Jacques Villeret
Jacques Villeret
Jacquesa Villereta w 1999 roku podczas
ceremonii 24. Cezara .
Jacques Villeret , urodzony jako Jacky Boufroura on6 lutego 1951w Tours ( Indre-et-Loire ) i zmarł dnia28 stycznia 2005w Évreux , jest francuskim aktorem .
Jego najbardziej znane role to nieśmiały kawaler w Robert i Robert , Mo (upośledzony umysłowo) w lecie na łagodnym zboczu , istoty pozaziemskie w Zupie kapuśniak , marszałka Ludwiga von Apfelstrudel w Papy fait of the Resistance i François Pignon w Le Diner de cons .
Biografia
Jacky Boufroura urodził się w Tours dnia6 lutego 1951, ojca Algierczyka pochodzenia kabylskiego mieszkającego we Francji Ahmeda Boufroura i matki Francuzki Annette Bonin (†2013), która prowadziła salon fryzjerski. Jego rodzice rozwiedli się, gdy miał dziewięć miesięcy. Został wychowany przez nowego męża matki, Raymonda Villereta, którego nazwisko stało się jego zwyczajowym imieniem. W wieku około siedmiu lat rodzice wyjaśniają mu, że Raymond nie jest jego biologicznym ojcem. Ma przyrodnią siostrę, Ghislaine. Dopiero w wieku czterdziestu lat zmienił stan cywilny, by oficjalnie nazywać się Villeret.
W szkole lubi naśladować swoich nauczycieli i grać w piłkę nożną, którą według dawnych przyjaciół uprawia z talentem i zręcznością. W czasie spędzonym z harcerzami miał okazję odkryć teatr . Pierwszą sztuką, jaką zagrał, była komedia Rogera Ferdinanda , stworzona w 1943 roku J3s czyli nowa szkoła , w której grał rolę Barbarina. Swój pierwszy występ wykonuje na22 lutego 1966w Pałacu-Kino, w jego mieście, w Loches . W szkole średniej wygrał stypendium podróżne Zellidja, które pozwoliło mu wyjechać za granicę na ponad miesiąc.
Następnie odbył staż teatralny w Konserwatorium w Tours, a następnie w Konserwatorium Paryskim , klasa 1973, gdzie uczył Louisa Seignera , zanim zadebiutował na scenie z zespołem Marcelle Tassencourt .
W kinie to reżyser Yves Boisset dał mu w 1973 roku swoją pierwszą rolę : żołnierza podczas wojny algierskiej w RAS. W następnym roku zwrócił się ponownie pod kierunkiem Boisseta w Dupont Lajoie .
W latach 70. wciela się w postacie przeciętnego Francuza, raczej naiwnie pulchne, najczęściej ból i cierpienie. Skręca pod kierunkiem Jean-Claude Brialy ( Deszczowa miłość ), Élie Chouraqui ( Moja pierwsza miłość ) i Jacquesa Roziera ( Rozbitkowie z wyspy żółwia ). W tym ostatnim filmie gra brata postaci granej przez Maurice'a Rischa , aktora, który wtedy był do niego bardzo podobny.
Pierwsze ważne role zdobył dzięki Claude'owi Lelouchowi , z którym zrealizował łącznie osiem filmów, w tym Le Bon et les Méchants (1976) oraz Robert i Robert (1978), za co otrzymał Cezara dla najlepszego aktora drugoplanowego .
Chociaż po uzyskaniu pierwszej roli Bestii, ale zdyscyplinowany w 1979 roku, tylko naprawdę sławę w 1981 roku z jego roli pozaziemskiego „oxien” (La Denrée) w Kapuśniaczek przez Jean. Girault z Louis de Funès oraz Jean Carmet w dwóch pierwszych głównych rolach. Inna słynna rola drugoplanowa: przyrodni brat Adolfa Hitlera w Papy fait de la Resistance (1983), gdzie wykonuje piosenkę Je suis pas changer , cover parodii (z silnym niemieckim akcentem) piosenki Julio Iglesiasa .
