -tego Festiwalu Filmowym w Cannes, Sophie Marceau tym razem ujawnił jej bieliznę, ze względu na cofanie się powietrza podzielonego jej spódnicy,

W 1999 roku na Festiwalu Filmowym w Cannes , jak ona przygotowuje się do udzielenia Złotą Palmę dla braci Dardenne , Sophie Marceau, który improwizuje jej interwencji, gubi się w długi, chaotyczny i niezrozumiały mowy, który zarabia jej boo przez wiele z audiencji i przerwanej przez mistrzynię ceremonii Kristin Scott Thomas . Wracając tego samego dnia z Cabourg , wyjaśniła później, że była bardzo zdenerwowana wizytą w szpitalu dziecięcym, którą złożyła tuż przed ceremonią. Wywołał wtedy taką sensację, że Les Guignols de l'Info pospieszyło, dzień po ceremonii zamknięcia w Cannes, by stworzyć dla niego kukiełkę, a naśladowała go Sandrine Alexi tego samego wieczoru.

w Marzec 2008zostaje zaproszona przez Patricka Poivre d'Arvor na plan TF1, aby porozmawiać o jego najnowszym filmie Les Femmes deombre . Postanawia jednak nagle opuścić studia kanału na krótko przed wyjściem na plan, dowiadując się, że lider Frontu Narodowego , Jean-Marie Le Pen , również został zaproszony na ten sam program. Nie było mowy o debacie na temat ruchu oporu między dwoma gośćmi, ale aktorce nie zależało na mieszaniu polityki z kinem. Ze swojej strony Jean-Marie Le Pen zemścił się, kwalifikując ją jako „mała peronnelle” , „mniej znaną aktorkę”, „która z powodzeniem uprawia rzepę” .

w listopad 2020, dzieli się na Facebooku , konspiracyjnym filmem dokumentalnym Zatrzymać , na temat globalnego spisku wokół Covid-19 .

Filmografia

Aktorka

lata 80 1990 2000s Lata 2010 Lata 2020

Telewizja

Dyrektor

Dubbing

Kino

Filmy animowane

Telewizja

film dokumentalny
  • 2015  : Natura przemawia: Sophie Marceau jest matką naturą  : podkład głosowy

Teatr

Dyskografia

Śpiewała duet Dream in Blue z François Valéry w 1981 roku. Piosenka była wielkim hitem na listach przebojów zimą 1981-1982, a 45 rpm uzyskała status złotej płyty i sprzedała się w ponad 500 000 egzemplarzy. W 1985 roku wydała album Certitude , napisany przez Étienne Roda-Gil i Francka Langolffa . Ten album i 45, które z niego wydobyto Bérézina nie odniosły oczekiwanego sukcesu. Jednak to właśnie podczas nagrywania tego albumu Vanessa Paradis , wówczas nieznana szerokiej publiczności, spotkała Étienne Roda-Gil i Francka Langolffa, którzy dwa lata później napisali swój pierwszy hit Joe le taxi .

ten 30 stycznia 2014Śpiewa La Vie en rose przez Edith Piaf z chińskim piosenkarz Liu Huan , przy okazji wielkiej gali chińskiej telewizji na Nowy Rok. W 2016 roku wzięła udział w singlu Liberté des Enfoirés na rzecz Restos du cœur .

Publikacja

W 1996 roku opublikowała powieść Menteuse wydaną przez Stocka , powieść określaną jako na poły autobiograficzną.

Najlepsze przystawki

Lista filmów z Sophie Marceau, które przyciągnęły co najmniej milion widzów we Francji:

Film Dyrektor Rok Wejścia Francja
1 Impreza Claude Pinoteau 1980 4 378 430
2 Bum 2 Claude Pinoteau 1982 4 071 585
3 kupa śmiechu Lisa Azuelos 2009 3660204
4 Świat nie jest wystarczający Michael przydał się 1999 3 599 609
5 Wesołych Świąt Wielkanocnych Georges Lautner 1984 3 428 889
6 Fort Saganne Alain Corneau 1984 2157,767
7 Belphégor, duch Luwru Jean-Paul Salome 2001 2 032 144
8 Policja Maurice Pialat 1985 1 830970
9 po drugiej stronie łóżka Pascale pouzadoux 2009 1 792 382
10 Szczęście nigdy nie przychodzi samo Jakub Huth 2012 1.770.650
11 Chouany! Filip de Broca 1988 1 634 829
12 Uczeń Claude Pinoteau 1988 1 583 067
13 Córka d'Artagnana Tawerna Bertranda 1994 1 502 540
14 Waleczne serce Mel Gibson 1995 1 231 534
15 Chcesz czy nie Tonie marszałek 2014 1 059 794
16 Fanfan Ogród Aleksandra 1993 1,045,393
17 Zejście do piekła Franciszek Girod 1986 1,039,234

Nagrody

Nagrody

Dekoracje

Oficer Orderu Sztuki i Literatury Oficer Orderu Sztuki i Literatury (2003); rycerz (14 lipca 2002 r.).

