| 29 kwietnia 1861-12 listopada 1918 |
| ( 57 lat, 6 miesięcy i 14 dni ) |
| Rodzaj | Dwuizbowe Zgromadzenie Ustawodawcze |
|---|---|
| Lokalizacja | Budynek parlamentu austriackiego (od 1883) |
| Dieta |
Cesarstwo Austriackie (1861–1867) Cisleithany w obrębie Austro-Węgier (1867–1918) |
| Cesarz Austrii |
Franz Joseph I st (1861-1916) Karol I st (1916-1918) |
| Przyczyna | Patent z lutego przyjęty w 1861 roku |
|---|---|
| Metoda wyboru | Powszechne prawo wyborcze dla mężczyzn zgodnie z reformą wyborczą z 1907 r |
| Liczba organów ustawodawczych | Dwanaście |
| Komora dolna | Izba Deputowanych ( Abgeordnetenhaus ) |
|---|
| Górny pokój | Izba Lordów ( Herrenhaus ) |
|---|
| 25 kwietnia 1848 | Reichstag utworzony na mocy konstytucji Pillersdorfa . |
|---|---|
| 20 października 1860 | Monarchia konstytucyjna ustanowiona październikowym dyplomem . |
| 26 lutego 1861 | Parlament dwuizbowy ustanowiony patentem z lutego . |
| 18 lutego 1867 | Kompromis austro-węgierski . |
| 12 listopada 1918 | Ostatnie posiedzenie Izby Deputowanych. |
|
Reichstag (1848-1849)
Krajowa Rada Rada Federalna (od 1920) |
|---|
Reichsrat lub Rada Empire ( czeski : rada Říšská ; słoweński : Zbor Državni ) był dwuizbowy Zgromadzenie Parlamentarne z Cisleithany , w Austrii połowa z Monarchii z Austro-Węgier , od 1867 do 1918 roku . Został utworzony w 1861 roku jako parlament Cesarstwa Austriackiego i utrzymany w wyniku kompromisu austro-węgierskiego z 1867 roku . Zgromadzenie jest jednym z symboli wspólnej przynależności krajów austriackich po wyjściu z krajów Korony Świętego Szczepana (Transleithanie).
Z 4 grudnia 1883The Reichsrat oparto w budynku parlamentu austriackiego na obwodnicy w Wiedniu .
Po rewolucji austriackiej z 1848 roku The konstytucja Pillersdorf przewiduje dwuizbowego parlamentu The Reichtag : jej górna dom jest nazywany Senatu i jego dolną dom nazywa się Izba Deputowanych. Deputowani do izby niższej muszą być wybierani w powszechnych wyborach męskich , przy czym większość wynosi 24 lata, z wyłączeniem beneficjentów pomocy publicznej, praktykantów i pracowników sezonowych. Konstytucja obowiązuje tylko do16 maja 1848, po nowych zamieszkach w Wiedniu, które zmusiły cesarza do zawieszenia.
Niemniej jednak w dniu zainaugurowano Reichstag 22 lipca 1848arcyksięcia Jana Chrzciciela Austrii . Już w październiku musiał przenieść się z Wiednia do Kromieryża (Kremsier) na Morawach, aby uciec przed powstaniem, które wybuchło w stolicy Austrii. Ostatecznie się rozpuszcza7 marca 1849za panowania nowego cesarza Franciszka Józefa I św .
Po neo-absolutystycznym systemie rządów, który został wprowadzony w 1851 roku przez Patente de la Saint Sylvestre, był polityczną i militarną porażką w północnych Włoszech (po porażkach Magenty i Solferino ), projekt odrodzenia narodził się zgromadzenia wraz z ustanowieniem październikowego dyplomu w 1860 r., zaprojektowanego przez François-Josepha i jego ministra-prezydenta Bernharda von Rechberga w odpowiedzi na żądania burżuazji . Nie zostałaby jednak wybrana bezpośrednio, sejmiki okręgowe ( Landtage ) mianowałyby członków.
W obliczu dodatkowych żądań cesarz przyjął Patente z lutego 1861 r., Sporządzoną przez ministra-prezydenta Antona von Schmerlinga , która przewiduje również dwuizbowe zgromadzenie ustawodawcze właściwe dla wszystkich terytoriów austriackich. Przeciwko centralizmowi Wiednia zbojkotowali go przedstawiciele Królestwa Węgier . W Wiedniu nadal odbywa się kadencja parlamentu w drewnianym tymczasowym budynku, który ludzie nazywają kpiną z „teatru Schmerlinga” ( Schmerlingtheater ). Nazwę zgromadzenia zmieniono na Reichsrat , cesarz Franciszek Józef początkowo nie chciał nadawać mu charakteru doradczego.