W 1998 roku Francis Veber zaadaptował swoją sztukę Le Diner de cons w filmie o tym samym tytule . Reżyser ponownie wzywa Villereta do roli François Pignona, a aktor zdobędzie Cezara dla najlepszego aktora za tę rolę . Następnie Jacques Villeret koncertował pod dyrekcją Jeana Beckera w Les Enfants du marais ( 1999 ), Un crime au Paradis ( 2001 ) i Terrible Jardins ( 2003 ), grając przejmujące i wzruszające role okrzyknięte przez publiczność i krytyków.
Zmarł w Évreux ( Eure ) dnia28 stycznia 2005w wyniku krwawienia wewnętrznego związanego z chorobą wątroby . Został pochowany w Perrusson ( Indre-et-Loire ), wraz ze swoją babcią ze strony matki.
Życie prywatne
Ożenił się z aktorką Iriną Tarasow 26 grudnia 1979, po dwóch latach wspólnego życia. Para rozstała się w 1998 roku. Poznał Seny, senegalską wdowę, która miała opuścić Lille, aby zamieszkać z nim w Paryżu , kiedy zmarł.
Jacques Villeret był ojcem chrzestnym Charlotte Russo, córki jego przyjaciela Daniela Russo .
W Un jour tout va bien (2006), opublikowanym przez Flammarion editions , Irina Tarassov opowiada o swojej podróży i walce z alkoholizmem, która ostatecznie zmiotła Jacquesa Villereta w 2005 roku. Praca ta była przedmiotem kontrowersji. Ghislaine Villeret, siostra Jacquesa Villereta, zdemaskowała „kłamstwa na temat jej brata” .
Teatr
-
1970 : La locandiera przez Carlo Goldoniego w reżyserii Jacques'a Ardouin , Hebertot teatrze
- 1970: I panował tej nocy przez Pierre Sabatier , w reżyserii Jacques'a Ardouin , Hebertot teatrze
-
1971 : frytki, frytki , reżyseria Gérard Vergez , Narodowy Teatr Popularny
-
1972 : Zadbaj o Amelia przez Georges Feydeau reżyserii Jacques-Henri Duval , Théâtre des Célestins
- 1972 Nosorożec przez Eugène Ionesco , kierowane przez Guy Lauzin , Théâtre des Célestins
- 1972: Le Testament du chien przez Ariano Suassuna reżyserii Guya Lauzin , Avignon Festival
-
1973 : Czy będzie kolejne lato? przez Jean-Jacques Varoujean , skierowanego przez Jacques Spiesser , Petit Odéon
- 1973: Szelmostwa Skapena przez Moliera , teatr w Reims-Robert Hossein
- 1973: Dom Juan de Molière , reżyseria Régis Anders , Festiwal Orge
-
1974 : Gomina , reżyseria François Wertheimer , L'Européen
- 1975-1983: przedstawienie jednoosobowe
-
1987 : Jest jeszcze lepsze popołudnie , Ray Cooney , reżyseria Pierre Mondy , Théâtre des Variétés
-
1989 : Un Fil a la patte przez Georges Feydeau reżyserii Pierre Mondy , Théâtre du Palais-Royal
-
1991 : La contrebasse przez Patricka Süskinda , w reżyserii Philippe Ferran , Hebertot teatru następnie Gaîté-Montparnasse teatralnej
-
1993 : Le Diner de cons autorstwa Francis Veber , w reżyserii Pierre Mondy , Théâtre des Variétés
-
1998 : La contrebasse przez Patricka Süskinda , Théâtre Marigny
-
2000 : Jeffrey Bernard cierpi z powodu Keitha Waterhouse'a , reżyseria Jean-Michel Ribes , teatr Fontaine
Filmografia
Filmy fabularne
-
1973 : RAS przez Yves Boisset : żołnierz Girot
-
1974 : Miłość do deszczu przez Jean-Claude Brialy : Guillaume
- 1974: La Gueule uwertowany przez Maurice'a Pialata (rola wycięta podczas montażu)
- 1974: Całe życie z Claude Lelouch
-
1975 : Poważne jak przyjemność z Robertem Benayoun : żandarma w telewizji
- 1975: Dupont Lajoie , Yves Boisset : Gérald
-
1976 : Dobre i złe przez Claude Lelouch : Simon
- 1976: Jeśli to było do zrobienia ponownie przez Claude Lelouch : Agent nieruchomości
- 1976: The Castaways of Tortoise Island , Jacques Rozier : Petit Nono
-
1977 : Kolejny mężczyzna, kolejna szansa dla Claude'a Lelouch : klient
-
1978 : Robert i Robert – Claude Lelouch : Robert Villiers
- 1978: Moja pierwsza miłość do Élie Chouraqui : Jacques Labrousse
- 1978: Molier czy Żywot człowieka poczciwego przez Ariane Mnouchkine : żongler (rola cięcie podczas edycji)
- 1978: Przełęcz przez Jean-François Stévenin : Georges
-
1979 : Confidences pour trusts , Pascal Thomas : student poszukujący pracy
- 1979: Balkon w lesie , Michel Mitrani : Gourcuff
- 1979: Mais ou i dlatego Ornicar przez Bertrand Van Effenterre (role cięcia podczas edycji)
- 1979: À nous deux , Claude Lelouch : Tonton musique
- 1979: Bestia, ale zdyscyplinowana przez Claude Zidi : Jacques Cardot
- 1979: Rien ne va plus , film ze szkicami Jean-Michela Ribesa: Henri Fisserman / Paul Flantier / Bouli / doktor Delomien / Jacques du Breuil / Robert Valier / Florence / komisarz Blandin / szef Grenady / Mr. Fremelin
-
1981 : Malevil przez Christiana de Chalonge : Momo
- 1981: Te i inne autorstwa Claude Lelouch : Jacques
- 1981: Zupa z kapusty przez Jean Girault : l'Oxien (La Denrée)
-
1982 : Wielki Brat z Francis Girod : Inspektor Coleau
-
1983 : Danton d ' Andrzej Wajda : Generał Westermann
- 1983: Włamanie przez Daniela Duvala : Valentin Tralande, dit Val
- 1983: Édith i Marcel , Claude Lelouch : Jacques Barbier
- 1983: Rozpowszechniaj, nie ma nic wspólnego z Patrice Leconte : Inspektor Pelissier
- 1983: Imię Carmen od Jean-Luc Godard : człowiek, który je jogurt w toaletach na stacji benzynowej
- 1983: dziadek sprawia opór przez Jean-Marie Poire : Rzeszy Ludwiga von Apfelstrudel
- 1983: Chłopiec! autor: Claude Sautet : Gilbert
-
1984 : Les Morfalous przez Henri Verneuila : Béral
-
1985 : Zabawna sobota z Bay Okan : Maurice, rzeźnik
- 1985: Hold-Up przez Alexandre Arkadii : Jérémie Planchet
-
1986 : La Galette du Roi przez Jean-Michel Ribes : Utte Danii
- 1986: The Crazy Years of Mahmuda Zemmouri w skręcie : M'sieur John Wayne
- 1986: Czarny Mic-Mac autorstwa Thomasa Gilou : Michel Le Gorgues
- 1986: Les Frères petard przez Hervé Palud : Momo
-
1987 : Zeszłego lata w Tangerze przez Alexandre Arcady : Marcus
- 1987: Lato na łagodnym stoku autorstwa Gérarda Krawczyka : Maurice Leheurt dit Mo
- : 1987 Zadbaj o prawie przez Jean-Luc Godard : indywidualna
-
1988 : dziewczyną od Luc Béraud : Guillaume Bertin
- 1988: Nailcruncher przez Moshe Mizrahi : Salomon
-
1990 : Trzy lata z Fabrice Cazeneuve : Alexandre Guillermen
-
1991 : Profesjonalny Secrets of Doctor Apfelglück przez Hervé Palud , Alessandro Capone , Mathias Ledoux , Stéphane Clavier , Thierry Lhermitte : Martineau
- 1991: The Watch, Krzyż i Banner z Ben Lewin : Karol, człowiek bielizny
- 1991: Syn Mekongu przez François Leterrier : Durieux
-
1992 : Le Bal des casse-pieds d ' Yves Robert : Jérôme