Niecały rok po otrzymaniu tytułu rycerza Orderu Sztuki i Literatury , Sophie Marceau została wyjątkowo awansowana na oficera. Otrzymuje rozetę z rąk ministra kultury Jean-Jacquesa Aillagona , który deklaruje: „Dla milionów widzów uosabiasz wolność i bunt. Twoja kariera wpisuje się w tradycję największych francuskich aktorów, na wzór Catherine Deneuve , Gérarda Depardieu , Philippe'a Noireta czy Jean-Paula Belmondo . Jesteś wzorem w naszym kraju, a za granicą ucieleśniasz wizerunek idealnej Francuzki i za to zasługujesz na wdzięczność Republiki” .

w marzec 2016ogłosiła, że ​​odrzuciła Legię Honorową .

Uwagi i referencje

  1. Dokument La Vraie histoire de Sophie Marceau , M6, 31 lipca 2011.
  2. (w) Andrew Billen, „  Kłamstwa i miłości mojego pięknego Marceau  ” Sunday Herald  (w) ,10 czerwca 2001.
  3. Camille Paul , „  Nowy dramat dla Sophie Marceau: straciła matkę  ” , na www.programme-tv.net ,13 stycznia 2017(dostęp 16 stycznia 2020 r . ) .
  4. "  Des Lorrains et Des Francs Comtois w Who's Who  ", L'Est Républicain ,14 listopada 2011( przeczytaj online , konsultacja 11 czerwca 2017 r. ).
  5. Film dokumentalny Séverine Liatard, Francja Kultura, 12 kwietnia 2011.
  6. Sophie Grassin , „  Prawdziwa historia Sophie Marceau  ”, TéléObs ,15 sierpnia 2012 r.( przeczytaj online , konsultacja 15 grudnia 2014 r. ).
  7. Sophie Marceau w czerni i bieli - Biografia .
  8. Sophie Marceau – Kino kobiece , JFN , 2009.
  9. „  Sophie Marceau  ” , na Premiere.fr (dostęp 11 czerwca 2017 ) .
  10. "  Sophie Marceau  ", Francja Kultura ,2012( przeczytaj online , konsultacja 6 marca 2018 r. ).
  11. JP , „  LOL (Laughing Out Loud) (2009) – JPBox-Office  ” , na www.jpbox-office.com (dostęp 11 czerwca 2017 r . ) .
  12. Marina De Van na stronie internetowej Allocine, konsultacja 25 marca 2010 r.
  13. „  Lumière: Film: Ne te retourne pas  ” , na stronie lumiere.obs.coe.int (dostęp 11 czerwca 2017 r . ) .
  14. "  Gad Elmaleh:" Z Marceau miałem piękne spotkanie "  ", Le Figaro ,26 czerwca 2012( przeczytaj online , konsultacja 6 listopada 2017 r. ).
  15. Savage France, po prostu otwórz oczy, aby zobaczyć to na 20minutes.fr 29 stycznia 2012 roku.
  16. Dzika Francja: Sophie Marceau, Matka Natura na tele.premiere.fr 29 stycznia 2012 r.
  17. Sophie Marceau naturalnej wielkości na tvmag.lefigaro.fr 29 stycznia 2012 r.
  18. Magic pakt , portret Sophie Marceau opublikowany w Studio Magazine , n o  166, kwiecień 2001.
  19. Sophie Marceau, wieczna mała ukochana Francuzów , L'Express , 27 czerwca 2012.
  20. Sophie Marceau i Christophe Lambert ogłaszają rozstanie , na culturebox.francetvinfo.fr , konsultacja 11 lipca 2014 r.
  21. "  Sophie Marceau i Cyril Lignac jako para  " na Paris Match ,28 stycznia 2016.
  22. Redakcja „  Exclu Here – Sophie Marceau i Cyril Lignac: między nimi wszystko się skończyło – tutaj  ”, Ici.fr ,23 listopada 2016( przeczytaj online , skonsultowano 23 listopada 2016 r. ).
  23. „  Sophie Marceau: przedstawia nam swojego nowego czworonożnego przyjaciela  ” (dostęp 23 sierpnia 2017 r . ) .
  24. (w) "  Zapachy, makijaż, kosmetyki, pielęgnacja skóry twarz: Odkryj  oficjalną stronę Capture Totale 'Dior.
  25. „  Sophie Marceau smakuje godziny Chaumeta  ” Strategie , 9 października 2008.
  26. "  Benjamin Lemaire: Community Manager Sophie Marceau oskarżony o drobne korupcje  " , na linternaute.com ,21 października 2016(dostęp na 1 st sierpnia 2020 ) .