Po swojej klęsce w wojnie austriacko-pruskiej w 1866 r., Która doprowadziła do rozwiązania Konfederacji Germańskiej i utraty Wenecji Euganejskiej , cesarz został zmuszony do znalezienia nowej równowagi austro-węgierskiej w sensie prawdziwej unii . W ramach kompromisu z 1867 r. Kraje Korony św. Szczepana otrzymały własną ludową reprezentację, Sejm Węgier ( Magyar Országgyűlés ) z siedzibą w Budapeszcie . Wkrótce potem parlament krajów austriackich „poniżej Leithy ” (Cisleithanie) uzyskał nową podstawę instytucjonalną, gdy weszła w życie konstytucja grudniowa.
Ten dwuizbowy parlament sprawował władzę ustawodawczą jako „Rada Cesarstwa” dla krajów przystępujących. Składał się z dwóch komór:
Izba wyższa, założona na wzór brytyjskiej Izby Lordów przez Patente z lutego 1861 r., Składała się z głównych arcyksiążąt rodu Habsburgów-Lotaryngii , arcybiskupów i biskupów rangi książęcej , naczelników rodów dziedzicznych. szlachta Cisleithany, członkowie z urzędu, a także członkowie powołani dożywotnio przez cesarza. Węgierska arystokracja była reprezentowana w Izbie Magnatów ( Főrendiház ), wyższej izbie sejmu węgierskiego.
Liczba członków Izby Lordów nie była ustalona i zależała od nominacji: w 1911 r. Liczyła 291 delegatów, w tym 14 arcyksiążąt, 18 arcybiskupów i książąt-biskupów, 90 głów wielkich rodzin szlacheckich i 169 członków powołanych dożywotnio. Wśród członków powołanych przez cesarza są m.in. przemysłowcy Ludwig Lobmeyr i Anton Dreher czy poeta Peter Rosegger .
Od 1883 r. Izba wyższa zbierała się w budynku austriackiego parlamentu. Książę Alfred III z Windisch-Graetz był ostatnim przewodniczącym izby, na którym przewodniczył swojemu ostatniemu spotkaniu12 listopada 1918. Hala Herrenhaus została zdewastowana podczas bombardowania Wiednia w 1945 roku ; przebudowany i zmodernizowany, obecnie służy jako sala posiedzeń Austriackiej Rady Narodowej .
Izba niższa od 1867 r. Składała się z 203 członków, w tym 54 przedstawicieli Królestwa Czech , 38 Królestwa Galicji i Lodomerii z Krakowem , 22 margrabiów morawskich i 18 Dolnej Austrii . Już w 1873 r. Liczba wybieranych urzędników została zwiększona do 353 podczas reformy ordynacji wyborczej z inicjatywy ministra-prezydenta Adolphe von Auersperga , co pozwoliło na lepszą reprezentację obywateli.
Od 1883 r. Izba wyższa zbierała się również w budynku parlamentu austriackiego. Wielka sala Abgeordnetenhaus zapewniała miejsce dla 516 deputowanych z krajów rozciągających się od Bukowiny po Delmację ; jest zachowany w pierwotnym stanie. Dziś służy jako sala Zgromadzenia Federalnego , spotkania dwóch izb austriackiego parlamentu.
Do 1879 roku Niemiecka Partia Liberalna stanowiła większość w Izbie Deputowanych i dominowała w kilku rządach, zwłaszcza pod rządami ministrów-prezydentów Karla Wilhelma Philippa von Auersperga i Adolphe von Auersperga. Partia odgrywa również ważną rolę w publikacji KonstytucjiGrudzień 1867które na mocy kompromisu austro-węgierskiego uczyniło austriackie wielonarodowe państwo Austro-Węgry. W następnych latach rząd Eduarda Taaffe musiał polegać na niestabilnej większości duchownych austriackich oraz czeskich i polskich konserwatystów. Jego wysiłki reformatorskie nie powiodły się z powodu oporu ze strony nacjonalistów .
Istotna reforma ordynacji wyborczej, zapoczątkowana przez ministra-prezydenta Eduarda Taaffe w 1893 r. I jego następcy Kasimira Felixa Badeniego w 1897 r., Została ostatecznie zatwierdzona przez drugi rząd Gautscha w 1907 r . ; znacznie poszerza bazę wyborczą, umożliwiając obywatelom Austrii głosowanie bez konieczności posiadania środków.
Po wyborach w 23 maja i 14 maja 1907Izba Deputowanych Reichsratu składała się z 516 delegatów, w tym 130 z Czech, 106 z Galicji, 64 z Dolnej Austrii i 49 z Moraw. W chrześcijańscy socjaliści i socjaldemokraci następnie formowane najsilniejszych frakcji w parlamencie:
Austriacki Reichsrat nigdy nie mógł dojść do porozumienia w sprawie używania języka roboczego. Jeśli język niemiecki był językiem raportów, debaty parlamentarne przekształciły się w językową kakofonię i najszersze sojusze. Polscy parlamentarzyści ( Polenklub ) wspierają rząd cesarski w celu uniknięcia utrudnień parlamentarnych , a nawet kryzysu politycznego. Ta niestabilna polityka parlamentarna zakończyła się wraz z zakończeniem pierwszej wojny światowej . Po traktacie wersalskim z 1920 r. I po upadku imperium austriacko-węgierskiego parlament Austrii wznowił działalność parlamentu narodowego.