- 1992: 588, rue Paradis d' Henri Verneuil : Alexandre
-
1994 : Parano , szkic Noc benzyny autorstwa Yanna Piquera : pracownika stacji benzynowej
-
1996 : Golden Boy przez Jean-Pierre Vergne : Antoine
-
1998 : The Dinner od wad przez Francis Veber : François Pignon
- 1998: Mookie autorstwa Hervé Palud : brat Benoît
-
1999 : Children of the Marsh przez Jean Becker : Henri Pignol dit Riton
-
2000 : Aktorzy z Bertrand Blier : himself
-
2001 : Zbrodnia w Raju przez Jean Becker : Jojo Braconnier
- 2001: Bilet w jedną stronę od Laurenta Heynemanna : Jean-Pierre
- 2001: Spotkanie z Jacquesem Rozierem , dokument Christiana Argentino : on sam
-
2003 : Frightful Ogrody autorstwa Jean Becker : Jacques Pouzay
- 2003: Le Furet przez Jean-Pierre Mocky : Le Furet
-
2004 : Księżniczka Malabar przez Gilles Legrand : Gaspard
- 2004: Viper w pięści z Philippe de Broca : M. Rézeau
-
2005 : Iznogoud autorstwa Patricka Braoudé : Kalif Haroun El Poussah
- 2005: L'Antidote autorstwa Vincenta de Brus : André Morin
- 2005: Szare dusze według Yves Angelo : Sędzia Mierck
- 2005: Sponsorzy z Frédéric Forestier : Lucien
Krótkie filmy
Telewizja
Nagrody
Dekoracje
Nagrody
Spotkania
Uwagi i referencje
-
Według wywiadu udzielonego Isabelle Racicot we Flashu w 1999 roku, powiedział: „Nazywam się Jacques Villeret Ahmed Boufroura, […] z ojca jestem Algierczykiem. I pierdol się. "
-
„ Jacky Villeret ” , na deces.matchid.io (dostęp 21 grudnia 2020 r . ) .
-
Wszyscy o tym mówią | Francja 2 | 5/10/2005 Thierry Ardisson przyjmuje Ghislaine Villeret: https://www.youtube.com/watch?v=YnK9EIfK2h8
-
Teatr-księgarnia
-
Stowarzyszenie studentów i byłych studentów Państwowego Konserwatorium Sztuki Dramatycznej
-
Jacques Villeret: udręczony człowiek, który chciał nas rozśmieszać , szwajcarska telewizja radiowa
-
„ Irina Villeret: Pewnego dnia wszystko będzie dobrze ”, La Derniere Heure , 19 sierpnia 2006.
-
Ina Talk Shows , „ Ghislaine Villeret” Kłamstwa o moim bracie Jacques Villeret” | Archiwum INA ” ,12 czerwca 2014(dostęp 26 października 2016 )
-
Jacques Villeret jest także współproducentem filmu.
Zobacz również
Bibliografia
-
Irina Tarassov-Villeret, Pewnego dnia wszystko będzie dobrze , Paryż, Flammarion ,2005, 327 s. ( ISBN 2-08-068891-X ). Biografia Nagroda Académie des Belles-Lettres et des Beaux-Arts du Pays de Caux, przyznana18 czerwca 2006 oraz nagroda 2006 Biografia miasta Aumale, przyznana 7 października 2006 r..
- Seny, My white baby , Paris, Le Cherche-Midi ,2005, 236 s. ( ISBN 2-7491-0459-9 )
- Jean-Jacques Jelot-Blanc, Najpiękniejsze repliki Jacquesa Villereta , Monako; Paris, Editions du Rocher , coll. „Najpiękniejsze repliki”,2005, 155 pkt. , 21 cm ( ISBN 2-268-05479-9 )
- Claude Sartirano i Gilles Durieux, Villeret: od śmiechu do łez (biografia), Paryż, Editions de l'Archipel,2008, 308 pkt. ( ISBN 978-2-8098-0003-6 )
film dokumentalny
-
Jacques Villeret: udręka, która chciała nas rozśmieszać , Frédéric Zamochnikoff (2014)
Linki zewnętrzne
-
Ewidencja organów :
-
Uwaga w słowniku lub ogólnej encyklopedii :
- Zasoby audiowizualne :
- Zasoby związane z muzyką :
- Zasób związany z przedstawieniem :