  27. Prisma Media , „  Sophie Marceau: Kto stoi za jej ostatnim szumem w sieciach społecznościowych? - Gala  ” , Gala.fr (dostęp 23 sierpnia 2017 r . ) .
  28. BFMTV: wywiad z Sophie Marceau: „Nie spotykam się z ludźmi z kina” .
  29. Alicia.Paulet , „  Afera Jacqueline Sauvage: oburzenie Sophie Marceau  ”, Le Figaro ,15 sierpnia 2016( ISSN  0182-5852 , przeczytane online , dostęp 23 sierpnia 2017 ).
  30. „  Afera Jacqueline Sauvage: gniewny cios Sophie Marceau  ”, Le Point ,14 sierpnia 2016( przeczytane online , dostęp 23 sierpnia 2017 ).
  31. „  Dlaczego Sophie Marceau odrzuciła Legię Honorową  ” (dostęp 23 sierpnia 2017 r . ) .
  32. „  Gdy Sophie Marceau bierze paparazzi w ich własnej grze  ” (dostęp 23 sierpnia 2017 r . ) .
  33. Le Point, magazyn , „  Sophie Marceau ośmiesza paparazzi  ”, Le Point ,1 st kwiecień 2016( przeczytane online , dostęp 23 sierpnia 2017 ).
  34. "  Sophie Marceau et les paparazzi: zderzenie 2  ", La Parisienne , 2016-07-18cest13:34:21 + 02:00 ( czytanie online , dostęp 23 sierpnia 2017 ).
  35. "  WIDEO. Kiedy Sophie Marceau parodiuje reklamę Diora z Charlize Theron  ” , na stronie www.20minutes.fr (konsultacja 23 sierpnia 2017 r . ) .
  36. "  Sophie Marceau parodiuje reklamę 'J'adore' Diora"  , Marie Claire ,2016( przeczytane online , dostęp 23 sierpnia 2017 ).
  37. „  Sophie Marceau„ Odchudzanie nie działa dla mnie!”  » ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , maj 1998, artykuł Elle .
  38. Sophie Marceau: Kino kobiece , JFN Kiosque ( czytaj online ).
  39. Klhoé Dominguez, „  Powrót do... piersi Sophie Marceau w Cannes  ”, Madame Le Figaro ,17 maja 2017 r.( przeczytaj online ).
  40. pięć Skandaliczny kobiet na Festiwalu Filmowym w Cannes w femmeactuelle.fr.
  41. Reakcja Le Pen na odejście Sophie Marceau , transmisja Morandini! na Direct 8, 4 marca 2008.
  42. „  Sophie Marceau promuje kontrowersyjny film dokumentalny o koronawirusie, reakcje są mieszane  ” , na stronie Tutaj ,12 listopada 2020 r.(dostęp 12 listopada 2020 r. )
  43. „  Coronavirus: Sophie Marceau promuje dokument „Hold-Up” i wywołuje oburzenie  ” , na La Dépêche ,11 listopada 2020 r.(dostęp 12 listopada 2020 r. )
  44. „  Sophie Marceau promuje kontrowersyjny film dokumentalny o koronawirusie, reakcje są mieszane  ” , na Yahoo ,12 listopada 2020 r.(dostęp 12 listopada 2020 r. )
  45. AlloCine , „  Une femme de notre temps  ” (dostęp 18 maja 2021 r. )
  46. „  Kobieta naszych czasów  ” , na www.normandieimages.fr (dostęp 18 maja 2021 )
  47. "  " Footprints " Sophie Marceau ( odcinek telewizyjny 2010 )  " ( dostęp 9 czerwca 2017 ) .
  48. Arkusz filmu telewizyjnego , na stronie internetowej Arte.
  49. Seiyū Nicole Kidman w wersji oryginalnej.
  50. „40 lat przebojów”, Fabrice Ferment i Krajowy Związek Wydawnictw Fonograficznych, edycje Larivière, 2001.
  51. Marc Lemonier, Nasze najlepsze lata, klipy, 45 obr./min , kolekcja Éditions Hors, 2008 ( ISBN  978-2-258-07648-8 ) .
  52. "  18 lat miłości, syn, jego najpiękniejsze role... Sophie Marceau, pożegnanie z Żuławskim  " , na parismatch.com , Paris Match ,28 lutego 2016(dostęp 25 stycznia 2019 ) .
  53. Lorient le Jour, 14 lutego 2003 .
  54. Sophie Marceau wyjaśnia, dlaczego odmówiła przyjęcia Legii Honorowej , 20 minut , 9 marca 2016 r.

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne